หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 523 แสดงละครได้สมจริง（3）

ตอนที่ 523 แสดงละครได้สมจริง（3）

ขณะที่พึ่งเดินเข้าไปนั้น จิดาภาก็ลากไปรยาเอาไว้

"เกิดอะไรขึ้น?" ไปรยาหันไปถามเธอ

"ที่นี่คือโรงพยาบาลเอกชน ตุลยาเลือกมาที่นี่เพราะโรงพยาบาลเอกชนจะรักษาข้อมูลของคนไข้เอาไว้เป็นความลับ ดังนั้นพวกเขาคงไม่บอกเราหรอก！” จิดาภาพูดขึ้น

เมื่อได้ยินแบบนี้ ไปรยาพยักหน้า จากนั้นมองไปที่จิดาภา "แล้วแกคิดว่าจะทำยังไงดี?"

จิดาภาครุ่นคิด มองไปที่เธอ จากนั้นพูดกระซิบข้างหู

เมื่อได้ยินแบบนี้ ไปรยาก็เผยยิ้มขึ้นมา

"อื้ม ตกลงตามนี้！”

จิดาภาพยักหน้า

จากนั้น ไปรยาครุ่นคิด ปรับอารมณ์ให้เข้าที่ จากนั้นทั้งสองก็เดินไปที่ห้องตรวจ

"คุณหมอคะ……" ตอนที่เห็นหมอนั้น ไปรยาที่กำลังจะร้องไห้ แต่พอเมื่อเห็นคุณหมอ จู่ๆเธอก็นิ่งไป "ป้าแม่ม！？”

"ไปรยา?"

ทั้งสองมองหน้ากันจิดาภานิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นมองไปที่ไปรยา "รู้จักหรอ?"ไปรยายิ้ม "นี่คือเพื่อนบ้านของฉันเอง เห็นฉันตั้งแต่เล็กจนโต！”ใบหน้าของแพทย์หญิงเต็มไปด้วยความสุข มองดูพวกเขา โดยเฉพาะเวลามองไปที่ไปรยา เต็มไปด้วยความรอยยิ้มและดีใจ "ใช่จ๊ะ แต่หลังจากย้ายบ้านแล้ว เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย！”"คุณน้าคะ ต้องขอโทษด้วย ตลอดหลายปีที่ผ่านมาหนูเอาแต่ทำงานอยู่ข้างนอก ไม่มีเวลาไปเยี่ยม แต่ว่าหนูคิดถึงคุณน้ามากเลยนะคะ！”"น้าเองก็คิดถึงเราเหมือนกัน！”ทั้งสองที่พึ่งเจอหน้ากันนั้นดูสนิทสนมกันมากจิดาภายืนมองอยู่ จากนั้นก็เผยยิ้มอ่อนๆตรงมุมปาก"จริงด้วย พวกหนูมาที่นี่ทำไมจ๊ะ?" คุณหมอดึงสติกลับมาแล้วหันมาถามพวกเขาเมื่อได้ยิน ไปรยาก็พึ่งนึกขึ้นได้ ว่ายังมีเรื่องที่ต้องทำ！”เธอมองไปที่ป้าแม่ม ยิ้มมุมปาก "ป้าแม่มคะ พวกเรามีเรื่องอยากจะรบกวนให้คุณน้าช่วยค่ะ！”"เรื่องอะไรจ๊ะ?" ป้าแม่มมองไปที่พวกเธอ ดวงตากลมโต ดูจริงจังมาก"คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ เมื่อกี้มีคนไข้ที่ชื่อตุลยามาทำแท้งที่นี่ใช่ไหมคะ?" ไปรยาถามขึ้นป้าแม่มพยักหน้า "ใช่จ๊ะ พวกหนูรู้ได้ยังไง！？”เมื่อเห็นป้าแม่มพยักหน้า ไปรยาหันไปมองจิดาภาแล้วคลายยิ้มดูท่าที่คิดไว้จะไม่ผิด！"คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ พวกเรามาที่นี่ก็เพราะอยากรู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง อย่างเช่นท้องมากี่เดือนแล้ว? อีกทั้ง รบกวนคุณน้าช่วยให้สัญญายอมทำแท้งของเธอให้หนูหน่อยได้ไหมคะ！”ไปรยาพูดขึ้น"พวกหนูจะเอาไปทำไมจ๊ะ??"ไปรยาไม่สามารถพูดความจริงได้ ทำได้เพียงมองไปที่เธอ "ป้าแม่มคะ พวกเราจำเป็นต้องใช้มันจริงๆค่ะ รบกวนคุณน้าหน่อยได้ไหมคะ！”ป้าแม่มส่ายหน้า "ไม่ได้จ๊ะ เป็นกฎของทางโรงพยาบาล ไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลคนไข้ได้！”"ป้าแม่มคะ！”ไปรยายื่นมือไปจับมือของป้าแม่มแล้วออดอ้อนป้าแม่มยิ้ม แล้วพูดอย่างเสียไม่ได้ "ไปรยา เรื่องนี้น้าช่วยเราไม่ได้จริงๆ"แต่ว่า……""ไปรยา อย่าทำให้ป้าแม่มลำบากใจเลย ！”ไปรยากำลังจะบอกเหตุผล จิดาภาก็พูดตัดประโยคขึ้นมาก่อนจากนั้นมองไปที่ป้าแม่ม "ป้าแม่มคะ คุณน้าบอกหนูหน่อยได้ไหมคะ ว่าเธอท้องกี่เดือนแล้ว?""เอ่อ……""ป้าแม่มคะ！”ไปรยาออดอ้อนอีกครั้งป้าแม่มครุ่นคิด จากนั้นก็เอ่ยปาก "ได้จ๊ะ แต่พวกหนูห้ามเอาไปทำเรื่องไม่ดีนะ！”"แน่นอนค่ะ！”ไปรยายิ้มแล้วพูดขึ้นป้าแม่มยิ้ม "สองสัปดาห์กว่าแล้วจ๊ะ！”สองสัปดาห์กว่าแล้ว?เมื่อได้ยิน จิดาภาก็พยักหน้า "ค่ะ ขอบคุณป้าแม่มมากนะคะ！”"ไม่เป็นไรจ๊ะ！”ในเวลานี้เอง จู่ๆไปรยาก็กุมที่ท้องของตนเอง "อ๊า……"จิดาภาขมวดคิ้ว "เป็นอะไรไป? ไปรยา?"