หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 321 ทำไมถึงเลวร้ายได้ขนาดนี้?

บทที่ 321 ทำไมถึงเลวร้ายได้ขนาดนี้?

เซี่ยงหยู่โม่เหงื่อออกเต็มหลัง เขาจะยอมรับง่ายๆได้ยังไงว่าเพชรนั่นเป็นของปลอมจึงชี้หน้าด่าลู่เสี้ยงหยางว่า : “เย็ดแม่ ไอ้คนโง่ๆคนนี้ มันก็เลวทรามเหมือนแกนั้นแหละ บอกว่ารู้จักเพชรสีแดง แกคิดว่าพูดซี้ซั้วไม่กี่คำพวกเราก็เชื่องั้นเหรอ? อย่ามาทำตัวไร้เดียงสา พวกเราเห็นโลกมามากไม่ใช่อย่างที่แกจะสามารถจินตนาการได้เลย”

หลายคนพยักหน้าโดยคิดว่าคำพูดนี้ก็มีเหตุผลเช่นกัน

ซุนยีเฉินหัวเราะเยาะแล้วพูดกับลู่เสี้ยงหยางว่า : “แกไม่ต้องพยายามพูดเรื่องไร้ประโยชน์เหล่านี้ สร้อยเพชรของคุณชายเซี่ยงเป็นของจริงและมีมูลค่ามากกว่าสิบล้าน แกควรเอามาคืนตอนนี้เลยจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นมันทำให้ครอบครัวแกต้องล้มละลาย”

บนหน้าลู่เสี้ยงหยางมีรอยยิ้มลึกยิ่งขึ้น คิดไม่ถึงเลยว่าซุนยีเฉินก็เป็นไอ้โง่ด้วยเช่นกัน เขาพูดชัดเจนขนาดนี้แล้วยังคิดยื่นหน้าเข้ามาหาเรื่องด้วยตัวเองอีก

ช่างเถอะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ตนเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เติมเต็มพวกเขา

เขาควักมือถือออกมาแล้วใส่ราคาเพชรสีแดงต่ำสุดลงไปบนอินเตอร์เน็ต

ในไม่ช้าหน้าเว็บเพจก็แสดงราคาว่าถ้าเพชรสีแดงเป็นของจริงราคาต่ำสุดคือ 50 ล้านต่อกะรัต

ถึงขั้นที่ว่าเพชรสีแดงที่เป็นสุดยอดเพชรสามารถขายได้ในราคาที่สูงถึง 100 ล้านต่อกะรัต

ลู่เสี้ยงหยางมองหน้าจอมือถือ แล้วอ่านออกมาทีละคำ

เย็ดแม่! เอาจริงเหรอเนี่ย?

เมื่อลู่เสี้ยงหยางอ่านจบ ซุนยีเฉินและเซี่ยงหยู่โม่ก็มีสีหน้าไม่แฮปปี้สุดๆและอยากจะมุดเข้าไปในอุโมงค์ใต้ดินจนแทบไม่ไหว ลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้มันมุ่งบ่อนทำลายโดยเฉพาะเลยสินะ ไม่คิดเลยว่าจะทำให้พวกเขาต้องอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี

แม่มเอ๊ย เขาจะต้องถูกฆ่าแน่ๆ

ในขณะนี้เย่สวนมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างประหลาดใจ คิดไม่ถึงเลยว่าเขายังมีความรู้เรื่องอัญมณีด้วย ดูเหมือนว่าลู่เสี้ยงหยางจะมีอีกหลายแง่มุมที่ตัวเธอไม่เคยรู้เลย ในชั่วพริบตา เธอรู้สึกได้ว่าลู่เสี้ยงหยางเหมือนกับทะเลที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาที่ลึกเกินจะหยั่งและสิ่งที่ตัวเธอรู้ก็เป็นเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้นเอง

ผู้คนที่อยู่โดยรอบมีสีหน้ากระอักกระอ่วน แต่เดิมก็คิดว่าเพราะแหวนเพชรของเซี่ยงหยู่หายไปก็จะกดขี่ลู่เสี้ยงหยางได้ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเจ้าหมอนี่ล้มคว่ำได้สำเร็จ

กู้รั่วไห่ต้องการเห็นลู่เสี้ยงหยางหน้าแตกมาโดยตลอด แต่เรื่องราวกลับตาลปัตร ในตอนนี้เขาลุกขึ้นยืนอย่างไม่พอใจแล้วมองดูลู่เสี้ยงหยางพร้อมกับพูดว่า : “เจ้าหนู ถึงแม้ว่าแหวนเพชรของคุณชายเซี่ยงจะเป็นของปลอม แต่ก็มีมูลค่ามากกว่าสิบล้าน ถ้าตอนนี้นายยังไม่คืนแหวนเพชรมาล่ะก็นายรอขายไตเพื่อเอาเงินมาชดใช้ได้เลย”

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเยาะแล้วพูดกับเซี่ยงหยู่โม่ว่า : “คุณแน่ใจนะ ว่าแหวนเพชรของคุณมีมูลค่ามากกว่าสิบล้านจริงๆ?”

เซี่ยงหยู่โม่ใจเต้นรัว แหวนเพชรสีแดงเก๊วงนี้ของเขาที่จริงแล้วมีมูลค่าไม่ถึง 10ล้านเป็นผู้ช่วยของเขาที่ซื้อมาจากร้านขายของปลอมในราคาหนึ่งแสนเหรียญ โดยมีจุดประสงค์เพื่อการกลั่นแกล้งในระหว่างกิจกรรมเที่ยวนอกเมืองนี้

แม่งเอ๊ย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน แต่ว่าเขาก็ไม่เต็มใจที่จะจ่ายเงินมากกว่า10ล้านเพื่อซื้อแหวนเพชรมาให้ใครหรอกนะ ท้ายที่สุดแล้วเรื่องนี้ก็มีความเสี่ยง เขามอบแหวนเพชรให้กับคนอื่น มันก็ไม่แน่ว่าจะตอบตกลงเป็นแฟนเขาเสียหน่อย

เซี่ยงหยู่โม่ย่นจมูกอย่างไม่พอใจและกลัวว่าเขาจะพูดจาเปิดโปงราคาแหวนเพชรสีแดงก๊อปเกรดเอของเขาอีก ดังนั้นเขาจึงโบกมือแล้วกล่าวว่า : “ช่างมันเถอะ ฉันรังเกียจมือสกปรกของไอ้หมอนี่ เมื่อกี้นี้เขาแตะแหวนไปแล้ว ฉันไม่ต้องการแล้ว”

ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา คนจำนวนมากต่างแสดงสีหน้าชื่นชม คุณชายเซี่ยงสมกับที่เป็นลูกหลานของตระกูลที่มีชื่อเสียง สิ่งของระดับสิบล้าน เขายังโยนทิ้งราวกับเป็นรองเท้าเก่าๆที่ไร้ค่า

ลำดับถัดไป เพราะว่ามีเย่ซวนอยู่ข้างกายลู่เสี้ยงหยาง”ตัวก่อกวน”คนนี้ จึงทำให้มีผู้ชายจำนวนไม่น้อยที่อยากจีบเย่ซวนล้วนแต่ไม่ได้ก้าวออกมาข้างหน้าสักที ทำได้เพียงสังเกตดูการเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบๆและรอโอกาส

ในขณะเดียวกัน กิจกรรมเที่ยวนอกเมืองยังคงดำเนินต่อไป

ไป๋เหวินปางนั้นรู้สึกชอบกู้ชิวส่วยมานานแล้ว ตอนนี้ได้พยายามทำดีอยู่รอบๆตัวกู้ชิวส่วยเพื่อหวังผล

กู้ชิวส่วยก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพียงแค่ตอบกลับด้วยรอยยิ้มเท่านั้น

ถึงแม้ว่าช่วงนี้จะมีทายาทเศรษฐีข้างนอกตามจีบเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ตอบตกลง เธอต้องการเปรียบเทียบหลายๆด้านเพื่อค้นหาผู้ชายที่มีความสามารถมากที่สุดมาเป็นสามีของตนเอง

กู้รั่วไห่เป็นน้องชายของกู้ชิวส่วยหวังว่าผู้ชายที่มีความสามารถไป๋เหวินปางเช่นนี้จะสามารถเป็นพี่เขยของเขาได้ ดังนั้นจึงออกแรงจับคู่ให้พวกเขาสองคน และถึงแม้ว่ากงหยู่หนิงจะเป็นถึงระดับเทพธิดาของโรงเรียน แต่เพราะเป็นคนที่เย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง ที่ผ่านมาจึงมีผู้ชายตามจีบน้อยมากเพราะไม่อยากเสียแรงเปล่า ดังนั้นจึงไม่มีชายหนุ่มอยู่ข้างๆเธอเลย

อย่างไรก็ตามในช่วงเวลานี้ เธอมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอยู่บ่อยๆ ท่าทางการแสดงออกบนใบหน้านั้นค่อนข้างซับซ้อน

ก่อนหน้านี้เธอก็รู้สึกว่าลู่เสี้ยงหยางนั้นไม่ง่ายเลย เมื่อกี้นี้เขาได้แสดงฝีมืออีกครั้ง เธอยิ่งรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆว่าลู่เสี้ยงหยางไม่ใช่เรื่องง่าย

ในอดีตเธอเคยคิดจะเข้าไปพูดคุยกับเขาเพื่อทำความเข้าใจดูสักครั้ง แต่ทำอย่างไรได้เจ้าตัวมีภรรยาอยู่ข้างกายแล้ว

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตาก็มาถึงช่วงเที่ยงแล้ว

ตอนนี้ท้องของหลายๆคนส่งเสียงร้องประท้วงอย่างเห็นได้ชัด

ตามกฎของกิจกรรมท่องเที่ยวนอกเมือง อาหารและที่อยู่อาศัยจะต้องแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ดังนั้นพวกเขาสามารถทำได้เพียงหาผลไม้ป่าและของป่ามาขจัดความหิวโหยเท่านั้น

หลายคนในที่แห่งนี้เป็นพวกลูกคุณหนูให้พวกเขามาหาผลไม้ป่าและของป่า มันทำให้พวกเขาอึดอัดมากยิ่งกว่าฆ่าพวกเขาเสียอีก

หลายคนเดินวนไปวนมารอบๆจนทั่วก็ยังไม่เจอของที่สามารถกินได้เลย

แน่นอนว่าถึงแม้หาของที่กินได้จนเจอ พวกเขาก็ไม่รู้จักอยู่ดี ใครจะไปรู้ว่าเรากินของนั่นไม่ได้

หลังจากที่มีคนโยนตัวลงบนพื้น ชายหญิงหลายคนนั่งหอบอยู่บนพื้นแล้ว สภาพร่างกายอ่อนล้าและหิวโหยอย่างเห็นได้ชัด

หวังเสว่ในตอนนี้ก็เช่นกัน เธอกำลังนั่งอยู่บนก้อนหินอย่างเหนื่อยล้า บนหน้าผากมีเหงื่อไหลออกมาและท้องของเธอส่งเสียงร้องอย่างต่อเนื่อง

ยิ่งคิดเรื่องนี้ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น เธอเหลือบมองไปที่ซุนยีเฉินอย่างรังเกียจแล้วพูดว่า : “ดูสิว่าคุณจัดกิจกรรมอะไรของคุณ ไม่มีความหมายอะไรเลยสักนิด ฉันตามมาด้วยก็มีแต่ทุกข์ทรมาน”

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ซุนยีเฉินมีสีหน้าละอายและรีบพูดปลอบใจว่า : “เสว่เอ๋อ คุณวางใจเถอะนะ ผมจะรีบไปหาของกินมาให้คุณ ผมสามารถหาของป่าอร่อยๆมาให้คุณทานได้อย่างแน่นอน”

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืนอย่างมั่นใจและเดินตรงเข้าไปในป่า

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วขึ้น ไอ้หมอนี่ซุนยีเฉินมีความกล้าหาญขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

เขารู้สึกว่าอาจมีบางอย่างที่คลุมเครืออยู่ด้านใน ดังนั้นจึงแอบติดตามซุนยีเฉินเข้าไปอย่างลับๆ

แน่นอนว่าในเวลาไม่นานนัก เขาก็มองเห็นภาพที่ทำให้เขาต้องตกตะลึง

เจ้าซุนยีเฉินคนนี้แอบมองไปรอบๆอย่างลับๆล่อๆ หลังจากไม่พบสิ่งผิดปกติแล้วจึงควักมือถือออกมาแล้วโทรออก

การโทรนี้คือการเรียกให้คนส่งของกินมาให้เขา

หลังจากวางสายไปไม่นาน ชายหนุ่มท่าทางน่ากลัวคนหนึ่งได้โผล่มาข้างซุนยีเฉินอย่างลับๆ

ชายหนุ่มที่ดูน่ากลัวแบกถุงกระสอบไว้บนไหล่พร้อมกับยิ้มและพูดว่า : “คุณชาย ผมทำตามคำสั่งของคุณ ในถุงใส่มันหวานป่าและกระต่ายป่าสองสามตัวเอาไว้เรียบร้อยแล้วครับ”

ซุนยีเฉินหัวเราะชอบใจพลางพูดว่า : “ไม่เลวเลย งานนี้แกทำได้ดีมาก”

กฎสำหรับกิจกรรมเที่ยวนอกเมืองในวันนี้เขาเป็นคนกำหนดขึ้นเอง ต้องแก้ไขปัญหาเรื่องของกินและที่พักด้วยตนเอง ดังนั้นเขาจึงให้ลูกน้องหามันเทศป่าและล่ากระต่ายป่าเอาไว้ล่วงหน้า พอถึงเวลาที่ตนต้องการก็ให้พวกเขาเอามาให้

ฮ่าๆ ไอ้พวกสวะคนอื่นๆ เมื่อกี้นี้หาของกินไปแล้วรอบหนึ่งก็ยังหาไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ตอนนี้ตัวเขาจะเอาของกินพวกนี้กลับไปแล้วเขาจะต้องโดดเด่นกว่าใครอย่างแน่นอน

สิ่งนี้จะต้องทำให้หวังเสว่รู้สึกว่าเขามีความสามารถพิเศษสามารถเอาตัวรอดในป่าได้อย่างแข็งแกร่งและรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขา

เมื่อบวกกับการแสดงออกที่ราวกับเป็นวีรบุรุษของเขาแล้วหวังเสว่จะต้องตกหลุมรักตนเองอย่างแน่นอน พอถึงเวลาเขาก็จะพาเธอขึ้นเตียง มันช่างถูกจังหวะและขั้นตอนเสียนี่กระไร

ฮ่าๆๆ เขานี่ฉลาดมากจริงๆเลย!