หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 249 เป็นเด็กอีกครั้ง（1）

บทที่ 249 เป็นเด็กอีกครั้ง（1）

ตอนนั้นเสียง “กริ๊ง”ของลิฟท์ก็ดังขึ้นประตูก็เปิดออก พันเดชหันมามองจิดาภา “คุณอยากจะลองดู”

คำพูดเดียวก็ทำให้จิดาภานิ่งงันไปเลย

พูดอะไรไม่ออก

พันเดชถือของเดินออกไป จิดาภารีบเดินตามหลัง

“ห้องไหน” พันเดชถาม

จิดาภาชึ้ไปที่ประตูบานหนึ่ง

“เปิดประตู”

น้ำเสียงนั้นเหมือนกับเป็นบ้านของพันเดชเองอย่างไรอย่างนั้น จิดาภาเหมือนกับแม่บ้านหรือคนติดตาม แม้ว่าจะไม่พอใจแต่ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรจึงหยิบกุญแจแล้วเปิดประตู

เมื่อประตูเปิดออกพันเดชก็เดินเข้าไปอย่างไม่เกรงใจ

เมื่อมองเห็นท่าทางที่เขาทำอย่างไม่มีความเกรงใจ จิดาภาเองก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

ก็เลยเดินตามเข้าไป

“วางที่ไหน” พันเดชถามนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขามาที่บ้านของจิดาภา ไม่ค่อยเหมือนกับที่เขาคิดไว้เท่าไหร่อาจเพราะเมื่อก่อนตอนที่พวกเขาแต่งงานกันไม่ใช่แบบนี้ แต่ตอนนี้เพียงแค่เดินเข้ามาก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น แม้จะเป็นการตกแต่งแบบสมัยใหม่ แต่ก็เป็นความทันสมัยที่แฝงไปด้วยความอบอุ่นที่ดูแล้วรู้สึกสบายๆ“วางที่นี่ก็ได้” จิดาภาชี้ไปที่โต๊ะพันเดชเอาของไปวางที่โต๊ะจิดาภากำลังคิดว่าจะพูดอย่างไรให้เขากลับออกไปดี เพราะว่าการอยู่ด้วยกันสองคนในห้องรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองตอนที่กำลังจะพูดนั้น พันเดชก็เดินดูในห้อง“คุณอยู่คนเดียวเหรอ”“อืม”จิดาภาพยักหน้า“ตกแต่งได้ไม่เลวเลย สะอาดด้วย” เขาพูดไปเดินดูไปจิดาภาหัวเราะขึ้นมาเมื่อได้ฟังที่เขาพูด “เทียบกับบ้านของคุณพันเดชไม่ได้หรอก แค่พออยู่เท่านั้น”แค่พออยู่อย่างนั้นหรือจิดาภาไม่ใช่คนอย่างนั้นเขากลับคิดว่าเธอเป็นคนที่ค่อนข้างพิถีพิถันคนหนึ่งไม่ต้องดูอย่างอื่น แค่ของที่เธอซื้อมาดูก็รู้ว่าเธอเป็นคนละเอียดรอบคอบพิถีพิถันกับการใช้ชีวิตไม่งั้นก็บะหมีกึ่งสำเร็จรูปก็จบแล้วฟังที่จิดาภาพูดแล้ว พันเดชก็ไม่ได้คิดจะไปเถียงอะไรกับเธอ เขาก็ดูของเขาต่อไปจจิดาภามองดูเขาจากอีกฝั่ง ดูเหมือนว่าพันเดชจะไม่ได้มีทีท่าที่จะขอตัวกลับเลย ก็แล้วแต่เขาเธอไม่สนใจ เดินถือของเข้าไปในครัว เอาของใส่ตู้เย็นจัดอีกนิดหน่อย“คุณทำกับข้าวกินเองบ่อยๆสินะ”เธอไม่รู้ว่าพันเดชมายืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ อยู่ดีดีเขาก็ถามขึ้นมาเมื่อจิดาภาได้ยินเสียงของพันเดชก็ตกใจ หันกลับไปมองที่เขา คิ้วก็ขมวด “คุณพันเดชไม่รู้รึไงว่าทำฉันตกใจ”“ก็เธอมีใจจดใจจ่อเกินไป” พันเดชพูดจิดาภาขี้เกียจเถียงกับเขาจึงหายใจเข้าลึกๆแล้วก็จัดของต่อไป“คุณยังไม่ได้ตอบผมเลย” พันเดชที่ยืนกวนเธออยู่ด้านหลังถามขึ้น จริงแล้วเขาเห็นท่าทางที่คุ้นเคยของจิดาภาเขาก็พอรู้คำตอบอยู่แล้ว“อืม” จิดาภาพยักหน้า เธอคิดว่าถ้าเธอไม่ตอบเขาก็คงถามอยู่อย่างนั้น“คุณกำลังจะทำกับข้าวเหรอ” พันเดชถามจิดาภาไม่พูดอะไร พันเดชก็เลยถามขึ้นมาอีกรอบ “ทำสปาเก็ตตี้เป็นไหม”“ทำหน่ะก็ทำได้”“งั้นดีเลย ทำอันนั้นแหละ เดี๋ยววันนี้ผมจะกินข้าวที่นี่”จิดาภาไม่พูดอะไรมองไปที่พันเดช ในที่สุดก็ทนไม่ได้ “คุณพันเดช ฉันเหมือนจะไม่ได้ชวนคุณกินข้าวที่นี่นะ”เมื่อพันเดชได้ฟังก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร แล้วก็ถามเธอกลับไปว่า “ คุณหมายถึงจะให้ผมกลับไปเหรอ”“แต่ฉันว่าฉันไม่ได้เอ่ยปากชวนคุณเลย”