หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 354 ยิ่งบ้าคลั่ง（1）

บทที่ 354 ยิ่งบ้าคลั่ง（1）

พันเดชมองยังโทรศัพท์ ในสมองคิดถึงคำที่ตุลยาที่เพิ่งพูด เขาไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือเรื่องหลอก แต่ภายในใจที่พูดไม่ออก

กดโทรหาตุลยาอีกครั้ง โทรศัพท์กลับปิดเครื่อง

“ให้ตายเถอะ!” พันเดชสบถอย่างร้อนรน

พอนึกถึงคำพูดของตุลยา ……

เขาไม่อยากจะจินตนาการ!

ในขณะนี้ พยาบาลคนหนึ่งพูด “เมื่อกี้ฉันเพิ่งจะเห็นผู้หญิงคนหนึ่งพาผู้หญิงอีกคนขึ้นไปบนดาดฟ้า ไม่รู้ว่าขึ้นไปทำอะไร”

ได้ยินแบบนี้ พันเดชก็ตกใจตรงไปขึ้นลิฟท์อย่างไม่รอช้าแล้วกดไปที่ชั้นบนสุด ท่าทางรีบร้อนนั้น ทำให้พยาบาลสองคนภายในลิฟท์ประหลาดใจมาก

“คุณผู้ชาย ,คุณ…”

“หุบปาก!” พันเดชท่าทางเกรี้ยวกราด ดังนั้น ทั้งสองจึงหุบปากอย่างเชื่อฟัง

ท่าทางหล่อแบบนี้ของพันเดช ตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยความเกรี้ยวกราด จนไม่มีเหลือความชื่นชมอีกต่อไป

ลิฟต์ขึ้นไปทีละขั้น พันเดชอยากจะไปถึงข้างบนนั้นแล้ว ยืนอยู่ภายในลิฟต์ เขาไม่เคยรู้สึกทรมานแบบนี้มาก่อนจิดาภา เธอต้องไม่เป็นอะไร!ขออย่าให้เกิดอะไรขึ้นเลย! เขาไม่คิดว่าเพิ่งจะช่วยเธอ เธอกลับเกิดเรื่องอีกแล้วตะโกนร้องในใจหลายครั้ง เขาก็ไม่รู้ว่าลิฟท์ดังขึ้นตอนไหน ลิฟต์เปิดออกอย่างช้าๆพันเดชจึงพรวดพราดออกไปทันที พยาบาลสองคนอยู่ด้านใน ก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น รู้สึกงุนงง หลังจากนั้น ก็กดลิฟต์ลงไปบนดาดฟ้า จิดาภานั่งอยู่บนรถเข็น หลับตา ลมพัดเบาๆ ผมของเธอก็แกว่งไปมาตอนที่พันเดชพุ่งเข้ามาหา ก็เหมือนกับมองเห็นภาพวาดก้าวเท้าหยุดลงมองไปยังจิดาภาจากไกลไกลก้าวเท้า ก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างช้าๆ แต่ละก้าวช้ามาก ในเวลานี้ ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวเล็กน้อย จิดาภาหมุนตัวกลับ ตอนที่มองไปยังพันเดช เธอขมวดคิ้วแล้วก็ยิ้มออกมา “คุณขึ้นมาบนนี้ได้ยังไง?” ฝีเท้าของพันเดชพลันหยุดลง วินาทีต่อมา ตรงเข้าไปกอด จิดาภาถูกยกขึ้นมาจากรถเข็น เข้าสู่อ้อมกอดของเขา “ คุณ..” จิดาภายืนไม่ไหวเล็กน้อย เธอพิงพันเดชไว้ถึงสามารถฝืนทนยืนได้ “ห้ามพูด!” พันเดชพูด น้ำเสียงทุ้มต่ำ ปล่อยอารมณ์ตามสบาย จิดาภาก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรไป แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ผลักไส ปล่อยให้เขากอดและก็ไม่รู้ว่าทำไมว่า พันเดชกอดเธอแน่นขนาดนี้ เธอกลับรู้สึก….ปลอดภัยมาก!ซาบซึ้งใจมาก!โดยเฉพาะตอนที่เห็นการแสดงออกของเขา มันซาบซึ้งใจจนพูดไม่ออก!ในที่สุด หลังจากที่ผ่านไปสักพัก จิดาภาทนไม่ไหวจึงพูด “พันเดช ฉันยืนได้ไม่นาน เท้านะ”ได้ยินคำพูดของจิดาภา พันเดชค่อยๆปล่อยเธออย่างช้าๆ จิดาภากลับไปนั่งที่รถเข็นอีกครั้ง หลังจากนั้นก็นึกขึ้นได้ แล้วมองไปที่พันเดช “คุณเป็นอะไรไป?” พันเดชกลับมองไปที่ร่างกายของเธอ “เป็นยังไงบ้าง? ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม?” จิดาภาส่ายหน้า “ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันสบายดี….”ขณะที่พูด เธอก็มองไปยังพันเดช “คุณรู้ว่าฉันขึ้นมาข้างบนนี้? “พันเดชพยักหน้า“ มีคนเห็นพวกคุณขึ้นมาบนนี้…ผมโทรหาตุลยา เธอพูดว่า….”“พูดว่าอะไร? “จิดาภามองไปที่พันเดชแล้วถาม“เธอบอกว่า เธอฆ่าคุณแล้ว”จิดาภา “……”พันเดชกลับก้มศีรษะลง “ดีนะ ที่คุณไม่ได้เป็นอะไร” พันเดชพูด ในที่สุดก็โล่งใจ!