หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 51 ให้เธอแต่งออกไป

บทที่ 51 ให้เธอแต่งออกไป

เมื่อเสียงของจางยูนเหาหยุดลง คนทั้งหมดในตระกูลเย่ก็ชะงักไปครึ่งวัน ถึงจะดึงสติกลับมาได้

ที่เขามองไม่ใช่เย่ซวง แต่เป็นเย่สวน

เป็นไปได้ยังไง เย่สวนแต่งออกไปให้ไอ้ขยะตั้งนานแล้ว ถ้าหากจะแต่งกับจางยูนเหาก็เป็นรอบที่สองแล้ว จางยูนเหาเป็นลูกชายคนเดียว จะมาสนใจผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้วได้ยังไง?

ไม่ เป็นไปไม่ได้ นี่มันเรื่องตลกชัดๆ

คนตระกูลเย่ไม่น้อยที่มีความเห็นแบบเดียวกัน

ท่านย่าสูดหายใจเข้าลึก และมองไปที่จางยูนเหาแล้วพูดว่า: “คุณชายจาง เธอไม่ต้องมาล้อเล่นแล้ว เย่สวนแต่งงานกับคนไม่มีอะไรดีคนนั้นแล้ว หล่อนจะคู่ควรอะไรกับเธอ? ฉันเห็นว่าซวงเอ๋อคู่ควรกับเธอมากกว่า”

“ใช่แล้วคุณชายจาง ตอนนี้ลูกสาวตระกูลฉันยังใสซื่อบริสุทธิ์อยู่นะ แล้วก็รูปร่างหน้าตา ความสามารถก็ไม่แพ้เย่สวน เธอถึงคู่ควรกับคุณ” คุณพ่อของเย่ซวงพูดโอ้อวด

เย่ซวงที่อยู่อีกฝั่งก็ทำหน้าบอกบุญไม่รับ และไม่ค่อยสบายใจ พูดตามจริง ความฝันของเธอคือได้แต่งงานเข้าตระกูลรวยๆ อย่างตระกูลลู่ ตอนนี้จางยูนเหาไม่ได้เลือกเธอ เธอควรจะดีใจ แต่มันก็ทำให้เธอโมโหจริงๆ ที่จางยูนเหาไม่เลือกเธอ แต่กลับไปเลือกผู้หญิงแก่ที่เคยแต่งงานไปแล้ว

แบบนี้มันไม่เท่ากับว่าเธอเทียบไม่ได้แม้แต่กับผู้หญิงที่เคยแต่งงานมากแล้วสินะ

ฟังคนอื่นเขาพูดกัน จางยูนเหาก็อดไม่ได้ที่จะปัดมือแล้วพูดว่า: “เรื่องที่พวกคุณอยากจะพูดพวกนั้นผมไม่ได้ใส่ใจ ที่ผมแคร์คือเย่สวนคนนี้”

เขาไม่รู้เหรอ ว่าถึงแม้เย่สวนแต่งงานกับลู่เสี้ยงหยางแล้ว แต่ว่าก็ยังบริสุทธิ์อยู่ ไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางคนนั้น แม้แต่มือของเย่สวนก็ไม่เคยแตะ การแต่งงานแบบนี้ก็เป็นแค่การแต่งงานในนามเท่านั้น ถึงแม้จะเป็นการแต่งงานครั้งที่สองแล้วยังไง?

นี่?

คนตระกูลเย่ต่างจ้องเขม็ง หรือว่าจางยูนเหาคนนี้จะมีรสนิยมประหลาด ไม่ชอบผู้หญิงบริสุทธิ์ แต่ชอบผู้หญิงที่เคยผ่านผู้ชายมาแล้ว

“เฮ้อ” ท่านย่าถอนหายใจเบาๆ สีหน้าไม่ค่อยดีนัก และพูดพลางมองไปทางจางยูนเหา: “คุณชายจาง แต่ว่าเย่สวนแต่งงานกับลู่เสี้ยงหยางแล้ว แบบนี้จะทำยังไง?”

จางยูนเหายิ้มอ่อน และพูดอย่างสบายๆ : “แบบนี้ไม่ง่ายหรอกเหรอ? ให้เย่สวนหย่ากับไอ้ขยะนั่นก็โอเคแล้วนี่”

“ห้ะ!” ท่านย่าถึงกับช็อก เธอเป็นคนมีหน้ามีตา ถ้าหากให้เย่สวนหย่าแล้วมาแต่งงานกับจางยูนเหา คงจะโดนคนภายนอกรุมด่าแน่ๆ

“แม่งเอ๊ย แบบนี้มันจะเกินไปแล้วนะ” คนในตระกูลเย่ไม่น้อย กล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูด ถึงแม้พวกเขาจะไม่เต็มใจต้อนรับเย่สวนคนนี้ แต่เธอก็เป็นคนของตระกูลเย่ ให้เย่สวนหย่าแล้วมาแต่งงานกับจางยูนเหา จางยูนเหาคนนี้คิดว่าตระกูลเย่เป็นลูกบอลให้แตะไปแตะมาเหรอ?

หลิวจิ้งโมโหจนหน้าซีด ถึงแม้เธอมักจะคิดว่าอยากให้ลูกสาวตัวเองหย่ากับลู่เสี้ยงหยาง แต่ก็ไม่ใช่ด้วยวิธีแบบนี้

เย่สวนตัวสั่น กัดฟันแน่นพลางมองไปทางจางยูนเหา แล้วค่อยๆ พูดออกมาทีละคำ “นายถอดใจซะเถอะ ฉันไม่ตอบรับนายหรอก”

“อ๋อเหรอ? อย่าพูดไป เรื่องบางเรื่องเธอตัดสินใจเองไม่ได้” จางยูนเหายิ้มกว้าง พูดพลางมองไปทางท่านย่า： “เห็นทีทุกคนคงจะยังไม่รู้ ไอ้ขยะในสายตาพวกคุณไม่ได้แคร์อะไรตระกูลเย่เลย ตอนนี้ ก็กำลังออกไปเถลไถลอยู่ข้างนอกนู้นแล้ว”

อะไรนะ?

เมื่อเขาพูด คนตระกูลเย่หลายคนก็อยากจะขำ ไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางนั่น ในกระเป๋าไม่มีเงินสักแดง จะออกไปเถลไถลที่ไหนได้?

ออกไปขายตัวจะฟังขึ้นหน่อย

ท่านย่าเริ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจ ในสายตาของเธอ ลู่เสี้ยงหยางใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขาไม่ได้ดีไปกว่าหมาตัวนึง มีสิทธิ์อะไรที่จะออกไปเที่ยวเตร็ดเตร่ข้างนอก ลู่เสี้ยงหยางคนนั้นควรจะเป็นหมาของตระกูลพวกเขาไปตลอดชีวิต เธอถาม： “คุณชายจาง ที่เธอพูดหมายความว่ายังไง?”

จางยูนเหาหัวเราะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็ล้วงโทรศัพท์ออกมา และเปิดเว็บเว็บนึงที่บันทึกไว้ในโทรศัพท์

ไม่นานหน้าจอโทรศัพท์ก็แสดงผล เป็นหน้าที่เห็นได้ว่าลู่เสี้ยงหยางนอกใจไปเที่ยวผู้หญิง

“ได้และ ทุกคนดูเองแล้วกัน ดูท่าพวกคุณคงจะไม่ติดตามความเป็นจริงสักเท่าไหร่นะ” จางยูนเหายื่นโทรศัพท์ให้ท่านย่า

ท่านย่ารับโทรศัพท์มา หลังจากดูเสร็จ ก็โมโหจนเลือดขึ้นหน้า ตัวสั่นไม่หยุด

ลู่เสี้ยงหยางเป็นแค่หมาตัวนึงของตระกูลเย่ มีสิทธิ์อะไรใช้ชีวิตสุขสบายแบบนี้ มีความสามารถไปเที่ยวร่อนที่ไนต์คลับ

พูดอีกอย่าง ลู่เสี้ยงหยางเป็นแค่เครื่องมือของพวกเขาตระกูลเย่ ขณะที่อยู่กับตระกูลเย่ ก็ไม่มีสิทธิ์มาหักหลังตระกูลเย่ มีแต่ตระกูลเย่ที่มีสิทธิ์ถีบส่งเขาออกไป

ไม่นาน โทรศัพท์ก็ได้ถูกส่งวนไปในห้องประชุม คนตระกูลเย่ทั้งหมดก็ได้เห็นรูปนั้น

หลังจากโทรศัพท์วันครบรอบ ทุกๆ คนก็ได้รู้ เรื่องที่ลู่เสี้ยงหยางไปเที่ยวผู้หญิงที่ไนต์คลับ

หลิวจิ้งโมโหสุดๆ ถ้าหากลู่เสี้ยงหยางอยู่ที่นี่ล่ะก็ เธอคงจะใช้มีดแทงเขาสักหลายๆ รอบ

ไอ้ขยะแบบนี้ ถึงกับกล้าออกไปม่อสาวข้างนอก

เย่หยุนเทาเปลี่ยนสีหน้าเร็วกว่าพลิกหน้าหนังสือ และมองไปทางท่านย่าพลางพูด： “คุณย่า ลู่เสี้ยงหยางเป็นขยะของครอบครัวเราจริงๆ เขาไม่เหมาะสมจะอยู่ในตระกูลเรา คุณชายจางเป็นคนจริงใจ ถ้าเย่สวนแต่งงานกับเขา ต้องมีความสุขแน่ๆ”

ฟังคำพูดนี้ของเขา คนหลายคนในตระกูลเย่ไม่น้อยก็ต่างเห็นด้วยกับเขา

“ใช่แล้วคุณย่า เย่สวนแต่งงานกับลู่เสี้ยงหยาง เหมือนก็ดอกไม้สวยๆ ในขี้วัวจริงๆ ไอ้ขี้วัวนั่นก็ไม่รู้จักดูแลรักษา งั้นพวกเราก็ถีบส่งออกจากตระกูลไปเถอะ”

“แม่ เย่สวนแต่งงานกับคุณชายจาง ถึงจะเป็นปลายทางที่ดีที่สุด เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของตระกูลเรา”

……

เมื่อได้ยินที่ทุกคนออกความเห็น ท่านย่าจึงตัดสินใจได้ในเวลาไม่นานนัก พยักหน้าพลางพูดว่า： “ไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางมันไม่คู่ควรกับเย่สวนจริงๆ ตอนนี้ฉันขอประกาศ การแต่งงานระหว่างเย่สวนกับลู่เสี้ยงหยางถือว่าเป็นโมฆะ และเย่สวนกะแต่งงานใหม่กับคุณชายจาง”

เมื่อพูดออกมา

เย่สวนก็แขนขาอ่อนทรุดลงบนเก้าอี้ ลู่เสี้ยงหยางออกไปเตร็ดเตร่ข้างนอก ดันโดนคนในตระกูลรู้แล้ว งั้นหลังจากนี้เขาคงไม่มีโอกาสจะอยู่ต่อไปแล้ว ตระกูลเย่เห็นหน้าตาสำคัญกว่าชีวิตคน จะไปทนกับลูกเขยที่มั่วไปเรื่อยได้ยังไง?

“เฮ้อ” หลิวจิ้งถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วพูดปลอบเย่สวน “นี่อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเธอ”

ไม่ว่าจะดูจากทางไหน ลู่เสี้ยงหยางก็เทียบไม่ได้กับจางยูนเหา ถ้าในอนาคตเย่สวนแต่งงานกับจางยูนเหาจริงๆ ก็คงจะเป็นเรื่องดีเรื่องนึง

“ฮ่าๆๆ คุณย่างั้นต่อไปพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว” จางยูนเหายิ้มออกมาอย่างเปิดเผย

ท่านย่าพยักหน้า แล้วอมยิ้มพลางพูดกับจางยูนเหา： “ยูนเหา งั้นค่าสินสอด6ร้อยล้าน เธอจะจัดการยังไง?”

นี่ถึงจะเป็นเรื่องที่ท่านย่าสนใจมากที่สุด ที่จริงแล้ว จางยูนเหาพูดเรื่องค่าสินสอดหกร้อนล้านขึ้นมา เธอก็ใจเต้นแล้ว แต่แค่เก็บสีหน้าไว้ ถ้าตอบตกลงเลยจะไม่ดี ต่อมาจางยูนเหาเปิดเผยเรื่องที่ลู่เสี้ยงหยางนอกใจ จึงมีเรื่องให้ตอบตกลงอย่างสมเหตุสมผล

โถ่！

สินสอดหกร้อยล้านเหรอ！

คนตระกูลเย่ไม่น้อยต่างมองไปทางจางยูนเหา ถึงแม้จะบอกว่าเป็นสินสอดของเย่สวน แต่ที่จริงแล้วก็ไปไม่ถึงบ้านของเย่สวน หลังจากนี้ก็คงโดนคนพวกนี้ขูดเอาไปอยู่ดี

พูดตามตรง ตั้งแต่ต้นจนจบเย่สวนก็เป็นได้แค่ชุดเจ้าสาวขาวๆ ให้ตระกูลพวกเขาดูดเอาผลประโยชน์

“คุณย่า ยังไงเงิน6ร้อยล้านนี้ก็เป็นค่าสินสอดของเย่สวน จะแบ่งยังไง แน่นอนว่าแล้วแต่คุณย่าเลย” จางยูนเหาบนหน้ากำลังยิ้ม แต่ในใจก็เย็นวาบ ความโลภของยายแก่คนนี้ มันเกินกว่าที่เขาคาดไว้

“ดีดีดี” ท่านย่าพูดว่าดีติดกันสามครั้ง ในใจก็ตื่นเต้นสุดๆ เอาเย่สวนแต่งออกไปอีกครั้ง แถมยังทำเงินให้ตระกูลอีก6ร้อยล้าน มันก็คุ้มแล้ว

“เหอะๆ ดูหน้าพวกคุณสิ เพื่อเงิน6ร้อยล้าน ก็สามารถส่งตัวภรรยาผมออกไปได้แล้ว คนอย่างพวกคุณทำไมน่าขยะแขยงได้แบบนี้?” ขณะนั้น ขณะที่คนตระกูลเย่กำลังดีใจอยู่นั้น ก็มีน้ำเสียงดังแทรกเข้ามา

ลู่เสี้ยงหยางผลักประตูห้องประชุมเดินเข้ามา