หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 606 ผู้หญิงของเขา

จันทนีไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี “เดี๋ยวให้ลูกมาแล้วแม่ค่อยบอก”

“ค่ะ ฉันจะไปเลย”

แม้ไม่พูด จิดาภาก็พอจะเดาได้ เพียงแต่ ทำไมต้องไปโรงพยาบาล

หลังจากวางสาย จิดาภามองพันเดช “ฉันจะไปโรงพยาบาลค่ะ”

เวลานี้ กำลังดี พันเดชก็กินข้าวเสร็จแล้ว เขาเช็ดปาก “ผมไปเป็นเพื่อนด้วย”

“ห่ะ”

วันนี้ยังไงที่บริษัทผมก็งานไม่เยอะ ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณ” พันเดชพูด

จิดาภาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงพยักหน้า

ทั้งสองคนออกจากบ้านไปด้วยกัน

เมื่อถึงโรงพยาบาล ก็ได้ยินเสียงร้องไห้

“เปรมศักดิ์ แกไอ้สารเลว”

หลังจากจิดาภากับพันเดชเข้าไป ก็เห็นภาพเหมือนกัน เบลล่าที่นอนอยู่บนเตียง แขนถูกห่อไว้

แขนหักเหรอ

จิดาภาขมวดคิ้ว เบลล่าไม่ใช่คนที่จะแขนหักเพราะจิดาภา

เวลานี้ ในห้องมีคนจำนวนไม่น้อย โดยเฉพาะการันต์ จินทนี และก็เปรมศักดิ์

จิดาภาเข้าไป เบลล่ามองจิดาภากับพันเดช หลังจากนั้นก็ร้องออกมา

“พ่อคะ แม่คะ”จิดาภาเดินไปเรียก

“จิ มาแล้วเหรอ” จันทนีมองเธอ หลังจากนั้นก็มองพันเดชที่อยู่ด้านหลังเธอ พยักหน้าเหมือนทักทาย

เวลานี้ เบลล่าก็ร้องโวยวายต่อ

พูดไปหลายคำ จิดาภาก็ขมวดคิ้วขึ้น มองเบลล่า เห็นได้ชัดว่าตั้งใจ

การันต์กันจันทนีไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์ เมื่อมองท่าทางเบลล่าอย่างนี้ นอกจากจะไม่ชอบแล้ว ปลอบ ก็ไม่พูดอะไรมาก

ทว่าเปรมศักดิ์กลับยิ่งทนไม่ไหว จ้องใบหน้าเธอ และทำหน้าดุ “เบลล่าพอได้แล้ว”เบลล่ามองท่าทางโกรธของเปรมศักดิ์ หลังจากนั้นก็พูดว่า “หรือคิดว่าฉันพูดไม่จริงเหรอ”“ออกไปกับฉัน” พูดพลาง เปรมศักดิ์ก็ไม่สนว่าเธอจะบาดเจ็บจริงรึเปล่า ลากเธอออกไปด้านนอก“เปรมศักดิ์……” จินทนีร้องเรียกตามหลังเขา จิดาภาก็ขวางเธอ“แม่คะ เรื่องของพี่ใหญ่ ก็ให้เขาตัดสินใจเองเถอะค่ะ” เปรมศักดิ์ลากเบลล่าออกไป เพราะไม่อยากให้พวกเขารู้อะไรมากจินทนีมองจิดาภา พยักหน้า และบ่นว่า “เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นได้ยังไง”“แม่คะ อย่ากังวลเลยค่ะ เชื่อว่าพี่ใหญ่จะจัดการได้ดี” จิดาภาทำให้สงบในที่สุด จันทนีทำได้แค่พยักหน้าและด้านนอกเปรมศักดิ์ลากเบลล่าออกไป หาสถานที่ที่คนไม่พรุกพร่าน โยนเธอลงตรงนั้น“เบลล่า คุณกำลังเล่นสนุกอะไรอยู่” เปรมศักดิ์ถามและเวลานี้ เบลล่าก็เปลี่ยนอารมณ์ มองเขา มุมปากยกยิ้มขึ้น “ทำไม กลัวเหรอ”ผมขอเตือน คุณอย่ามายุ่มย้ามที่นี่อีกจะดีที่สุด มิฉะนั้น อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ” เปรมศักดิ์มองเธอและพูด ตอนนี้อยากบีบคอเธอเมื่อได้ยิน เบลล่าไม่เพียงแต่ไม่กลัว กลับยิ้มขึ้นมา “ตอนนี้คุณกำลังขู่ฉันเหรอ”“ขู่ก็ดี เตือนก็ดี ถ้าคุณยังพูดมั่วๆอีก ผมรับรองว่าคุณจะต้องเสียใจ” เปรมศักดิ์พูดแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยคิด เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วเบลล่าก็มองเขา “พวกนี้ล้วนเป็นสิ่งที่คุณบังคับฉัน”“เบลล่า ออกไป” เปรมศักดิ์พูดเวลานี้ นักข่าวหลายคนวิ่งเข้ามา เห็นเปรมศักดิ์ตบเบลล่า“คุณเปรมศักดิ์ ขอถามหน่อยค่ะว่าข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์พ์วันนี้เป็นเรื่องจริงไหม”“คุณเปรมศักดิ์ เกิดอะไรขึ้นคะ”“เรื่องนี้คุณจะจัดการยังไงคะ”คำถามพวกนี้ ถ้าโถมเข้ามาเปรมศักดิ์ขมวดคิ้วทันที นักข่าวพวกนี้มาจากไหน เขามองไปทางหน้าของเบลล่า ใครจะรู้ เบลล่ากลับร้องไห้ “เปรมศักดิ์ ในเมื่อไม่อยากยอมรับก็ช่างเถอะ เรื่องของฉัน ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณอีก” พูดพลาง เธอมองเปรมศักด์อย่างขมขื่น และวิ่งหนีออกไปทิ้งคำพูดที่ยากที่จะจินตนาการได้อย่างอิสระเห็นเบลล่าวิ่งออกไป พวกนักข่าวก็มาล้อมรอบเปรมศักดิ์ไว้“คุณเปรมศักดิ์ คุณช่วยตอบด้วยค่ะ”“คุณทำอย่างนี้ ไม่กลัวว่าภาพลักษณ์จะเสียและหุ้นของบริษัทธีร์อธิศจะตกเหรอ”“คุณเปรมศักดิ์ ช่วยตอบด้วยค่ะ………….”เปรมศักดิ์ที่ยืนอยู่ในกล่มคน ดวงตาที่มืดมน ความมาคุของไอเย็นเบลล่า…………เวลานี้ พันเดชเดินออกมา เห็นเปรมศักดิ์ยืนอยู่ในกลุ่มคน เขาคิดว่าหนังสือพิมพ์พ์พรุ่งนี้ต้องมีสีสันเพิ่มมากขึ้นแน่เมื่อคิดถึงตรงนี้ มุมปากของเขาก็ยกยิ้มขึ้นอย่างเยือกเย็นกล้ามายุ่งกับผู้หญิงของเขา นี้คือการลงโทษของเขาถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น ไม่ใช่พี่ใหญ่ของจิดาภา บางทีการลงโทษของวันนี้อาจไม่ใช่แบบนี้โดยที่คนคาดไม่ถึงเบลล่าเดินออกไปครู่หนึ่งก็หายไปจริงๆเธอไปแล้ว แต่กลับทิ้งปัญหาใหญ่ไว้ให้เปรมศักดิ์ เกี่ยวกับข่าวลือใหม่ของเธอกับเปรมศักดิ์ หลังจากไม่กี่วันก็ค่อยๆเงียบลงแต่เพราะแบบนี้ เปรมศักดิ์จึงต้องสูญเสียหุ้นส่วนไปหลายคน และหุ้นก็ยังตกอีกบริษัทธีร์อธิศการันต์และจันทนีนั่งอยู่บนโซฟา อีกด้านคือเปรมศักดิ์ ตรงข้ามคือจิดาภาและพันเดช“เรื่องนี้ แกคิดจะจัดการยังไง” การันต์ถามเกิดเรื่องนี้ขึ้น การันต์ไม่ด่าเขาสักคำ ให้อิสระเขาในการจัดการอย่างเต็มที่ ตอนนี้แม้จะส่งผลถึงบริษัท เขาจะต้องถามเปรมศักดิ์สีหน้าขรึม “เรื่องนี้ ผมกำลังหาวิธี”“หาวิธีเหรอ ต้องรู้ว่า บอร์ดบริหารไม่พอใจมานานแล้ว มันเป็นไปได้ว่าพวกเขาจะใช้โอกาสนี้เพื่อไล่แกออก” การันต์มองเขาและพูดเปรมศักดิ์สีหน้าไม่ดี เงยหน้าขึ้น มองการันต์ “พ่อครับ…………เรื่องนี้ ผมจัดการได้ครับ”การันต์จะพูดอะไรได้อีกสุดท้ายก็ถอนหายใจ หันไปด้านข้างจันทนีรักเปรมศักดิ์มาก ควรจะพูด ควรรับผิดชอบคำพูดของเธอ ตอนนี้ก็พูดอะไรออกมาไม่ได้แล้วเวลานี้ ก็ตกไปอยู่ที่พันเดช“พ่อครับ ผมคิดว่าไม่สู้ให้ข่าวนี้ซาลงก่อน” พันเดชพูดเมื่อเขาพูด สายตาทุกคนก็หันไปมองเขาการันต์ก็มองเขา “ทำให้ข่าวซาลงเหรอ”พันเดชพยักหน้า “ตอนนี้ข่าวลือภายนอกกำลังแพร่สะพัด ถ้าเรื่องนี้ไม่ซาลง ไม่ว่าจะพยายามยังไง บอร์ดบริหารก็จะเอาเรื่องนี้มาพูดอยู่ดี”เมื่อได้ยินแบบนี้ การันต์ก็พยักหน้าเห็นด้วย“ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง เป็นบอสของบริษัทฮวาอวี่ ผมคิดว่า เรื่องนี้ถ้าผมคุยกับเขาสักหน่อยคงจะไม่มีปัญหา ” พันเดชพูดเมื่อพูดแล้ว การันต์ก็มองพันเดช “ได้เหรอ”พันเดชพยักหน้า “แน่นอนครับ ในเมื่อเปรมศักดิ์เป็นพี่ชายของจิ ก็เป็นพี่ผมด้วย ผมไม่มีเหตุผลที่จะไม่ช่วยเขา”แม้พวกเขาจะสามารถทำให้ข่าวลือซาลงได้ แต่ก็ไม่สามารถทำให้คนหยุดพูดได้การันต์พยักหน้า “งั้นเอาตามที่เดชบอก”