หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 526 รู้สึกเหมือนเกิดกับตัวเอง（2）

ตอนที่ 526 รู้สึกเหมือนเกิดกับตัวเอง（2）

เอลิสต์นิ่งไปครู่หนึ่ง มองไปที่จิดาภา รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้คงรู้อะไรมาไม่น้อย แต่เขาไม่รู้ว่าเธอรู้อะไรมากน้อยแค่ไหน

"คุณชอบตุลยาหรอคะ?" จิดาภาถามขึ้น

เอลิสต์มองไปที่เธอ "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ?"

"ฉันอยากรู้ว่า คุณยอมรับผิดแทนเธอเพราะรักเธอ หรือเพราะว่าเด็กในท้องของเธอ！”จิดาภาพูดเสียงเรียบ

ถ้าเป็นเพราะความรัก เธอเองก็ไม่มีอะไรจะพูด แต่ถ้าเป็นเพราะลูก……

แววตาของเอลิสต์แข็งกร้าวขึ้นมา มองไปที่จิดาภา ยากที่จะพูดออกมา

"เด็กในท้องเป็นลูกของคุณใช่ไหมคะ?" เธอถามต่อ

"มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ！”เอลิสต์พูดด้วยเอ่ยพูดอย่างเย็นชา

"แน่นอนค่ะว่าไม่เกี่ยวข้องกับฉัน ฉันแค่อยากจะบอกคุณ ถ้าคุณทำแบบนี้เพราะลูก ฉันก็มีเรื่องจะบอกกับคุณ！”

เอลิสต์มองไปที่จิดาภา ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่สีหน้าของเขามันแสดงออกอย่างชัดเจนแล้ว！

"อยากรู้ไหมคะ?" จิดาภาจงใจแกล้งถามเขาเอลิสต์ไม่พูดอะไร แววตาสีนิลนั้นมองมาที่เธอ"บางทีเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องเศร้า แต่ฉันจำเป็นต้องบอกกับคุณ ตอนนี้ลูกของคุณตายไปแล้ว！”จิดาภาพูดขึ้น"คุณบอกว่าอะไรนะ？！”เอลิสต์เบิกตากว้าง มองไปที่จิดาภา คล้ายกับอยากรู้เป็นอย่างมากปฏิกิริยาของเขา ทำให้จิดาภามั่นใจมากกว่าเดิม ว่ามันต้องเป็นเพราะเรื่องนี้แน่ๆ"วันนี้เธอไปทำแท้งที่โรงพยาบาลแล้วค่ะ！”จิดาภาพูดขึ้นถ้าลูกในท้องเป็นของเอลิสต์จริงๆละก็ การที่บอกเรื่องนี้กับเขา อาจจะใจร้ายไปหน่อยแต่คนที่ใจคอโหดร้ายยิ่งกว่าคือตุลยาผู้ชายที่ยอมเข้าคุกแทนเธอ อีกทั้งเด็กในท้อง ต่างก็เป็นผู้บริสุทธิ์ แต่เธอกลับตัดสินใจฆ่าลูกในท้อง！จิดาภาไม่รู้จริงๆว่าตุลยาเป็นคนยังไงกันแน่！เอลิสต์ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่อยากจะเชื่อ นิ่งค้างไปครู่หนึ่ง จากนั้นเอ่ยปากขึ้น "คุณคิดว่าการที่คุณพูดแบบนี้ ผมจะเชื่อคุณงั้นหรอ?""ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันเชื่อฉัน ดังนั้นฉันจึงเตรียมเอกสารมาให้คุณดูด้วย ！”ขณะที่พูดนั้น จิดาภาก็หยิบเอกสารที่ปริ้นมาแล้วออกมา"เพราะเป็นโรงพยาบาลเอกชน ฉันจึงไม่สะดวกที่จะหยิบตัวจริงมา ฉันใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปสัญญานี้ แล้วปริ้นออกมา คุณอยากเชื่อก็เชื่อ ไม่อยากเชื่อฉันก็ทำอะไรไม่ได้！”มองดูสัญญาที่อยู่ในมือของจิดาภา สัญญานั้นเขียนเอาไว้สามคำ！ตุลยา！เวลานั้น หัวใจของเอลิสต์ มีเสียงดังขึ้น เหมือนมันกำลังจะหยุดเต้นมือของเขาสั่นเทาเขารู้ จิดาภาไม่จำเป็นต้องเอาสิ่งนี้มาหลอกเขา！"เอลิสต์ ชีวิตเป็นของคุณ โชคชะตาคุณก็เป็นคนกำหนดเอง ฉันไม่ได้บังคับให้คุณกล่าวโทษเธอ แต่คุณคิดว่าการที่คุณทำแบบนี้ มันคุ้มแล้วจริงๆหรอคะ?""ฉันจะมาหาคุณวันนี้เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าคุณยังพูดNO เช่นนั้นคุณก็จะกลายเป็นคนร้ายในคดีนี้ และฉันก็จะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้อีกแล้ว！”จิดาภามองไปที่เอลิสต์แล้วพูดทีละคำอย่างชัดถ้อยชัดคำแต่เอลิสต์มองไปที่สัญญานั้น คล้ายกับว่า ยากที่จะพูดเอื้อนเอ่ย……จิดาภามองไปที่เขา เริ่มที่จะทนไม่ได้ ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วหันหลังเดินออกไปหลังจากที่ออกมาจากเรือนจำแล้วนั้น จิดาภาไม่ได้โบกรถแล้วออกไปในทันที ทว่าเธอกลับค่อยๆเดินที่จริง เหตุผลที่ว่าทำไมต้องช่วยเอลิสต์นั้น เธอเองก็พูดไม่ออกเหมือนกันแต่ที่เธอรู้คือ ไม่ใช่เป็นเพียงแค่อยากให้ตุลยาได้รับโทษบางที อาจจะเป็นเพราะแวบแรกที่เห็นเขา เธอก็รู้สึกเหมือนเห็นตัวเองยิ่งตอนที่รู้ว่าเขาเป็นเด็กกำพร้า เธอก็ยิ่งรู้สึกหวั่นไหว ยิ่งมั่นใจที่จะตัดสินใจช่วยเขา……เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอสูดลมหายใจเข้าไม่ว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง เธอจะพยายามให้ถึงที่สุด！ทุกอย่างจะเป็นยังไงนั้น ขึ้นอยู่กับตัวเอลิสต์เอง！