หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 92 หวานมาก

บทที่ 92 หวานมาก

จ้าวหรูเย็นและวังเฉิงเจียง คิดไม่ออกเลยจริงๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับมือของถังหลงกันแน่ ถึงกับทำให้เขาเอ่ยปากว่าจะให้เงินกับลู่เสี้ยงหยางสิบล้านสำหรับการรักษา

จ้าวหรูเย็นมองไปที่แขนของถังหลงอย่างไม่รู้ตัว แล้วเห็นว่าส่วนมือขวาออกเขาได้โผล่ออกมาด้านนอกจนหมด ส่วนที่ไหล่นั้นบวมสูงนูนขึ้นมาจนเหมือนกับขาหมู

จากประสบการณ์ทางการแพทย์ของเธอ เธอมองออกว่า นี่คือสภาวะกระดูกเคลื่อน

สำหรับแพทย์ผู้ชำนาญศัลยกรรมกระดูกแล้ว สภาวะกระดูกเคลื่อนไม่คุ้มค่าจะกล่าวถึง

หลงถังผู้นี้เอ่ยปากจ่ายค่ารักษาสิบล้านให้กับลู่เสี้ยงหยางได้อย่างไร?

“ฮ่าฮ่า น่าสนใจจัง อีตานี่ต้องมีแต่น้ำอยู่ในหัวแน่ๆ” จ้าวหรูเย็นคิดในใจ

วังเฉิงเจียง ดึงหูออกมานึกสงสัยว่าเขาเมื่อกี้นี้ฟังผิดไป แต่คำพูดของลู่เสี้ยงหยางที่ตามมาทำให้ทัศนคติของเขาพังทลายลงไปอย่างสิ้นเชิง

“ให้ผมรักษามือคุณด้วยเงินสิบล้าน คุณจะไม่ดูถูกผมมากไปหน่อยเหรอ? คุณความจำไม่ดีสินะ เมื่อคืนนี้ผมบอกกับคุณไปแล้วไง อยากให้ผมรักษาแขนของคุณ ข้อแรกคุณต้องยอมรับก่อนว่าผมคือลูกพี่ ข้อต่อมาค่าฝีมือของผมคือสิบล้านเหรียญ”

ลู่เสี้ยงหยางหรี่ตาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม

อะไรนะ?

ทันทีที่ลู่เสี้ยงหยางพูดคำนี้ออกมา จ้าวหรูเย็นและวังเฉิงเจียง ต่างก็จ้องมองอย่างตกตะลึง ในบรรดาหมอที่พวกเขาเคยเห็นมาในชีวิต ลู่เสี้ยงหยางเป็นคนที่เอาแต่ใจมากที่สุด

บนหน้าของถังหลงมีน้ำค้างแข็งเย็นเยียบปรากฏขึ้น ทั้งโกรธทั้งโมโห เดิมทีด้วยนิสัยที่รุนแรงของเขา การที่ลู่เสี้ยงหยางกล้าที่จะควบคุมเขาเช่นนี้ เขาสามารถระเบิดหัวของลู่เสี้ยงหยางได้โดยไม่ลังเล

แต่ตอนนี้เขากลับไม่มีความกล้าเช่นนี้ และเขายังต้องพึ่งพาลู่เสี้ยงหยางรักษามือของเขา

“เชรดแม่ เจ้าโง่คนนี้มันต้องเบื่อชีวิตแล้วแน่ๆ รอจนมันรักษาลูกพี่ของพวกเราให้หายก่อนเถอะ ลูกพี่ของพวกเราจะทำให้มันแย่เสียยิ่งกว่าตาย” ลูกน้องของถังหลงคิด

“ว่ายังไง? คุณยังต้องคิดเกี่ยวกับปัญหานี้อยู่งั้นเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณก็ค่อยๆคิดไปแล้วกัน ไม่แน่ว่าวินาทีต่อไปผมอาจจะเปลี่ยนใจแล้วรู้สึกว่าสิบล้านจะน้อยไปหน่อย” ลู่เสี้ยงหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

แม่งเอ๊ย

แกชนะ

ถังหลงอารมเสียอย่างสมบูรณ์ เขาหลุบศีรษะลงแล้วเอ่ยว่า : “ลูก ลูกพี่ครับ ผมเจ็บมือมากจนทนไม่ไหวแล้ว คุณรีบช่วยรักษาให้ผมเถอะนะครับ”

พอใช้ได้อยู่

“อืม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม : “ถ้าประนีประนอมตั้งแต่ก่อนหน้านี้ก็จบแล้ว”

“พระเจ้า วันนี้เป็นวันบ้าอะไรเนี่ย” จ้าวหรูเย็นนึกสงสัยว่าฉากที่เธอเห็นในวันนี้คือความฝัน ดังนั้นจึงยกมือขึ้นมาแล้วหยิกไปที่แขนของเธอไม่หยุด

แต่ความเจ็บปวดที่แขนบอกเธอว่า นี่ไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นความจริง

ขาทั้งสองข้างของวังเฉิงเจียงสั่นสะท้าน

ในสมองหวนคิดถึงคำพูดของลู่เสี้ยงหยางที่เพิ่งจะพูดไปไม่หยุด : ด้วยความสามารถของผม สามแสนเหรียญสำหรับการรักษาโรคให้คุณนั้นเป็นราคามิตรภาพแล้ว ถ้าเปลี่ยนเป็นรักษาคนอื่น ค่ารักษาที่ต้องจ่ายเป็นล้าน หรือหลายสิบล้านเลยนะ นอกจากนี้พวกเขาล้วนมีแต่ขอร้องให้ผมช่วย

พูดตามตรง ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินคำพูดที่ไม่แยแสเช่นนี้ เขานึกว่าลู่เสี้ยงหยางต้องการที่แบล็คเมล์เขาก็เลยพูดโม้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าลู่เสี้ยงหยางจะพูดความจริง ว่าเขาเรียกเก็บค่ารักษาคนอยู่ที่สิบล้านเหรียญ

จากนั้นภายใต้สายตาประหลาดใจของทุกคน ลู่เสี้ยงหยางก็ทำการรักษามือของถังหลง

และเห็นว่าลู่เสี้ยงหยางวางมือของหนึ่งไว้บนแขนของถังหลง และมือข้างหนึ่งบีบลงบนไหล่ของเขา

คลิก!

มือสองข้างที่ออกแรงร่วมกัน

ภายใต้การผลักทั้งดึง ข้อต่อที่แขนของถังหลงก็ได้จัดใหม่อีกครั้ง

“โอ๊ย” ถังหลงตะโกนด้วยความเจ็บปวด เหงื่อเย็นๆไหลออกมาบนหน้า แต่ทันทีหลังจากนั้น กล้ามเนื้อที่บิดเข้าหากันเพราะความเจ็บปวดค่อยๆคลายออกช้าๆ ท่าทางก็เริ่มตื่นเต้น ในที่สุดความเจ็บปวดที่แขนก็มลายหายไปอย่างอธิบายไม่ได้ และแขนก็สามารถเคลื่อนไหวได้ตามคำสั่งของเขา

“ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดแขนของฉันก็รักษาหายแล้ว” ถังหลงตบต้นขาของเขาแล้วกระโดดอย่างมีความสุข

แต่ในไม่ช้า รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไป เมื่อมองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและเหี้ยมโหด

ตั้งแต่เล็กจนโตมีแต่เขาที่รังแกคนอื่น นี่เป็นการทำให้เขาต้องอับอายและเป็นครั้งแรกด้วย

จิตใต้สำนึกของเขาต้องการให้ลูกน้องฆ่าลู่เสี้ยงหยางให้ตาย

แต่แล้วก็คิดได้ว่า เจ้าปีศาจลู่เสี้ยงหยางนี้ต่อสู้ได้เก่งมาก เหล่าพี่น้องตัวเล็กๆที่อยู่ข้างกายเขาในตอนนี้ก็เพิ่งจะถูกลู่เสี้ยงหยางจัดการเมื่อคืน

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาทำได้เพียงชะงักเหมือนจมอยู่ในโคลนชั่วขณะ พอผ่านวันนี้ไปแล้ว เมื่อกลับไปถึงบ้านเขาจะหากองกำลังมาจัดกับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางที่อยู่อีกด้าน มองเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของถังหลงก็รู้ถึงความคิดของเขา เขาส่ายหน้าและพูดจาประชดประชัน : “เมื่อคืนนี้เพราะว่าเห็นหน้าพี่สาวของคุณถึงทำให้คุณทรมานแค่เล็กน้อย ไม่อย่างนั้นผมจะทำลายขาทั้งสองข้างของคุณ นอกจากนี้ผมยังเป็นคนอารมณ์ร้ายและมีความอดทนจำกัด ครั้งต่อไปถ้าคุณกล้าฉลาดในเรื่องไม่เป็นเรื่องล่ะก็ ผมจะทำลายขาทั้งสามข้างของคุณ”

ถึงแม้ว่าลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างสบายๆเหมือนกับการพูดคุยกับเพื่อน แต่มันทำให้หนังศีรษะของถังหลงชาไปชั่วขณะ ร่างกายเย็นวาบไปทั้งตัว

“เปล่าเปล่าเปล่า ที่ไหนกันล่ะ ตอนนี้คุณเป็นลูกพี่ของผมนะ หลังจากนี้จะเคารพกันก็ไม่ได้หรอก แล้วจะกล้าคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องได้ยังไงล่ะ” ถังหลงฝืนใจพูดทันที

“หวังว่าอย่างนั้นนะ” ลู่เสี้ยงหยางโบกมือแล้วเอ่ยปากไล่ “เอาล่ะ รีบไสหัวไปเถอะ อย่ามาอยู่รกตาผม นอกจากนี้อย่าลืมค่ารักษาสิบล้านเหรียญด้วย”

“ตกลง” ถังหลงกัดฟันและพยักหน้า หลังจากหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและถามเลขบัญชีของลู่เสี้ยงหยาง เขาก็โอนเงินไปสิบล้านเหรียญ

หลังจากทำทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว ถังหลงก็โบกมือและออกจากคลินิกพร้อมกับพวกลูกน้องของเขา

ตอนนี้ ในคลินิกจึงมีเพียง ลู่เสี้ยงหยาง จ้าวหรูเย็น และวังเฉิงเจียง สามคนเท่านั้นที่เหลืออยู่

จ้าวหรูเย็นและวังเฉิงเจียงยังคงอยู่ในความงุนงง

ลู่เสี้ยงหยางขยับง่ายๆสามสี่ครั้งก็ได้เงินสิบล้านเหรียญแล้ว

เหอะ!

ลมหายใจของจ้าวหรูเย็นยังคงหนาวเย็นไม่หยุด เพียงแค่มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางยิ่งรู้สึกเหนือจริงมากขึ้นเรื่อยๆ

คิ้วของวังเฉิงเจียงบิดเป็นเส้นตรงและบนหน้ามีสีหน้าลังเล เขาควรจะจ่ายสามแสนเหรียญเพื่อรักษาสุขภาพของตนเองหรือเปล่า?

ลู่เสี้ยงหยางเพิ่งจะมีรายได้สิบล้าน ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นต้องมาโกหกเพื่อเงินสามแสนเหรียญกับตนเองหรอกน่า

พอคิดดูแล้ววังเฉิงเจียงก็กระจ้างแจ้งขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาพยักหน้ากับลู่เสี้ยงหยางพร้อมกับกล่าวว่า : “คุณหมอเทวดา คุณรักษาผมตอนนี้เลยเถอะ ผมจะจ่ายให้คุณสามแสน”

ห้ะ?

เขายินดีจะจ่ายค่ารักษาสามแสนเหรียญ?

จ้าวหรูเย็นถูกสั่นคลอนจนสูญเสียความสามารถในการคิดวิเคราะห์อย่างสิ้นเชิง

การอยู่กับลู่เสี้ยงหยาง ถ้าหัวใจไม่แข็งแรงพอ และเซลส์สมองไม่มากพอ มันก็เกินจะทนจริงๆ

“เหอะเหอะ คนฉลาด คุณตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาดแล้ว” ลู่เสี้ยงหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “หลังจากวันนี้ ถ้าคุณกลับมาหาผม ผมจะเพิ่มราคาเป็นห้าแสนเหรียญแล้วนะ”

ชิส์!

ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา วังเฉิงเจียงสูดลมหายใจที่เย็นเยียบ

เปลือกตาของจ้าวหรูเย็นกระตุกอย่างแรง

ไอ้บ้านี่! มีเทคนิคตามอำเภอใจจริงๆ

“อืม โรคของคุณค่อนข้างพิเศษ จำเป็นต้องดื่มยาจีน และระยะเวลาของการรักษาคือครึ่งเดือน ที่คลินิกของเรายังขาดตัวยาบางตัวซึ่งผมจะได้รับในวันนี้ พรุ่งนี้คุณมารับยาจีนแล้วกัน” ลู่เสี้ยงหยางเอ่ย

“ตกลง” วังเฉิงเจียง พยักหน้า เขาหมุนตัวออกจากคลินิกอย่างมีความสุขเมื่อคิดถึงว่าเขาจะสามารถฟื้นคืนความรุ่งโรจน์กลับคืนมาได้

ในที่สุดจ้าวหรูเย็นก็สงบลงจากอาการช็อค และพูดกับลู่เสี้ยงหยางอย่างอ่อนแรง : “ที่คุณทำเมื่อกี้นี้เป็นการรักษาตรงไหนกัน มันคือการปล้นชัดๆ แบบนี้ไม่ดีเลยนะ”

ปล้น?

ไม่ดี?

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วแล้วหัวเราะขึ้นมา : “ความรู้ไม่มีราคา ทำไมผมถึงรู้สึกว่าตัวเองใจอ่อน คิดเงินต่ำเกินไป”

“…อี๋! พรืด!” จ้าวหรูเย็นพ่นน้ำที่เพิ่งจะดื่มเข้าไปในปากออกมาทันที มันพุ่งไปที่ปากของลู่เสี้ยงหยางเข้าพอดี

ลู่เสี้ยงหยางแลบลิ้นออกมาและเลียมันโดยไม่รู้ตัว

หวานมาก