สาวใช้ตัวป่วนของท่านแม่ทัพ - ตอนที่ 39
หลังจากแจ้งให้หยางหมิงซวนรับทราบเรื่องที่ตนจะย้ายไปประจำการที่ชายแดนเมืองฉางเจิ้งแล้ว หยางจื่อถงได้แจ้งกับมารดาตนเองบ้าง เมื่อรู้อย่างนั้นหยางฮูหยินก็เข่าแทบทรุด พยายามเกลี้ยกล่อมให้บุตรชายเปลี่ยนใจ เพราะนางรู้ดีว่าการออกไปทำศึกกับชนกลุ่มน้อยที่ก่อความไม่สงบมันอันตรายมากเพียงไหน แต่หยางจื่อถงยังคงหนักแน่นในการตัดสินใจจนมารดาต้องยอมแพ้ บอกแค่ว่ามันคือหน้าที่ของชายชาติทหาร ที่จะต้องปกป้องบ้านเมืองเอาไว้ด้วยชีวิต ไม่ว่าจะเสี่ยงมากแค่ไหนก็ตาม แต่แท้ที่จริงเขาทำเพื่อหลีกหนีจากความทุกข์และความกดดันที่เกิดขึ้นเพราะความรักต่างหาก
งานแต่งระหว่างคุณหนูตระกูลหานกับท่านแม่ทัพหยางเป็นอันต้องล้มเลิก ด้วยเหตุผลที่ยากจะปฏิเสธ แม้ว่าจะโดนท่านเสนาบดีจางหยวนต่อว่าแต่ก็ขัดอะไรไม่ได้ เพราะนี่คือพระราชโองการการฮ่องเต้
“ท่านพี่เจ้าคะ”
“ว่าอย่างไรซินอวี่”
“ข้ามีเรื่องจะถาม”
“ว่ามาสิ”
“ท่านพี่ไม่คิดจะบอกเรื่องนี้กับเหม่ยเหมยเลยหรือเจ้าคะ เดินทางครั้งนี้ไม่รู้ว่าท่านพี่จะได้กลับมาเมื่อไหร่ ท่านพี่ไม่อยากเจอหน้านางอีกสักครั้งหรือเจ้าคะ”
“ไม่เจอยังจะดีกว่า หากเห็นหน้านางข้าเองยิ่งจะทำใจไม่ได้ เจ้าไม่เข้าใจข้าหรอกซินอวี่”
“ถึงแม้ว่าข้าจะไม่เคยมีความรัก แต่ก็พอจะเดาออกว่าคนมีความรักนั้นรู้สึกอย่างไร ท่านพี่อย่าใจร้ายไปหน่อยเลย ไปบอกกล่าวนางสักครั้งก็ยังดี ท่านพี่จะเดินทางอย่างสบายใจขึ้นอย่างใดเล่าเจ้าคะ”
“ข้าว่าไม่ดีกว่า” หยางจื่อถงกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก เขาคิดถึงนางเหลือเกิน แต่กลัวว่าหากเจอหน้ากันแล้วจะทำให้นางยิ่งโกรธเกลียดมากขึ้น กลัวจะเห็นน้ำตาของนาง นั่นจะทำให้เขาต้องรู้สึกเจ็บปวด
“ข้าคงทำให้ท่านพี่ได้เพียงเท่านี้ ข้าให้พี่อาเฟยพาเหม่ยเหมยไปยังเนินเขาหลี่ซาน ท่านพี่รู้นะเจ้าคะว่าจะต้องทำอย่างไร หวังว่าท่านพี่จะทำให้นางได้หลุดพ้นจากความเจ็บปวดเช่นกัน” บอกกับพี่ชายแล้วซินอวี่ก็เดินกลับออกไป ทิ้งให้ท่านแม่ทัพหยางยืนอยู่เพียงลำพัง เขากำลังใช้สมองอย่างหนักเพื่อคิดไตร่ตรองเรื่องที่น้องสาวกล่าว จะไปหรือไม่ไปมันเป็นตัวเลือกที่ยังคงรู้สึกลังเลใจ
*-*-*-*-*-*-*-*
พี่อาเฟยมาเยี่ยมเยียนถึงที่บ้าน เหม่ยหวาจึงต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี เมื่อสนทนากันจนหายคิดถึงแล้วอาเฟยก็บอกว่าคุณหนูซินอวี่รอพบที่เนินเขาหลี่ซาน นางจึงขออนุญาตบิดามารดาเพื่อออกไปพบคุณหนูพร้อมกับพี่อาเฟย เมื่อทั้งสองมาถึงศาลาริมลำธารที่นายท่านเคยพานางมาก็อดคิดถึงไม่ได้ นางยืนเหม่อมองอยู่ครู่หนึ่งจึงหันไปเอ่ยถามพี่อาเฟย
“คุณหนูอยู่ที่ไหนเจ้าคะพี่อาเฟย”
“เจ้ารออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวข้าไปตามคุณหนูก่อน ไม่รู้ว่าเดินไปไหนแล้ว”
“เจ้าค่ะ”
เหม่ยหวาส่งยิ้มให้นางก่อนจะยืนรออยู่ในศาลา นางเห็นโต๊ะที่เคยทำความให้นายท่านเล่นกู่เจิงก็หวนให้นึกถึงเรื่องวันนั้น นางนั่งตากฝนเพื่อประชดนายท่านจนตัวเปียกปอน แต่ท้ายที่สุดเขาก็พานางกลับจวนด้วยอาการไข้
นางนั่งลงข้าง ๆ โต๊ะก่อนจะยื่นมือไปปัดฝุ่นและใบไม้ออก ภาพที่นายท่านกำลังนั่งเล่นกู่เจิงในท่วงท่าสง่างามฉายขึ้นตรงหน้า นางยิ้มเมื่อได้เห็นภาพของเขาในจินตนาการ ทว่าหยาดน้ำตากลับหยดแหมะลงมาจนต้องยกหลังมือขึ้นปาดมันออกจากพวงแก้มขาว
ฉึก!
เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นทำให้เหม่ยหวาหลุดจากภวังค์ นางเงยขึ้นมองที่เสาไม้ต้นหนึ่งทางด้านซ้ายมือ มีลูกธนูปักอยู่พร้อมกันนั้นมีกระดาษที่พับจนเป็นแผ่นเล็ก ๆ ติดอยู่ด้วย นางเดินเข้าไปมองใกล้ ๆ ก็พบสัญลักษณ์ที่สลักอยู่มันคือลูกธนูของเขานั่นเอง จึงมองไปรอบตัวเพื่อหาท่านแม่ทัพหยาง นางอยากจะเห็นหน้าเขาสักครั้ง แม้ภายในใจจะส่งเสียงเตือนว่าเขาทำร้ายจิตใจนาง ไม่ควรมีความคิดเช่นนั้น
“นายท่าน ฮึก…มาถึงที่นี่แล้วทำไมท่านถึงไม่ยอมมาพบหน้าข้า ท่านเกลียดข้าขนาดนี้เชียวหรือเจ้าคะ” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือ หยิบกระดาษแผ่นนั้นออกมาจากลูกธนู ค่อย ๆ คลี่มันออกจนกลายเป็นแผ่นขนาดใหญ่ เมื่อครั้งที่อยู่ในจวนนายท่านสอนให้นางสามารถอ่านออกเขียนได้ บัดนี้มันได้ใช้ประโยชน์แล้วโดยการอ่านจดหมายของนายท่านในตอนนี้
ถึงเหม่ยเหมยสุดที่รักของข้า
ก่อนอื่นข้าต้องขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องเจ็บปวด ต้องร้องไห้ ข้าทำผิดสัญญาที่เคยให้กับเจ้าไว้ว่าจะรักและดูแลตลอดไป ข้ามันเป็นผู้ชายที่แสนเลวและเห็นแก่ตัวเกินกว่าที่เจ้าจะมาฝากชีวิตไว้ด้วย จดหมายฉบับนี้ข้าตั้งใจเขียนเพื่อเป็นการร่ำลาก่อนที่เราจะไม่ได้เจอหน้ากันอีกนาน ข้าตัดสินใจไปประจำการที่ชายแดนเมืองฉางเจิ้งหลายปี ข้าไม่รู้ว่าในอนาคตจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ข้ากลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้กล่าวขอโทษกับสิ่งที่ทำกับเจ้าไว้ ข้าไม่รู้ว่าตอนนี้หัวใจของเจ้ายังมีข้าอยู่หรือไม่ แต่ข้าอยากให้เจ้าได้คู่ชีวิตที่ดีและดูแลเจ้าได้ ซุนไห่รักเจ้ามากและพร้อมจะเชิดชูให้เจ้าเป็นฮูหยิน หากเจ้ากับซุนไห่ได้แต่งงานกันชาตินี้ข้าคงจะนอนตายตาหลับ สุดท้ายนี้ข้ามีบางสิ่งจะบอกกับเจ้า ข้ายังรักเจ้าเสมอและความสุขของข้าคือได้เห็นเจ้ามีความสุข มีชีวิตที่สุขสบายกับคนดี ๆ
หยางจื่อถง
YOU MAY ALSO LIKE
