สาวไอดอลห้องเดียวกับผมชอบทำตัวน่าสงสัย(The Idol Girl in My Class Is Acting Suspiciously) - ตอนที่ 44

วันต่อมา

 

ซาเองุสะซัง และฉันสัญญาว่าจะไปที่สวนสาธารณะด้วยกันในวันเสาร์หน้า

 

เมื่อเราไปถึงโรงเรียนในตอนเช้า เราต่างก็รู้สึกตัวและสิ่งต่างๆก็เริ่มอึดอัดเล็กน้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไปสิ่งต่างๆก็กลับมาเป็นปกติ

 

ผลการทดสอบของซาเองุสะซังได้รับกลับมาในวันนี้ และเป็นไปตามคาด เธออยู่ในอันดับต้น ๆ ของชั้นเรียน

 

ในทางกลับกันฉันอยู่ในอันดับที่ 7!

 

ตามธรรมชาติแล้ว ฉันเทียบซาเองุสะซังไม่ได้ แต่ฉันรู้สึกประหลาดใจที่ได้อันดับหลักเดียว

 

ฉันรู้สึกขอบคุณที่ซาเองุสะซังสอนฉัน วิธีการเรียนภายใต้ชื่อกลุ่ม และฉันก็หลงรักในพรสวรรค์และความงามของเธออีกครั้ง

 

อย่างไรก็ตามทาคายูกิอยู่ในอันดับที่ 15 และชิมิซุซังอยู่ในอันดับที่ 18

 

เช่นเดียวกับฉัน พวกเขาทั้งคู่มีความสุขที่ได้รับการจัดอันดับที่สูงกว่าที่คาดไว้มาก

 

และซาเองุสะที่ยิ้มและพูดว่า “ยินดีด้วย” กับพวกเราที่มีความสุขที่ได้รับผลลัพธ์ที่ดี เธอคือนางฟ้าตัวจริง

 

นั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนฉันจะมาทำงานที่ร้านสะดวกซื้อหลังเลิกเรียน

 

ขณะที่ฉันจ้องมองไปที่ร้านค้าว่างเปล่า หัวใจของฉันก็เต็มไปด้วยความสุขที่สอบได้เกรดดีและสัญญาว่าจะไปสวนสาธารณะกับซาเองุสะในวันเสาร์

 

เสียงเพลงของประตูอัตโนมัติดังขึ้น

 

ฉันตอบรับเสียงนั้นและพูดว่า “ยินดีต้อนรับครับ!” ขณะที่ฉันตรวจสอบลูกค้าที่เข้ามาในร้าน

 

ฉันเห็นซาเองุสะซังสวมหน้ากาก แว่นตาขอบหนา และกระเป๋าทรงพิลึก ที่ดูน่าสงสัย

 

เมื่อมองดูเธออีกครั้ง ฉันรู้ว่าเธอแต่งตัวน่าสงสัย

 

แต่ไม่ว่าเธอจะแต่งตัวยังไง ความจริงที่ว่าคนที่ฉันคิดถึงเมื่อกี้ ปรากฏตัวต่อหน้าฉันทำให้ใจฉันเต้นแรง

 

ไม่ว่าจะเป็นยังไง! มาเริ่มวันนี้กันเลย

 

ถึงเวลาสำหรับ “การจับตามองซาเองุสะซัง” ที่รอคอยมานาน

 

ซาเองุสะซัง เข้ามาในร้านและมุ่งหน้าไปยังแผนกนิตยสาร

 

ฉันจำได้ว่าครั้งล่าสุดฉันเห็นเธอดูนิตยสารของร้านกาแฟ ดังนั้นฉันจึงเริ่มเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของเธอ

 

ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะสามารถกลั้นหัวเราะได้ในครั้งต่อไปที่ฉันถูกเซอร์ไพรส์ เหมือนตอนที่อยู่ในร้านกาแฟ

 

นี่เป็นการต่อสู้ที่แปลกประหลาด ดังนั้นฉันจึงจดจ่ออยู่กับทุกการเคลื่อนไหวของ ซาเองุสะซัง

 

เหมือนปกติซาเองุสะซังถือนิตยสารอยู่ในมือ

 

ฉันคิดว่านิตยสารนั้นเป็นนิตยสารเกี่ยวกับการทำอาหาร

 

ฉันสงสัยว่าเธอแค่ดู …… คราวนี้ ฉันคิดว่าฉันจะต้องระมัดระวังมากขึ้นแต่เนื่องจากฉันกำลังมองซาเองุสะซังฉันจึงระวังตัวไม่ได้

 

อย่างไรก็ตามซาเองุสะซังกำลังอ่านนิตยสารตามปกติในขณะที่ม้วนหน้าขึ้น

 

ฉันคิดมากไปเองรึเปล่า? ขณะนี้ฉันสงสัยว่าฉันคิดมากไปหรือเปล่า เธออ่านนิตยสารจบและเอื้อมมือไปอ่านนิตยสารเล่มถัดไป

 

เมื่อฉันเห็นนิตยสารเล่มถัดไปในมือของเธอ ฉันก็มั่นใจ

 

– เป็นนิตยสารทำอาหารอีกเล่มหนึ่ง

 

จากจุดนั้น มันเป็นการต่อสู้ระหว่างฉันกับซาเองุสะซัง

 

ฉันพยายามอย่างมากที่จะสรุปความเชื่อมโยงระหว่างนิตยสารทำอาหารกับซาเองุสะซังคนปัจจุบัน

 

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!

 

ฉันตรวจสอบพฤติกรรมของซาเองุสะอย่างระมัดระวังโดยคิดถึงคำพูดดังกล่าว แต่ฉันไม่สามารถหาคำตอบได้

 

หลังจากที่เธออ่านนิตยสารจบ ดูเหมือนเธอจะพอใจและหยิบตะกร้าสินค้าของเธอและเริ่มเดินดูของในร้าน

 

ไม่มีทางที่ฉันจะเห็นเธอจากหลังเครื่องคิดเงิน ดังนั้นฉันจึงลงเอยด้วยการไม่รู้ว่าเธอมีอะไรอยู่ในตะกร้าของเธอในวันนี้

 

หลังจากนั้นไม่นานซาเองุสะซังก็มาถึงแคชเชียร์และวางตะกร้าสินค้าของเธอลงและพูดว่า “คิดเงินด้วยคะ” และเวลาของฉันก็หมดลง

 

ฉันตัดสินใจแล้วเริ่มนับของในตะกร้าของเธอด้วยความกลัว

 

ชาเขียว โยเกิร์ต สลัด และข้าวกล่องเล็กๆ …… ไม่ ฉันไม่รู้ว่านี้มีไว้ทำอะไร

 

ฉันรู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าซาเองุสะซังวันนี้เป็นปกติจริงๆ และบอกจำนวนเงินกับเธอ

 

“ทั้งหมด 78….—“

 

“นี่ค่ะ!!”

 

อ๊ะ ก่อนที่ฉันจะพูดจบประโยคซาเองุสะซังก็หยิบแบงค์พันเยนออกมาจากกระเป๋าสตางค์ของเธอและยื่นให้ฉัน

 

ฉันรับเงินและจ่ายบิลและยื่นเงินทอนให้เธอ

 

ตามที่คาดไว้ เธอโอบมือฉันและรับเงินทอน จากนั้นเก็บใส่กระเป๋าแล้วหยิบถุงช้อปปิ้งของเธอออกมา

 

“อะ-คือว่า!!”

 

ฉันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยโดยคิดว่าดีจริงๆวันนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และจู่ๆซาเองุสะซังก็พูดกับฉัน

 

“ค-ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”

 

ฉันตอบโดยแสร้งทำเป็นไม่สังเกตว่านั่นคือซาเองุสะซัง และแสร้งทำเป็นเสมียนพนักงานขายตามปกติ

 

“คุณเป็น……คนทำขนมปังหรือเปล่า หรือรับมาขาย? หรือคุณเป็นคนทำกับข้าวกล้อง!”

 

จู่ๆ ซาเองุสะซังก็ถามคำถามนี้กับฉันด้วยท่าทางกล้าๆ กลัวๆ

 

เอ๊ะ อะไรนะ! ฉันตัวแข็งทื่อ ไม่สามารถเข้าใจคำถามลึกลับที่จู่ๆ ก็ถามฉันขึ้นมา

 

ซาเองุสะซังที่จู่ ๆ ก็ถามพนักงานร้านสะดวกซื้อว่าฉันเป็นคนทำขนมปังหรือข้าวหรือเปล่า วันนี้เธอทำตัวน่าสงสัย

 

“อืม พอดูแล้ว… …… ฉันว่าฉันน่าจะเป็นคนทำกับข้าวกล้อง”

 

“ขอบคุณมาก!!”

 

ฉันตอบไปตรงๆอย่างลังเลว่าฉันเป็นคนทำกับข้าวกล้อง

 

จากนั้นซาเองุสะซังก็ตอบอย่างร่าเริงพร้อมกับสูดอากาศราวกับว่าเธอมีความสุขที่ได้ยินคำตอบของฉัน และเดินออกจากร้านสะดวกซื้ออย่างอารมณ์ดี

 

ขณะที่ฉันดูซาเองุสะซังที่ดูแปลกๆเดินออกไป ฉันก็ผงะเล็กน้อยและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

 

จะมีประโยชน์อะไรในการรู้ว่าฉันเป็นคนทำขนมปังหรือเป็นคนทำกับข้าวกล้อง? …… ซาเองุสะที่มีพฤติกรรมน่าสงสัยนั้นตลกมาก หลังจากฉันถูกทิ้งก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา