หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 317 ไปด้วยกันไม่ได้(6)
บทที่317 ไปด้วยกันไม่ได้(6)
เรื่องพวกนั้น มีแค่ตัวเธอเองที่รู้ เขาได้ยังไง?
หรือว่า พันเดชจงใจพูดแบบนี้ ก็เพื่อหลอกให้เธอพูด
“ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร!”ตุลยาพูดออกมาอย่างไม่ยอมรับ
ได้ยินเช่นนั้น พันเดชก็ยิ้มอย่างเหยียดหยันออกมา “ตุลยา เธอเปลี่ยนไปแล้ว นับวันฉันยิ่งไม่รู้จักเธอ เธอคิดว่าที่เธอทำเรื่องพวกนั้น ไม่มีใครรู้จริงๆนะเหรอ?”
“ถ้าไม่ใช่เธอที่โทรไปหานักข่าว พวกเขาจะรู้ได้ยังไงว่าจิดาภาจะออกทางที่จอดรถ ถ้าไม่ใช่เธอ พวกเขาจะผ่านรปภ.เข้ามาในที่จอดรถได้ยังไง!?”พันเดชมองไปยังเธอแล้วพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ถ้าไม่ใช่เธอ จิดาภาจะโดนนักข่าวล้อมจนได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?”
เห็นพันเดชพูดออกมาแบบนั้น ตุลยาก็นิ่งอึ้งไป ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร
“เธอตั้งใจจะยื้อฉันไว้ ให้ฉันไปส่งเธอ เพื่อให้จิดาภาที่อยู่ที่ลานจอดรถโดนนักข่าวมาวุ่นวาย? ตุลยา ไม่ต้องการให้ใครรู้ เธอคิดว่า มันเป็นไปได้เหรอ?”พันเดชถาม ตุลยาที่ยืนอยู่ตรงนั้น มองเขาไป ที่แท้ เขาก็รู้หมดแล้ว “ฉะนั้น เพราะเรื่องนี้ คุณก็เลยเย็นชากับฉันใช่ไหม ?”ตุลยากระพริบตา หันไปมองพันเดชแล้วถามขึ้น พันเดชไม่พูดอะไรออกไป แต่ความเงียบของเขา ก็เป็นคำตอบแล้ว ตอนนี้ ตุลยาก็ยิ้มเยาะออกมา “ใช่ ฉันยอมรับ ฉันเป็นคนทำ แล้วจะทำไม? คุณบอกว่าเธอไม่เคยทำร้ายอะไรฉันมาก่อน งั้นคุณก็คงไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอทำกับฉัน มันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่เธอทำกับฉันเลยแม้แต่น้อย!”ตุลยามองไปยังพันเดชแล้วตะโกนออกมา “หลังจากที่เธอเข้ามา สายตาของคุณก็มองแต่เธอ เมื่อก่อนคุณไม่เคยละเลยความรู้สึกของฉัน พันเดช คุณเคยนึกถึงฉันบ้างไหม?” “นั่นมันเป็นแค่เรื่องระหว่างเรา ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลย !”พันเดชพูด “ไม่เกี่ยวงั้นเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของเธอ คุณคงไม่เป็นแบบนี้ พวกเราก็คงจะเป็นเหมือนเมื่อก่อน อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข มันเป็นเพราะเธอ เป็นเพราะการปรากฏตัวของเธอทั้งนั้น มันถึงเป็นแบบนี้!”ตุลยา เธอร้องไห้แล้วตะโกนออกมาเสียงดัง น้ำตาไหลลงมาที่แก้มไม่แคร์คนที่อยู่ตรงทางเดินเลยแม้แต่น้อย เห็นตุลยาเป็นเช่นนี้ ท่าทางเป็นทุกข์แบบนี้ พันเดชก็ขมวดคิ้วขึ้น มีแค่เขาที่รู้ว่า เขากับตุลยานั่นไปด้วยกันไม่ได้ ไม่เกี่ยวว่าจะมีหรือไม่มีจิดาภา เขาก็เป็นไปไม่ได้! เท่ากับว่าพวกเขาไปด้วยกันไม่ได้ สุดท้ายก็หย่ากัน พันเดชคิดแล้วคิดอีก มองไปที่เธอ “ตุลยา เรื่องระหว่างเรา มันก็เป็นเรื่องของพวกเรา ไม่เกี่ยวอะไรกับจิดาภาทั้งนั้น ไม่เกี่ยวว่าจะมีหรือไม่มีเธอ ฉันกับเธอ……ก็ไปด้วยกันไม่ได้!”ถึงแม้ว่าจะโหดร้าย แต่พันเดชก็พูดออกมาแล้ว ได้ยินเช่นนั้น ตุลยานิ่งอึ้งไป คำพูดนี้ มันเจ็บยิ่งกว่า มีจิดาภาเข้ามาเสียอีก น้ำตาอาบเต็มสองแก้ม เขามองพันเดชอย่างไม่กล้าที่จะเชื่อ“คุณพูดอะไร?” “ที่ฉันพูดมันคือความจริง อย่าว่าแต่แต่งงานกันเลย ผลสุดท้ายมันก็เหมือนกันอยู่ดี!” “ไม่!”ตอนนี้ ตุลยาปิดหูไว้ “ฉันไม่ฟัง ฉันไม่เชื่อ!” “ตุลยา!”พันเดชเดินเข้าไป มองตุลยา“เธอฟังที่ฉันพูด……” “ฉันไม่ฟัง ฉันไม่เชื่อ พันเดช คุณรู้ไหมว่าคุณมันโหดร้ายขนาดไหน ไปกันกับฉันไม่ได้ แล้วคุณจะมาคบกับฉันทำไม? ฉันไม่ฟัง ฉันไม่เชื่อ……”ตุลยาตะโกนออกมา ดูออกว่า เธอนั้นเจ็บปวดมาก เสียใจ