หนี้รัก วิวาห์จำเป็น - ตอนที่ 226 เสียหน้า

เจี่ยนอี๋นั่วว้าวุ่นใจทั้งคืน เธอนอนไม่หลับเลย หลังจากที่เจี่ยนอี๋นั่วนอนไปได้เพียงแป๊ปเดียวเธอก็ตื่นขึ้นมาแล้ว หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาเธอก็ดึงผ้ายวมขึ้นมาคลุมโปรงอีกครั้ง เพราะไม่อยากตื่น เธอรู้สึกว่าเธอขายหน้าจริงๆ เมื่อวานเจี่ยนซวงยังต้องมาปลอบใจเธออีก ตอนนี้เธอรู้สึกเสียความเคารพในความเป็นผู้ใหญ่ของเธอมากจริงๆ

หลังจากที่เจี่ยนอี๋นั่วตื่นขึ้นมา เธอก็ขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันหน้ามามองเจี่ยนซวง เมื่อเจี่ยนซวงเห็นเจี่ยนอี๋นั่วลืมตา เธอก็ยกมือขึ้นมากอดเจี่ยนอี๋นั่วทันที ก่อนจะพูดเสียงเบาว่า : “หม่าม้าเป็นอะไรคะ? เมื่อคืนดูหม่าม้าไม่ได้นอนเลย”

เจี่ยนอี๋นั่วถอนหายใจก่อนจะนั่งลง : “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ น่าจะเพราะเปลี่ยนที่นอนเลยนอนไม่หลับน่ะค่ะ? มาค่ะ ซวงซวงควรจะเตรียมตัวลุกจากที่นอนแล้ว”

“หม่าม้าคิดถึงคุณพ่อใช่มั้ยคะก็เลยนอนไม่หลับ?” จู่ๆเจี่ยนซวงก็ถามขึ้น

“ไร้สาระแล้วค่ะ! หม่าม้า……”เมื่อเจี่ยนอี๋นั่วพูดถึงตรงนี้ก็หยุดไปสักพัก เมื่อคืนเธอคิดถึงเหลิ่งเซ่าถิงจริงๆ และเธอก็กังวลมากกับอาการบาดเจ็บที่ขาของเหลิ่งเซ่าถิง

เพื่อปกปิดความประหม่าของตัวเอง เจี่ยนอี๋นั่งขมวดคิ้วขึ้น : “อย่าพูดอะไรไร้สาระเลยค่ะ ……หม่าม้าไปเปิดโทรทัศน์ก่อน หนูดูไปก่อนนะคะ เดี๋ยวหลังจากหม่าม้าเข้ากห้องน้ำเสร็จจะล้างหน้าให้หนู”

เมื่อเห็นว่าเจี่ยนซวงพยักหน้าอย่างว่าง่าย เจี่ยนอี๋นั่วก็ไปเอกโทรทัศน์ทันที ในขณะนี้เป็นการรายงานข่าวฝนฟ้าอากาศอยู่ : พายุไต้ฝุ่นกำลังใกล้เข้ามาในเมืองของเรา จากข้อมูลจากกรมอุตุนิยมวิทยาคาดว่าวันนี้จะมีลมกระโชกแรง และมีฝนตกในเมืองของเรา ขอให้ผู้ชททุกท่านใส่ใจและระมัดระวังในความปลอดภัยของการเดินทางด้วย

เมื่อเจี่ยนอี๋นั่วได้ยินข่าวฝนฟ้าอากาศเธอก็ขมวดคิ้วขึ้นมา ก่อนจะคิดในใจว่า : “พายุไต้ฝุานจะเข้างั้นหรอ?แล้วทางเหลิ่งเซ่าถิงจะเป็นยังไงนะ?”

แต่เธอเพียงคิดถึงตรงนี้ เจี่ยนอี๋นั่วก็ขมวดคิ้วขึ้นมาแน่น ก่อนจะส่ายหน้า เจี่ยนอี๋นั่วคิดมากไปรึเปล่านะ? คนของเหลิ่งเซ่าถิงที่คอยดูแลเขามีตั้งเยอะไม่ใช่รึไง? ทำไมจะไม่มีคนช่วยดูแลพวกเขาล่ะ? ผ่านเรื่องอะไรมาตั้งมากมาย แค่ไต้ฝุ่นแค่นี้จะนับประสาอะไรสำหรับเหลิ่งเซ่าถิง?

ถึงแม่ว่าเจี่ยนอี๋นั่สจะคิดได้เช่นนั้น แต่ในใจของเธอก็ยังไม่หายกังวล เธอจำได้ว่าคฤหาสน์ของเหลิ่งเซ่าถิงนั้นอยู่ใกล้กับทะเล ถ้าเกิดไต้ฝุ่นมา ที่ทะเลมันจะไม่รุนแรงกว่าหรอ? มันจะอันตรายมั้ยนะ? เหลิ่งเซ่าถิงเป็นคนดื้อรั้น แผลเก่าของเขาอยู่ ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรมั้ย หรือเขาจะไม่สนใจไต้ฝุ่นเลยนะ?

หลังจากที่เจี่ยนซวงกินข้าวเสร็จแล้ว เจี่ยนอี๋นั่วก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้น แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเหลิ่งเซ่าถิง เธอกดโทรไปได้ไม่นาน ทางเหลิ่งเซ่าถิงก็รับโทรศัพท์ พร้อมกับพูดขึ้นมาด้วยเสียงแหบๆของเขาว่า : “เจี่ยนอี๋นั่วใช่มั้ย?”

เสียงที่เจี่ยนอี๋นั่วได้ยินนั้นแปลกหูมากๆ เธอจึงขมวดคิ้วขึ้น ก่อนจะพูดด้วยเสียงเข้ม : “สวัสดีค่ะ คุณ….คุณคือใครคะ?”

เจี่ยนอี๋นั่วยังพูดไม่จบเธอก็นึกขึ้นได้ว่าเป็นไปได้สูงที่คนนั้นจะเป็นเหลิ่งเซ่าถิง แต่ทำไมเสียงของเหลิ่งเซ่าถิงถึงได้แหบขนาดนี้ล่ะ? แหบจนเธอแยกไม่ออกเลยเชียวเนี่ยนะ?

เจี่ยนอี๋นั่วขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดขึ้นว่า : “คุณเป็นอะไรไปคะ? ไม่สบายใช่มั้ย?”

เหลิ่งเซ่าถิงหยุดไปชั่วขณะก่อนจะไออกมาสองสามครั้ง : “ฉันไม่สบายน่ะ เพราะลงน้ำเมื่อวาน ไม่ได้พักผ่อนเท่าไหร่ด้วย”

“งั้นก็รีบไปหาหมอสิคะ? สุขภาพของคุณไม่ดีอยู่แล้ว ถ้าเกิดป่วยอะไรขึ้นมาอีกจะทำยังไงคะ?”

เจี่ยนอี๋นั่วพูดถึงตรงนี้เธอก็ขมวดคิ้วขึ้นอีดครั้ง : “ไม่สิ นี่คุณคงไม่ได้โกหกฉันใช่มั้ยคะ? ไม่ใช่ว่าแกล้งป่วยใช่มั้ย?”

เหลิ่งเซ่าถิงไอก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ : “ถ้าไม่เชื่อ เธอก็ถามลั่วหยางได้เลย จากเรื่องเมื่อวานเธอก็คงจะรู้ว่าลั่วหยางเป็นคนซื่อสัตย์ขนาดไหน เดี๋ยวฉันจะให้ลั่วหยางมาคุย เธอจะได้รู้ว่าฉันโกหกรึเปล่า ลั่วหยางมานี่หน่อย มารับโทรศัพท์”