สุดยอดชาวประมง (极品小渔民) - บทที่ 412 คนเยอะกว่าเหรอ
บทที่ 412 คนเยอะกว่าเหรอ
บทที่ 412 คนเยอะกว่าเหรอ
“ในที่สุดแกก็ออกมา พวกเรามีบัญชีที่ต้องสะสางกันอยู่! ต่อให้วันนี้แกไม่มาหาฉัน ไม่ช้าก็เร็วฉันเนี่ยแหละที่จะไปหาแกเอง คนบ้าอย่างแกตายหมื่นครั้งก็ยังไม่สาสม” ฉู่เหินจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นเฉียบ ปล่อยรังสีฆ่าฟันออกมา นัยน์ตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด
ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้คนสมควรตายคนนี้ เจียฉิวฉิวจะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราเหรอ และไม่ใช่เพราะไอ้คนสมควรตายคนนี้เหรอ ที่ทำให้ซ่างกวนเสี่ยวฟู๋ได้รับบาดเจ็บสาหัสอันตรายถึงชีวิต! ทั้งหมดนี้มันเกิดจากไอ้สารเลวตรงหน้า ดังนั้นฉู่เหินจึงเกลียดมันเข้าไส้ เขาละอยากจะเอามีดแล่เนื้อมันออกมาเป็นชิ้น ๆ!
“แกเกลียดฉัน ฉันดูออก แต่แกเคยคิดบ้างไหมว่าวันนั้นฉันเองก็เจ็บปวดกับการที่แกฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ของฉันเช่นกัน ตอนนั้นในใจฉันก็เกลียดแกเหมือนกัน! ตอนนั้นฉันเกลียดแกจนอยากกินเลือดกินเนื้อแกซะ ทว่าล้างแค้นวันนี้ก็ยังไม่สาย”
“ที่จริงฉันอยากจะค่อย ๆ เล่นกับแกตาย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะมีอำนาจใหญ่โตขนาดนี้ ดังนั้นฉันเลยต้องแอบวางแผนสู้กับแกเงียบ ๆ ไหน ขอฉันดูหน่อยสิว่าแกมีความสามารถมากแค่ไหนกัน!”
สิ้นเสียงคน ๆ นี้ก็พลันปล่อยเสียงหัวเราะออกมา ทว่าเสียงหัวเราะนั้นกลับเต็มไปด้วยความเศร้าและความสบายใจ เขาคิดว่าในที่สุดวันนี้ก็จะได้แก้แค้นแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกสบายอารมณ์อย่างมาก!
“ขยะอย่างแกจะไปรู้ว่าอะไรคือถูกอะไรคือผิดได้กัน หรือว่าแกไม่รู้ว่าสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์พวกนั้นจะกลายเป็นภัยกับนมนุษย์หลังจากนี้ยังไง สัตว์ที่มีมันสมองตัวหนึ่ง เมื่อพวกมันรวมกลุ่มกันและเติบโตขึ้น มันจะน่ากลัวขนาดไหน คนบ้าอย่างแกเคยคิดถึงจุด ๆ นั้นบ้างไหม!”
ฉู่เหินพูดถึงตรงนี้ก็ถอนหายใจ อธิบายให้คนแบบนี้ฟังก็เหมือนกับสีซอให้ควายฟัง หลังจากชายหนุ่มนั้นก็ส่ายหัวและปิดปากเงียบ เพราะเขารู้สึกว่าการเอาสมองมาพูดกับคนแบบนี้ช่างเป็นเรื่องที่สิ้นเปลือง!
“ไม่ว่ายังไงวันนี้แกก็ต้องตายที่นี่ และคนที่รอดก็คือฉัน! ก่อนแกจะตาย ฉันจะบอกชื่อให้แกรู้ เพื่อที่พอแกตายไปแล้วจะเอาไปบอกยมบาลว่าใครเป็นคนฆ่าแก！จำไว้ด้วยนะว่าฉันชื่อมิยาโมโตะ อิจิโร่” พูดจบมิยาโมโตะ อิจิโร่ก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมา ในสายตาของเขา ฉู่เหินก็เหมือนกับได้ตายไปแล้ว!
ฉู่เหินได้ยินชื่อนี้ก็กลับไม่ได้สนใจ เพราะเขาเดาได้ตั้งนานแล้ว นอกจากเจ้าบ้านี้แล้วใครจะไปทำเรื่องผิดต่อมนุษยชาติได้อีก แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาสงสัย ว่าทำไมพลังวรยุทธ์มิยาโมโตะอิจิโร่ถึงได้สูงมาก
ต้องเข้าใจว่าพลังวรยุทธ์ของตัวเองในปัจจุบัน เกิดจากโชคของตัวเองมาโดยตลอด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ต้องเสี่ยงตายด้วยหลายครั้งเช่นกัน แต่มิยาโมโตะอิจิโร่ตรงหน้านี้กลับทำให้เขารู้สึกตกใจอย่างมาก พลังวรยุทธ์ของเจ้าหมอนี้สูงกว่าตัวเขาเสียอีก อีกฝ่ายสามารถทะลวงขั้นขึ้นเป็นขั้นราชันดาราระดับสูงสุดไปแล้ว!
คนผู้นี้น่าจะแกร่งกว่าซอมบี้ขั้นราชันดาราที่เมืองโบราณหลายเท่าตัวเป็นแน่ ดังนั้นฉู่เหินจึงรู้สึกว่าศึกในวันนี้รับมือได้ยากมาก แต่ครั้งนี้ชายหนุ่มมีแค้นที่ต้องชำระ ดังนั้นเขาจะไม่มีทางหนีเด็ดขาด!
“ไม่พูดไม่ได้เลยว่าแกมันมั่นใจในตัวเองเกินไปแล้ว หรือแกคิดว่าอาศัยพวกแกในตอนนี้จะสามารถล้มฉันได้ วันนี้ต้องมีใครคนหนึ่งต้องตาย ทว่าคน ๆ นั้นไม่ใช่ฉันแต่เป็นแกนั้นแหละ!” ฉู่เหินกัดฟันพูดประโยคนี้แล้วจ้องมิยาโมโตะ อิจิโร่ด้วยสายตาบ้าคลั่ง!
“ไม่รู้ว่าแกไปเอาความมั่นใจมาจากไหน เผชิญหน้ากับพลังต่อสู้ขนาดนี้ แกยังกล้าพูดแบบนี้ออกมาได้ ฉันล่ะนับถือแกจริง ๆ” เมื่อมิยาโมโตะ อิจิโร่พูดจบก็โบกมือหนึ่งครั้ง ก่อนที่บรรดายอดฝีมือด้านหลังเขาจะทยอยปล่อยพลังลมปราณของตัวเองออกมา
ลมปราณที่น่าหวาดกลัวนี้ถูกส่งมายังฉู่เหิน ต่อให้ฉู่เหินจะพยายามตั้งสติยังไง แต่เขาก็ยังอดที่จะใบหน้าบิดเบี้ยวไม่ได้! ในตอนนี้เองที่สี่ราชันได้ก้าวมาด้านหน้าอย่างรวดเร็ว พวกเขาพากันปล่อยลมปราณของตัวเองออกมา ลมปราณขั้นปราชญ์ระดับต้นได้ขัดขวางลมปราณของอีกฝ่ายไว้ทั้งหมด
พลังของสี่ราชาไม่เพียงแต่ใช้ป้องกันเท่านั้น แต่ยังโจมตีกลับไปด้วย มิยาโมโตะ อิจิโร่นั้นคิดไม่ถึงว่าสี่คนนี้จะพลังวรยุทธ์สูงจนน่าตกใจแบบนี้ แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ไม่ได้หวาดกลัวอะไร
“ฉู่เหิน แกคิดว่ายอดฝีมือแค่สี่คนจะสามารถฆ่าฉันได้อย่างงั้นเหรอ แกนี้ช่างไร้เดียงสาจริง ๆ ฉันจะบอกให้ว่าวันนี้คนที่ตายยังไงก็ต้องเป็นแกนั้นแหละ!” พูดจบก็เห็นเพียงมิยาโมโตะ อิจิโร่ก็หันศีรษะไปทำความเคารพกับความว่างเปล่าแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสโปรดปรากฏตัว ผมต้องการพลังของคุณ”
เห็นเพียงมิยาโมโตะอิจิโร่พูดแบบนั้น ก่อนที่จะมีแสงสว่างวาบออกมาจากความว่างเปล่า หลังจากนั้นก็มีคนเดินออกมาตรงหน้าฉู่เหินและทุก ๆ คน พอฉู่เหินเห็น เขาก็อดที่จะใบหน้าเปลี่ยนสีไม่ได้ เพราะเขาคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือคนที่ตัวเองเจอที่ท้องทะเลวันนั้น หวังปาเทียน
“ผู้อาวุโสหวัง ความแค้นของเราสองคนไม่ได้ลึกซึ้งอะไร อย่างมากฉันก็แค่ไม่เชื่อฟังคุณเท่านั้น! อีกทั้งฉันยังถือได้ว่าเป็นคนของตระกูลฉู่ อาวุโสหวังไม่ควรสร้างความลำบากให้กับฉันถึงจะถูก การที่ผู้อาวุโสปรากฏตัวในวันนี้ ดูเหมือนว่าเรื่องระหว่างพวกเรานั้นจะยังมีปัญหาบางอย่างที่ผู้อาวุโสต้องการสะสาง”
ฉู่เหินมองตาหวังปาเทียนแล้วพูดประโยคนี้ เขาพบว่าตั้งแต่ต้นจนจบหวังปาเทียนไม่มีกระจิตกระใจเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย ราวกับคำพูดของเขาไม่มีได้รับความสนใจอย่างนั้น ตั้งแต่แรกจนตอนนี้ ใบหน้าของชายชราก็ยังคงรักษาความเย็นชาเอาไว้ตลอด นี่ทำให้ฉู่เหินรู้สึกสงสัยอยู่บ้าง ราวกับว่าหวังปาเทียนในวันนี้กับวันนั้นไม่เหมือนกัน
ถึงพลังวรยุทธ์ของเขาจะไม่สูง แต่ชายหนุ่มก็สัมผัสได้ว่า คนคนนี้กับหวังปาเทียนเมื่อไม่กี่วันก่อนเป็นคนคนเดียวกัน อย่างไรก็ตามเป็นคนเดียวกันแต่นิสัยต่างกัน ทำให้ฉู่เหินคิดว่ายังไงมันต้องเกิดปัญหาบางอย่างแน่ ๆ!
แต่ชายหนุ่มก็ไม่รู้จะพูดยังไง หวังปาเทียนนั้นไม่พูดเลยสักคำ ชายชราเอาแต่ยืนเงียบ ๆ ตรงนั้น! ทว่าจากร่างกายของเขากลับปล่อยพลังอำนาจที่น่ากลัวออกมาเพื่อยับยั้งสี่ราชาเอาไว้! นี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าหวังปาเทียนทรงพลังขนาดไหน
“ฉู่เหิน แกยอมแพ้ซะเถอะ ฉันขอบอกไว้ก่อน ไม่ว่าแกจะมีคนที่เยอะกว่านี้ขนาดไหน แต่ยังไงแกก็ต้องแพ้อยู่ดี!” มิยาโมโตะ อิจิโร่คำรามออกมาด้วยน้ำเสียงดังก้อง
ฉู่เหินสังเกตอีกฝ่ายอย่างละเอียดอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะรู้สึกตกใจเมื่อพบว่าหวังปาเทียนดูคล้ายจะกลายเป็นลูกน้องของมิยาโมโตะ อิจิโร่ เมื่อรู้ดังนั้นก็ทำให้เขารู้สึกตกใจไม่น้อย! ถ้าเป็นแบบนี้จริงล่ะก็น่ากลัวว่าเบื้องหลังน่าจะยังมีเล่ห์กลบางอย่างอยู่แน่ หลังจากคิดถึงตรงนี้ ใบหน้าของฉู่เหินก็ค่อย ๆ ดำมืด มิยาโมโตะ อิจิโร่คนนี้ช่างน่าสงสัยเสียจริง
คนที่ในเวลาอันสั้นก็สามารถทะลวงพลังวรยุทธ์ได้แบบนี้ เบื้องหลังจะต้องมีอำนาจบางอย่างหนุนหลัง อีกทั้งยังมีผู้ทรงอิทธิพลที่ถึงขนาดหวังปาเทียนยังหวาดกลัว ชั่วขณะนั้นฉู่เหินก็คิดว่าขุมอำนาจนั้นจะยิ่งใหญ่สักแค่ไหนกันนะ
ในโลกนี้ คนที่มีอำนาจยิ่งใหญ่นั้นแม้แต่มือข้างเดียวก็ไม่เคยเห็น แต่กลุ่มอำนาจของเขากับคนพวกนั้นไม่เคยมีปัญหากัน ทำไมอีกฝ่ายต้องต่อสู้กับตัวเองด้วย ตอนนี้ในหัวของเขาคิดถึงความเป็นไปได้ต่าง ๆ นา ๆ
“มิยาโมโตะ อิจิโร่ แกดีใจเร็วไปหน่อยแล้ว หรือว่าแกคิดจริง ๆ ว่าตัวเองจะชนะ แค่หวังปาเทียนคนเดียวน่ะเหรอจะทำอะไรฉันได้ เกรงว่าจะเหนื่อยเปล่า ๆ!” หลังจากล่ะทิ้งการครุ่นคิด ดวงตาของฉู่เหินก็จ้องมิยาโมโตะ อิจิโร่เขม็ง
หลังจากสิ้นเสียงของฉู่เหิน ก็พลันเกิดแสงสว่างขึ้นมาจากความว่างเปล่า ว่าแล้วพวกเขาก็เห็นชายชราคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทุกคน! เมื่อคน ๆ นี้ปรากฏ เขาก็ไม่ลังเลที่จะปล่อยพลังอำนาจมหาศาลออกมา พลังอำนาจดังกล่าวทรงพลังเสียจนทำให้อีกฝ่ายรู้สึกหายใจไม่ออก
“อยากจะใช้คนเยอะกว่าฉันเหรอ พวกแกยังไม่สมควร! วันนี้แม้แต่คนเดียวก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไป กล้าท้าทายคนของนิกายกิเลน นั่นก็เท่ากับว่าพวกแกได้เลือกเส้นทางแห่งความตายแล้ว!”