หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 36 พี่น้องเจอกัน

บทที่36 พี่น้องเจอกัน

จิดาภาชะงักเล็กน้อย ตอนนั้นเธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย คิดแค่ต้องเซ็นต์สัญญาให้สำเร็จ รีบช่วยไปรยาจากการฟ้อง แล้วรีบออกมา

ไม่เคยคิดถึงผลที่จะตามมาเลย

อยู่ๆเธอก็นึกถึงภาพตอนที่เธอกับพันเดชหลบประธานสินที่กำลังโมโหอยู่ด้านนอกขึ้นมา

จะไปนึกถึงทำไมกันนะ

เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

เธอชะงักงัน

“ได้ยินมาว่า ประธานสินโหดเหี้ยมมาก วิธีจัดการก็เลวทรามต่ำช้า เธอทำแบบนี้ เขาจะแก้แค้นเธอไหม” แก้วเอ่ยถาม

จิดาภาส่ายหน้า “ฉันก็ไม่รู้ ตอนนั้นไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย”

“เรื่องนี้ฉันแค่ได้ยินมาเท่านั้น จริงไม่จริงไม่รู้ แต่ยังไงซะเธอก็ต้องระวังตัวไว้นะ” แก้วกำชับ

เธอพยักหน้ายิ้ม “ได้สิ ฉันจะจำไว้”

แก้วยิ้มพร้อมเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานตัวเอง

จิดาภายอมรับว่าที่แก้วพูดก็มีเหตุผล แต่หวังว่ามันจะไม่เกิดอะไรขึ้นนะ

ถึงแม้ประธานสินจะดูบ้ากาม แต่คงไม่ใจแคบนักหรอก!เอาเถอะ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมารูปแบบไหน เธอก็ต้องรับมือให้ได้ ตอนนี้ก็ใช้ชีวิตต่อไปคิดได้ดังนั้นเธอก็เดินไปยังโต๊ะทำงานใกล้จะเลิกงาน เธอก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง“ฮัลโหล…”“จิดาภา นี่ฉันเอง!”ได้ยินเสียงในสาย มือเธอที่กำลังเก็บของหยุดชะงัก “พี่!”“ฉันเอง” เปรมศักดิ์เอ่ยจิดาภาที่เห็นว่าเป็นเปรมศักดิ์โทรมาก็ประหลาดใจ“เธอยังไม่กลับมาอีกเหรอ” อีกฝ่ายเอ่ยต่อ“พี่รู้ได้ยังไง” “ใช่จริงๆด้วย ทำไมไม่กลับบ้านฮะ” เอ่ยเสียงแข็ง“คือฉัน…”“ตอนนี้เธออยู่ไหน ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้เลย!”“ฉันจะเลิกงานแล้ว”“ฉันจะไปรับ เธอทำงานที่ไหน” เปรมศักดิ์ถามจะให้รู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าเธอทำงานที่นี้“ไม่ต้องๆ เราเจอกันที่เดิมเถอะ” “ได้”“จริงสิ ห้ามบอกพ่อกับแม่ล่ะ” ได้ยินแบบนี้เปรมศักดิ์ชะงักเล็กน้อย แต่ก็ตอบรับกลับไป “ได้สิ ฉันรู้น่า”ดังนั้น จิดาภารีบเก็บข้าวของแล้วออกมาทันทีที่เดิมตอนที่เธอมาถึงเปรมศักดิ์ก็อยู่ที่นี่ก่อนแล้วเขาสวมสูทนั่งอยู่ข้างใน เธอเดินเข้าไปทันที“พี่!” เมื่ออยู่ต่อหน้าเปรมศักดิ์เธอก็เอ่ยเรียกเสียงเบาเปรมศักดิ์มองเธออย่างตกตะลึง ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองจิดาภายกยิ้ม นั่งลงตรงข้ามอีกฝ่าย “อะไรกัน พี่เองก็จำฉันไม่ได้งั้นเหรอ” เมื่อได้ยินเสียง เขาถึงมั่นใจว่าตัวเองจำไม่ผิดคน“เธอไม่เหมือนเดิม!”“ไม่เหมือนเดิมตรงไหนกัน” จิดาภายิ้มออกมา รอยยิ้มที่มาจากใบหน้าสวยงามและน่ารักนั่น ทำเอาเปรมศักดิ์ตะลึงค้าง“เปลี่ยนเป็นสวยไง” อีกฝ่ายเอ่ยความจริงจิดาภาหัวเราะออกมาขณะนั้นบริกรก็เดินเข้ามา “ลูกค้ารับอะไรดีครับ”“มอคค่าหนึ่งแก้ว บลูเมาท์เทนหนึ่งแก้ว”เธอไม่ได้พูดอะไร เป็นอีกฝ่ายที่สั่งให้เรียบร้อย “พี่ยังจำได้ด้วยว่าฉันชอบดื่มกาแฟอะไร”เธอเอ่ยยิ้มๆ“แน่นอนสิ แค่เธอชอบ ฉันก็จำได้ทุกอย่าง!”