หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 83 เอามือสกปรกของคุณออกไป

บทที่ 83 เอามือสกปรกของคุณออกไป

เมื่อลูกน้องของจางต้าฉีเตะโห้กางจนล้มลงไป เขาก็ไม่ได้มองหน้าโห้กางอีกเลย สายตาของเขาได้แต่จับจ้องไปที่หลิงจิ้ง

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าตาของเขาสว่างขึ้น

สำหรับรูปลักษณ์ภายนอกของหลิวจิ้งนั้นไม่ต้องพูดอะไรมาก เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งอยู่แล้ว เธอสวมกระโปรงเลคกิ้งสั้น ๆ บาง ๆ คลุมสะโพกไว้ ทำให้คนมองแล้วรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่มีเสน่ห์มาก

กรึ๊บ!

จางต้าฉีกลืนน้ำลายอย่างไม่สามารถควบคุมได้ พูดตามความเป็นจริง แม้เขาจะเคยผ่านผู้หญิงมามากมายหลายคนแล้วก็ตาม แต่ผู้หญิงที่สวยเป็นพิเศษเหมือนหลิวจิ้งนั้นเขายังไม่เคยลองมาก่อน

แม่งเอ้ย! ฮ่า ๆ ผู้หญิงแบบนี้ ถ้ากูไม่ได้……คงต้องขอโทษเงินของกูแล้วจริง ๆ

จางต้าฉีแอบคิดในใจและมองหลิวจิ้งแล้วถามด้วยรอยยิ้ม “คุณเองเหรอที่ต้องการกู้เงินของผม?”

“ไม่ ฉันไม่กู้แล้ว” หลิวจิ้งรีบส่ายหัว ยังไม่ต้องพูดถึงดอกเบี้ยที่สูงลิ่วอันน่ากลัวนั้น แค่เห็นสายตาอันชั่วร้ายและน่ากลัวของเขาเธอก็รู้แล้วว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกู้เงินของเขาแล้ว

“ไม่กู้แล้ว?” จางต้าฉียกคิ้วขึ้นเบา ๆ “นี่คุณกำลังล้อเล่นกับผมอยู่เหรอ? หรือว่าคุณคิดว่าผมว่างมาเสียเวลากับคุณใช่ไหม?”

ทันทีที่เขาพูด สีหน้าของเถาหงเหมย หม่าเจินเจินและคนอื่น ๆ ก็เริ่มไม่เป็นธรรมชาติ

อย่ามองว่าทั้งคู่เป็นนักธุรกิจ ภายนอกอาจจะดูดี แต่เบื้องหลังก็ติดเงินของจางต้าฉีไม่น้อยเหมือนกัน

จางต้าฉีคนนี้ไม่เพียงแต่ชอบกินดอกเบี้ยที่สูงลิ่วและยังมีงานอดิเรกพิเศษอยู่

ถ้าฝ่ายตรงข้ามคือผู้หญิงและไม่สามารถคือเงินของเขาได้ เขาจะให้ผู้หญิงคนนั้นใช้ร่างกายของเธอมาชดใช้เขา

พวกเถาหงเหมย หม่าเจินเจินและคนอื่น ๆ ใครที่ไม่เคยขอความเมตตาจากเขาบ้าง?

คืนนี้พวกเธอตั้งใจแนะนำหลิวจิ้งให้กับจางต้าฉีอย่างเร่งรีบเพื่อที่จะได้เอาใจจางต้าฉีและหวังว่าเขาจะละเว้นดอกเบี้ยของพวกเธอได้

แต่เมื่อถึงเวลานี้หลิวจิ้งกลับบอกว่าจะไม่ขอกู้เงินของเขา แล้วแผนการของพวกเธอจะสำเร็จได้อย่างไร?

เถาหงเหมยเป็นคนแรกที่เข้ามาชี้หน้าด่าหลิวจิ้ง “หลิวจิ้ง เธอพูดแล้วห้ามคืนคำนะ ท่านประธานจางเห็นแก่พวกฉันถึงยอมให้เธอกู้เงินนะรู้ไหม? เธออย่าทำให้พวกฉันต้องขายหน้าเชียวล่ะ”

“นั่นสิ หลิวจิ้ง เธอช่วยเกรงใจหน่อย เธอรู้ไหมว่าเวลาของท่านประทานจางมีค่ามากแค่ไหน?” หม่าเจินเจินก็เริ่มตามน้ำ

สีหน้าของหลิวจิ้งดูแย่ลง เธอเสียใจกับความใจร้อนในคืนนี้มาก

จางต้าฉียื่นสองนิ้วออกไปสัมผัสที่ใบหน้าของหลิวจิ้งด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม “ผมเป็นคนชอบเห็นใจคนอื่น เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะอยู่เฉย ๆ เมื่อเห็นคนสวยกำลังลำบาก คุณอยากยืม 5 ล้านไม่ใช่เหรอ? เอางี้ดีกว่า ผมจะใจกว้างหน่อย ผมให้คุณยืม 10 ล้านก็แล้วกัน”

“ฉันไม่ต้องการ” หลิวจิ้งรีบส่ายหัวปฏิเสธแล้วเดินถอยหลังเพื่อหลบมือของจางต้าฉี

จางต้าฉีหัวเราะดัง ๆ แล้วพูดอย่างบ้าอำนาจ “คุณไม่เอาไม่ได้ เงิน 10 ล้านนี้ผมต้องยืมให้คุณอย่างแน่นอน”

หลิวจิ้งมองไปที่จางต้าฉีแล้วตอบด้วยสีหน้าบึ้งตึง “บังคับให้กู้แบบนี้ได้ด้วยเหรอ?”

จางต้าฉีพยักหน้าแล้วพูดอย่างได้ใจ “ใช่แล้วไง ไม่ใช่แล้วไง? แต่สำหรับคนสวยอย่างคุณผมให้ทางเลือกอยู่แล้ว เงิน 10 ล้านนี้คุณไม่ต้องกู้ก็ได้ แต่คุณต้องชดเชยค่าเสียเวลาให้ผมสักห้าหกแสน”

ว่าไงนะ?

หลิวจิ้งตกใจจนตัวสั่น จางต้าฉีคนนี้จะโหดเหี้ยมไปหน่อยไหม

“แฮะ ๆ” จางต้าฉีพูดด้วยสีหน้าได้ใจกับหลิวจิ้งต่อ “แน่นอนว่าถ้าคุณไม่มีเงินจ่าย คุณก็สามารถใช้วิธีอื่นก็ได้”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เขาก็มองไปที่ร่างกายอันผอมเรียวของหลิวจิ้งแล้วพูดอย่างต่ำช้าที่สุด “ผมอยากได้ผู้หญิงสวย ๆ อย่างคุณมานานแล้ว เอางี้ดีกว่า คุณไปนอนกับผมสักสองสามวัน แล้วเงินห้าหกแสนนั้นคุณก็ไม่ต้องจ่าย”

นี่คือความตั้งใจจริงของจางต้าฉี

“ไม่มีทาง คุณฝันไปเถอะ” หลิวจิ้งปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด

“ไม่มีทาง? เฮอ ๆ งั้นหมายความว่าคุณจะชดใช้ค่าเสียหายให้ผมสินะ” จางต้าฉีส่ายหัวแล้วพูดด้วยความเสียดาย

หลิวจิ้งถอนหายใจด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ขณะนี้เธอได้สัมผัสกับคำว่าหมดหวังอย่างแท้จริงแล้ว

“แหม่ ๆ” เถาหงเหมยที่นั่งอยู่บนโซฟาในขณะนี้ก็เดินเข้ามายิ้มพูดกับหลิวจิ้ง “ปกติเธอก็ขาดผู้ชายอยู่แล้ว ทุกวันนี้ยังไม่เหงาพออีกเหรอ? เธอก็เคยเดทกับผู้ชายหลายคนจากทางโลกโซเชียลเหมือนกันนะ ไม่ต้องเสแสร้งอะไรอีกแล้ว เธอไปนอนกับท่านประธานจางเลย แกยังให้เงินเธอด้วย ยังไม่ดีพอเหรอ?”

“นั่นสิ ท่านประธานจางใจดีขนาดนี้ อีกอย่างแกเป็นคนใจดีกับผู้หญิงมาตลอด เธออยู่กับท่านประธานจางก็มีแต่ดีกับดีเท่านั้น” หม่าเจินเจินเข้ามาพูดต่อ

คืนนี้ไม่ว่าจะบีบบังคับหรือล่อลวง เธอสองคนก็ต้องทำให้หลิวจิ้งขึ้นเตียงกับประธานจางให้ได้ ถ้าทำสำเร็จแล้วหนี้ของเธอสองคนก็อาจจะถูกปลดก็เป็นไปได้

“ได้ยินแล้วใช่ไหม เพื่อนสนิทของคุณสองคนนี้พูดจริงที่สุดแล้ว” จางต้าฉีหัวเราะดัง ๆ “สำหรับผู้หญิงอย่างพวกคุณ การที่นอนกับผู้ชายก็แค่ต้องขยับขาไม่ใช่เหรอ? แม่ม่ายอย่างคุณไม่เคยผ่านอะไรมาบ้าง? กูไม่รังเกียจมึงก็ถือว่ากูใจดีใจกว้างมากแค่ไหนแล้ว”

เมื่อพูดถึงประโยคสุดท้ายรอยยิ้มบนใบหน้าของจางต้าฉีก็หายไปและกลายเป็นความโหดเหี้ยมอย่างสุดขีด

หลิวจิ้งกลัวจนตัวสั่น ไม่สามารถใช้คำพูดอธิบายความกลัวในใจของเธอได้ในขณะนี้

“หึ ตามนี้เลยนะ เดี๋ยวผมจะโอนเงิน 10 ล้านเข้าบัญชีคุณเลย เงิน 10 ล้านนี้ให้คุณใช้ครึ่งปี หลังจากนั้นคุณต้องคืนทั้งต้นทั้งดอกเป็นเงิน 20 ล้าน และในระหว่างนี้ ผมจะเรียกหาคุณเมื่อไหร่ก็ได้ ผมอยากให้คุณบริการผมยังไงคุณก็ต้องทำตามความต้องการของผม” จางต้าฉีทุบโต๊ะแล้วพูด

หลิวจิ้งได้แต่ส่ายหัวเพื่อปฏิเสธ แต่การเคลื่อนไหวของเธอนั้นทำอะไรไม่ได้จริง ๆ

โห้กางที่เพิ่งถูกเตะร่วงลงไปบนโซฟาก็พยายามลุกขึ้นมาหาหลิวจิ้งแล้วจับมือเธอไว้ “เราไปกันเถอะ ถ้ามันกล้าขู่คุณอีกเราก็แจ้งตำรวจ”

ไงนะ? แจ้งตำรวจ?

แมร่งเอ้ย อยากตายแล้วใช่ไหม?

“แมร่ง! ไอ้เบื๊อกนี้ไม่เข็ดจริง ๆ อัดมันให้ร่วงซะ ค่ารักษากูออกเอง” จางต้าฉีพูดอย่างโมโห

เขาปล่อยเงินกู้กินดอกเบี้ยมากว่าสิบปีแล้ว ผู้หญิงหลายคนก็ถูกล่อลวงจากการบีบบังคับของเขาเช่นนี้

ด้วยประสบการณ์ของเขา คืนนี้หลิวจิ้งเสร็จเขาแน่นอน แต่เวลานี้กลับมีไอ้เบื๊อกข้างทางเข้ามาขัดขวางเขา แล้วเขาจะทนยอมได้อย่างไร?

ทันทีที่เสียงพูดของจางต้าฉีจบลง ชายสิบกว่าคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาก็เข้ามาซ้อมโห้กางอย่างไม่ยั้งมือ

ในไม่กี่อึดใจ โห้กางก็ถูกอัดจนร่วงลงกับพื้นแล้วขดตัวไว้อีกครั้ง

คนพวกนั้นยังไม่หยุดเพียงเท่านี้ พวกเขายังคงเตะโห้กางเหมือนลูกบอลไปมา จนในที่สุดโห้กางก็ทนไม่ไหวและอาเจียนเป็นเลือดออกมา

“พอแล้ว หยุด หยุดได้แล้ว หยุดทำร้ายเขาได้แล้ว เดี๋ยวเขาตายนะ” หลิวจิ้งกรีดร้องด้วยความตกใจ

จางต้าฉีไม่แยแส

เถาหงเหมยกับหม่าเจินเจินก็เริ่มกลัวและได้เข้ามาขอร้องจางต้าฉี

หลังจากนั้น เมื่อจางต้าฉีเห็นสภาพของโห้กางที่เกือบตาย เขาจึงโบกมือสั่งลูกน้องหยุด

“ฮ่า ๆ คนสวยใจดีที่สุด ไม่อย่างงั้นผมจะให้คุณเห็นเบื๊อกนี้ถูกซ้อมจนตาย” จางต้าฉีหัวเราะดัง ๆ แล้วเข้ามาบีบเอวของหลิวจิ้งไว้แน่น ๆ

หลิวจิ้งหมดหวังและไม่กล้าขัดขืนเขาอีกต่อไป

แต่ในเวลานี้ เสียงเย็นชาของผู้ชายอีกคนก็ดังขึ้นในห้องคาราโอเกะ “เอามือสกปรกของคุณออกไป ไม่อย่างนั้นผมจะให้คุณเสียใจที่เกิดมาในโลกนี้”