หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 48 ข้อตกลง

ตอนที่ 48 ข้อตกลง

“ดังนั้นนะ ผู้จัดการ อย่าเอาใครมาดูถูกใครแบบนี้ โดยเฉพาะคุณเป็นผู้ชาย และเป็นชายที่เคยหย่าร้างมา คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาดูถูกฉัน！” พูดจบ จิดาภาไม่อยากจะคุยอะไรกับเขาอีก จึงผลักเขาออกและเดินจากไป

พันเดชยืนอยู่ข้างหลัง มองจิดาภาที่ร่างสูงโปร่งเดินออกไป เขาขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นความจริง แต่ใจเขาก็ยังรู้สึกไม่พอใจอยู่ดี！

ไม่พอใจมาก！

ขณะที่จิดาภาเดินออกจากห้องประชุมไปแล้ว จึงผ่อนลมหายใจออกมา

ถ้าเมื่อสักครู่นี้ไม่ได้พูดแบบนั้นออกไป เกรงว่าพันเดชคงไม่หยุดถามต่อ

หารู้ไม่ว่า ผู้ชายที่เคยหย่ากับเธอ ก็คือเขา！

แต่รู้ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ไม่ต้องมากังวลอะไรอีกต่อไป มาถึงขนาดนี้แล้ว ความทรงจำของพันเดชยังคงไม่กลับมาอีก ดูเหมือนว่า เขาจะลืมเธอไปนานแล้วจริงๆ

พอนึกถึงเรื่องนี้ จิดาภาก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

คนที่ถูกลืม ย่อมมีน้อยใจกันบ้าง

เธอยิ่งต้องผ่อนคลาย แบบนี้ สำหรับเธอนั้นคือดีที่สุดจากนั้น สองวันถัดมานี้ จิดาภาและพันเดชก็ไม่ได้เจอหน้ากันอีก จิดาภาก็ยุ่งกับงานที่รัดตัว ทั้งจะเตรียมงานแข่งขัน ทั้งจะเตรียมหนังสือแบบงานของบริษัทโซดิ เอาซะยุ่งไปหมดไม่ต้องเผชิญหน้ากับคนอย่างพันเดช แม้ขนาดอารมณ์ยังดีขนาดนี้เลยวันนี้บริษัทธีร์อธิศ ในห้องทำงานของเปรมศักดิ์“ผู้จัดการเปรมศักดิ์คะ มีคนมาหาคุณค่ะ！” เลขามองมาและเอ่ยขึ้น“ใคร?”“คุณตุลยา แห่งบริษัทเอไอค่ะ” เลขาเอ่ยได้ยินเช่นนั้น เปรมศักดิ์เลิกคิ้วสูง มองไปตามเลขา “ให้เธอเข้ามา”เลขาพยักหน้า เดินออกไปเปรมศักดิ์ยังคงครุ่นคิดอยู่ ว่าตุลยามาทำไมกัน? ระหว่างเขาและเธอก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันนี่นา！ในขณะที่กำลังครุ่นคิด ประตูถูกเปิดออก ตุลยาก็เดินเข้ามาเธอใส่ชุดกระโปรงสีดำทั้งตัว เท้าเหยียบอยู่บนส้นสูงสามเซนติเมตร มือถือกระเป๋าChanel เส้นผมอันนุ่มลื่นถูกสยายไว้ด้านหลัง มองดูไปราวดังคุณหนูผู้สูงศักดิ์จริงๆแล้ว ตุลยาก็นับว่าหน้าตาไม่เลว อีกอย่าง ครอบครัวก็เลี้ยงมาอย่างสูงศักดิ์ กิริยาท่าทีก็ไม่ได้เลวร้ายไปไหน“ผู้จัดการเปรมศักดิ์” ในขณะที่มองเห็นเปรมศักดิ์ ตุลยายิ้มพร้อมโบกมือทักทาย เปรมศักดิ์ก็ทำเหมือนพบเจอกับคนทั่วไปบนโลก แม้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับใคร คนนั้นก็สามารถดูออกว่าเขาเป็นคนใจกว้างจริงใจ“คุณตุลยา ไม่รู้ว่าลมอะไรหอบคุณมาถึงที่นี่ได้！” เขาพูดไปพลางต่อสายภายในถึงลูกน้อง “ขอกาแฟสองแก้วนะ！”“ค่ะ ผู้จัดการ”พูดจบ เปรมศักดิ์ก็วางสาย มองไปที่ตุลยา “คุณตุลยา เชิญนั่งก่อนครับ！”ตุลยานั่งลงอย่างไม่เกรงใจ สองขาเรียวยาวยกไขว่กัน ดูสง่ายิ่งนัก“ไม่ทราบว่าคุณตุลยามาหาผมมีธุระอะไรรึเปล่าครับ!” ตุลยามองไปที่เปรมศักดิ์ รีบบอกกับเขา เธอไม่ได้มาหาเขาด้วยเป้าหมายเรื่องทั่วไป“ทำไมหรอ? ผู้จัดการเปรมศักดิ์ไม่ต้อนรับฉันหรอ?!”“ถ้าไม่ต้อนรับ เลขาผมคงจะบอกคุณแล้วว่าผมไม่อยู่ คงไม่ต้องเชิญคุณมาถึงที่นี่หรอก” เปรมศักดิ์เอ่ยขึ้นพูดถึงตรงนี้ ตุลยาหัวเราะออกมา “ผู้จัดการเปรมศักดิ์ เห็นได้ว่าสองปีมานี้บริษัทของท่านพัฒนาไปไม่เลวเลยนิ”เปรมศักดิ์พยักหน้า “คุณตุลยามีอะไรก็เชิญพูดออกมาเถอะครับ พวกเราเป็นวัยรุ่นอยู่ ไม่ต้องอ้อมค้อม!”พูดเช่นนี้ ตุลยาชะงักไปครู่หนึ่ง ในเมื่อพูดขนาดนี้แล้ว งั้นเธอก็จะไม่เกรงใจแล้วนะ“ผู้จัดการเปรมศักดิ์พูดขนาดนี้แล้ว ฉันก็จะไม่อ้อมค้อม ที่ฉันมาหาคุณ เพราะมีเรื่องบางอย่างอยากจะมาทำข้อตกลงร่วมกัน !” ตุลยาเอ่ยข้อตกลง?พูดถึงตรงนี้ คิ้วของเปรมศักดิ์ก็ขมวดเข้าหากัน “ฉันรอฟังอยู่!”เขาเริ่มอยากรู้แล้ว ว่าข้อตกลงที่เธอพูดถึง คืออะไรกัน!