หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 242 ดูสิ่งที่ผิดศีลธรรม
บทที่ 242 ดูสิ่งที่ผิดศีลธรรม
ลู่เสี้ยงหยางยังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกริมฝีปากสีแดงของจ้าวหรูเย็นจูบเข้าที่ปากของเขา
ตูม!
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นกลางอกของลู่เสี้ยงหยาง เขาได้แต่นั่งตัวแข็งทื่ออย่างทำอะไรไม่ถูก
ส่วนจ้าวหรูเย็นทันทีที่จูบปากกับลู่เสี้ยงหยางมือของเธอก็ยื่นไปกอดที่ของคอเขาไว้แน่นๆ เหมือนฝ้ายที่ถูกราดด้วยน้ำมันเบนซินและถูกจุดด้วยไฟ
ให้ตายเหอะ!
ลู่เสี้ยงหยางเพิ่งตั้งสติได้ เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความชุ่มชื้นและความนุ่มนวลที่สัมผัสกับริมฝีปากของเขาและยังมีกลิ่นหอมจางๆ ของกล้วยไม้ด้วย
ตึบ ตึบ ตึบ!
หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ความรู้สึกที่ถูกเทพธิดาสวมกอดแบบนี้มันช่างดีจริงๆ
บ้าเอ๊ย ทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่งั้นทุกอย่างต้องลุกเป็นไฟแน่
จากนั้นลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวอย่างรวดเร็ว สติสัมปชัญญะของเขายังไม่ถูกทำลาย
ในวินาทีต่อมาเขาหยิบเข็มเงินออกมาจากร่างกายของเขาและแทงเข้าที่จุดฝังเข็มบนศีรษะของจ้าวหรูเย็น
การเคลื่อนไหวของจ้าวหรูเย็นเริ่มช้าลง จากนั้นลู่เสี้ยงหยางหยิบเข็มเงินออกมาแล้วแทงเข้าที่จุดฝังเข็มบนหลังของจ้าวหรูเย็นอีกเข็ม
“หึ!” ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงของจ้าวหรูเย็นส่งเสียงออกมาเบาๆ ทันใดนั้นเธอก็หลับตาลงแล้วนอนอยู่ในอ้อมแขนของลู่เสี้ยงหยาง
ลู่เสี้ยงหยางยิ้มอย่างขมขื่น เขาวางจ้าวหรูเย็นลงนอนบนที่นั่งแล้วเริ่มจับชีพจรให้เธอ
หลังจากนั้นไม่นานลู่เสี้ยงหยางก็รู้อาการของจ้าวหรูเย็น เขานำเข็มเงินออกมาอีกครั้งแล้วเริ่มขบวนการแก้พิษในร่างกายของเธอ
ไม่กี่นาทีต่อมาลู่เสี้ยงหยางก็หยิบเข็มในร่างกายของจ้าวหรูเย็นออกแล้วอุ้มเธอลงจากรถและส่งเธอกลับไปที่คลินิก
แน่นอนว่าจ้าวต้าไห่หลับไปแล้ว ลู่เสี้ยงหยางจึงหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าของจ้าวหรูเย็น จากนั้นเปิดประตูคลินิกเข้าไปแล้วส่งเธอขึ้นไปบนห้องนอนชั้นสอง
เป็นครั้งแรกที่ลู่เสี้ยงหยางเข้าไปในห้องนอนของจ้าวหรูเย็น เขาได้เห็นการตกแต่งในห้องเป็นสีรุ้งและยังมีสติ๊กเกอร์คาวาอี้ติดเต็มผนัง
ดูเหมือนว่าจ้าวหรูเย็นยังมีจิตใจสาวน้อยอยู่เหมือนกัน
ทันใดนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็ผงะเมื่อได้เห็นชุดเซ็กซี่ของจ้าวหรูเย็นที่อยู่บนเตียง เป็นชุดสีชมพูลายการ์ตูนรูปแมวที่ดูน่ารักมาก
ฮ่าๆ! อย่าหาว่าดูสิ่งที่ผิดจริยธรรมเลย แต่อย่างที่พูด มันช่างดึงดูดสายตาเหลือเกิน
ลู่เสี้ยงหยางเก็บสายตาอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็วางจ้าวหรูเย็นลงบนเตียง
หลังจากทำทั้งหมดนี้เสร็จแล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็ออกไปจากคลินิก
……
เช้าวันรุ่งขึ้น จ้าวหรูเย็นสะดุ้งตื่นขึ้นมา
เหตุการณ์เมื่อคืนยังคงติดอยู่ในภาพความคิด เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าเธอถูกชายร่างสูงห้าคนนั้นพาขึ้นรถไป
เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วหันมองไปรอบๆ เพื่อจะหาสารเลวโจวอานคนนั้น
แต่ทันใดนั้นเธอกลับรู้สึกตกตะลึง ทำไมเธอถึงมาอยู่ในห้องของเธอได้
ลู่เสี้ยงหยาง ใช่เขาไหม?
วินาทีนั้น เธอจำได้รางๆ ว่าลู่เสี้ยงหยางได้ปรากฏตัวต่อหน้าเธอในช่วงเวลาวิกฤต ต้องเป็นลู่เสี้ยงหยางแน่นอนที่เป็นคนส่งเธอกลับมา
ในเวลาเดียวกัน เสียงของจ้าวต้าไห่ก็ดังขึ้นจากนอกประตู “หรูเย็น ลูกเป็นอะไร? ทำไมตะโกนโวยวายแต่เช้าเลย?”
เมื่อคืนจ้าวหรูเย็นภาพตัด เธอไม่แน่ใจว่าใช่ลู่เสี้ยงหยางที่เป็นคนส่งเธอกลับบ้านหรือไม่ เธอจึงถามว่า “พ่อคะ เมื่อคืนหนูกลับบ้านยังไง?”
จ้าวต้าไห่พูดโดยไม่ต้องคิด “ก็ต้องเป็นโจวอานน่ะสิ ยังต้องถามอีกเหรอ?”
จ้าวหรูเย็นได้แต่อยู่เงียบๆ แล้วน้ำตาคลอเบ้า เธอคิดเพียงว่าตัวเธอกับลู่เสี้ยงหยางนั้นไม่มีทางเป็นไปได้แล้ว และเธอก็เตรียมที่จะแต่งงานกับโจวอาน แต่ไม่คิดเลยว่าโจวอานจะเลวถึงขั้นต้องวางเขาเพื่อข่มขืนเธอ
เรื่องนี้ทำให้เธอต้องเจ็บปวดอย่างที่สุด
ตามธรรมชาติ ความจริงที่อยู่เบื้องลึกในจิตใจของเธอค่อยๆ ชัดเจนมากขึ้น
และตั้งแต่เริ่มจนจบ คนที่เธอชอบจริงๆ นั้นก็คือลู่เสี้ยงหยางคนเดียว
……
ในเวลาเดียวกัน
ลู่เสี้ยงหยางตื่นแต่เช้าแล้วเข้าไปที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ปเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางไปที่เขตชิงสุยซึ่งเป็นพื้นที่ของโรงงานบริษัทกับซุนเซียงเซียง
คืนก่อนหน้านี้ชิงเหอกรุ๊ปได้เริ่มการโต้กลับโดยการจัดโปรโมชั่นลด 40% สำหรับผลิตภัณฑ์ใหม่ทั้งหมดของรุ่นที่สอง พวกเขาต้องการใช้ความได้เปรียบด้านราคาเพื่อต่อสู้กับหยูเม่ยหยินกรุ๊ป
อีกทั้งฝ่ายวางผังเมืองก็ได้เปิดเผยข้อมูลอย่างเป็นทางการว่าวันนี้โรงงานผลิตของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปจะถูกรื้อถอน
ดังนั้นในเช้าวันนี้ทุกคนในเมืองปินเหอต่างก็ให้ความสนใจกับโรงงานผลิตของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป
เมื่อโรงงานผลิตของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปถูกรื้อถอน เขาก็จะพบกับจุดจบด้วยการพ่ายแพ้ให้กับชิงเหอกรุ๊ปทันที
ในระหว่างทางไปโรงงานผลิต ซุนเซียงเซียงสีหน้าดูไม่เป็นธรรมชาติมาก เธอถามลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่มีความมั่นใจเลย “ท่านประธานคะ เรื่องนี้เรายังสามารถเอาชนะได้อยู่เหรอคะ?”
ลู่เสี้ยงหยางยิ้มพูด “วันนี้เราจะทำให้ชิงเหอกรุ๊ปกลายเป็นอดีตของเมืองปินเหอสักที”
เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางมีความมั่นใจขนาดนี้ซุนเซียงเซียงก็พยักหน้าอย่างโล่งใจ
สี่สิบนาทีต่อมา ลู่เสี้ยงหยางและซุนเซียงเซียงก็ได้เดินทางมาถึงโรงงานผลิตของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป
ในอดีต รอบด้านของโรงงานผลิตของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปจะเต็มไปด้วยโรงงานการผลิตทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็ก แต่ปัจจุบันพวกเขาถูกรื้อถอนไปหมดจนเหลือเพียงแค่ซากปรักหักพังเท่านั้น ดังนั้นโรงงานผลิตของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปจึงต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวในพื้นที่นั้น
นอกจากนี้รอบด้านของโรงงานยังมีรถปราบดินหลายสิบคันและเครื่องจักรขุดเจาะหลายๆ ชนิดจอดรออยู่อย่างเรียบร้อย
พวกเขาต่างก็พร้อมที่จะรื้อถอนโรงงานหยูเม่ยหยินกรุ๊ปอย่างเต็มที่
ขณะที่ลู่เสี้ยงหยางและซุนเซียงเซียงเพิ่งเดินเข้าไปในโรงงานก็มีรถหรูจำนวนนับไม่ถ้วนและรถบรรทุกขนาดใหญ่หลายสิบคันมาจอดอยู่ด้านหน้าประตูของโรงงาน
เมื่อประตูรถหรูถูกเปิดออก หานปิงหานและเหล่าเศรษฐีก็เดินลงมาจากรถทีละคน
ตามด้วยชายนับร้อยคนที่มีอาวุธมีดและท่อนเหล็กในมือกระโดดลงมาจากรถบรรทุกคันใหญ่
พวกเขามาที่นี่ก็เพราะจะมาดูโรงงานผลิตของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปถูกรื้อถอนด้วยตัวเอง
และหานปิงหานที่ค่อนข้างมั่นใจว่าจะเอาชนะในวันนี้ เพื่อที่จะประกาศให้โลกรู้ถึงอำนาจและอิทธิพลของตระกูลหานเธอจึงได้เชิญผู้สื่อข่าวและเจ้าหน้าที่สถานีโทรทัศน์มากมายมาบันทึกเหตุการณ์และถ่ายทอดสดเพื่อให้ผู้คนในเมืองปินเหอได้รับชมสำหรับทุกความเคลื่อนไหวของวันนี้
หลังจากที่หานปิงหานและเหล่าเศรษฐีรวมถึงชายฉกรรจ์เหล่านั้นลงจากรถ นักข่าวและทีมสื่อต่างๆ ก็เริ่มการถ่ายทอดสดทันที
วันนี้หานปิงหานแต่งหน้าทาปากเป็นพิเศษ เธอสวมชุดกี่เพ้าสีแดงอันรื่นเริงซึ่งดูแตกตามากในหมู่ฝูงชน
บรรดาเศรษฐีคนอื่นๆ ต่างก็แต่งกายด้วยชุดอันรื่นเริงพร้อมกับรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้า ซึ่งแตกต่างกับบรรยากาศอันหดหู่ใจในโรงงานผลิตหยูเม่ยหยินกรุ๊ปอย่างสิ้นเชิง
คนนับล้านที่กำลังรับชมการถ่ายทอดสดผ่านหน้าจอทีวีและต่างก็เริ่มมีความคิดเห็นกับเรื่องนี้
“ดูสิ ตระกูลหานไม่มีทางประนีประนอมกับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปหรอก”
“ใช่ คุณหานพาคนไปเยอะแยะขนาดนี้คงคิดจะเอาจริงกับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปแล้วสินะ”
“ให้ตายเหอะ คนที่มีเรื่องกับตระกูลหานนั้นจบไม่สวยหรอก ไม่รู้เหมือนกันว่าประธานหยูเม่ยหยินกรุ๊ปคนนี้โง่จริงหรือว่าแกล้งโง่กันแน่นะ”
“เฮ่อ หยูเม่ยหยินกรุ๊ปคงต้องพึ่งปาฏิหาริย์อย่างเดียวแล้วล่ะ”
ในช่วงเวลานั้น ผู้คนที่นับไม่ถ้วนเริ่มรวมตัวกันแล้วแสดงความคิดเห็นออกมา