หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 250 เป็นเด็กอีกครั้ง（2）

บทที่ 250 เป็นเด็กอีกครั้ง（2）

“ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดออกมาแต่ฉันก็รู้ว่าในใจเธอคิดแบบนี้” พันเดชพูด

จิดาภาไม่พูดอะไร

ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย

“เพื่อที่จะตอบแทนคนที่ช่วยชีวิตเธอ ถ้าเกิดเธออยากจะทำอาหารดีดีเลี้ยงฉัน ฉันก็ไม่ถือหรอก” พันเดชพูด

จิดาภากำหมัด

คนที่ช่วยชีวิตเขาเอาเรื่องนี้มาบังคับฉัน

ได้

เธอยอมรับ เมื่อไหร่ที่เขาพูดถึงเรื่องนี้เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้

เพราะพันเดชช่วยเธอไว้จริงๆ อันนี้เรื่องจริง

คิดแล้วก็เก็บความโมโหไว้ในใจแล้วก็ถามเขา “อยากจะกินสปาเก็ตตี้ใช่ไหม”

พันเดชยักคิ้ว

“แต่ว่าฉันไม่ได้ซื้อมา”

“งั้นเธอซื้ออะไรมา ทำอะไรก็ได้ ฉันได้หมด” พันเดชพูดแล้วก็แถมอีกประโยค “ฉันไม่เลือกกิน”

เขาพูดขนาดนั้นแล้ว เธอจะพูดอะไรได้อีกเธอไม่ได้พูดอะไรอีกก็เริ่มทำกับข้าวเมื่อเห็นท่าทีที่เธอยอมถอยแล้วพันเดชก็ยิ้มขึ้นมาตอนนั้นเองที่ออกที่ประตูดังขึ้นจิดาภากำลังจะไปเปิดประตู พันเดชก็พูดขึ้นว่า “ฉันไปเอง”เห็นเขาเดินตรงไปแล้ว เธอก็ไม่พูดอะไร ทำกับข้าวต่อไปหลังจากที่พันเดชเดินไปที่ประตู เขาเปิดประตูแล้วเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูก็ตะลึงขณะเดียวกันสงชัยที่ยืนอยู่ด้านนอกเห็นพันเดชเข้าก็ตะลึงเช่นกันคิดไม่ถึงว่าเขาจะอยู่ที่นี่“คุณเองเหรอ”“คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”สองคนถามขึ้นมพร้อมกันตอนนั้นเองพันเดชก็ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ ผมก็ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่”มองเห็นเขายืนอย่างภาคภูมิใจอยู่ตรงนั้น สงชัยก็ไม่พูดอะไรจิดาภาที่กำลังทำกับข้าวอยู่มองเห็นพันเดชยืนคุยอยู่หน้าประตู ก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ใครหน่ะ”เมื่อสงชัยได้ยินเสียงของจิดาภาก็เดินเข้ามาในห้องเลย“ฉันเอง”ตอนที่เห้นว่าเป็นสงชัยจิดาภาก็ยืนนิ่งไปพักนึง ไม่อยากจะคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้มันคืออะไรพวกเขามากันทั้งคู่เลยรอยยิ้มของจิดาภาดูกระอักกระอ่วนพิกลแถมในมือสงชัยก็มีดอกไม้หนึ่งช่อ จิดาภายิ้มแล้วถามว่า “มาได้ยังไง”“เป็นห่วงก็เลยแวะมาดู” สงชัยพูดอย่างมั่นใจจิดาภายิ้มแล้วก็เดินเข้าไป “ฉันไม่เป็นไรแล้ว”สงชัยยื่นดอกไม้ให้กับจิดาภา “ให้คุณ”เมื่อมองเห็นดอกไม้ช่อใหญ่ จิดาภาก็ยิ้มแล้วยื่นมือเข้าไปรับ มองดูแล้วก็ก้มลงไปดม “ชอบมากเลย ขอบคุณนะ”เมื่อเห็นจิดาภา สายตาของสงชัยก็ยินดีพันเดชที่ยืนอยู่ด้านหลังก็สีหน้าไม่ดีโดยเฉพาะตอนี้จิดาภากอดดอกไม้ช่อนั้น สีหน้าของเขาก็ยิ่งไม่ดีเข้าไปใหญ่ ก็แค่ดอกไม้ช่อเดียวแค่นั้นเองจะดีใจอะไรขนาดนั้น“พวกคุณคุยกันไปก่อน ฉันเอาดอกไม้ไปใส่แจกันก่อน”พูดจบก็เดินไปทางห้องนอนในห้องรับแขกที่มีเพียงพันเดชกับสงชัยนาทีนั้นจิดาภาก็คิดขึ้นได้ว่า ถ้าพวกเขาสองคนจะสู้กันก็เรื่องของพวกเขาแล้ว ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ อย่ามาทำให้เธอลำบากก็พอเธอก็ทำเป็นมองไม่เห็นก็พอแต่เมื่อเธอเดินออกไปพันเดชกับสงชัยก็เริ่มแล้ว“สงชัยเป็นคนช่างเอาใส่ใจดีจริงๆ” พันเดชเริ่มพูดสงชัยยืนยิ้มแห้งอยู่ตรงนั้น “สำหรับเธอแล้วก็ใส่ใจกันเป็นธรรมดา”เมื่อเขาพูดจบ หน้าของพันเดชก็เปลี่ยนเป็นสีแดงดูแล้วสงชัยตั้งใจที่จะจีบจิดาภาพันเดชคิดได้ดังนั้นก็ใจไม่ดี แต่ว่าเขาก็ไม่แสดงออกมา ยังคงยิ้มต่อไป “งั้นคุณสงชัยก็คงต้องพยายามหน่อยเพราะอดีตภรรยาของผมคนนี้ไม่ง่าย”