สุดยอดรัชทายาท - ตอนที่ 14-1 ผู้ใต้บังคับบัญชา

ตอนที่ 14-1 ผู้ใต้บังคับบัญชา

 

ผู้ใต้บังคับบัญชาในชุดสีดํายืนอยู่ในลานที่กว้างขวางด้านหลังตําหนักที่ประทับขององค์รัชทายาท

 

บริเวณนี้มีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลและอยู่ห่างไกลจากพระตําหนักมากพอสมควร

 

มันถูกทิ้งไว้ให้เป็นที่รกร้างว่างเปล่า โดยมิมีผู้ใดมาจัดการและดูแลเลย

 

ดังนั้นหัวหน้าขันที่ไร่จึงรวบรวมผู้คนเอาไว้ที่นั่น

 

วันนี้ชางอู่ซินสวมเสื้อคลุมสีดําสนิทนางย่างก้าวด้วยความสง่างามโดย มิมีความรีบร้อนแต่อย่างใด

ในขณะที่เรือนร่างของนางเปล่งประกายรัศมีอันงดงามและใบหน้านั้นเปรียบเสมือนน้ําแข็งที่มิสามารถหลอมละ ลายได้

 

การได้เผชิญหน้ากับผู้ที่มีอํานาจวาสนาสูงส่งเช่นนี้

 

ทําให้ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์เหล่านั้น มีความรู้สึกว่าหัวใจของพวกเขากําลังสั่นไหวด้วยความตื่นเต้นอย่างหาที่เป รียบมิได้

 

“องค์รัชทายาททรงพระเจริญ!”

 

ขันที่ไห่และคนอื่น ๆ คุกเข่าลงพร้อมกันทันที ขณะที่น้ําเสียงของพวกเขามีความเคารพนบนอบเป็นอย่างมาก

 

ในตอนนี้ชางอู๋ซินมีความรู้สึกพึงพอใจกับการกระทําของพวกเขาเช่นเดียวกัน

 

แม้ว่านางจะรู้ว่าขันที่ให้ได้ฝึกฝนผู้คนมากมายแต่นางมิได้คาดหวังว่า จะมีมากมายถึงเพียงนี้

 

นอกจากนี้ศิลปะการต่อสู้ของแต่ละคนก็ค่อนข้างดี

 

ในการฝึกกองกําลังให้ได้มาตรฐานนั้นจะต้องใช้ความพยายามอย่างมาก และความจะต้องมีสามารถสูง

 

ทําให้ชางอู๋ซินตระหนักถึงความสําคัญของหัวหน้าขันที่ไห้เพิ่มมากขึ้น

 

ลุกขึ้นได้

นางแสดงท่าที่ให้พวกเขาลุกขึ้นจากนั้นจึงกวาดสายตาไปยังผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคนอย่างละเอียดลออ

 

นางเดินผ่านผู้ใต้บังคับบัญชาทีละคนอย่างช้า ๆ ด้วยแววตาที่เยือกเย็นซึ่งแอบแฝงความอํามหิตเอาไว้ภายใต้ด วงตาคู่นั้น

 

เมื่อใดก็ตามที่นางเดินผ่านผู้ใดสักคน ผู้นั้นก็จะมีความรู้สึกราวกับว่า เกิดความหวาดกลัวขึ้นจนแทบจะมิต้องการหายใจ

 

แต่เมื่อร่างของนางได้เดินผ่านไปแล้ว กลับทําให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมามาก

 

“การที่ข้ามาในวันนี้ เพื่อเรียกร้องความจงรักภักดีอย่างแท้จริงของพวกเจ้า

 

พวกเจ้าเข้าใจความหมายของคําว่าจงรักภักดีอย่างชัดเจนแล้วใช่หรือไม่?

 

ทั้งชีวิตของพวกเจ้าจะเป็นของข้าความเชื่อและความศรัทธาทั้งหมดจะต้องมารวมที่ข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น”

 

เสียงของชางอู๋ซินนั้นทุ่มต่ําแต่มิได้สูญเสียพลังของความเยือกเย็นและอํานาจที่ลึกลับบางอย่างในน้ําเสียงนั้นเลย 

 

“อย่างไรก็ตาม ข้ามชอบที่จะบังคับจิตใจผู้ใด

 

ข้ารู้ดีว่าพวกเจ้าเป็นคนเก่าคนแก่ของจักรพรรดินีผู้ล่วงลับ 

และเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ได้รับการฝึกฝนโดยหัวหน้าขันที ไห่

 

เข้ามาที่นี่เพื่อให้พวกเจ้าได้มีโอกาสเลือก

 

หากพวกเจ้าต้องการที่จะเป็นอิสระข้าก็พร้อมที่จะมอบเงินให้กับพวกเจ้าจํานวนหนึ่งเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่

 

แต่หากมิต้องการจากไป พวกเจ้าจะต้องให้คําสัตย์สาบานว่า จะจงรักภักดีต่อองค์ชายผู้นี้ตลอดไป”

 

ขันที่ไร่อ้าปากเพื่อต้องการจะกล่าวอันใดบางอย่าง

 

องค์รัชทายาทจะปล่อยให้ผู้คนเหล่านั้นเป็นอิสระได้อย่างไร?

 

ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาขององค์รัชทายาท พวกเขาจะละทิ้งผู้มีพระคุณของตนเองได้อย่างไร?

 

แต่เมื่อเห็นท่าทางขององค์รัชทายาท เขาก็มิสามารถเอ่ยคําทัดทานใด ๆ ได้

 

อย่างไรก็ตาม ชั่วอึดใจต่อมาบริเวณลานกว้างแห่งนี้ก็ดังกึกก้องไปด้วยน้ําเสียงที่แน่วแน่และมุ่งมั่น

 

“กระหม่อมขอสาบานว่า จะจงรักภักดีต่อองค์รัชทายาท!

พวกเขาพร้อมที่จะให้คํามั่นสัญญาต่อองค์ชายผู้ซึ่งมีข่าวลือว่าเป็นผู้ไร้ความสามารถ

 

เพราะพระคุณที่พวกเขาเคยได้รับจากองค์จักรพรรดินีผู้ล่วงลับก่อนหน้านี้

 

แต่การได้พบกับองค์ชายในวันนี้ทําให้พวกเขารู้ว่าองค์ชายผู้นี้มิใช่บุคคลธรรมดา เขาช่างมีความโดดเด่นและมีความสง่างามเป็นที่สุด

 

ทําให้พวกเขาเกิดความมั่นใจ ที่จะให้คําสัตย์สาบานว่าจะจงรักภักดี

 

และที่สําคัญ พวกเขามิเคยมีความโน้มเอียงที่จะทรยศต่อองค์รัชทายาทแม้แต่น้อย

 

ทุกคนจ้องมององค์ชายผู้นี้ด้วยความคึกคะนองขณะที่ชางอู่ชินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

 

นางจะปลดปล่อยให้พวกเขามีอิสระภาพอย่างจริงใจอย่างที่นางกล่าวหรือ?

 

มันเป็นสิ่งที่เป็นไปมิได้เลย

 

เพราะหัวหน้าขันที่ไห่เลี้ยงดูพวกเขามาเป็นเวลานานแล้ว

 

ฉะนั้นพวกเขาต้องรู้ความลับบางอย่างของตําหนักองค์รัช

ทายาท

 

หากมีผู้ใดเลือกที่จะจากไปจริง ๆ ชางอู๋ซินคงมิปล่อยให้เขามีลมหายใจอยู่ต่อไปเป็นแน่

 

และในตอนนี้สิ่งที่ทําให้งานเกิดความพึงพอใจเป็นอย่างมากคือผู้คนเหล่านี้มิได้ทําให้นางผิดหวัง

 

พวกเขาสมควรเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของนางอย่างแท้จริง

 

“ครึ่งหนึ่งของพวกเจ้าจะกลายเป็นองค์รักษ์ในตําหนักของข้า

องค์ชายผู้นี้หวังว่าพวกเจ้าจะดูแลและจัดการทุกอย่างได้อย่างเรียบร้อย

 

ซึ่งสิ่งนี้จะมีผู้ที่รับผิดชอบคือที่หัวหน้าขันที่ไห่”

 

จากนั้นชางอู่ซินได้สั่งอีกว่า

 

“อีกครึ่งหนึ่งที่เหลือจะต้องติดตาม

 

อู่เหว่ยเพื่อฝึกซ้อมวิทยายุทธ

 

จากนั้นเมื่อเสร็จแล้ว พวกเจ้าต้องกลับไปสับเปลี่ยนกับผู้คนที่ตําหนักเพื่อให้พวกเขาได้มาฝึกซ้อมบ้าง”