สูตรลับแม่ครัวมือทองในยุค80 - บทที่ 51 การโต้แย้ง

บทที่ 51 การโต้แย้ง

บทที่ 51 การโต้แย้ง

“ใช่” ฉินซือพยักหน้า “ตลาดร้านขายอาหารสมุนไพรจีนมีคนจับจองกันหมดแล้ว คุณเหลือทางเลือกเดียวคือเปิดร้านขายสมุนไพรคุณภาพสูง ตอนนี้คนที่อยากได้สมุนไพรจีนก็มีแต่ต้องออกไปเก็บเอาตามป่าตามเขาเท่านั้น ถ้าคุณมาเปิดร้านขายจริง ๆ ในรูปแบบของร้านค้าขายปลีก ก็จะช่วยแก้ปัญหาให้คนที่ต้องการซื้อสมุนไพรจีนได้เยอะทีเดียว”

เป็นไปตามคาด มุมมองทางธุรกิจของฉินซือก้าวหน้ามากกว่าผู้คนในยุคเดียวกันหลายสมัย

ลู่ฉิวเยว่ยิ้มออกมาด้วยความซาบซึ้งใจ ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกภูมิใจเหลือเกิน เพราะนี่คือคนรักของเธอ

“ฉันลองสืบข้อมูลดูแล้ว แถวชนบทของเมืองนี้มีพื้นที่ปลูกสมุนไพรอยู่โดยเฉพาะ เป็นสมุนไพรคุณภาพดีมาก ฉันว่าจะไปหาซื้อมาจากที่นั่น คุณคิดว่ายังไง?” เธอถาม

“ผมก็ว่าดี” ดวงตาของฉินซือเป็นประกาย “ตอนนี้ผมมีเวลาว่างพอดี ให้ผมพาไปไหม?”

พวกเขายืนยันในความสัมพันธ์ของตนเองแล้ว ชายหนุ่มเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาอยากจะมารับลู่ฉิวเยว่ไปไหนต่อไหนในทุกๆ วัน แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าโอกาสจะมาถึงรวดเร็วขนาดนี้

ลู่ฉิวเยว่พยักหน้า เขตชนบทอยู่ห่างไกลออกไป ถ้าเธอไปตามลำพัง ก็คงต้องนั่งรถโดยสารประจำทางแล้วก็ยังต้องเดินไปอีกไกล แต่ถ้าเขาพาเธอไปที่นั่น ก็จะช่วยแก้ปัญหาได้เยอะ

และสายตาคาดหวังของฉินซือก็ทำให้เธอปฏิเสธไม่ลง

เมื่อเห็นว่าเธอตอบตกลง ฉินซือก็ยิ้มจนหน้าบาน เขาจะได้ขับรถไปส่งเธอเมื่อทานอาหารเช้าเสร็จ แค่คิดก็มีความสุขแล้ว นี่จะถือว่าเป็นการไปเดทกันได้ไหมนะ?

ลู่ฉิวเยว่เก็บของแล้วเดินตามเขาขึ้นรถ

สภาพของถนนในยุค 1980 เลวร้ายมากกว่าที่เธอเคยจินตนาการเอาไว้ รถยนต์สั่นสะเทือนตลอดเวลา ทำเอาหญิงสาวรู้สึกเวียนหัว

ฉินซือสังเกตเห็นอาการของเธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากขับรถช้าลง กว่าพวกเขาจะไปถึงจุดหมายปลายทางในเขตชนบทก็เกือบบ่ายแล้ว

และทันทีที่ลู่ฉิวเยว่เข้าไปในหมู่บ้าน เธอก็เห็นชายชราคนหนึ่งกำลังแบกกล่องใส่สมุนไพรออกมา ในมือของเขามีอุปกรณ์เล็ก ๆ สำหรับการขุดสมุนไพรอยู่อีกหลายชิ้น

เธอยิ้มอย่างเป็นมิตรขณะเข้าไปทักทายว่า “คุณลุงคะ คุณลุงขายสมุนไพรในหมู่บ้านยังไงบ้าง? หนูตั้งใจมาซื้อสมุนไพร ขอสอบถามหน่อยได้ไหมคะ?”

“คุณจะมาซื้อสมุนไพรอย่างนั้นหรือ?” ชายชราถามด้วยความประหลาดใจ เขารีบต้อนรับคู่หนุ่มสาวด้วยความตื่นเต้น “งั้นก็เข้ามาก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะชงน้ำชาให้ มานั่งคุยกันก่อน”

ลู่ฉิวเยว่ยิ้มรับอย่างเห็นด้วย เธอดึงแขนเสื้อของฉินซือให้เดินตามไป พวกเขาพูดคุยกับชายชราที่มีน้ำเสียงอบอุ่นอยู่ตลอดเวลา

บางทีอาจเป็นเพราะว่าหนุ่มสาวคู่นี้มีสภาพน่าคบหา ชายชราจึงตอบทุกคำถามโดยไม่ปิดบัง ลู่ฉิวเยว่ได้รับข้อมูลที่ต้องการมามากมายและเข้าใจถึงสถานการณ์โดยรวมของที่นี่ทั้งหมด

ฉินซืออดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อได้ยินน้ำเสียงอ่อนหวานของเธอยามที่พูดคุยกับชายชรา เขารู้ว่าเธอตั้งใจชวนคุยเพื่อหลอกถาม แต่เขาก็ไม่คิดเลยว่าลู่ฉิวเยว่จะสามารถเข้ากับผู้สูงอายุได้ดีขนาดนี้ ขนาดพ่อแม่ของเขาเห็นเธอแค่ไกล ๆ ก็ยังรู้สึกชอบเธอขึ้นมาแล้ว

“หนูไม่ดื่มน้ำชาหรอกค่ะ หนูมาเพื่อขอซื้อสมุนไพร เดินทางกลับตอนกลางคืนไม่ค่อยปลอดภัยด้วย ขอบคุณคุณลุงมากนะคะ แล้วครั้งหน้าหนูจะกลับมาเยี่ยมคุณลุงอีกแน่นอน” ลู่ฉิวเยว่ยิ้มออกมา

แม้ว่าชายชราจะรู้สึกเสียใจ แต่เขาก็ไม่ได้คัดค้าน เพราะการเดินทางตอนกลางคืนไม่ปลอดภัยจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงขอให้เธอพาฉินซือมาด้วยในครั้งต่อไป

ลู่ฉิวเยว่ยิ้มรับคำ

ใช้เวลาไม่นาน ข่าวเรื่องที่มีคนมาในหมู่บ้านเพื่อขอซื้อสมุนไพรก็แพร่กระจายไปทั่ว ทุกคนต่างก็มาถามราคาสมุนไพรของตนเอง

“คุณลู่ หญ้าหูกระต่ายพวกนี้คุณให้ราคาเท่าไหร่?” หญิงชราคนหนึ่งเดินเข้ามาถามพร้อมกับสมุนไพรเต็มกำมือ

ลู่ฉิวเยว่พิจารณารากหญ้าหูกระต่าย พวกมันอยู่ในสภาพดีและมีคุณภาพสูง เธอยิ้มและพูดว่า “ฉันให้กิโลกรัมละ 35 เหมาค่ะ คุณป้าคิดว่ายังไงบ้าง?”

35 เหมา? หญิงชรายิ้มออกมาด้วยความดีใจ นี่คือราคาที่สูงกว่าที่เธอขายครั้งที่แล้วถึง 10 เหมา หญิงสาวคนนี้ใจดีมาก

เมื่อได้ยินเช่นนั้น กลุ่มคนก็รีบวิ่งเข้ามาสอบถามราคาสมุนไพรของตนเอง โดยหวังว่าจะได้ราคาดี ๆ เช่นกัน

ลู่ฉิวเยว่ตรวจสอบสมุนไพรแต่ละชนิดด้วยความระมัดระวัง ก่อนจะเสนอราคาที่ยุติธรรม

“ทำไมหญ้าหูกระต่ายของแม่เฒ่าคนนั้นได้ตั้ง 35 เหมา แต่ของฉันได้แค่ 20 เหมาเองล่ะ” ชายคนหนึ่งโวยวายขึ้นด้วยความโกรธ “พวกเราไม่ต้องไปขายให้เธอ เธอตั้งใจมากดราคาพวกเรา มาดูกันเถอะว่าเธอจะมีปัญญากดราคาใครอีกไหม!”

บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบในชั่วขณะ ทุกคนเกิดความลังเล ลู่ฉิวเยว่หัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “มันต้องไม่เหมือนกันอยู่แล้วค่ะ ทุกคนมีประสบการณ์ในการจัดการสมุนไพรแตกต่างกันไป หญ้าหูกระต่ายมีแค่ส่วนตรงกลางเท่านั้นที่ใช้ได้ คุณคงไม่รู้สินะคะ เพราะว่าคุณได้ตัดทิ้งส่วนที่สำคัญที่สุดสำหรับนำไปปรุงยาไปหมดแล้ว หรือว่าคุณตั้งใจจะใส่ร้ายฉันกันแน่?”

“จริงด้วย ผู้ชายคนนี้มาจากตระกูลหลี่ พวกเขาเป็นพวกขี้โกงทั้งนั้น” ใครอีกคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธแค้นและขับไล่ให้ผู้ชายคนนั้นออกไป

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนเข้ามาขอซื้อสมุนไพรในหมู่บ้าน แต่ชายฉกรรจ์คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมีความรู้เรื่องสมุนไพรดีพอสมควร เขาจึงสมควรถูกต่อว่าแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่หนิวถูกจับได้ว่าตั้งใจก่อกวนผู้คน เขาได้แต่กัดฟันและสาปแช่งด้วยความโมโห ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป

“ไม่เป็นไร พวกเรากลับมาดูต่อกันเถอะค่ะ”

ระหว่างทางกลับ ลู่ฉิวเยว่รู้สึกอยู่เสมอว่าฉินซือหันมามองหน้าเธอเป็นระยะ จึงอดถามไม่ได้ว่า “คุณทำอะไรของคุณเนี่ย?”

“อ้อ ผมแค่ชื่นชมในตัวคุณน่ะ” ชายหนุ่มยิ้ม ดวงตาของเขาเป็นประกายระยิบระยับขึ้นมา “นอกจากแฟนผมจะใจดีแล้ว ยังทำอาหารเก่ง แล้วก็มีความรู้เรื่องสมุนไพรจีนอีกด้วย คุณว่าผมกำลังฝันอยู่ไหม? ทุกคนต้องอิจฉาผมแน่”

ชายหนุ่มพูดออกมาเหมือนเด็กที่พ่อแม่มอบอมยิ้มมาให้และเขาก็เอามันไปอวดเพื่อนคนอื่น ๆ ด้วยความถือดี

ลู่ฉิวเยว่อดนึกเอ็นดูเขาขึ้นมาไม่ได้ ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ เธอรีบหันหน้าไปมองทิวทัศน์ที่อยู่นอกหน้าต่างรถยนต์

เมื่อตอนกลางวัน พวกเขาเดินสำรวจอยู่หลายหมู่บ้านและได้สมุนไพรมาหลายถุงโดยไม่ได้ตั้งใจ สมุนไพรเหล่านี้ผ่านการคัดแยกประเภทและคุณภาพมาเรียบร้อยแล้ว พวกเขาคงไม่ต้องมาใหม่อีกพักใหญ่

“ฉิวเยว่ คุณรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง?” ฉินซือถามด้วยรอยยิ้ม ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความชื่นชมปนความประหลาดใจ

ก่อนที่จะมาที่นี่ เขากลัวอยู่เหมือนกันว่าเธอจะไม่มีความรู้เรื่องสมุนไพรจีนและจะถูกชาวบ้านพวกนั้นหลอกเอาได้ ดังนั้นเขาจึงอยากมาดูแลเธอ แต่ชายหนุ่มคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีความรู้ยอดเยี่ยมขนาดนี้

โดยเฉพาะทักษะในการโน้มน้าวใจคนเฒ่าคนแก่ของลู่ฉิวเยว่ เธอทำเหมือนกับว่าตนเองมีประสบการณ์ในด้านนี้มายาวนานหลายปีแล้ว

เมื่อชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านข้างถามด้วยความสงสัย ลู่ฉิวเยว่ก็ขนลุกขึ้นมา ความหนาวเย็นแล่นขึ้นมาจากปลายเท้าทันที

เธอประมาทมากเกินไป ถึงกับกล้าเปิดเผยทักษะเหล่านี้ออกมาโดยไม่ระวัง โชคดีที่คนถามเป็นฉินซือ ถ้าพ่อแม่ของเธอรู้เรื่องนี้ ความลับของเธอก็คงต้องแตกแน่ ๆ

ก่อนหน้านี้ทุกคนรู้ว่าเธอมีฝีมือด้านการทำอาหาร นั่นเป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้ แต่การที่อยู่ดี ๆ เธอก็มีความรู้เรื่องสมุนไพรขึ้นมานั้น ลู่ฉิวเยว่จะตอบคำถามของพ่อแม่อย่างไร เพราะลู่ฉิวเยว่คนเก่าไม่รู้เรื่องสมุนไพรเลยแม้แต่น้อย

ลู่ฉิวเยว่ตอบไปอย่างรวบรัดว่า “ตอนเรียนอยู่ชั้นมัธยม ฉันชอบเรื่องสมุนไพรจีนมากค่ะ ฉันเคยอ่านหนังสือมาเยอะ ก็เลยพอมีความรู้อยู่บ้าง”

ฉินซือเลิกคิ้วขึ้นสูง “แฟนของผมมีพรสวรรค์หลายด้านและก็มีความรู้กว้างขวางมากเลยนะ”

“แน่นอนค่ะ”

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ถามอะไรต่อแล้ว ลู่ฉิวเยว่ก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ฉินซือพูดออกมาอีกครั้งว่า “ผมมีเพื่อนทำงานอยู่ในแวดวงอาหารสมุนไพรจีนและก็เปิดร้านขายยาจีนด้วย พวกเขาคงต้องการสมุนไพรพวกนี้เหมือนกัน เดี๋ยวผมจะแนะนำให้คุณได้รู้จักพวกเขา คุณพอจะมีเวลาว่างไปเจอพวกเขาได้เมื่อไหร่ล่ะ?”