หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 416 ความก้าวหน้าระหว่างความสัมพันธ์

ตอนที่ 416 ความก้าวหน้าระหว่างความสัมพันธ์

“นอกจากนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะผมลืมตา ตอนที่คุณช่วยห่มผ้าห่มให้ผม มันก็ไม่ใช่การยอมรับว่าคืนนี้ผมจะพักอยู่ที่นี่หรอกเหรอ ?” พันเดชมองไปที่จิดาภาพลางพูดคำต่อคำที่มีเหตุผลอย่างมาก จนทำให้จิดาภาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

“นั่นเป็นเพราะคุณหลับไปแล้วต่างหากล่ะ ฉันก็เลยไล่คุณออกไปไม่ได้ !”

“งั้นคุณก็คิดซะว่าตอนนี้ผมหลับไปแล้วสิ !” พันเดชพูดอย่างมีเหตุผล

“แต่คุณไม่ได้นอนหลับนี่ !”

“จิดาภา คุณนี่หัวดื้อจริงๆ เลย ไม่รู้จักพลิกแพลงเอาซะเลย !” พันเดชพูด

“ไม่ได้ !!” จิดาภาพูดคำขาด

ขณะนั้นพันเดชก็มองออกว่าจิดาภาตั้งใจไม่อยากให้เขาพักอยู่ที่นี่

แม้ว่าถึงเวลานี้แล้ว พันเดชก็ไปอยากไป ตัดสินใจไว้แล้วว่าจะอยู่ตรงนี้

นอนอยู่ตรงนั้นพลางแกล้งทำท่าทางอ่อนแอ “ตอนนี้ผมเหนื่อยมากเลยนะ เจ็บมากด้วย ถ้าคุณจะโหดร้ายกับผู้มีบุญคุณกับคุณ คุณก็ไล่ผมออกไปซะเลยก็ได้ !”

“คุณ—”“เอาล่ะ ดึกมากแล้วเนี่ย ผมง่วงแล้ว จะเข้านอนก่อนแล้วนะ คุณจะนอนกับผมหรือว่ายังไง ?” พันเดชมองไปที่จิดาภาแล้วถามขึ้น ในสายตาหยอกเย้า จนทำให้จิดาภาพูดอะไรไม่ออก“คนพาล !” จิดาภาทิ้งลงไปหนึ่งคำแล้วหันหลังเดินไปห้องนอน“เดี๋ยว !” ทันใดนั้นพันเดชจึงเอ่ยปากพูดขึ้นจิดาภาขมวดคิ้วแล้วหันกลับไปมองเขา “ทำอะไรอีก !” ดูเหมือนว่าเขาจะเล่นเหลี่ยมอีกแล้วพันเดชกวักนิ้วให้เธอ “มานี่ !”“มีเรื่องอะไรก็พูดมาตรงๆ เลย !” จิดาภาไม่ยอมไป พันเดชจะทำเรื่องอะไรออกมาก็ไม่อาจมีใครรู้ได้พันเดชตกตะลึงจึงขมวดคิ้วขึ้น “จิดาภาคุณจำเป็นต้องป้องกันตัวจากผมขนาดนั้นเลยเหรอ ? คุณไว้ใจได้เลย ผมไม่แตกต้องตัวคุณหรอก !” พันเดชสัญญาหลังจากได้ยินคำพูดของเขา สายตาของจิดาภาจึงกวาดมองไปที่เขา “คุณจะมาที่นี่หรือว่าให้ผมไป !” พันเดชถามในที่สุดจิดาภาก็เดินไปหาเขาอย่างหมดหนทางถ้าไม่ใช่รู้ว่าบาดแผลของเขายังไม่หายดี เธอก็ไม่เดินไปหาเขาอย่างแน่นอนต่อมาจึงเดินไปหาเขาข้างหน้าแล้วมองไปที่เขา “มีอะไร ?”“เข้ามาใกล้ๆ ผมหน่อยสิ !” พันเดชพูดขึ้นแล้วเอื้อมมือไปดึงเธอเข้ามาไว้ใกล้ๆ อกของเขา“เฮ้ย พันเดช คุณพูด……” ประโยคของเธอยังพูดไม่ทันจบ ก็ไม่รู้ว่าพันเดชเอาของหนึ่งชิ้นมาจากที่ไหนจับมือของแล้วจะช่วยใส่ให้เธอจิดาภาเก็บมืออัตโนมัติ แต่พันเดชยังคงจับกุมไว้ แล้วกระซิบขึ้น “อย่าขยับ !”จิดาภาขมวดคิ้วขึ้น “คุณจะทำอะไรเนี่ย !”เพิ่งพูดประโยคนี้ออกไป เธอก็มองไปเห็นนาฬิกาเรือนหนึ่ง อีกอย่างมันยังเหมือนกันกับนาฬิกาเรือนที่อยู่ในมือของพันเดช เพียงแค่สายจะเล็กกว่าของเขานิดหน่อยจิดาภารู้คุณสมบัติของนาฬิกาเรือนนี้อย่างชัดเจน ทนไม่ได้จึงมองไปที่พันเดช “คุณ……”“อย่าถอดออกมาไม่ว่าจะตอนไหน ?” หลังจากสวมใส่เรียบร้อยพันเดชมองไปที่เธอแล้วสั่งเตือนเมื่อได้ยินคำพูดของพันเดช จิดาภาจึงมองไปที่นาฬิกาในมือ มีความรู้สึกในใจที่ไม่สามารถพูดออกมาได้“คุณสมบัติของนาฬิกาคุณก็น่าจะรู้อยู่แล้ว กดปุ่มนี้คุณก็สามารถคุยกับผมได้ !” พันเดชพูด“คุย !” จิดาภาขมวดคิ้วขึ้นพันเดชพยักหน้า“งั้นก็แปลว่าประหยัดค่าโทรศัพท์ใช่ไหม ?”พันเดช “……”“ถ้าไม่อยากถูกจับได้ก็อย่าใช้ อันนี้มันใช้สำหรับยามฉุกเฉิน !” พันเดชมองไปที่เธอแล้วพูดขึ้นหลังจากได้ยินสิ่งนี้ แววตาเงาวับของจิดาภาก็มองไปที่พันเดชแสดงความเข้าใจ