หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 37 ความจริงของเรื่อง

บทที่ 37 ความจริงของเรื่อง

ลู่เสี้ยงหยางเดินเข้ามา สายตาคนในตระกูลหยางต่างหยุดอยู่ที่ตัวเขา สีหน้าบนใบหน้าไม่ดีมาก สายตายิ่งมีความเกลียดชัง ราวกับจะกินเขาเข้าไป

โดยเฉพาะถังหลิงหลิง พอเห็นลู่เสี้ยงหยางแล้ว ราวกับมองปีศาจ ใบหน้าของเธอหวาดกลัว ร่างกายสั่น เกือบจะเป็นบ้า

ใบหน้าของหยางชาวซีดจนเกือบจะโปร่งใส และเขานั่งตัวแข็งอยู่บนโซฟาราวกับรูปสลักหิน

เขารับไม่ได้ ทำไมลูกพี่ลูกน้องที่ดีของเขาต้องทำแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกไม่ต่างจากตายทั้งเป็น

สายตาของหยางหลินแทบจะลุกเป็นไฟ เขาจ้องมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางและพูดทีละคำ "แกยังมีหน้ามาตระกูลหยางอีก อยากตายหรือไง?"

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้มองหรือสนใจเขา แต่มองไปที่พ่อหยางชาวและถามออกมา : “ พวกคุณมั่นใจขนาดนั้นเลยหรอ ว่าฉันเป็นคนทำ ? “

คุณพ่อหยางชาวพูดพลางกัดฟัน：“หลักฐานชัดเจน ไม่ใช่แก แล้วจะเป็นใครได้ ? “！

“นั่นแหละ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังไม่ยอมรับอีก ไอ่คนผิดชั่วชอบดี เสียดายที่ตระกูลเรายังปกป้องคุณขนาดนั้น นี่หรือ คือสิ่งที่คุณตอบแทนเขา ? “แม่ของหยางชาวพูดอย่างไม่พอใจ

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มอย่างฝืนใจ แล้วถาม : “ หลักฐาน ? หลักฐานแบบไหน ? “

หยางหลินพูดขึ้นมา “ พวกฉันได้ทำการตรวจจากกล้องวงจรของโรงแรมแล้ว และมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าคนคนนั้นก็คือคุณ คุณยังมีอะไรจะพูดอีก ? “

ลู่เสี้ยงหยางพูดอะไรไม่ออก เขาไม่เคยแม้แต่จะทำเรื่องแบบนี้ ไม่คิดว่าคนพวกนี้จะตัดสินอย่างชัดเจนว่าเขาเป็นคนทำ และบอกว่าเคยเห็นเขาในกล้อง

“งั้นได้ ในเมื่อพวกคุณตัดสินว่าฉันเป็นคนทำ ถ้างั้นให้ฉันได้ดูกล้องวงจรหน่อย “ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างใจเย็น

“ได้ ตระกูลหยางของเราไม่เคยใส่ร้ายคนดี วันนี้เราจะทำให้คุณไม่สามารถอ้างได้อีก “พ่อของหยางชาวโบกมือ และเปิดคลิปกล้องวงจรจากมือถือให้ลู่เสี้ยงหยางดู

หลังจากดูจบแล้ว ลู่เสี้ยงหยาง พูดอะไรไม่ออก ในภาพเป็นชายที่มีแผ่นหลังคล้ายเขา และยังแต่งกายเหมือนกัน พวกเขาก็ตัดสินใจว่าเป็นเขาแล้ว

“มันจะรีบเกินไป สำหรับการตัดสินใจเช่นนี้ของพวกคุณ? “ ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเยาะ สีหน้าค่อนข้างแดกดัน

เฉินเสว่หลันหัวเราะเยาะครั้งแล้วครั้งเล่าและพูดอย่างดูถูก:“ รีบ ? งั้นหรอ ? พวกฉันไม่เห็นด้วย ฮ่าฮ่า ลูกเขยไร้ค่าอย่างคุณ ไม่เคยแม้แต่จะเคยสัมผัสมือภรรยาในตระกูลเย่ คุณคงหิวมาเป็นเวลาสามปีแล้ว ดังนั้นคุณเห็นว่าหลิงหลิงสวยงาม จึงมีความคิดชั่วร้าย นี่ไม่ใช่ธรรมชาติของมนุษย์หรือ?”

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะ ทำไมถึงมีคนคิดได้แค่นี้ แต่ในฐานะหยางชาวเป็นเพื่อนเขา เขาจึงขี้เกียจที่จะแคร์เธอ

“หยางชาว คุณก็เชื่อว่าเรื่องนี้ฉันเป็นคนทำงั้นหรอ ? “ วินาทีต่อมา ลู่เสี้ยงหยางมองหยางชาวและถามออกมาทุกตัวอักษร

สายตาหยางชาวมีการหลบซ่อนเล็กน้อย เขาค่อยค่อยพูด : “ ฉัน ฉัน …..”

เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจ เขาหนักใจยิ่งกว่าอะไร เขารู้ว่าหยางชาวคิดแบบนั้นแล้ว

“ดีดีดี หยางชาว เสียดายที่ฉันยังเห็นคุณเป็นเพื่อนที่ดี แต่คุณกลับสงสัยฉัน “ ลู่เสี้ยงหยางโดนหักอกอย่างเจ็บใจ

“สงสัยคุณ ? ฉันก็ไม่อยาก ! ฉันคาดหวังแค่ไหนที่คนคนนั้นจะไม่ใช่คุณ แต่มันเป็นคุณ ! “ดวงตาของหยางชาวเหมือนถูกอัดเต็มไปด้วยเลือด อารมณ์เริ่มควบคุมไม่อยู่ และเริ่มตะโกนเสียงใส่ลู่เสี้ยงหยาง

ได้ยินเช่นนี้ลู่เสี้ยงหยางนิ่งไปทันที ราวกับมีมีดมาแทงใจเขา

“ทำไม ? ไม่มีอะไรพูดแล้ว ? ฉันไม่เข้าใจจริงจริง ทำไมถึงมีคนที่น่ารังเกียจอย่างคุณได้ แม้แต่ผู้หญิงของลูกพี่ลูกน้องตัวเองยังกล้าแตะ” เฉินเสว่หลันพูดด้วยสีหน้าเกลียดชัง

“ลุงสอง ในเมื่อเขาไม่มีอะไรอธิบายแล้ว ถ้างั้นก็ตัดสินแล้ว ยังรออะไรอีก รีบแจ้งความ ให้ตำรวจมาจัดการเขาเถอะ” หยางหลินมองคุณพ่อหยางชาวและพูดออกมา

สีหน้าคุณพ่อหยางชาวดูไม่ดีมาก ถ้าจะแจ้งความ เรื่องนี้ก็คงจะเป็นข่าวใหญ่ของเมืองปินเหอแน่นอน พอถึงเวลา ตระกูลหยางจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ?

และในตอนนี้ แม้ว่าเรื่องซุบซิบบางอย่างจะแพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต แต่ตระกูลหยางของพวกเขาก็มีความสามารถทางการเงินอย่างเต็มที่ และสามารถปิดกั้นข่าวเหล่านี้ได้โดยไม่ทำให้เกิดความวุ่นวายมากเกินไป

“เฮ้อ คุณท่าน ฉันคิดว่าเรื่องนี้ให้หยางชาวจัดการเถอะ “ คุณแม่หยางชาวถอนหายใจ

“ก็ดี “คุณพ่อหยางชาวพยักหน้าและมองไปที่หยางชาว

ร่างกายของหยางชาวสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และการหายใจของเขาก็หนักมากขึ้นถ้าเป็นคนอื่นที่ทำแบบนี้กับคู่หมั้นของเขา เขาจะเอาให้ตายเลย แต่คนคนนี้กลับเป็นลู่เสี้ยงหยาง ลูกพี่ลูกน้องที่ดีที่สุดของเขา !

“คุณไปเถอะ หลังจากนี้ ความสัมพันธ์ของเราก็จบลงเพียงเท่านี้ “หยางชาวจ้องมองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง เขาพูดเน้นออกมาทุกตัวอักษร