สูตรลับแม่ครัวมือทองในยุค80 - บทที่ 167 ติดตั้งโทรศัพท์

บทที่ 167 ติดตั้งโทรศัพท์

ลู่ฉิวเยว่รับสมุดจดมาเขียนชื่อจ้าวซูซินลงในส่วนที่คุณตำรวจกำหนด ก่อนจะยิ้มอย่างขอบคุณ “ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักนะคะ”

“การรับใช้ประชาชนเป็นหน้าที่ของตำรวจอยู่แล้วครับ” สวีซงซิงส่ายหน้า ก่อนจะหันไปถามนายตำรวจอีกสองคนที่ยืนอยู่ทางด้านหลังว่า “ตรวจสอบเสร็จเรียบร้อยแล้วหรือยัง?”

ทั้งสองคนตอบว่าตรวจเสร็จแล้ว และพวกเขาก็เดินทางกลับไปอย่างรวดเร็ว

กลุ่มคนมุงพบว่าไม่มีเหตุการณ์น่าตื่นเต้นให้รับชมอีกต่อไป สุดท้ายก็เหลือเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เดินเข้ามาปลอบใจลู่ฉิวเยว่ ก่อนที่พวกเขาจะแยกย้ายกันกลับไปเช่นกัน

เมื่อมองสภาพร้านที่เละเทะ ลู่ฉิวเยว่ก็ถอนหายใจออกมาด้วยความหมดหวัง รีบเดินกลับเข้าไปในห้องครัว จานชามที่อยู่ข้างนอกถูกทำลายหมดสิ้น แต่จานชามที่อยู่ในห้องครัวไม่ได้รับการแตะต้อง หมายความว่าเมื่อคืนนี้หัวขโมยอาจจะไม่ได้เข้ามาที่ห้องครัว

เธอยื่นศีรษะออกไปจากห้องครัว “เซวียนเซวียน ไปแจ้งพวกเด็กเสิร์ฟกับพ่อครัวให้มาช่วยเราทำความสะอาดร้านหน่อย เสร็จเรียบร้อยแล้วเราจะเปิดร้านกันตามปกติ”

ร้านของเธอยังจ้างคนมาไม่มาก แต่ทุกคนก็ทำงานด้วยความกระตือรือร้น เพียงไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง การทำความสะอาดร้านก็เสร็จสิ้น

และเนื่องจากเหตุเกิดในวันจันทร์ ลูกค้าจึงมีไม่มากเป็นปกติ ลู่ฉิวเยว่นึกถึงเรื่องการติดตั้งโทรศัพท์ เธอจึงเดินกลับเข้าไปในห้องครัวเพื่อหาตัวหวังเซวียนเซวียนที่กำลังช่วยพ่อครัวเรียงจาน

“เซวียนเซวียน พี่จะออกไปข้างนอกก่อนนะ ฝากนายจัดการเรื่องที่ร้านด้วย”

หวังเซวียนเซวียนเงยหน้าขึ้นมา ไม่ถามสักคำว่าเธอจะไปไหน เด็กหนุ่มตอบรับด้วยความกระตือรือร้น “ไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับพี่ ผมจะดูแลร้านเอง”

ลู่ฉิวเยว่พยักหน้ายิ้ม ๆ แล้วเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ เธอคว้ากระเป๋าและเดินออกมา ถนนมีผู้คนค่อนข้างหนาแน่น เช่นเดียวกับรถสามล้อปั่นที่บรรทุกผู้โดยสาร หญิงสาวยืนอยู่หน้าประตูร้านเพียงไม่กี่นาที ก็โบกเรียกรถสามล้อคันหนึ่ง

“คุณลุงคะ ไปสำนักงานของบริษัทโทรศัพท์เท่าไหร่คะ?”

“50 เหมาครับ” ชายสูงอายุหันมาตอบพร้อมรอยยิ้ม

ลู่ฉิวเยว่นิ่งคิดอยู่เล็กน้อยก็พบว่าเป็นราคาที่สมเหตุสมผล เธอรีบก้าวขึ้นไปนั่งบนรถสามล้อ เมื่อนั่งอย่างมั่นคงเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็แจ้งต่อคุณลุงว่า “ไปได้เลยค่ะ!”

“รับทราบครับ!” ชายสูงอายุรับคำ หลังจากนั้นก็เริ่มปั่นรถสามล้อ ซึ่งรถสามล้อในยุคนี้ไม่ใช่รถสามล้อไฟฟ้าเหมือนในอนาคต ผู้คนต้องออกแรงปั่นด้วยสองเท้า ลักษณะการใช้งานคล้ายคลึงกับจักรยาน เพียงแต่ว่าในส่วนท้ายของจักรยานได้มีการสร้างเป็นเบาะที่นั่งสำหรับผู้โดยสารต่อเติมออกมา และก็โชคดีที่ถนนของเมืองหลวงค่อนข้างราบเรียบ ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องนั่งปวดตัวแน่ ๆ

สิบนาทีให้หลัง ลู่ฉิวเยว่ก็มาถึงจุดหมาย เธอกระโดดลงจากรถสามล้ออย่างระมัดระวัง จ่ายค่าโดยสารและเดินเข้าไปในสำนักงาน

ในยุคสมัยนี้ การติดตั้งโทรศัพท์บ้านมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง และมีเพียงไม่กี่ครอบครัวเท่านั้นที่จะมีโทรศัพท์บ้าน แม้แต่ในสถานที่ซึ่งเจริญแล้วอย่างเมืองหลวง ลูกค้าที่เดินเข้ามาในบริษัทโทรศัพท์ก็มีไม่มากเช่นกัน

เมื่อลู่ฉิวเยว่เดินเข้าไป เธอก็พบว่าภายในสำนักงานนอกจากบรรดาพนักงานแล้วก็มีลูกค้าอยู่เพียง 1-2 คนเท่านั้นเอง

“มาทำอะไรครับ?” ลู่ฉิวเยว่ได้ยินเสียงผู้ชายทักขึ้นเมื่อเธอเปิดประตูเข้าไป เธอหันไปมองและพบชายวัยกลางคนกำลังจ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาเรียบเฉย

ลู่ฉิวเยว่เดินถือกระเป๋าเข้าไปพูดว่า “ฉันมาทำเรื่องขอติดตั้งโทรศัพท์ในร้านอาหารค่ะ”

ชายผู้นั้นพยักหน้าและทำท่าบอกให้เธอนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าเขา “ค่าติดตั้งทั้งหมด 3,600 หยวน แน่ใจนะครับว่าจะติดตั้ง?”

โดยส่วนใหญ่ ผู้ที่เข้ามาติดต่อว่าจะขอติดตั้งโทรศัพท์บ้านนั้น ความจริงมักจะมาเพื่อสอบถามราคาดูเฉย ๆ เมื่อได้รับการแจ้งราคาที่แท้จริง เกือบทุกคนก็จะขอตัวกลับไปโดยทันที ชายวัยกลางคนจึงถามคำถามนี้ออกมาเพื่อประหยัดเวลาของทั้งสองฝ่าย

“แน่ใจค่ะ” ลู่ฉิวเยว่ตอบรับด้วยการพยักหน้า ก่อนหน้านี้เธอลองสืบดูราคาการติดตั้งโทรศัพท์มาแล้ว เธอรู้ดีว่ามันแพงมาก แต่ก็ยังอยากติดตั้งโทรศัพท์มาตลอด ในเมื่อไม่ช้าก็เร็วก็ต้องติดตั้งอยู่ดี เธอจึงตัดสินใจติดตั้งให้เร็วที่สุดไปเลยดีกว่า

ชายวัยกลางคนมีสีหน้าอ่อนโยนมากขึ้น เขาถามอย่างระมัดระวังว่า “แจ้งที่อยู่ร้านอาหารของคุณมาด้วยนะครับ เมื่อเรายืนยันทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทางบริษัทจะส่งคนไปเดินสายโทรศัพท์ให้ร้านคุณ แต่ถ้าร้านของคุณอยู่ไกลเกินไป ก็อาจจะมีการคิดค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมด้วยครับ”

ลู่ฉิวเยว่รับคำอย่างไม่มีปัญหา รีบหากระดาษมาเขียนที่อยู่ร้านอาหารและชื่อร้านของเธอลงไป

ชายวัยกลางคนถามเรื่องอื่น ๆ อีกเล็กน้อย ก่อนจะนำเอกสารออกมา “นี่คือเบอร์โทรศัพท์ที่สำนักงานของเราเหลืออยู่ในตอนนี้ เชิญเลือกดูได้เลยครับ”

ลู่ฉิวเยว่ชะโงกหน้าเข้าไปดู แต่เธอก็มองเบอร์โทรศัพท์บนกระดาษไม่ถนัด เห็นเพียงแต่ว่าส่วนใหญ่มันจะเป็นเบอร์ที่มีเลข 444 ซึ่งฟังดูไม่ค่อยเป็นมงคลเท่าไหร่

แม้จะมีคนบอกว่าคนเราไม่ควรเชื่อเรื่องโชคลางมากเกินไป แต่ลู่ฉิวเยว่ก็ไม่ชอบเบอร์พวกนี้อยู่ดี

“มีเบอร์อื่นบ้างไหมคะ?”

ชายวัยกลางคนส่ายหน้าด้วยความเรียบเฉย “ไม่มีแล้วครับ ถ้าคุณอยากติดตั้งโทรศัพท์ ก็ต้องเลือกมาหนึ่งเบอร์” มีลูกค้าเดินเข้ามาเพิ่มอีก 2-3 คนทางด้านหลัง สายตาของเขาจ้องมองไปที่คนเหล่านั้นแล้ว

เมื่อเห็นว่าเขาไม่อยากคุยกับเธอ ลู่ฉิวเยว่ก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย “งั้นฉันจะลองกลับไปคิดดูนะคะ”

พูดจบแล้ว เธอก็เดินสะพายกระเป๋ากำลังจะออกไปนอกสำนักงาน เธอวางแผนที่จะกลับไปปรึกษาฉินซือ เขาน่าจะมีวิธีแก้ไขอย่างแน่นอน

“คุณคะ!”

ใครคนหนึ่งส่งเสียงเรียก ลู่ฉิวเยว่หันหน้าไปมองโดยไม่รู้ตัว แล้วก็เห็นพนักงานสาวคนหนึ่งยืนกวักมือเรียก ลู่ฉิวเยว่ยกมือชี้หน้าตัวเอง “เรียกฉันเหรอคะ?”

“ใช่แล้วค่ะ!” หญิงสาวที่เป็นพนักงานขายพยักหน้า ยิ้ม และกวักมือเรียกเธอ

ลู่ฉิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นสูงพลางเดินเข้าไปหา พนักงานขายคนนั้นรีบเดินเข้ามาจับแขนเธอ หันหน้ามองรอบ ๆ ก่อนจะกระซิบว่า “คุณไม่ชอบเบอร์โทรศัพท์พวกนั้นใช่ไหมคะ? ฉันมีเบอร์อื่นให้คุณเลือก…”

“คุณมีเหรอคะ?” ลู่ฉิวเยว่ถามด้วยความประหลาดใจ รอคอยให้อีกฝ่ายพูดต่อไป เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองจะโชคดีแบบนี้

แน่นอนว่าผู้หญิงคนนั้นได้นำเอากระดาษแผ่นหนึ่งออกมา มันเป็นเบอร์โทรศัพท์ที่ถูกเขียนด้วยลายมือ แม้ว่าจะไม่ใช่เบอร์โทรศัพท์ที่มีเลขมงคล แต่มันก็เป็นเบอร์ที่มีความปกติมากกว่าเบอร์ที่ชายวัยกลางคนให้เธอดู

“คุณต้องการอะไร?” ลู่ฉิวเยว่ถามกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“น้องสาว คุณมาถูกทางแล้ว!” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มและชี้มือไปที่หมายเลขซึ่งอยู่ในส่วนท้ายของเบอร์โทรศัพท์เหล่านั้นและพูดว่า “คุณเลือกมาสักเบอร์ ฉันสัญญาว่าจะช่วยเปิดเบอร์โทรศัพท์ให้คุณ แต่ก็มีข้อแลกเปลี่ยนเล็กน้อย ไม่ว่าคุณเลือกเบอร์โทรศัพท์เบอร์อะไร แต่เลขสี่ตัวท้ายที่อยู่ในเบอร์โทรศัพท์เบอร์นั้น ก็จะต้องเป็นจำนวนเดียวกับเงินที่คุณนำไปฝากในธนาคารที่ฉันแนะนำ”

ลู่ฉิวเยว่หยุดชะงักเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้ตั้งใจโกงเงินเธอหรอกใช่ไหม?

เมื่อเห็นว่าเธอไม่เชื่อ พนักงานขายก็รีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “สามีของฉันทำงานอยู่ในธนาคารค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจโกงเงินคุณอย่างแน่นอน แต่ถ้าคุณนำเงินไปฝากตามที่ฉันบอก สามีของฉันก็จะได้ผลงานด้วยน่ะค่ะ”

ลู่ฉิวเยว่เข้าใจได้โดยทันที นี่เป็นวิธีการที่ดีไม่น้อย เธอเองก็อยากหาธนาคารที่ฝากแล้วได้ดอกเบี้ยมากกว่าเดิมเช่นกัน ถ้าลู่ฉิวเยว่รับปากกับผู้หญิงคนนี้ เท่ากับว่าเธอจะยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

ลู่ฉิวเยว่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ชี้นิ้วไปที่เบอร์โทรศัพท์เบอร์หนึ่ง พูดว่า “ฉันอยากได้เบอร์นี้ค่ะ แต่ว่า…ฉันจะฝากรอบแรกแค่ 1,000 หยวนก่อน หากโทรศัพท์ได้รับการติดตั้งเสร็จเมื่อไหร่ ฉันก็จะนำเงินไปฝากอีก 4,000 หยวน คุณคิดว่ายังไงคะ?”

“ไม่มีปัญหาเลยค่ะ!” พนักงานหญิงเห็นว่าเธอพูดคุยง่าย ใบหน้าจึงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะโทรเรียกให้สามีมาจัดการเดี๋ยวนี้ ทางคุณสะดวกไหมคะ?”

“ได้เลยค่ะ!”

พนักงานสาวยิ้มรับอย่างมีความสุข ก่อนจะรีบเดินไปที่มุมสำนักงานเพื่อใช้โทรศัพท์ ในระหว่างที่รอคอย ลู่ฉิวเยว่ก็เดินมานั่งมองผู้คนริมถนนด้วยความเบื่อหน่าย

สิบนาทีให้หลัง ‘สามี’ ที่ผู้หญิงคนนั้นโทรหาก็มาปรากฏตัว

เขาถือกระเป๋าเอกสารสีดำ ผมบนศีรษะหวีเรียบแปล้ ท่าทางเหมือนข้าราชการ

“ทางนี้ค่ะ!” เมื่อเห็นผู้ชายคนนั้น พนักงานสาวก็รีบวางเอกสารในมือลงและเดินยิ้มกว้างเข้าไปหาเขาโดยทันที