หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 29 ขอร้องให้คุณจัดการดูแลงานทั้งหมด

บทที่ 29 ขอร้องให้คุณจัดการดูแลงานทั้งหมด

มองดูยาที่ถูกกองไฟเผาไหม้เย่หยุนเทาเลือดคลั่งในใจ​ วันนี้เขาพาทีมมาด้วยตัวเอง ส่งวัสดุยาชุดนี้มา เป็นยาที่ดีที่สุดของตระกูลเย่ อย่างน้อยราคาก็เป็นล้านขึ้นไป จุดประสงค์ก็คือที่ได้ร่วมมือกับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปเป็นครั้งแรก สามารถสร้างความประทับใจให้เขา แต่ตอนนี้ถูกไฟเผาต่อหน้าต่อตา

คนอื่นๆในตระกูลเย่ก็มองดูกันไปมา ท่ามกลางความคิดที่ว่างเปล่า แน่นอนที่คิดไม่ถึงว่าผลลัพธ์​จะเป็นแบบนี้

เนื่องจากวัสดุที่ใช้ทำยาค่อนข้างแห้ง จึงเพิ่มน้ำมันเข้าไป ไม่กี่นาที วัสดุยาถูกเผาไหม้เกือบหมด เหลือเพียงกองขี้เถ้า

เย่หยุนเทายังคงนั่งตัวสั่นอย่างไร้เรี่ยวแรง หยูเม่ยหยินกรุ๊ปก็เผาวัสดุยาของพวกเขาตรงๆ มันเหมือนกับการร่วมมือกันที่ไหน เขาคิดถึงผลลัพธ์อย่างหนึ่งที่เลวร้ายมาก

ตอนที่เขากำลังคิดแบบนี้อยู่ คนดูแลคลังสินค้าก็มาอยู่ข้างๆเขาแล้ว มองเขาอย่างอ่อนน้อมพร้อมกับพูดว่า

" บ้านตระกูลเย่พวกคุณ​กล้าหาญมาก กล้ามาล้อเล่นหยูเม่ยหยินกรุ๊ปพวกเรา วันนี้เป็นเพียงบทเรียนเล็ก ๆ ถ้ามีครั้งต่อไปอีก ฉันจะเผาครอบครัวของพวกคุณ นอกจากนี้ความร่วมมือระหว่างหยูเม่ยหยินกรุ๊ปและตระกูลเย่ก็สิ้นสุดลงแล้ว "​

ตูม！คำพูดนี้ที่พึ่งพูดออกมา ในความคิดของ เย่หยุนเทา ก็เสียงดังขึ้นฟ้าร้อง ตกตะลึงตกใจจนตัวแข็งทื่อ

การร่วมมือกันระหว่างหยูเม่ยหยินกรุ๊ปกับตระกูลเย่ยกเลิกแล้ว? ทำไมล่ะ? 

ด้วยความสงสัยเช่นนี้ เย่หยุนเทาจึงรีบกลับบ้านและแจ้งข่าวกับ ท่านย่า ทันที

เมื่อท่านย่ารู้เรื่องนี้ แก้วน้ำที่อยู่ในมือของเธอก็ตกลงที่พื้นทันที เธอตัวแข็งมากและสีหน้าของเธอก็น่ากลัวอย่างยิ่ง

ตระกูลเย่และหยูเม่ยหยินกรุ๊ปของพวกเขาร่วมมือกันดีๆอยู่ แต่ทำไมถึงไม่มีละ? นี่เป็นคำสั่งซื้อขนาดใหญ่ที่มีกำไรสม่ำเสมอถึงหนึ่งพันล้านทุกปี

"เพราะอะไร? เพราะอะไรเป็นแบบนี้ได้?"ทันใดนั้นท่านย่าก็ยื่นมือออกมาและตบโต๊ะมองไปที่เย่หยุนเทาและถามอย่างเย็นชา "เป็นเพราะแกทำเรื่องไหนไม่ดี ทำให้หยูเม่ยหยินกรุ๊ปขุ่นเคืองหรือเปล่า?

ตูม!

ในสมองของ ท่านย่าช็อกอีกแล้ว ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด ราวกับชั่วพริบตาเดียวก็แก่ลงหลายปี

“เรียกคน ฉันต้องการจัดประชุมครอบครัว  " หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อเธอรู้สึกดีขึ้น ท่านย่า ถึงจะโบกมือ

หลังจากยี่สิบนาที คนโต คนที่สอง คนที่สามล้วนรีบมาที่บ้านพักตากอากาศของ ท่านย่า

อันดับแรกให้ เย่หยุนเทาบรรยาย เรื่องที่วันนี้ หยูเม่ยหยินกรุ๊ปพบเจอ

ฟัง เย่หยุนเทาบรรยายจบ ตระกูลเย่แต่ละคนหน้าคอแดงก่ำ เต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่ยุติธรรม

“แม่งเอ๊ย หยูเม่ยหยินกรุ๊ปบอกว่าไม่ร่วมมือก็ไม่ร่วมมือสิ ไม่เห็นพวกเรา ตระกูลเย่ อยู่ในสายตาเลย”

“ก็ใช่ ในเมื่อพวกเขาผิดสัญญา งั้นพวกเราก็ไปบอกพวกเขา ตามเงื่อนไขในสัญญา พวกเขาควรจะชดใช้สามสิบล้านค่าผิดสัญญา

“ใช่ พวกเราจำเป็นต้องฟ้องพวกเขา ให้พวกเขารู้ว่าพวกเราไม่ใช่คนที่จะโดนรังแกง่ายๆ ไม่ใช่จะโดนพวกเขาบี้ได้ตามอำเภอใจ”

ฟังเสียงโวยวายจองพวกไม่มีสมอง ท่านย่ากัดฟันพูดว่า “พวกเธอเป็นหมูกันรึไง? เห็นได้ชัดว่า หยูเม่ยหยินกรุ๊ป ไม่ได้ให้ความสำคัญกับ ตระกูลเย่ ของพวกเรา ในสายตาของพวกเขาครอบครัวของเราเป็นเพียงสุนัขตัวหนึ่ง อารมณ์ดีก็ใช้กระดูก อารมณ์ไม่ดีก็เตะสองขา จุดนี้พวกเธอดูไม่ออกหรอ? พอละ พวกเธอแต่ละคนกล้า งั้นพวกเธอก็ไปฟ้องเลย ถ้า หยูเม่ยหยินกรุ๊ปให้พวกเราสามสิบล้านจริงๆ พวกเธอกล้าไปเอาไหม?”

เมื่อฟังคำพูดของท่านย่า ตระกูลเย่พึ่งโจมตีทั้งทางวาจาและปากกาแต่ละคนก็เหี่ยวเฉากัน ก้มหน้าลงด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เบื้องหลังของ หยูเม่ยหยินกรุ๊ปคือ เมืองหลวงตระกูลลู่ แค่ถุยเบาๆลมก็สามารถพัดทลายพวกเขา ตระกูลเย่ ไหนพวกเขาจะกล้ายั่วโมโห? แล้วจะต่างอะไรกับไปตายล่ะ?

" ช่างเถิดช่างเถิด เรื่องนี้ทางที่ดีก็ให้เย่สวนมาทำดีกว่า"

สีหน้าตระกูลเย่ทุกคนดูไม่ได้เลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ใครให้หยูเม่ยหยินกรุ๊ปเน้นแค่เย่สวนคนเดียว

 ตอนนี้ท่านย่าโทรศัพท์ให้เย่สวน

ตระกูลเย่ทุกคนก็ออกไปอย่างรู้ความ 

พอถึงข้างนอก ทุกคนที่พูดเย่หยุนเทาก็หัวเราะไม่หยุดแล้วพูดว่า 

"หยุนเทา เมื่อกี้พวกเราชี้นาย เพราะตั้งใจพูดให้ท่านย่าฟังนะ มีแต่พูดแบบนี้ ท่านย่า ถึงจะหาทางออกได้ นายก็จะไม่เป็นไร

"ก็คือหยุนเทา นายเป็นผู้สืบทอดของตระกูลเรา พวกเราจะโทษนายได้ไง"

"อืม" หยุนเทาพยักหน้ายิ้มอย่างเย็นชา “ผมรู้”

แอบสะเทือนใจ "ครั้งนี้ฉันทำเรื่องย่อยยับไปหมด คุณย่าก็แค่ตักเตือนเล็กน้อย เหอ เหอ ต่อจากนี้ก็ให้เย่สวนมาเช็ดก้นแทน ก็ยังต้องให้เย่สวนไปจัดการ ไม่ว่าผู้หญิงร้ายคนนี้มีความสามารถอะไร เธอก็จะถูกฉันเหยียบใต้ฝ่าเท่าเหมือนกัน

ในเวลาเดียวกัน ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

เย่สวนกับลู่เสี้ยงหยางนั่งอยู่ที่ใกล้ริมหน้าต่าง นั่งตรงข้ามกัน

เย่สวนถูกไล่ออกจากชิงสุยกรุ๊ป ในใจรูสึกเจ็บปวดมาก แล้วก็ไม่รู้สาเหตุอะไร เลยไม่รู้เนื้อรู้ตัวโทรศัพท์ไปหาลู่เสี้ยงหยาง อยากได้ความห่วงใยและปลอบใจจากเขา

ไงหล่ะ ลู่เสี้ยงหยางก็มาถึงก่อน

มองดูใบหน้าที่เสียใจของเย่สวน ลู่เสี้ยงหยางยิ้มแล้วพูด"คุณวางใจเถิด เย่หยุนเทาเป็นแค่คนปัญญาอ่อน เป็นไปไม่ได้ที่จะร่วมมือกับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปได้สำเร็จ ในตระกูลเย่ นอกจากคุณแล้วไม่มีใครมีสิทธิ์ที่จะร่วมมือกับหยูเม่ยหยินกรุ๊ป เดี๋ยวท่านย่าก็จะโทรหาคุณทันทีเพื่อมาขอร้อง ให้คุณดูแลจัดการงานทั้งหมด ”

จริงเหรอ? เย่สวนส่ายหน้า ไม่รู้จะทำยังไง คิดสักว่าลู่เสี้ยงหยางปลอบใจเธอแล้วกัน

ตึ่งตึ่งตึ่ง!

จังหวะที่กำลังคิดแบบนี้อยู่ มือถือก็ดังทันที คว้าออกมาดูท่านย่าเป็นคนโทรมา

ทันใดนั้น เย่สวน ตกตะลึง มองลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่น่าเชื่อ