หนี้รัก วิวาห์จำเป็น - ตอนที่ 37 คุณเป็นของผม

เฉินซานซานคิ้วขมวดจ้องมองฉู่หมิงเซวียน ในที่สุดใบหน้าก็แสดงออกด้วยความประหลาดใจและดีใจ：“อะไรนะ？ลูกของเจี่ยนอี๋นั่วเสียแล้วเหรอคะ？”

“เสียแล้วจริงๆ。”ฉู่หมิงเซวียนตอบกลับ

ฉู่หมิงเซวียนพูดจบก็หันมองไปทางเฉินซานซานพร้อมค่อยๆหรี่ตา พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆว่า：“ทำไมคุณถึงต้องประหลาดใจและดีใจขนาดนั้นด้วย？”

เฉินซานซานขยับริมฝีปากเล็กน้อยแล้วเดินถอยหลังหนึ่งก้าว：“ฉัน ฉันดูดีใจขนาดนั้นเลยเหรอคะ？”

ฉู่หมิงเซวียนพยักหน้า เอื้อมมือไปจับที่คางของเฉินซานซานหัวเราะพูดขึ้นว่า：“ท่าทางไม่เพียงแต่ประหลาดใจและดีใจเท่านั้น แต่คุณยังตื่นตระหนกอีกด้วย คุณไปทำอะไรมาหรือเปล่า？”

เฉินซานซานกัดที่ริมฝีปากพูดด้วยเสียงสั่นเครือ：“หมิงเซวียน ณ เวลานี้คุณเหลือแค่ฉันแล้ว และในตอนนี้ลูกในท้องของฉันก็คือสายเลือดเดียวที่เหลืออยู่ของคุณ คุณต้องปกป้องฉันจริงไหม？คุณไม่อยากให้ลูกของเราเกิดในคุกใช่ไหม？”

ฉู่หมิงเซวียนหรี่ตาเหลือบมองเฉินซานซานพูดขึ้นว่า：“ก็ต้องดูว่าคุณไปทำอะไรมา ทางที่ดีคุณควรเล่าเรื่องทั้งหมดในสิ่งที่คุณทำลงไปให้ผมฟัง ถ้าไม่อย่างนั้นผมก็ไม่สามารถปกป้องคุณได้”

เฉินซานซานสูดหายใจเข้าลึกๆ ด้วยท่าทางตื่นตระหนกและเม้มริมฝีปาก พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ：“ฉัน……ฉัน……ฉันเป็นคนทำเอง ฉันเป็นคนผลักเจี่ยนอี๋นั่วตกบันไดเอง ฉันได้ยินมาว่าเธอมีลูกกับคุณ ฉันจะทนรับได้อย่างไร？ฉันต้องการให้เธอหายสาบสูญไปพร้อมกับลูกในท้อง นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผิด ฉันต้องการให้ลูกของเธอตาย ต้องทำแบบนี้ลูกของฉันจะได้เป็นลูกของคุณเพียงคนเดียวเท่านั้น ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด？ถ้าจะโทษมันก็ต้องโทษเจี่ยนอี๋นั่วคนเดียวที่ทำตัวไม่เหมาะสม ทั้งๆที่เธอไม่ได้รักคุณ แล้วทำไมต้องมีความสัมพันธ์กับคุณด้วยล่ะ？หล่อนมีลูกกับคุณ ก็ต้องมาบีบบังคับคุณ ยุ่งกับคุณไม่เลิก ฉันทำเพื่อคุณนะคะ？ดังนั้น……ก็เลยผลักเจี่ยนอี๋นั่วตกบันได”

ใบหน้าของฉู่หมิงเซวียนยิ้มมุมปากเล็กน้อย จากนั้นหรี่ตามองไปด้านเฉินซานซานพูดขึ้นว่า

：“คุณผลักเจี่ยนอี๋นั่วตกบันได？ทำให้ลูกของเธอเสียชีวิต？ถึงว่าล่ะหลังจากที่เจี่ยนอี๋นั่วเดินจากไป คุณก็เดินตามหลังออกไปไปทันที”

เฉินซานซานตื่นตระหนกตกใจพร้อมกับพยักหน้า：“ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนลงมือเอง”

“ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ล่ะ？”ฉู่หมิงเซวียนแอบยิ้มด้วยความสะใจไปด้วย พร้อมขมวดคิ้วโทษเฉินซานซานที่ทำแบบนั้นไปด้วย：“ฉันแค่เพียงสงสัยเด็กคนนั้นคือลูกของฉัน คุณไม่กลัวติดคุกเหรอ？คุณเป็นแบบนี้ผมรู้สึกเป็นห่วงคุณมากจริงๆ”

เฉินซานซานรีบคว้าแขนของฉู่หมิงเซวียน อาการที่ตื่นตระหนกพูดด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอน：“ถ้าอย่างงั้น ควรจะทำยังไงต่อไปดี？ฉันเป็นผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์อยู่ พวกเขาจะมาจับฉันไหมคะ อย่าให้ลูกของเราต้องเกิดในคุกในตารางนะคะ！”

ฉู่หมิงเซวียนถอนหายใจออกมา：“แต่ว่าเจี่ยนอี๋นั่วไม่ปล่อยคุณไว้แน่ๆ？หล่อนไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ใจกว้างขนาดนั้น คุณทำร้ายเธอจนเธอแท้งลูก หล่อนต้องเอาคืนคุณให้ถึงตายแน่ๆ”

“หล่อนอาจจะมองไม่เห็นฉัน！ฉันอยู่หลบอยู่ในที่มืดแล้วยังแกล้งดัดเสียง ฉัน……”เฉินซานซานพูดด้วยท่าท่างที่ตื่นตระหนก

แต่ว่าเฉินซานซานยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกฉู่หมิงเซวียนตัดบท ฉู่หมิงเซวียนพยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า：“คุณกล้ายืนยันไหมว่าเธอไม่ได้เห็นหน้าของคุณ？เธอฉลาดขนาดนั้น แค่เงาของคุณก็สามารถดูออกแล้ว จากนั้นก็จะค้นหาหลักฐานอย่างจริงจัง ในโรงพยาบาลมีกล้องวงจรปิดมากมาย คุณจะรับประกันได้อย่างไรว่าจะไม่มีกล้องวงจรปิดจับภาพคุณไว้ได้ล่ะ？คุณทำไมถึงโง่แบบนี้？ทำไมต้องลงมือทำเรื่องนี้ในโรงพยาบาลด้วยล่ะ？มันไม่สามารถปกปิดไว้ได้หรอก”

เฉินซานซานคิ้วขมวดพร้อมพยักหน้า แต่ก็ยังอยู่ในอาการตื่นตระหนกเช่นเดิม“ถ้าอย่างงั้น ถ้าอย่างงั้นฉันควรทำยังไรดีล่ะ？หมิงเซวียนได้โปรดช่วยฉันด้วย ได้โปรดช่วยฉันด้วยนะ ฉันจะถูกจับเข้าคุกไม่ได้นะ ฉันต้องทำคลอดในโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำ ฉันยังต้องจัดงานเลี้ยงฉลองในวันที่ลูกเกิดมาลืมตาดูโลก ถ้าหากว่าฉันโดนจับติดคุก แล้วลูกของฉันจะทำอย่างไร？เวลานี้เขาเป็นลูกคนเดียวของคุณ ได้โปรดช่วยฉันได้เถอะ……”

“ฉันจะไม่ให้ความช่วยเหลือคุณได้อย่างไรกัน？”ฉู่หมิงเซวียนคิ้วขมวดเอื้อมมือสวมกอดเฉินซานซานพูดว่า：“ณ เวลานี้สิ่งเดียวที่คุณสามารถทำได้คือไปมอบตัวซะ ตอนนี้คุณกำลังตั้งครรภ์ รวมไปถึงถ้าคุณเข้าไปมอบตัวเอง น่าจะโดนติดคุกแค่ไม่กี่ปี เมื่อถึงเวลานั้นผมค่อยหาทางมาช่วยคุณ คุณก็สามารถทำเรื่องเพื่อคลอดลูกในโรงพยาบาลได้ นอกจากนี้เรายังสามารถคลอดลูกของเราในโรงพยาบาลเอกชน และยังสามารถจัดงานเลี้ยงที่หรูหราใหญ่โตได้ รอคุณออกมา พวกเราก็แต่งงานกัน

เฉินซานซานร้องไห้ออกมาทันที：“ไม่ ไม่ ฉันไม่อยากติดคุก ฉันไม่อยากติดคุกจริงๆนะ……ทำไมฉันถึงผลักเจี่ยนอี๋นั่ว ก็เป็นเพราะคุณพูดกับฉันว่าลูกในท้องของเจี่ยนอี๋นั่วเป็นลูกของคุณ？ตอนนี้คุณกลับมาพูดว่าลูกในท้องอาจจะไม่ใช่ลูกของคุณ เพื่อต้องการให้ฉันลงมือทำร้ายลูกของเจี่ยนอี๋นั่ว？

ตอนนี้คุณมาบอกให้ฉันเข้ามอบตัว ต้องการตัดความสัมพันธ์ระหว่างเราใช่ไหม？”

ฉู่หมิงเซวียนเอื้อมมือไปจับคางของเฉินซานซานขมวดคิ้วพูดขึ้นว่า“ซานซาน คุณอย่าโง่ไปหน่อยเลย ตอนนี้คุณมีเพียงผมคนเดียวที่ช่วยเหลือคุณได้ คุณพูดแบบนี้ ทำให้ผมเสียใจมากจริงๆ คุณจะให้ผมช่วยเหลือคุณอีกได้อย่างไง？

ผมคิดว่าลูกที่อยู่ในท้องของเจี่ยนอี๋นั่วเป็นลูกของผมจริงๆ ถ้าหากไม่ใช่แบบนี้ผมจะเป็นห่วงเป็นใยลูกของเจี่ยนอี๋นั่วทำไมล่ะ？เจี่ยนอี๋นั่วท้องลูกของใคร มันก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับผม การเข้ามอบตัวเป็นทางเลือกเดียวที่คุณสามารถทำได้ในตอนนี้ หลังเข้ามอบตัวควรจะให้การยังไง คุณก็ควรรู้ อย่าคิดว่าเอาผมเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จะเป็นผลดีกับคุณ ถ้าหากผมก็โดนจับ ก็ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือคุณได้อีกแล้ว”

“ฉัน……ฉัน……ฉันโดนปรับปรำ ……”เฉินซานซานทนไม่ไหวที่จะร้องไห้เสียงดังออกมากทันที：“ฉันโดนปรับปรำ ฉันแค่ผลักเธอเบาๆเอง เพราะอะไร……”

เฉินซานซานร้องไห้อยู่ ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ให้เธอหยุดร้องไห้ เฉินซานซานสะดุ้งตกใจรีบไปหลบอยู่อ้อมอกของฉู่หมิงเซวียน：“นี่ นี่ใครคะ？”

ฉู่หมิงเซวียนตบหลังเฉินซานซานหรี่ตาพร้อมพูดว่า：“ตำรวจไม่น่าจะมาได้เร็วขนาดนี้？เป็นไปไม่ได้ที่เจี่ยนอี๋นั่วจะทำได้ขนาดนี้ ใครอยู่เบื้องหลังเธอกันแน่？”

“ตำรวจ？เป็นตำรวจจริงๆเหรอคะ？แล้วฉันควรทำอย่างไรดีคะ？”เฉินซานซานปิดปากพร้อมร้องไห้เสียงดังออกมา

ฉู่หมิงเซวียนรีบดึงไหล่ของเฉินซานซาน พร้อมพูดกับเฉินซานซานว่า：“เวลานี้คุณต้องใจเย็นๆ ข้อที่หนึ่งต้องยอมรับว่าคุณได้ผลักเจี่ยนอี๋นั่วจริงๆ ข้อสองคุณต้องอธิบายว่าคุณจะเข้ามอบตัวตั้งแต่แรก ข้อสาม……และข้อสามต้องจำให้ดีอย่าเอาผมเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ถ้าหากผมโดนจับ ก็จะไม่มีใครช่วยเหลือคุณได้อีก

เฉินซานซานอาการตื่นตระหนกพร้อมพยักหน้า：“ค่ะ，ได้ค่ะ ฉันจะไม่ลากให้คุณมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่ว่าคุณต้องช่วยฉันนะ ฉันเป็นผู้หญิงของคุณ ในท้องของฉันยังมีลูกของคุณอยู่ คุณจะทิ้งฉันไม่ได้นะ”

ฉู่หมิงเซวียนเอื้อมมือสวมกอดเฉินซานซานพร้อมพูดว่า：“ผมจะทิ้งคุณได้อย่างไรกัน？คุณวางใจเถอะ ผมจะช่วยเหลือคุณให้ออกมาอย่างสุดความสามารถ”

มุมที่เฉินซานซานมองไม่เห็น ฉู่หมิงเซวียนค่อยๆแสดงรอยยิ้มออกมา ในความเป็นจริงตอนอยู่ในโรงพยาบาลนั้น ฉู่หมิงเซวียนเห็นเฉินซานซานเดินตามหลังเจี่ยนอี๋นั่วไป ฉู่หมิงเซวียนก็รู้ได้ทันทีว่าเฉินซานซานต้องการจะทำอะไร ระยะนี้ฉู่หมิงเซวียนจะเป่าหูเฉินซานซานตลอดเวลา ทำให้เฉินซานซานรู้สึกว่าถ้าเธอไม่กำจัดลูกในท้องของเจี่ยนอี๋นั่วเขาจะไม่สามรถแต่งงานกับเฉินซานซานได้ แล้วก็ไม่ยอมรับลูกในท้องของเฉินซานซานอีกด้วย

เมื่อสังเกตเห็นเฉินซานซานยังไม่กลับมา ฉู่หมิงเซวียนก็รู้ได้ทันทีว่าเธอจัดการเรียบร้อยแล้ว ลูกในท้องของเจี่ยนอี๋นั่ว ใครจะไปรู้ว่าเป็นลูกของผู้ชายคนไหน ในที่สุดก็กำจัดมันออกไปได้แล้ว

ฉู่หมิงเซวียนสืบบันทึกการผ่าตัดในโรงพยาบาลคร่าวๆ หลังจากที่ยืนยันชัดเจนลูกของเจี่ยนอี๋นั่วได้ตายจากไปแล้วจริงๆ ค่อยกลับมาหาเฉินซานซาน เขาต้องรับประกันได้ว่าเฉินซานซานไม่โง่พอที่จะลากเขาไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

“ผมไปเปิดประตูแล้วนะ อะไรที่ต้องเผชิญก็ควรต้องเผชิญ”ฉู่หมิงเซวียนค่อยๆผลักเฉินซานซานออก แล้วจึงไปเปิดประตู

ด้านนอกประตูมีตำรวจสองนายยืนอยู่ เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆไม่มีผิด ทันทีที่พวกเขาเห็นเฉินซานซานก็พูดว่า ：“ใช่คุณเฉินซานซานไหมครับ？เชิญไปให้ปากคำกับพวกเราที่สถานีตำรวจหน่อยครับ”

เฉินซานซานหดตัวลง รีบถอยหลังไปหลบอยู่ด้านหลังฉู่หมิงเซวียนทันที ตื่นตระหนกตกใจพร้อมพูดว่า：“ฉันไม่ไป ฉันไม่ไป……ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด……”

ฉู่หมิงเซวียนรีบดึงเฉินซานซานออกมาจากด้านหลังของตัวเองพร้อมพูดว่า：“ซานซานคุณอย่าดื้อสิ ไปพร้อมกับคุณตำรวจเถอะ ถ้าหากคุณดื้อไม่เชื่อฟัง ผมก็ไม่รู้จะช่วยเหลือคุณได้อย่างไร ผมจะรอและให้การช่วยเหลือคุณตลอดไป ถึงแม้ว่าคุณจะทำผิดพลาด แต่ว่าอย่าทำให้โอกาสครั้งสุดท้ายก็ไม่เหลือไว้ให้กับตัวเอง ”

“คุณต้องรอฉันใช่ไหม？”เฉินซานซานตื่นตระหนกกุมมือฉู่หมิงเซวียนไว้แน่น

ฉู่หมิงเซวียนหยิบแหวนในกระเป๋าออกมาหนึ่งวงแล้วสวมใส่ให้บนนิ้วมือของเฉินซานซาน ยิ้มและพยักหน้า ：“อืม รอคุณออกมา พวกเราจะแต่งงานกัน！”

เฉินซานซานมองแหวนบนนิ้วมือของหล่อน ดีใจจนรีบพยักหน้า：“ได้ค่ะ ฉันจะดูแลลูกของเราอย่างดี รอฉันออกมา พวกเราก็จะแต่งงานกัน

เฉินซานซานพูดจบ แล้วจึงหันหลังมองไปทางด้านตำรวจทั้งสองนาย พูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก：“ฉัน ฉันก็คือเฉินซานซาน พวกเราไปกันเถอะ”

เฉินซานซานพูดจบ จากนั้นหันหลังมองฉู่หมิงเซวียนอีกครั้ง แล้วหล่อนก็ค่อยๆเดินออกจากห้องไป

ฉู่หมิงเซวียนมองตามแล้วค่อยๆปิดประตู รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาค่อยๆแสดงออกมา เขาต้องขอบคุณที่เขาพบเจอผู้หญิงที่ทั้งโง่เขลาทั้งหลงใหลในลาภยศเงินทอง ผู้หญิงแบบนี้เป็นผู้หญิงที่ง่ายต่อการเป็นเครื่องมือหลอกใช้ สามารถควบคุมเธอได้ง่ายดายมาก ตอนนี้เฉินซานซานได้ทำในสิ่งที่เขาต้องการทำทั้งหมด อีกทั้งยังไม่สามารถลากเขาเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ และนี่ทำให้ฉู่หมิงเซวียนเริ่มรู้สึกว่า ผู้หญิงที่โง่เขลาง่ายต่อการใช้เป็นเครื่องมือในการหลอกใช้มากจริงๆ

ตอนนี้เรื่องราวทั้งหมดก็จัดการสำเร็จแล้ว สิ่งเดียวที่ฉู่หมิงเซวียนเป็นกังวลคิดไม่ตก นั่นก็คือคนที่เซ็นชื่อให้กับเจี่ยนอี๋นั่วระหว่างที่ผ่าตัดอยู่นั้นเป็นใคร แล้วอีกอย่างคนที่ยืนด้านหลังเจี่ยนอี๋นั่วนั่นใช่คนเดียวกันหรือไม่ อีกทั้งยังทำให้ตำรวจตามหาเฉินซานซานพบได้เร็วขนาดนี้

เป็นไปได้ไหมว่าคน ๆนั้นเป็นพ่อของลูกในท้องเจี่ยนอี๋นั่ว？เป็นเหลิ่งเฉิงอวี่เหรอ？ผู้ชายคนนั้นเป็นใครเขาก็ไม่สามารถหาตำตอบได้？

ฉู่หมิงเซวียนพูดจบ ก็รีบกำหมัดแน่นคิ้วขมวดพูดขึ้นว่า：“ผมต้องสืบให้ได้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันแน่ ผมไม่ยอมให้เจี่ยนอี๋นั่วอยู่ในอ้อมกอดชายคนอื่นได้เร็วขนาดนี้แน่ เธอทรยศผมไม่ได้ และไปหลงรักผู้ชายคนอื่นไม่ได้ เธอจะมีลูกกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ ！เธอจะแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ ！ไม่ได้เด็ดขาด！”

ฉู่หมิงเซวียนพูดจบ ได้กำหมัดแน่น ต่อยไปทางด้านกำแพง ฉู่หมิงเซวียนเกิดรอยแผลขึ้นมาทันที แต่ว่าฉู่หมิงเซวียนกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด เขาหรี่ตาแล้วค่อยๆหัวเราะออกมาก เป็นครั้งแรกที่เขาพูดความรู้สึกความปรารถนาจากข้างในจิตใจออกมา：“เจี่ยนอี๋นั่ว คุณเป็นของผม！”