หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 525 รู้สึกเหมือนเกิดกับตัวเอง（2）

ตอนที่ 525 รู้สึกเหมือนเกิดกับตัวเอง（2）

ด้านนอก

จิดาภาขึ้นรถไปกับไปรยา ในมือถือสัญญายินยอมทำแท้งที่ปริ้นแล้ว กำลังครุ่นคิดบางอย่าง

ไปรยามองไปที่เธอเหมือนกัน "แกว่า เด็กคนนี้เป็นลูกของใคร?"

จิดาภาส่ายหน้า "ไม่รู้เหมือนกัน แค่สองสัปดาห์จะเป็นของใครได้！？”

ไปรยากระพริบตาปริบๆ ทันใดนั้นเองก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้ "เป็นของพันเดชหรือเปล่า？！”

เมื่อพูดขึ้น จิดาภาก็หันไปมองไปรยา

ไปรยาพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไป "ไม่ๆๆ ฉันก็แค่เดาเท่านั้นเอง！！”

"การคาดเดาของแกถูก แต่มันเป็นไปไม่ได้！”

"ทำไมล้ะ?"

"เพราะช่วงนั้น เพื่อช่วยฉัน ทำให้พันเดชและฉันต่างก็ต้องแอดมิทที่โรงพยาบาล ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้！”

"ต่อให้เป็นพันเดชจริงๆ ฉันเชื่อว่าจากนิสัยของเธอแล้วไม่มีวันทำแท้งหรอก นี่คือใบเบิกทางให้เธอเข้าไปในครอบครัวของพันเดช เธอต้องรีบปกป้องดูแลลูกสิถึงจะถูก！” จิดาภาพูดขึ้นเมื่อได้ยิน ไปรยาก็พยักหน้า "ก็จริง แกฉลาดมาก！”จิดาภายิ้ม อันที่จริง ถ้าเด็กคนนี้อายุมากกว่าสองสัปดาห์ เธอก็คงไม่มั่นใจแบบนี้"แล้วเด็กคนนี้เป็นลูกของใครกันแน่！?" ไปรยาถามขึ้นจิดาภาส่ายหน้า "ฉันเองก็ไม่รู้ แต่ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมาก！”เมื่อได้ยิน ไปรยาเองก็พยักหน้า ทั้งสองนั่งครุ่นคิดกัน"อ๊า ฉันคิดออกแล้ว！” จู่ๆไปรยาก็พูดขึ้น"อะไร?" จิดาภาหันไป"ต้องเป็นของผู้ชายคนนั้น！”"คนไหน?""ผู้ชายคนที่ไปเข้าคุกแทนนั่นไง เหมือนจะชื่อว่าเอลิสต์นี่แหละ！”ไปรยาพูดขึ้นจิดาภาขมวดคิ้ว "ทำไมถึงคิดแบบนี้ล้ะ?""เพราะก่อนนี้ปาปารัสซี่ที่ตามถ่ายรูปตุลยา เคยถ่ายรูปของเธอกับผู้ชายคนนั้นได้ ตอนนี้คิดดูแล้ว ก็เป็นเวลานั้นแหละ！”ไปรยาพูดขึ้นจิดาภาขมวดคิ้ว มองไปที่ไปรยา "แกหมายความว่า เอลิสต์ยอมเข้าคุกแทนตุลยา เพราะเด็กคนนี้หรอ?""ก็อาจจะเป็นไปได้！”ไปรยาพูดขึ้นจิดาภาหรี่ตาลง "ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ทุกอย่างก็สมเหตุสมผลแล้ว！”"ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ใช่ เราก็ลองดูสักครั้งได้ ยังไงก็ไม่เสียหาย！”ไปรยาพูดขึ้นจิดาภาพยักหน้า "เห็นด้วย！”"ได้ งั้นฉันไปยุ่งก่อน แกรีบกลับไปทำงานเถอะ ไว้มีอะไรคืบหน้าฉันจะบอกแก！” จิดาภาพูดขึ้น"ไม่ให้ฉันส่งแกไปหรอ?""ไม่ต้อง ในคุกในตารางก็ไม่ใช่สถานที่ดีเท่าไหร่ ร้านของแกก็ใกล้จะเปิดใหม่แล้ว อย่าไปที่แบบนั้นเลย！” จิดาภาพูดขึ้นเมื่อได้ยิน ไปรยาก็คลายยิ้ม "ก็ได้ งั้นฉันไม่ไปส่งแกละนะ มีเรื่องอะไรก็โทรมาหาฉัน ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าเรื่องนี้มันเป็นยังไงกันแน่！” บางทีเมื่อมีความอยากรู้ขึ้นมา ไม่ว่าอะไรก็ไม่สามารถหยุดได้จิดาภาพยักหน้า จากนั้นเปิดประตูรถแล้วเดินลงไปมองดูจิดาภาโบกรถแท็กซี่แล้วนั่งออกไปแล้วนั้น ไปรยาเองก็ขับรถออกไป เหมือนกลัวว่าจะถูกจับได้ ป้าแม่มคะ ขอโทษจริงๆนะคะ！หลังจากที่แยกกับไปรยาแล้ว จิดาภาก็ไปที่เรือนจำทันที เพื่อไปหาเอลิสต์！ตอนที่เห็นจิดาภานั้น เอลิสต์นั่งอยู่ตรงนั้น พูดอย่างเรียบเฉย สั้นๆเพียงประโยคเดียว "ไม่ต้องลำบากหรอก ผมไม่มีวันร่วมมือ！”จิดาภามองไปที่เขา แล้วกระตุกยิ้มมุมปาก"คุณยิ้มอะไร?" เอลิสต์มองไปที่เธอแล้วถามขึ้น"ฉันกำลังคิดว่า การยอมรับผิดแทนคนอื่นมันรู้สึกยังไงกันนะ！”จิดาภาพูดขึ้นเอลิสต์นิ่งไปครู่หนึ่ง มองไปที่จิดาภา รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้คงรู้อะไรมาไม่น้อย แต่เขาไม่รู้ว่าเธอรู้อะไรมากน้อยแค่ไหน