หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 337 ไม่ใช่ผู้หญิง（2）

บทที่337 ไม่ใช่ผู้หญิง（2）

พันเดชมองเธอ ทิ้งให้เธอสามคำ “รอ คนช่วย！”

“แต่……คุณบาดเจ็บ……พวกเราอยู่ที่นี่ ดึกขนาดนี้ จะมีคนรู้เหรอคะ？”จิดาภาถามกลับ เธอไม่เป็นอะไรหรอก แต่พันเดชป้องกันเธอกลิ้งตกลงมาจากที่สูงขนาดนั้น ต้องมีแผลเต็มตัวแน่

“ฉันไม่เป็นไร！”พันเดชพูด แต่ทั้งตัวไม่ขยับ ถ้าไม่ใช่ว่าเขากำลังพูดอยู่ แล้วตาคู่นั้นปิดอยู่ จิดาภาก็กลัวจริง

จิดาภามองที่เขา ไม่กล้าขยับมั่วๆ

ตอนนี้ พันเดชมองที่เธอ เสียงอ่อนโรย และเบามาก “เมื่อกี้นี้ร้องไห้เพราะฉันเหรอ？”เขาถาม

ได้ยินเสียงพันเดช จิดาภานิ่ง แล้วพูด “ถ้าหากว่าคุณเป็นอะไรไปเพราะฉัน ฉันก็จะรู้สึกบาปไปตลอดชีวิต！”

“รู้สึกบาป？แค่นี้เหรอ？”พันเดชขมวดคิ้ว ถามอย่างไม่พอใจ

จิดาภานิ่ง ความมืดสีดำ มองอะไรก็ไม่ชัด นอกจากแววตาของเขาที่เห็นได้ชัดเจน ดำเหมือนลูกประคำ แตกต่างจากทั่วๆไป ไม่ล้อเล่น ดูถูกเหยียดหยาม เวลานี้ สายตาของเขาจริงจัง จริงจังจน จิดาภาเริ่มกลัว

“……ใช่！”จิดาภาพูด ในทันที พันเดชเองก็ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหน ลากเธอเข้ามา “คุณทำ……” ยังไม่ทันที่เธอพูดจบประโยค พันเดชกลับค่อยๆงัดตัวเธอขึ้น ประกบลงบนริมฝีปาก…… ตอนนั้น จิดาภาอึ้ง ขนตายาวกระพริบเบาๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าควรทำยังไง พันเดชจูบเธอเบาๆ ไม่เหมือนกับที่ลงโทษเธอทุกๆครั้ง แต่มันเบามาก และนุ่มนวล ลิ้นของเขา ดูดเธอเบาๆ…… จนจิดาภาได้สติ รีบลุกขึ้น มองพันเดช “คุณบ้าหรือเปล่า？”ตอนนี้ยังมีอารมณ์ทำเรื่องแบบนี้ “แต่เมื่อกี้เธอก็รับความสุขนิไม่ใช่เหรอ？”พันเดชยิ้มแกล้ง “ยังมายิ้มอีก ดูแล้วคุณน่าจะไม่เป็นอะไร！”จิดาภาพูด แต่หน้าผาก กลับมีสีแดงขึ้น แล้วร้อน สายตาเธอสงสัย ไม่ยอมมองเขา เห็นอาการหน้าแดงของเธอ พันเดชก็อารมณ์ดี เขายิ้ม “จิดาภา……” “ห้ะ！？” “ถ้าฉันตายขึ้นมาจริงๆ เธอจจะเสียใจไหม！？”อยู่ๆพันเดชก็ถาม สายตา จริงจัง มองท่าทางจริงจังของเขา จิดาภานิ่ง แล้วพูด “ฉันตอบคำถามคาดเดาแบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะ！” “เธอต้องการให้ฉันตายให้เธอดูเหรอ？” “คุณไม่พูดเรื่องอัปมงคลได้ไหม？” “ถ้าเธอตอบ ฉันก็จะเลิกพูด！” “ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันตอบคำถามคาดเดาแบบนี้ไม่ได้！” พันเดชโกรธ！ “จิดาภา เธอต้องใส่หน้ากากป้องกันพิษคุยกับฉันใช่ไหม？เมื่อกี้เองเธอก็ร้องไห้เสียใจหนักมากไม่ใช่เหรอ？”พันเดชพูดแบบโมโหนิดหน่อย เพราะพูด จับเข้าไปที่แผลบนตัว ส่งเสียงถอนหายใจ มองท่าทางของเขา จิดาภาขมวดคิ้ว “เป็นไงบ้าง？เจ็บตรงไหน？”เธอรีบพุ่งเข้ามาถาม เห็นสายตาเป็นห่วงจิดาภา พันเดชก็ดีใจจนพูดไม่ออก แต่ไม่ได้แสดงอาการออกมา เพียงแต่พูดว่า “ไม่มีตรงไหนเลยที่ไม่เจ็บ！” ได้ยินเขาพูดแบบนี้ จิดาภาก็ยิ่งกังวล “แล้วทำไงดีล่ะ？” “ตอบฉันสิ！” “อะไร！？” “คำถามเมื่อกี้！”พันเดชถามอย่างยืนกราน ตั้งหน้าตั้งตา จะไม่หยุดถ้าไม่ได้ตามเป้าหมาย