สูตรลับแม่ครัวมือทองในยุค80 - บทที่ 184 ฉินเซียวหย่าร้าง

บทที่ 184 ฉินเซียวหย่าร้าง

คำพูดของเขาทำให้พ่อแม่ของฉินเซียวโกรธเคืองเป็นอย่างยิ่ง

ม่อป๋อซงหัวเราะเยาะพลางเดินออกไปพร้อมกับกระแทกประตูปิดดังปัง

ภายในบ้าน ยิ่งคุณพ่อฉินคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งโกรธแค้นมากเท่านั้น ถ้าเป็นสมัยหนุ่ม ๆ เขาคงลากตัวลูกเขยกลับมาสั่งสอนไปแล้ว “ม่อป๋อซงไม่ได้เป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างเดียวเท่านั้นนะ แต่มันยังเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบอีกด้วย!”

คุณแม่ฉินนั่งอยู่บนโซฟาด้วยใบหน้าซีดขาว “ตอนแรก ฉันก็เห็นว่าเขาดีกับเซียวเซียว นึกว่าเป็นคนที่ใช้ได้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่า…เฮ้อ!”

นึกแล้วเธอก็อดเป็นกังวลในใจไม่ได้ ม่อป๋อซงคงไม่ได้จะขอหย่ากับลูกสาวของเธอจริง ๆ หรอกใช่ไหม?

แต่แล้วสิ่งที่เธอเป็นกังวลก็กลายเป็นความจริง เมื่อเดินออกมาจากบ้านพ่อแม่ของฉินเซียว ม่อป๋อซงก็คิดถึงเรื่องนี้อย่างจริงจัง และเมื่อนึกถึงสิ่งที่เจ้านายพูดเอาไว้ เขาก็กัดฟันเดินทางตรงไปที่สถานีตำรวจพร้อมกับเอกสารหย่าร้างในกระเป๋า

“ป๋อซง คุณมาแล้วเหรอ!” ฉินเซียวรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อพบว่าตนเองกำลังตั้งครรภ์ นี่คือลูกคนแรกของเธอกับม่อป๋อซงหลังจากรอคอยกันมาเนิ่นนาน ในที่สุดเธอก็ท้องแล้ว

ฉินเซียวอยากจะแบ่งปันข่าวดีนี้กับสามีของตนเอง

ม่อป๋อซงยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและนั่งลงข้าง ๆ เธอ “ผมก็ดีใจเหมือนกันตอนที่ตำรวจบอกข่าวดีนี้กับผม แต่ผมนึกว่าพ่อแม่คุณจะอยากได้ยินข่าวดีนี้เหมือนกัน ผมก็เลยรีบไปบอกพวกท่าน ก็เลยมาหาคุณช้านี่แหละ คุณคงไม่ได้คิดว่าผมมาช้าเกินไปใช่ไหม?”

ฉินเซียวจ้องมองสามีอยู่เนิ่นนาน รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินคำอธิบายของเขา เธอก็อารมณ์ดีขึ้นในพริบตา “ไม่เป็นไร ๆ พ่อแม่ฉันว่ายังไงบ้างล่ะ?”

ตอนนี้เธอตั้งครรภ์แล้ว พ่อกับแม่ของเธอคงไม่ยอมปล่อยให้ลูกสาวที่กำลังท้องติดอยู่ในห้องขังของสถานีตำรวจอีกแล้วใช่ไหม?

หลายวันที่ผ่านมาเธอทรมานมาก ในที่สุดเธอก็จะได้ออกไปข้างนอกเสียที ฉินเซียวมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ลูกในท้องของเธอเป็นดาวนำโชคจริง ๆ

เมื่อเห็นความดีใจบนใบหน้าของภรรยา ม่อป๋อซงก็มีดวงตาเป็นประกายแวววาว มือของเขาที่จับมุมโต๊ะเพิ่มน้ำหนักแรงมือโดยไม่รู้ตัว

“ผมขอให้พ่อแม่คุณช่วยไปเกลี้ยกล่อมลู่ฉิวเยว่เพื่อช่วยคุณออกมา แต่พวกเขาปฏิเสธ”

“ว่าไงนะ?” คำตอบนี้ไม่ต่างจากสายฟ้าฟาดลงบนหัวใจของฉินเซียว

พ่อแม่จะไม่ช่วยเหลือเธอได้อย่างไร? ลูกในท้องของเธอเป็นหลานของพวกเขานะ!

แต่ดูจากสีหน้าของสามีเธอแล้ว นี่ย่อมเป็นความจริงอย่างแน่นอน!

ม่อป๋อซงเอื้อมมือไปจับมือของฉินเซียวแนบแน่น “เซียวเซียว ตอนนี้คุณยังออกไปไม่ได้ ทำไมเราไม่หย่ากันก่อนล่ะ?” หลังจากพูดจบแล้ว เขาก็นำเอกสารหย่าออกมา

ฉินเซียวจ้องมองเขาด้วยความเหลือเชื่อ ไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง “ม่อป๋อซง คุณพูดว่าอยากจะหย่ากับฉันงั้นเหรอ?”

ม่อป๋อซงส่ายหน้าและรีบสวมกอดเธอ “ไม่ใช่อย่างนั้น เซียวเซียว พ่อแม่ของคุณกับลู่ฉิวเยว่ไม่ยอมช่วยเหลือคุณ แต่ถ้าคุณยังออกไปไม่ได้ ผมจะโดนไล่ออกจากงาน แล้วผมจะหาเงินจากที่ไหน? ผมจะเอาเงินจากที่ไหนมาเลี้ยงดูคุณกับลูก? คุณอยากให้พวกเรากัดก้อนเกลือกินหรือไง?”

ฉินเซียวมีสีหน้าผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อย ม่อป๋อซงดีใจที่เห็นเช่นนี้ จึงรีบพูดโน้มน้าวใจต่อไป

“ผมกัดก้อนเกลือกินก็ไม่เป็นไรหรอก แต่คุณกับลูกจะอยู่แบบนั้นได้ยังไง เซียวเซียว เราแค่แกล้งหย่ากันเฉย ๆ เท่านั้น เอาไว้คุณกลับออกมาเมื่อไหร่ เราก็ค่อยแต่งงานกันใหม่ แล้วครอบครัวของเราก็จะมีความสุข” เขาจูบนิ้วมือของฉินเซียวอย่างแผ่วเบา ดวงตาเป็นประกายด้วยความรักใคร่

ฉินเซียวจ้องมองดวงตาของเขาอย่างจริงจัง ในที่สุดก็ยอมตกลง

“คุณอย่าโกหกฉันนะ” เธอกำแขนเสื้อของสามีแน่น

ม่อป๋อซงตอบย้ำให้เธอมั่นใจ หลังจากนั้นหญิงสาวก็ยอมลงนามในเอกสารหย่าแต่โดยดี

ม่อป๋อซงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เขาพูดคุยกับฉินเซียวอีกเพียงไม่กี่คำ เขาก็เดินออกมาจากสถานีตำรวจ

เมื่อนึกถึงความเลวร้ายที่ฉินซือและพ่อแม่ของภรรยาทำกับเขาในช่วงนี้ หัวใจของม่อป๋อซงก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาหัวเราะในลำคอด้วยความเหยียดหยาม เดินทางตรงไปที่บ้านพักของฉินซือพร้อมกับเอกสารหย่าในมือ

พอคุณพ่อฉินและภรรยาได้รับทราบข่าวว่าลูกสาวของตนเองตั้งครรภ์ พวกเขาก็ตัดสินใจมาหาฉินซือเพื่อปรึกษาหารือว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น คุณแม่ฉินก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย “ใครมากันนะ?” เมื่อพูดออกมา เธอก็เป็นคนลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูหลังสวมใส่รองเท้าแตะ

เมื่อเห็นว่าเป็นม่อป๋อซง ใบหน้าของเธอก็เคร่งขรึมขึ้นมาในทันใด แม้แต่คุณพ่อฉินและฉินซือที่อยู่ในบ้านก็อารมณ์เสียขึ้นมาในพริบตา

“เธอมาทำอะไรที่นี่?” คุณแม่ฉินถาม

ม่อป๋อซงยิ้มตอบกลับไปอย่างไม่แยแส ชูเอกสารหย่าในมือขึ้นให้พวกเขาได้เห็น “พวกคุณจะไม่ช่วยฉินเซียวใช่ไหม? งั้นผมก็จะหย่ากับเธอเดี๋ยวนี้แหละ! การแต่งงานของพวกเราถูกพวกคุณทำลาย! ผมอยากรู้นักว่าในอนาคตพวกคุณจะทำตัวยังไง พวกคุณจะกล้าสู้หน้าฉินเซียวได้ยังไง!”

พูดยังไม่ทันจบ ม่อป๋อซงก็ถูกต่อยหน้า ร่องรอยฟกช้ำเมื่อไม่กี่วันก่อนยังไม่ทันจางหาย ตอนนี้เขาก็ได้รอยใหม่เพิ่มอีกแล้ว ม่อป๋อซงกัดฟันด้วยความเจ็บปวด

ในหูของเขาเต็มไปด้วยเสียงวิ้ง ๆ เขาถูกต่อยจนเลือดกบปากกบจมูก แต่ในที่สุด ม่อป๋อซงก็หลุดออกมาจากระยะโจมตีของฉินซือและวิ่งหนีออกไปจากบ้านได้อย่างล้มลุกคลุกคลาน

…

เย็นวันนั้น ม่อป๋อซงเดินทางไปที่บ้านของเจ้านายพร้อมของขวัญชิ้นพิเศษ

“พี่หลิน”

เมื่อหลินเฉิงเปิดประตู เขาเห็นหน้าม่อป๋อซงจึงเบิกตาโตด้วยความประหลาดใจ “นายมาที่นี่ทำไมเนี่ย?” เมื่อเห็นของขวัญที่อยู่ในมืออีกฝ่าย สายตาของเขาก็เย็นชาขึ้นมาทันที

ม่อป๋อซงหัวเราะลั่น เดินนำเอาของขวัญไปวางไว้บนโต๊ะกาแฟ “ผมแค่อยากมาคุยเรื่องงานครับ ตอนนี้ผมหย่ากับภรรยาแล้ว ผมกลับไปทำงานได้ตามปกติเลยไหมครับ?”

ดวงตาของหลินเฉิงเคร่งขรึมขึ้นมาในทันใด เขาพูดยิ้ม ๆ ว่า “เรื่องนี้พูดยากนะ ผลออกมาเมื่อไหร่เดี๋ยวฉันจะบอกเอง ไม่ต้องห่วง”

หลินเฉิงยกมือขึ้นดูนาฬิกาข้อมือ ก่อนจะยกมือตบหน้าผากตัวเอง “ให้ตายเถอะ ฉันลืมเวลาไปเลย เดี๋ยวฉันต้องไปรับลูกที่โรงเรียนแล้ว นายกลับไปก่อนนะ”

ม่อป๋อซงไม่มีทางอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป เขายังไม่อยากกลับ แต่หลินเฉิงก็ไล่เขากลับไปพร้อมกับคืนของขวัญมาด้วย ไม่ว่าจะทำอย่างไร หลินเฉิงก็ไม่ยอมรับของขวัญเอาไว้

ในที่สุดประตูห้องนั่งเล่นก็ปิดลง หลินเฉิงอดหัวเราะเยาะออกมาไม่ได้ ม่อป๋อซงไม่ใช่คนดีเลยจริง ๆ เพื่อให้ได้กลับมาทำงานต่อ เขาถึงกับยอมทิ้งภรรยาของตัวเอง

ถ้าเขาใจอ่อนยอมให้คนที่เลี้ยงไม่เชื่องอย่างม่อป๋อซงได้ทำงานอยู่กับตนเองต่อไป สักวันหนึ่ง ม่อป๋อซงอาจจะแอบแทงข้างหลังเขาก็เป็นได้

เมื่อม่อป๋อซงกลับไปถึงบ้าน เขาก็ไม่รอคอยการแจ้งเตือนจากเจ้านาย เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็ไปสอบถามเรื่องนี้ถึงที่ทำงาน และก็ได้รับทราบว่าตนเองโดนไล่ออกแล้ว

เป็นไปได้อย่างไร?

ข่าวนี้ทำให้เขาตกตะลึงอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่เขาก็ไม่กล้าไปก่อกวนที่บ้านของเจ้านาย แน่นอนว่าตระกูลฉินเองก็คงไม่ยอมช่วยเหลือเขา ถึงไปก่อกวนก็ไร้ประโยชน์ ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ม่อป๋อซงก็ยิ่งโกรธแค้นมากเท่านั้น เขาใช้เวลาทั้งวันดื่มสุราดับทุกข์ แม้แต่ฉินเซียวก็ไม่คิดไปดูหน้า

…

ณ ร้านอาหารของลู่ฉิวเยว่

โครม!

เพล้ง!

เสียงที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนในร้านตกใจ เด็กเสิร์ฟรีบวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์ทันที

“ออกไปให้หมด! ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!” ม่อป๋อซงกัดฟันด้วยความเคียดแค้น ผลักทุกคนออกไปอย่างแรง

ลู่ฉิวเยว่เดินออกมาจากห้องครัวเมื่อได้ยินเสียงตะโกนโวยวาย และเมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย สีหน้าของเธอก็เย็นชาขึ้นทันที

เธอรู้เรื่องการหย่าร้างระหว่างฉินเซียวกับม่อป๋อซงเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเขาก็เลยมาระบายอารมณ์กับเธอที่นี่สินะ?

หญิงสาวหัวเราะเยาะ แทนที่จะพูดจาเหลวไหลกับชายผู้นี้ เธอรีบเดินไปโทรศัพท์แจ้งตำรวจโดยทันที ซึ่งคุณตำรวจมาถึงอย่างรวดเร็ว และม่อป๋อซงก็ถูกควบคุมตัวไปที่สถานีตำรวจหลังจากนั้น