หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 281 ประเมินค่าไม่ได้（4）

บทที่ 281 ประเมินค่าไม่ได้（4）

ตอนที่จิดาภาเห็นเขายืนอยู่ที่หน้าประตูเธอก็ยิ้ม “มาสิ”

“อืม” สงชัยก็ยิ้ม จากตอนแรกที่มีเรื่องจะถามแต่พอเห็นเธอเข้านาทีนั้นเรื่องทั้งหมดก็หายวับไป

“มาตรงนี้เถอะ” จิดาภาเว้นที่ให้สงสัยเดินเข้าไป

ในมือของสงชัยมีของอยู่สองอย่าง

การันต์และจันทนีที่อยู่ในห้องรับแขกเมื่อได้ยินเสียงก็หันหน้าไปมอง

“คุณลุง คุณป้า” สงชัยทักทายไป

จันทนีเมื่อเห็นสงชัยก็ยืนขึ้น “คุณคือคุณสงชัยใช่ไหม”

“ใช่ครับ” สงชัยพยักหน้าตอบอย่างสุภาพ

“ มานั่งลงตรงนี้ เมื่อกี้จิบอกว่าพวกคุณรู้จักกันตอนที่อยู่เมืองนอก ถ้ารู้ตั้งแต่แรกก็คงเชิญเธอมาที่เป็นแขกที่บ้านแล้ว” จันทนีพูด

เมื่อได้ยินสงชัยก็เอ่ยปากพูดว่า “ ไม่ครับ ควรจะเป็นผมมากกว่าที่ควรจะมาเยี่ยมเยือนก่อน”

“ผมมาอยู่ที่นี่ จิเองก็ช่วยผมไม่น้อย ผมควรจะมาตั้งนานแล้ว” สงสัยพูดด้วยท่าทีที่สุภาพและน้อมนอบ จันทนีเห็นแล้วรู้สึกสบายใจ การันต์มองอย่างพินิจพิเคราะห์แล้วก็รู้สึกไม่เลวสงชัยยื่นส่งของสองอย่างให้แล้วก็พูดว่า “คุณลุง คุณป้า อันนี้เป็นน้ำใจจากผม”มาแล้วก็ยังอุตส่าห์มีของขวัญ การันต์เลยพูดขึ้น “มาก็พอแล้ว ยังเอาของขวัญมาอีก”ได้ยินมาว่าคุณลุงชอบสะสมของเก่า พอดีผมมีอยู่ชิ้นหนึ่ง ผมเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่อวพวกนี้เท่าไหร่ก็เลยเอามาให้ครับ” สงชัยพูดเสียงเรียบๆจิดาภาได้ยินก็นิ่งไปของเก่า…งั้นก็คงเป็นของแพงมันเป็นของมีมูลค่า“ไม่ได้ อันนี้ไม่ได้ เอากลับไปเถอะ” การันต์พูดแม้ว่าเขาจะชอบของเก่า แต่สำหรับเขาแล้วเขารู้ว่าอะไรควรไม่ควร การันต์เองก็ไม่ได้ยินดีนักกับการรับของจากคนอื่น“คุณลุงลองเปิดดูก่อน” สงสัยพูดการันต์นิ่งไปเมื่อได้ยินเขาพูดแต่ก็เปิดออกดูแม้ว่าจะไม่ได้อยากได้แต่ก็ขอดูสักหน่อยก็เลยเปิดออกดูข้างในเป็นเครื่องกระเบื้องเมื่อตอนที่เห็นนั้น การันต์ก็ตะลึงแล้วก็รีบหยิบขึ้นมาดู พลิกดูซ้ายขวาสุดท้ายก็พูดขึ้นว่า “ของจริงนี่”“โอ๊ะ จริงหรือครับ ผมเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง” สงชัยพูด“อันนี้เป็นของจริง ประเมินราคาไม่ได้เลย” การันต์พูดอย่างตื่นเต้นสงชัยมองอย่างเฉยๆ ไม่ได้แปลกใจอะไร“ในเมื่อคุณลุงเองรู้เรื่อง เป็นอันว่าผมให้ถูกคนแล้ว” สงชัยพูดเมื่อทุกคนได้ยินก็ตกใจ “ของแพงขนาดนี้จะรับไว้ได้ยังไง”“ใช่ รับไว้ไม่ได้ สงชัยน้ำใจนั้นฉันรับไว้แล้วแต่ว่าของฉันรับไว้ไม่ได้จริงๆ” การันต์พูดแม้ว่าจะชอบขนาดไหนแต่เขาก็ไม่ใช่คนที่อยากได้ของของคนอื่น“ผมจริงๆแล้วก็ไม่ได้รู้เรื่องของพวกนี้ สำหรับผมมันก็แค่เครื่องกระเบื้องธรรมดาอันนึง แต่ถ้ามันไปอยู่กับคนที่รู้ มันถึงจะอยู่ในที่ที่มันควรอยู่“แต่ว่า…”“คุณลุง ถ้าคิดว่ามันแพงเกินไป งั้นก็สู้คุณลุงดูแลมันแทนผมให้ดี ผมเกรงก็กลัวว่าจะทำมันแตกเข้าสักวัน” สงชัยพูดพลางหัวเราะเมื่อเขาพูดขนากนั้นแล้ว ก็ไม่มีใครพูดอะไรต่อได้อีกแต่ลึกๆในใจของการันต์แล้ว เขารู้สึกพอใจสงชัยมาก“งั้นก็ตามนี้ ของก็เอาไว้ที่ฉันชั่วคราว เมื่อไหร่ที่เธออยากจะเอามันกลับไปก็มาเอาได้ตลอดนะ” การันต์พูดขอบคุณคุณลุงมากครับทั้งทั้งที่เขาเป็นคนเอาของมาให้แท้แท้ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาต้องมาพูดขอบคุณที่ช่วยดูแลของให้ ทำให้สองสามีภรรยาชอบเขามากช่างให้เกียรติพวกเขาอย่างมากมาย