หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 615 มีคนแจ้งความ

“คุณธรรมวัต เรื่องที่คุณสัญญากับฉัน คุณลืมมันแล้วเหรอ”

ตุลยาถือโทรศัพท์มือถือ ค่อนข้างใจร้อน “คุณเป็นใครกันแน่”

“ดูเหมือนว่าคุณจะจำฉันไม่ได้ งั้นคุณยังจำตอนที่อยู่กับคุณท่านตระกูลตระกูลฐิตานันท์ที่บรรไดของโรงพยาบาลได้ไหม”ได้ยินอย่างนั้นตุลยาก็งง

มันก็เกิดขึ้นกับเขาในวันถัดไปที่สิ่งที่เกิดขึ้นพยาบาลได้โทรหาเธอ

“คุณต้องการ”

“มันง่ายมาก ให้ฉันหนึ่งล้านและฉันจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับมันอีก” คนปลายสายพูด

ตุลยาขมวดคิ้ว“หนึ่งล้าน คุณมีความอยากอาหารดีจริงๆ”

“หนึ่งล้านเป็นสิ่งที่เล็กน้อยมากสำหรับคุณตอนนี้ ตอนนี้บริษัทเอไอถูกซื้อไป คุณว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของคุณถ้าพันเดชรู้เรื่องนี้” ปลายสายพูด

ตุลยาตะลึง จริงๆเธอไม่กล้าคิดว่าถ้าพันเดชรู้เรื่องนี้แล้วผลของเรื่องนี้จะเป็นยังไง

ตอนนี้พันเดชเกลียดเธอถ้าเขารู้เรื่องนี้อีก…………………

“เป็นไงมั่ง หนึ่งล้านสำหรับคุณมันควรจะเป็นสิ่งที่ง่าย”

“แล้วคุณก็รู้ว่าตอนนี้บริษัทเอไอกำลังขาดสภาพคล่อง ฉันต้องการเวลาที่จะหาเงินเพิ่ม”

“โอเค ฉันสามารถให้เวลาคุณได้ แต่ฉันหวังว่าคุณจะไม่ปล่อยให้ฉันรอนานเกินไป”

“ไม่อย่างนั้นเรามาเจอกัน”

“รอจนกว่าคุณจะได้รับเงินเพียงพอแล้วค่อยพูดเถอะ”

พูดจบก็ถูกวางสายไป

ตุลยาเกลียดความรู้สึกที่อยู่เบื้องหลังการควบคุมแต่ต้องยอมรับว่าเธอพูดถูก ถ้าพันเดชรู้เรื่องนี้แล้วไม่รู้ว่าพันเดชจะทำอะไรกับพวกเขาเธอค่อนข้างตกใจเมื่อคิดถึงมันเธอหยิบโทรศัพท์มือถือ คิดเกี่ยวกับมันและดูที่หมายเลขโทรศัพท์ของเอลิสต์หลังจากลังเลมานาน เธอก็โทรออก“ฮัลโหล……….”ปลายสายรับ ตุลยารู้สึกว่าหัวใจของเธอจะถูกยกขึ้น“เอลิสต์นี่ฉันเองช่วยฉันด้วยฉันต้องการให้คุณช่วยจริงๆ……….”“ใครเหรอ นี่ใคร” ทันทีที่ตุลยาพูด เขาได้ยินเสียงผู้หญิงทางโทรศัพท์เอลิสต์เงียบสักครู่แล้วพูด “ขอโทษ ผมยังมีบางอย่างต้องทำ ค่อยพูดเถอะ” พูดจบก็วางสาย“ตู้ดๆๆๆ……………” ฟังเสียงจากโทรศัพท์มือถือ ตุลยาตะลึงแล้วหัวเราะด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ตอนนี้แม้แต่เอลิสต์ก็ไม่ได้ต้องการที่จะช่วยเธอแล้วตอนนี้เธอไม่ได้มีใครอยู่ข้างๆเธอแล้วคิดถึงตรงนี่ เธอรีบวิ่งออกจากบ้าน ขับรถยนต์ออกไป…………….และตรงนั้นเอลิสต์และไปรยากินข้าวข้างนอกเห็นเอลิสต์วางสายโทรศัพท์และขมวดคิ้ว “ผู้หญิงที่น่ากลัวคนนั้นอีกแล้วเหรอ”เอลิสต์ตกใจสักครู่และไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธมันแม้ว่าตุลยาจะไม่ใช่ เขาก็ไม่สามารถพูดได้ว่าเธอไม่ดีลับหลังเขาไม่ได้เต็มใจและเขาไม่ใช่คนแบบนั้นไปรยากินอย่างเอร็ดอร่อย กินไปพลางพูดไปพลาง “อือ ช่างเถอะ เห็นที่คุณทำในวันนี้ฉันจะไม่สอนคุณ แต่จำไว้ว่าอย่ารับโทรศัพท์อีก”เอลิสต์มองไปรยาและในที่สุดก็พยักหน้า “อืม”เธอไม่รู้ว่าทำไมต้องสัญญากับเธอ บางทีเธออาจจะรู้ว่าเธอทำดีกับตัวเองมองเอลิสต์แล้ว ไปรยาก็หัวเราะ “ไปเถอะ นายท่อนไม้ พี่สาวจะพาคุณไปกินอาหารอร่อยๆ”เอลิสต์ “………………….” เขาเดินเคียงข้างไปรยา ดูเธอกินอย่างน่ารักมาก แม้ว่าจะไม่มีภาพลักษณ์ แต่ดูน่ารักมากไม่รู้ว่าทำไมมุมปากของเขาค่อยๆยกสัมผัส รอยยิ้มที่ไม่รู้จักและสายตาของเขาก็นุ่มมากยามค่ำคืนภายในบาร์เสียงที่ดังสนั่นและอึกทึกเพลงกระตุ้นตัวเองในด้านอื่นๆของจิตใต้สำนึกของมนุษย์บนฟลอร์เต้นรำหลายคนเต้นผ่อนคลายณจุดนี้ในมุมหนึ่งตุลยาเมามาก หัวเราะหลวมไม่รู้ว่ามีความสุขเกินไปหรือเหงาเกินไป ดื่มอย่างต่อเนื่องสำหรับคนที่มาเชิญไวน์ก็ไม่ได้ปฏิเสธ มองเธอแบบนี้ผู้ชายบางคนในที่นั่งอื่นๆขยิบตาแล้วเดินไปที่ตุลยา“คุณหนู มาคนเดียวเหรอ คุณต้องการที่จะอยู่ด้วยกันไหม” แล้วชายหนุ่มสี่คนเดินเข้ามาเห็นพวกเขา ตุลยาได้ดื่มเมามาก หรี่ตาเพื่อดูพวกเขาแต่ยิ้มไม่พูดอะไรและดื่มต่อเธอไม่ได้ตกลงหรือปฏิเสธและแน่นอนหลายคนที่ไม่ได้ไป “มา ดื่มให้คุณแก้วนึง”เห็นเขาดื่มอวยพร ตุลยาสัมผัสแก้วแล้วดื่มมัน“ขอให้มีความสุข” ผู้ชายพูดตุลยายิ้ม เธอดื่มไปมาก จนตอนนี้นั่งไม่มั่นคงแล้วผู้ชายหันไปมองผู้ชายข้างหลังเขาและเอาบางอย่างใส่ในแก้วผู้ชายสองคนพยักหน้าแล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินขึ้นมา “ผมดื่มให้คุณด้วย”ตุลยามองมองเขาด้วยรอยยิ้มและมองไปที่แก้วไม่พูดอะไรเลยในบาร์มุมของพวกเขาเสียงดังมากขึ้น รุนแรงมากขึ้น และผ่อนคลายมากขึ้นวันต่อมาพันเดชเข้าบริษัทโดยมีเจ๊กตามหลัง“เจ้านายครับ มีข่าวใหม่ แต่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย” เจ๊กมองพันเดชแล้วพูดพันเดชนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขาและเงยหน้าขึ้นเมื่อเขาได้ยินคำพูดของเขา “ติดตามฉันมาตั้งนาน ไม่ได้เรียนรู้อะไรไปเลยเหรอ”