หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 33 หลิวจิ้งมีรักแล้ว

บทที่ 33 หลิวจิ้งมีรักแล้ว

ห้องรับแขกในบ้านเย่สวน

ในเวลานี้หลิวจิ้งกำลังเล่นโยคะ เธอสวมชุดโยคะที่สวยงาม ซึ่งห่อหุ้มรูปร่างของเธอไว้อย่างสมบูรณ์และดูเซ็กซี่ เป็นหุ่นเส้นโค้ง s ตามมาตรฐาน

อย่ามองว่าหลิวจิ้งอายุสามสิบแล้ว แต่หลายปีนี้เธอมีนิสัยที่ชอบเล่นโยคะ เพราะฉะนั้นรูปร่างของเธอจึงไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

วินาทีต่อมา หลิวจิ้งเปลี่ยนท่า เธอเริ่มนอนบนเสื่อโยคะและหันหน้าไปทาง ลู่เสี้ยงหยางที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา เธอบิดเอวเล็กน้อย ไม่ต้องพูดถึงว่าฉากนี้น่าดึงดูดแค่ไหน

ลู่เสี้ยงหยางสูดหายใจ มองหลิวจิ้งแล้วพูดออกมา : “ เป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยม แต่เสียดายปากร้ายไปหน่อย “

สิ่งที่ไม่บังเอิญคือ ลู่เสี้ยงหยางมองไปทางหลิวจิ้ง และหลิวจิ้งก็มองเห็นพอดี หน้าเธอแดงขึ้นมาทันที เธอยืนขึ้นมาอย่างโกรธแล้วชี้ไปทางเขา : “ ไอ่บ้า มองอะไร ? ดูสภาพคุณสิ แค่เห็นฉันก็รู้สึกไม่สบายตาแล้ว “

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะแต่ไม่พูดอะไร เขาหันหัวมองไปทางหน้าต่าง

ต่อมา อาจเป็นเพราะกลัวว่าลู่เสี้ยงหยางจะแอบดู เพราะฉะนั้นหลิวจิ้งจึงทำท่าง่ายง่ายไม่กี่ท่า แล้วจบการทำโยคะของเธอ

หลังจากทำธุระส่วนตัวแล้ว หลิวจิ้งจึงเริ่มแต่งตัว สวมกระโปรงกี่เพ้าสีฟ้า แสดงให้เห็นรูปร่างที่สง่างามของเธออย่างละเอียด พร้อมกับการแต่งหน้าเบาเบาบนใบหน้าของเธอ ซึ่งไม่ดูเหมือนแม่ของ เย่สวน แต่เหมือนพี่สาวของ เย่สวนต่างหาก

เช้าวันนี้ เย่สวน ไม่ได้ไปทำงาน แม่ของเธอได้บอกเธอไว้เมื่อคืนแล้ว ว่าเช้านี้มีธุระ จำเป็นที่จะต้องพาเธอไป เพราะฉะนั้นเธอจึงคอยทำงานและคอยรออยู่ที่ห้องทำงาน

หลังจากสักพัก หลิวจิ้งตะโกนเรียกจากห้องรับแขก เย่สวนจึงเดินออกจากห้องทำงาน

เห็นหลิวจิ้งแต่งตัวสง่าเช่นนี้เย่สวนตกใจเล็กน้อย จึงถามออกมา “ แม่ นี่ท่านจะไปทำอะไร ? “

ร่องรอยของความเขินอายพาดผ่านใบหน้าของหลิวจิ้ง เธอยิ้มแล้วพูด : “ จะไปไหนได้ ก็ต้องไปเจอเพื่อนคนหนึ่งสิ”

เย่สวน ขมวดคิ้ว เธอก็เป็นผู้หญิงเช่นกัน และรู้ว่าผู้หญิงก็เป็นคนที่ตามใจตัวเอง

ปกติแม่ของเธอก็แต่งหน้า แต่ก็ไม่ละเอียดเหมือนวันนี้

“แม่ ท่านไปเจอคนรักหรือเปล่า ? “ เย่สวน ถามด้วยความประหลาดใจ

ใบหน้าที่สวยงามของ หลิวจิ้ง แดงระเรื่อขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ และในไม่ช้าความแดงก็ลามไปที่คอของเธอ

ตอนนี้หลิวจิ้งเหมือนสาวน้อยที่พึ่งจะมีรัก

“……เหอะ แม่ ฉันจะว่าแม่ยังไงดี ? “ เย่สวนก็หมดคำพูดทันทีแม่ของตัวเองกำลังมีรัก ?

ลู่เสี้ยงหยางก็ตะลึงเช่นกันแม่ภรรยาของเขาคนนี้ใช้ชีวิตอย่างอิสระเกินไปไหม อยากจะมีความรักก็มีความรักง่ายง่ายแบบนี้เลย ?

“ทำไม ？พ่อเธอไปนานขนาดนี้แล้ว แม่อยู่คนเดียวเหงา หรือเธออยากยุ่งกับชีวิตส่วนตัวของฉันอีก ? “หลิวจิ้งรีบทำสีหน้า

“คือ……”เย่สวน ไม่รู้ควรพูดยังไง พ่อของเธอเกิดอุบัติเหตุและจากพวกเธอสองแม่ลูกไปจะสิบปีแล้ว หลายปีนี้เป็นเธอกับแม่ที่คอยดูแลกัน ตอนนี้เธอโตแล้ว ไม่สามารถที่จะคอยอยู่ข้างแม่ตลอด ถ้าแม่จะเหงาก็ไม่แปลก

“แม่ ท่านสบายใจก็พอ “สุดท้ายเย่สวนจึงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

“เฮ้อ “ หลิวจิ้งถอนหายใจออกมา มองเย่สวนแล้วพูด : “ ที่จริงที่ฉันมีความรักใหม่ เหตุผลบางส่วนก็เกี่ยวกับเธอ”

“เพราะฉัน？”เย่สวนประหลาดใจเล็กน้อย

“ไม่งั้นหล่ะ？เธอคิดว่าอะไร ?” หลิวจิ้งกล่าวอย่างตรงไปตรงมา: "ครอบครัวของเราถูกรังแกตลอด ไม่ใช่เพราะเราขาดผู้ชายที่สามารถเลี้ยงดูเราได้หรือไง? นอกจากนี้ตอนนี้เธอตกงานอยู่ที่บ้าน และมันเป็นปัญหาในการเลี้ยงดูครอบครัว แม่ก็ไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้นแม่จึงต้องหาคนหนุนหลังอย่างน้อยก็เลี้ยงแม่กับแกได้”

“แน่นอนว่ายังมีสิ่งที่สำคัญอีก ซึ่งเธอไม่รู้แม้แต่น้อย ในฐานะผู้หญิงควรหาผู้ชายแบบไหน แม่จะถ่ายทอดวิชาแก่เธอว่าควรหาผู้ชายแบบไหน “

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลิวจิ้ง ก็มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างดูถูก

ลูกสาวของเธอเก่งขนาดนี้ เธอเคยจินตนาการว่าเธอสามารถหาผู้ชายที่ไม่ย่อท้อเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวของเธอได้ แต่สุดท้ายเธอก็พบว่ามีลูกเขยคนหนึ่งที่ไม่ได้อะไร

เธอหมดหวังเต็มตัว ดูท่าแล้ว ถ้าอยากให้คนเห็นคุณค่าของครอบครัวนี้ เธอก็คงต้องลงมือเอง

เย่สวนนิ่งและพูดไม่ออก ไม่คิดว่าแม่ของเธอมีความรักแล้วยังสามารถพูดสารพัดเช่นนี้ได้อีก

“วันนี้ แม่จะไปเจอผู้ชายที่สุดจะสมบูรณ์แบบ ลูกไปกับแม่เถอะ หวังว่าลูกจะเข้าใจและหย่ากับไอ่คนไม่ได้เรื่องคนนี้ “ หลิวจิ้งพูดอย่างเย็นชา และมองไปทางลู่เสี้ยงหยาง “ คุณก็ต้องไปกับฉันด้วย “

หลิวจิ้งได้วางแผนกับคนรักของเธอคนนั้นไว้แล้ว วันนี้ตั้งใจพาลู่เสี้ยงหยางไป เธอต้องการให้คนรักคนนั้นปราบปราม ลู่เสี้ยงหยางอย่างรุนแรงเพื่อทำลายศักดิ์ศรีของเขาอย่างสิ้นเชิงเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่สามารถให้ลู่เสี้ยงหยางออกจากชีวิตลูกสาวของเธอได้

“ได้ แม่ “ ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าอย่างง่ายดาย

อีกอย่างลู่เสี้ยงหยางรับปาก เย่สวนก็เริ่มกังวลเล็กน้อย เธอรู้ว่าที่ผ่านมาแม่ดูถูกและไม่ค่อยเชื่อใจลู่เสี้ยงหยาง คอยหาวิธีไล่เขาออกไปจากเธอ วันนี้หลิวจิ้งเป็นคนริเริ่มชวนเขาออกไป จะต้องไม่เป็นเรื่องดีแน่นอน

พอคิดถึงจุดนี้แล้ว เย่สวนรีบวิ่งมาข้างเขา พูดแล้วจ้องเขาไปด้วย “ วันนี้คุณจะไปสมัครงานไม่ใช่หรือไง ทำไมยังมีเวลาไปเสียเวลากับพวกฉันอีก ? “

ไม่รอให้ลู่เสี้ยงหยางเปิดปากพูด หลิวจิ้งส่ายมือ พูด : “ สมัครบ้าอะไร ไปสัมภาษณ์ยังไงก็ไม่สำเร็จหรอก ไม่ต้องไปเสียเวลาดีที่สุด “

“……”เย่สวนพูดไม่ออก

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มให้ เย่สวนเพื่อไว้ใจเขาได้

เย่สวนกัดฟัน จึงไม่พูดอะไรต่อ

ไม่นาน ลู่เสี้ยงหยางเย่สวนกับหลิวจิ้งออกจากบ้าน นั่งรถของเย่สวน มุ่งหน้าไปทางไทม์สแควร์

ตามที่หลิวจิ้งพูด วันนี้เธอและคนรักจะพบกันที่ร้านอาหารเกาหลีในไทม์สแควร์

ในระหว่างรอไฟจราจรบนถนนเย่สวนแอบส่งข้อความให้ลู่เสี้ยงหยาง

ตอนนี้คุณรีบแกล้งปวดท้อง จากนั้นฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาล

ความรู้สึกบอกเธอ ว่าวันนี้ลู่เสี้ยงหยางไม่ควรออกไป ไม่อย่างนั้น คงจะมีศึกสงคราม

แต่แล้ว ข้อความที่ลู่เสี้ยงหยางตอบกลับ ทำให้เธอโกรธเล็กน้อย

ไว้ใจเถอะ เรื่องนี้ฉันมีขอบเขต แม่ยอมพาฉันมา ก็หมายความว่าท่านแน่ใจมาก ฉันไม่ควรปฏิเสธความหวังดีของท่าน

เย่สวนถอนหายใจในใจไม่รู้ว่าเขาคนนี้ไม่รู้จริงหรือแกล้งทำเป็นไม่รู้

อย่างไรก็ตาม เพื่อประโยชน์ของ ลู่เสี้ยงหยาง เย่สวนยังคงตรวจสอบหลิวจิ้งถ้าผู้ชายที่แม่ของเธอกำลังมองหานั้นดีเกินไป ลู่เสี้ยงหยางก็จะพ่ายแพ้และไม่มีโอกาสที่จะต่อสู้กลับ

“แม่ คนที่แม่พึ่งรู้จักคนนั้น เขาทำงานอะไร ? “

หลิวจิ้งพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความภูมิใจ : “ เป็นในฐานะผู้รับผิดชอบ บริษัทใหญ่หย่งหยวนกรุ๊ป "

“หย่งหยวนกรุ๊ป？” เย่สวน ขมวดคิ้วเป็นเส้นตรง โดยนึกถึงบางคนก่อนหน้านี้ จางติ่งเทียนซึ่งเป็นประธานของ หย่งหยวนกรุ๊ป

ครั้งที่แล้ว เธอและแม่ของเธอเกือบตกอยู่ในกรงเล็บของ จางติ่งเทียน！

“แม่ ท่านใจกว้างขนาดนี้เลยหรอ ยังไม่ทิ้งภาพไว้เหรอไง? “ เย่สวนส่ายหัวชื่นชมหลิวจิ้งด้วย

หลิวจิ้งเข้าใจความคิดของเย่สวน เธอมองบนแล้วพูด : “ แม้นิสัยส่วนตัวของจางติ่งเทียนจะไม่ดีนัก เธอก็ไม่ควรนำความรู้สึกส่วนตัวไปปนกับ หย่งหยวนกรุ๊ป เท่าที่ฉันรู้ เศรษฐกิจของหย่งหยวนกรุ๊ปรุ่งเรืองมาก พวกเขาเป็น บริษัท ในเครือของ หยูเม่ยหยินกรุ๊ป "

“แต่……”เย่สวนไม่ได้โต้ตอบ เธอไม่สามารถปฏิเสธหย่งหยวนกรุ๊ป ทั้งหมดได้เนื่องจากพฤติกรรมที่ไม่ดีของอดีตประธานหย่งหยวนกรุ๊ป

หลิวจิ้งจึงพูดต่อ：“ ลูกสาว ไว้ใจเถอะ ผู้ชายที่ฉันหาคนนี้ นิสัยดี เป็นสุภาพบุรุษ เขาเป็นประธานปัจจุบันของหย่งหยวนกรุ๊ป อนาคตก็ดี ฉันเองยังรู้สึกว่าถ้าได้แต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ คงจะเป็นได้แค่ความฝัน “

เมื่อพูดประโยคสุดท้ายหลิวจิ้งรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ร่างกายบอบบางของเธอสั่นเล็กน้อย ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมา

“อืม หวังว่าเขาจะดีเหมือนตามที่ท่านกล่าว “เย่สวนตอบด้วยความรู้สึกหดหู่ ไม่คิดว่าแม่ตัวเองจะหาประธานของหย่งหยวนกรุ๊ป เขาเป็นผู้มีชื่อเสียงระดับใหญ่จริงจริง คงจะเหยียบลู่เสี้ยงหยางจนไม่เหลือ และลู่เสี้ยงหยางก็คงจะไม่มีโอกาสแล้ว

“เพราะฉะนั้น ที่แม่คอยกำชับให้ลูกหาผู้ชายที่มีความสามารถก็มีเหตุผลอยู่เช่นกัน ถ้าแม่ได้สนิทสนมกับผู้ชายคนนี้แล้ว ดูสิว่าใครจะกล้ามารังแกครอบครัวเราอีก ครอบครัวเรายังมีความสูงสง่าตลอดเวลา “ พูดถึงจุดนี้ หลิวจิ้งจ้องไปทางลู่เสี้ยงหยาง：“ส่วนคนที่ไร้ค่าแบบเขา จะสู้กับประธานหย่งหยวนกรุ๊ปได้อย่างไร ? แค่ฉันเห็นเขาก็ไม่สบายตัวไปหมด “

ลู่เสี้ยงหยางไม่สนใจคำพูดประชดของหลิวจิ้ง เขารู้สึกมันตลกนิดหน่อย เขาบอกหลิวจิ้งได้ไหมว่าผู้ชายที่เธอตามหาเป็นเพียงหุ่นเชิดในสาขาของเขาเอง