หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 616 มีคนแจ้งความ

ทันทีที่เจ๊กได้รับคำสั่ง ก็เปิดปากพูด “คือแบบนี้ครับ ผมได้รับข้อความเมื่อคืน ตุลยาถูกจับข้อหาใช้ยาเสพติดในบาร์”

ผู้ชายที่โต๊ะทำงาน หลังจากได้ยินประโยคนี้ก็ตะลึงมองเจ๊กและพูด “นายพูดว่าอะไร”

เมื่อคืนคุณตุลยาถูกจับยาเสพติดในผับถูกรายงานว่าตอนนี้ถูกจับแต่ยังไม่ได้เปิดเผย แต่ผมคิดว่าเร็วๆนี้จะรู้” เจ๊กพูด

พันเดชไม่เคยคิดว่าตุลยาจะใช้ยาเสพติด

“ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง” เขาถาม

“ถูกกักตัวไว้แต่ตอนนี้เป็นยังไง ผมก็ไม่ทราบ” เจ๊กพูด

ได้ยินแบบนี้พันเดชขมวดคิ้วเล็กน้อยนั่งพยักหน้า “รู้แล้ว”

รู้แล้วอะไร

แค่นั้นเหรอ

ไม่มีอะไรแล้วเหรอ

“เจ้านายครับ แล้วเรา ไม่ต้องทำอะไรเหรอ” เจ๊กถาม

ได้ยินอย่างนั้น พันเดชเหลือบมองเขา “คุณต้องการอะไร หาทนายความที่จะฟ้องให้เธอเหรอ”

“ไม่ไม่ไม่ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ผมแค่คิดว่าเราควรจะเร่งซื้อบริษัทเอไอตอนนี้เป็นโอกาสที่ดี” เจ๊กพูด

ได้ยินอย่างนั้นพันเดชยกสายตาของเขาและมองไปไม่ไกล “ฉันมีความคิดของตัวเอง ยังตามแผนเดิมอยู่”

เจ๊กพยักหน้า “ผมรู้ว่า เรื่องที่ตุลยาติดยา………………….”

“ถ้านายไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ นายจะไม่แสดงความคิดเห็น” พันเดชพูด

เจ๊กยืนอยู่ตรงนั้นและพยักหน้า “โอเคครับ ผมรู้ ผมจะออกไปก่อน”

“อืม”

หลังจากเจ๊กออกไปพันเดช นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างคิดว่าตุลยาถูกจับ บางทีคิดว่านี่อาจเป็นบ้านที่ดีที่สุดสำหรับเธอ

พอแน่ใจว่าข่าวนี้ พันเดชรู้ไม่นานก่อนที่ข่าวจะถูกเปิดเผย

ทุกคนได้เห็นข่าวนี้

แน่นอนรวมทั้งจิดาภาด้วย

แผนกออกแบบเหมือนหม้อทอด

“เฮ้ เฮ้ เฮ้ ดูนี่สิตุลยาถูกจับข้อหายาเสพติด” คำพูดนี้ทำให้เพื่อนร่วมงานวิ่งเข้ามาจิดาภาได้ยินหลังจากที่ยังเป็นหนึ่งในที่มืดและสงสัยว่าตัวเองได้ยินผิด“ไม่คิดว่าเธอจะใช้ยา”“ใช่ใช่ เธอดูไม่เหมือนพวกใช้ยาเสพติดเลย”“นั่นคือสิ่งที่ผู้ชายไม่สามารถตัดสินได้…………….”“ใช่ มันเหลือเชื่อมาก”ฟังการอภิปรายของพวกเขา จิดาภายังเปิดคอมพิวเตอร์และแน่ใจว่ามันเป็นวิธีการจับภาพเมื่อคืนดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงจิดาภายังไม่คิดว่าตุลยาจะมาถึงขั้นตอนนี้แผนกออกแบบมีการอภิปรายจิดาภานั่งดูวิดีโอและไม่ได้รู้สึกอะไรเลยควรพูดยังไง ตุลยาได้ทำสิ่งต่างๆมากมายกับเธอ เธอคิดว่าวันหนึ่งเธอจะใช้วิธีที่เหมาะสมเพื่อให้ตุลยาได้รับการลงโทษแต่ไม่เคยคิดว่ามันเป็นผลอย่างนี้แต่แบบนี้ก็ดีเธอไม่ต้องทำอะไรอีกแล้วทุกคนควรชดใช้สำหรับสิ่งที่พวกเขาทำ ตุลยาก็จะไม่มีข้อยกเว้นนั่งดูวิดีโอ และหัวใจเธอไม่สามารถบอกได้ว่ามันรู้สึกยังไงหลังจากคิดเกี่ยวกับมัน เธอลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องทำงานของพันเดชเธอเคาะที่ประตูแล้วผลักประตูเข้าไป พันเดชนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน หลังจากได้ยินเสียงก็ยกดวงตาของเขาและเห็นจิดาภา เขายกมุมปากขึ้น และเขาเริ่มยิ้ม“คุณมาที่นี่ได้ยังไง”จิดาภาเดินผ่านไป “ฉันต้องการคุยกับคุณ”พันเดชเลือกคิ้ว ทิ้งสิ่งที่อยู่ในมือ และเดินไปหาจิดาภา“คุณหาผมต้องการอะไร” พันเดช ถามจิดาภาคิดและพูด “ฉันเห็นข่าวเมื่อกี้ ตุลยาถูกจับเพราะยาเสพติด”พันเดชไม่ปฏิเสธ “อืมผมได้รับข้อความในตอนเช้าแล้ว”“ตอนนี้บริษัทเอไอจะถูกซื้อและเพราะเรื่องนี้ตุลยาถูกจับ บริษัทเอไอต้องวุ่นวายมาก”พูดถึงเรื่องนี้ พันเดชเกือบจะเข้าใจความหมายของจิดาภา“คุณต้องการให้ปล่อยบริษัทเอไอไปเหรอ”“ความคิดของฉันคือถ้าคุณทำเพียงเพราะฉัน” จิดาภาพูดหลังจากบริษัทเอไอไม่ได้ทำอะไรที่ทำร้ายกับเธอได้ยินแบบนี้พันเดชพยักหน้า “ผมเข้าใจคุณ”จิดาภามองเขา“ในความเป็นจริงจนถึงตอนนี้ ฉันไม่มีอะไรจะเสียแต่เพราะเรื่องนี้ฉันรู้ว่าคุณเห็นหัวใจของคุณ” จิดาภาพูดว่าแล้วยื่นมือออกไปกอดพันเดชพันเดชยกยิ้มมุมปาก “ขอบคุณที่คุณใจอ่อน ดังนั้นไม่ช้าก็เร็วคุณจะสูญเสีย”จิดาภายิ้มอยู่ข้างๆ”ฉัน ฉันไม่กลัวหรอก”คำพูดของเธอทำให้พันเดชพอใจมากสิ่งที่ทำให้ผู้ชายมีความรู้สึกประสบความสำเร็จคือผู้หญิงที่แข็งแกร่งและฉลาดยินดีที่จะทำตัวเป็นเด็ก และคุณจะยอมรับคุณเหตุผลที่จิดาภาไม่สามารถหยุดมันได้ไม่ใช่เพราะเธอสวยมาก แต่เพราะเธอสามารถให้คนที่รักเขามักจะมีความรู้สึกที่แตกต่างกันนั่นคือวิธีที่พวกเขากลายเป็นที่น่าสนใจมากขึ้น เพื่อให้พันเดชไม่สามารถหยุดสนใจได้หนังสือพิมพ์ข่าวโทรทัศน์ครอบคลุมเรื่องนี้ทั้งหมดแม้ว่าตอนนี้บริษัทCAไม่ซื้อบริษัทเอไอแล้ว บริษัทเอไอก็ยังเป็นอัมพาตในรัฐตอนนี้หุ้นของบริษัทเอไอไม่ได้ดูเหมือนจะตกหลังจากเห็นข่าวนี้เอลิสต์ก็ตกใจจำได้ว่าเธอโทรมาเมื่อคืนถ้าเขารับโทรศัพท์บางทีมันอาจจะหลีกเลี่ยงอะไรแบบนี้เห็นเอลิสต์ซึม ไปรยาเดินผ่านไป “เฮ้ คุณจะไม่กังวลเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้อีกใช่ไหม” ไปรยาถามบางอย่างที่ไม่พึงประสงค์เมื่อได้ยินอย่างนั้น เอลิสต์ก็งงแล้วส่ายหน้า “เปล่า”“จริงเหรอคะ” เธอเลือกคิ้วที่ค่อนข้างเหลือเชื่อเอลิสต์พยักหน้าไปรยาเหลือบมองไปที่เขาและไม่ได้พูดอะไรอีกเลย ตอนนี้ดูทีวีและกัดแอปเปิ้ลในปากของเขา มันดูไม่เหมือนไม่กังวลเลย“ถ้าคุณเป็นห่วงเธอจริงๆไปเยี่ยมเธอ”ไปรยาพูด“จริงเหรอ” เอลิสต์ยกคิ้วของเขาถามจริงๆเหรอเขาอยากไปจริงๆเหรอ“ใช่ จริงๆ” ไปรยาตอบเสียงหนักเอลิสต์ลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ไปรยา “คุณพูดจริงเหรอ”เห็นเขาต้องการที่จะได้รับมันตอนนี้ไปรยาก็โกรธมาก “ใช่ ฉันพูดจริงๆ”เอลิสต์มองเธอ “เดี๋ยวผมกลับมา” แล้วเขาก็เดินออกไปโดยไม่สนใจอะไรเลยมันนานจนประตูปิดด้วยเสียงดัง ไปรยาถึงได้สติไปรยามองไปที่ประตู เธอกำลังโกรธมาก“คุณ” มองไปที่ประตูไม่มีอะไรจะพูดด้วยความโกรธมองไปที่แอปเปิ้ลในมือของเธอไปเถอะไม่ช้าก็เร็วจะตายเพราะผู้หญิงในใจไปรยาคิดว่าผู้ชายก็เป็นแบบนี้จะไม่มีวันลืมความรักเก่าแต่เธอโกรธอะไรถ้าเขาถูกฆ่าอีกครั้งมันเป็นเรื่องของเขามันเกี่ยวอะไรกับเธอคิดถึงตรงนี้ ไปรยาก็หายไปด้วยยังไงก็ตามมันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ