หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 266 วิธีการตอบแทน（1）

บทที่266 วิธีการตอบแทน（1）

คำพูดของเธอทำให้พันเดชขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ น้ำเสียงกลบเกลื่อนร่องรอยความโกรธ “จิดาภา……”

“ประธานพันเดช ไม่ต้องเสียงดังขนาดนี้ก็ได้ค่ะ ฉันได้ยิน！”จิดาภาพูด

ท่าทางไม่สนใจของจิดาภา นั้นทำให้คนโกรธอย่างจริงจัง พันเดชอยากจะหยิกเธอให้ตาย

“จิดาภา ฉันอยากจะหยิกเธอให้ตาย！” พันเดชมองจิดาภาพูดออกมาเป็นคำๆ

จิดาภา “……ประธานพันเดช อันนี้ผิดกฎหมายนะคะ！”จิดาภามองเขาแล้วพูดอย่างชัดๆ

“ถ้าไม่ผิดกฎหมาย ฉันหยิกเธอตายไปนานแล้ว！”

จิดาภาคนนี้ก็เชื่อจริง

จิดาภามองไปที่เขาแล้วยิ้มน้อยๆ “ในเมื่อประธานพันเดชทนดูฉันไม่ได้แบบนี้ งั้นฉันก็ไม่รบกวนคุณแล้วค่ะ ขอตัวไปก่อนนะคะ！”พูดอยู่จิดาภาก็เตรียมจะไป

“รอก่อน！” พันเดชเอ่ยปาก ขวางทางเดินเธอ

จิดาภามองที่เขา กะพริบตาไปหนึ่งครั้ง “มีธุระอะไรอีกเหรอคะ？”

“จิดาภา เมื่อไหร่เธอจะตอบแทนฉัน！？” พันเดชมองเธอแล้วถาม“ตอบแทน！？”ได้ยินคำนี้ จิดาภามองที่เขา “ประธานพันเดช เลี้ยงข้าวฉันก็เลี้ยงคุณแล้ว กาแฟก็ชงให้คุณแล้ว ยังจะให้ฉันตอบแทนอะไรอีกคะ！？”“เธอคิดว่าเลี้ยงข้าวฉันมื้อเดียว กาแฟแก้วเดียวก็สามารถหักล้างกับที่ฉันช่วยชีวิตเธอได้แล้วเหรอ？จิดาภา ชีวิตเธอราคาเท่านี้ขนาดนี้เหรอ！？” พันเดชมองแล้วถามเธอเห็นได้ชัดว่า จิดาภาอยากจะหลุดพ้นจากอำนาจของเขาที่มีต่อเธอ ทำไมพูดไปพูดมาถึงได้บอกว่าชีวิตของเธอไม่คุ้มกับเงิน！“งั้นความหมายของประธานพันเดช……？”จิดาภามองที่เขา ถามอย่างไตร่ตรองคิดตลอดว่าพันเดชจะต้องยื่นข้อเสนอไม่ดีออกมาแน่มองไปที่จิดาภา พันเดชก็ยิ้มมุมปากขึ้น “จูบฉัน！”“หืม！？”จิดาภามองเขาอย่างประหลาดใจ สงสัยว่าตัวเองฟังผิดไปหรือเปล่า“จูบฉัน！” พันเดชพูดอีกครั้งอย่างหมดความอดทนจิดาภา “……ประธานพันเดช นี่คือสิ่งที่คุณเรียกว่าทดแทนบุญคุณเหรอคะ！？”“นี่เป็นเพียงแค่หนึ่งในนั้น！” พันเดชสายตาอมยิ้มแล้วพูด มองจิดาภา ด้วยความเฝ้ารอยังมีอีกข้อหนึ่งในเงื่อนไข……ได้ยินแบบนี้ จิดาภาอดไม่ได้ที่จะโจมตีเขา！หลังจากนั้นมุมปากก็ยกยิ้ม “งั้นก็รอให้ประธานพันเดชเอาเรื่องทั้งหมดที่คุณอยากให้ฉันทำไปคิดให้ดูก่อนแล้วค่อยพูดดีกว่าค่ะ！”พูดอยู่จิดาภาก็เตรียมที่จะไป พันเดชกลับยื่นมือ มาดึงเธอไว้ จับเธอกดไว้ที่กำแพงโดยที่ไม่เปลืองแรงแม้แต่น้อยแขน จับเธอม้วนเข้ามากอดกลิ่นบุหรี่จางๆสาดเข้ามาที่ใบหน้า จิดาภานิ่งชะงัก มองไปที่เขาทันที เริ่มรู้สึกประหม่า “ พันเดช นี่บริษัทนะคะ！”“แล้วยังไง！？”แล้วยังไง？ได้ยินแบบนี้ จิดาภานับถือเขาจากใจจริงจริงๆเลย！“คนอื่นเห็นเข้าจะเข้าใจผิดเอา！”จิดาภามองไปที่เขาและพูด“เข้าใจผิดก็ดี！”จิดาภา “……”มองไปที่สายตาของพันเดช ความมืดดำราวกับดวงดาวบนฟ้ายามมืด หัวใจที่ส่องสว่างยากที่จะเงียบจิดาภามองไปที่เขา กะพริบตา มองที่เขา “คุณไม่กลัว แต่ฉันกลัว！”“โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ ตุลยาถึงบริษัทแล้ว ฉันก็ยิ่งไม่อยากให้คนมาจ้องทั้งวัน！”จิดาภามองพันเดชพูดอย่างชัดๆตามที่คิด ขณะที่พูดถึงตุลยานั้น พันเดชก็หน้าสีเปลี่ยน“ตอนนี้ไม่พูดถึงเธอได้ไหม？”“ทำไมถึง……”จิดาภายังไม่ทันพูดจบ พันเดชก็รวบเข้าไป ใช้ปากของตัวเอง อัดแน่นเข้าที่ปากของเธอถ้าไม่อยากฟัง ก็ใช้วิธีของตัวเองมาแก้ไขก็แล้วกัน