สาวใช้ตัวป่วนของท่านแม่ทัพ - ตอนที่ 11
วันเวลาล่วงผ่าน หน้าที่ของสาวใช้ตัวน้อยก็เริ่มเข้มข้นขึ้นเช่นกัน นางยังคงเอาอกเอาใจและดูแลท่านแม่ทัพหยางเป็นอย่างดี แม้จะถูกกลั่นแกล้งบ้างแต่ก็เอาตัวรอดมาได้ตลอด แต่ความโชคดีของนางมันไม่ได้มีทุกวันน่ะสิ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับแม่ทัพหยางผู้มีความเป็นเลิศด้านการวางแผนและการรบ ถึงจะฉลาดเป็นกรดมากแค่ไหนแต่ก็ย่อมมีวันพลาดพลั้งเช่นกัน
“เหม่ยเหมย เข้ามาหาข้าหน่อยสิ”
“เจ้าค่ะ”
นางรีบเดินเข้าไปหานายท่านเมื่อได้ยินเสียงเรียก เดินไปถึงก็พบว่าชายหนุ่มยืนเปลือยท่อนบนอยู่กับท่านหมอที่มาล้างแผลและช่วยทายาให้เป็นประจำทุก ที่หน้าท้องไม่มีผ้าพันแผล ทำให้เห็นว่าตอนนี้แผลได้ปิดสนิทดีแล้ว ทว่าในจังหวะที่กำลังจ้องมอง ดวงหน้าสวยกลับร้อนผ่าวขึ้นสีแดงเรื่อ นางเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใดจึงมีปฏิกิริยาเช่นนี้ ทั้งที่ตัวเองไม่เคยคิดเรื่องแบบนั้นกับนายท่านมาก่อนเลย
“ข้าลาก่อนท่านแม่ทัพ”
“ขอบใจท่านหมอมาก ๆ ที่ช่วยรักษาข้ามาตลอด ข้าจะให้คนส่งของตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปให้ที่บ้านก็แล้วกัน”
“ขอบพระคุณท่านแม่ทัพขอรับ”
“ข้าไม่ได้ไปส่งนะ”
“มิเป็นไรขอรับ ข้าลาแล้ว” ท่านหมอค้อมตัวประสานมือคารวะ แล้วเดินกลับออกไปด้านนอก ขณะเดินผ่านเหม่ยหวาก็ค้อมตัวคารวะท่านหมอเช่นเดียวกัน
มองตามหลังท่านหมอไปแล้วนางก็หันกลับไปมองนายท่านอีกครั้ง พบว่าตอนนี้นายท่านยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว แผงอกแกร่งของเขาห่างจากปลายจมูกนางเพียงแค่ฝ่ามือกั้นไว้ นางรีบถอยห่างออกมาแล้วเงยขึ้นไปจ้องหน้านายท่าน ใบหน้าหล่อนั้นยังคงไร้ซึ่งรอยยิ้มเช่นเดิม ทว่านัยน์ตาคมนั้นกลับมีความเจ้าเล่ห์ซ่อนเร้นอยู่
“นายท่านเรียกบ่าวเข้ามา มีอะไรให้บ่าวรับใช้หรือเจ้าคะ”
“ข้าอยากจะอาบน้ำ”
“แต่แผลของนายท่าน”
“ท่านหมออนุญาตแล้ว ไปเตรียมน้ำอุ่น ๆ ให้ข้า ข้าจะรอที่นี่ เสร็จแล้วมาเรียกข้าด้วย อ้อ เจ้าต้องทำเองทั้งหมด หากข้ารู้ว่าผู้ใดช่วยข้าจัดการเจ้าแน่”
“เจ้าค่ะ” นางตอบรับอย่างว่าง่าย ไม่มีการต่อปากต่อคำเหมือนเช่นเคย นั่นทำให้จื่อถงนึกประหลาดใจ แต่เจ้าตัวกลับยกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทันนาง คงเป็นเพราะนางไม่ชินกับการได้เห็นสรีระของบุรุษเช่นนี้ จึงมีท่าทีเขินอายอย่างที่เห็น หากเป็นอย่างที่คิดเขารู้แล้วว่าจุดอ่อนของนางคืออะไร คงไม่พ้นสตรีนางอื่น ๆ ที่ต้องยอมศิโรราบให้กับคารมของชายหนุ่มเป็นแน่
เหม่ยหวารีบไปจัดการตามที่นายท่านสั่ง นอกจากจะคิดมากเรื่องที่ต้องเห็นเรือนกายของเขาแล้ว ยังมีอีกเรื่องที่นางคิดแล้วรู้สึกเหนื่อย นั่นคือการต้มน้ำ นางต้องจัดการทั้งหมดด้วยตนเองเลยหรือนี่ ทำไมนายท่านถึงได้ใจร้ายอย่างนี้ คิดแล้วก็ทำหน้าบู้บี้อย่างรู้สึกเหนื่อย
เหม่ยหวาต้องทำตั้งแต่กระบวนการแรกนั่นคือผ่าฟืน ก่อไฟแล้วก็ตั้งหม้อต้มน้ำ ตักไปเทในถังไม้ครั้งแล้วครั้งเล่าจนเต็ม กว่าจะได้ไปเรียกนายท่านก็ใช้เวลาไปเกือบสองชั่วยาม ใบหน้านางเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ นางได้แต่หวังว่านายท่านคงจะรอไม่ไหวและหลับไปแล้ว ภาวนาขอให้เป็นอย่างนั้น
“นายท่านเจ้าคะ บ่าวเตรียมน้ำอุ่นให้เสร็จแล้วเจ้าค่ะ”
“ดีมาก ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”
“ถ้าเช่นนั้นบ่าวเอาเสื้อผ้าของนายท่านไปซักก่อนนะเจ้าคะ”
“ไม่ต้อง มาช่วยอาบน้ำให้ข้าก่อนค่อยไปจัดการ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะเดินนำหน้าไป ไม่เปิดโอกาสให้สาวใช้ตัวป่วนได้หาข้ออ้างใด ๆ ทั้งสิ้น
เมื่อเห็นไอน้ำลอยคลุ้งขึ้นเหนือถังไม้ใบใหญ่ คนที่ยืนมองก็ยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เหล่ตากลับไปมองด้านหลังแล้วกางแขนออก
“ถอดเสื้อผ้าให้ข้าหน่อยสิ”
“หืม…ให้บ่าวถอดหรือเจ้าคะ ทำไมบ่าวต้องถอดด้วย”
“ก็มันเป็นหน้าที่เจ้า เร็ว ๆ เดี๋ยวน้ำเย็นก่อน ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องเอามาเติมให้ข้าอีกนะ หรือจะเอาอย่างนั้น”
“เจ้าค่ะ ๆ”
เหม่ยว่าทำหน้ายุ่งเดินเข้าไปยืนด้านหลังเขา ส่งมือน้อย ๆ ไปสัมผัสผ้าเนื้อดี ดึงมันออกจากแขนแกร่งทีละข้างอย่างเก้ ๆ กัง ๆ เกิดมาเคยถอดเสื้อผ้าให้ใครเสียที่ไหน นอกจากน้องชายของนางเท่านั้น
ถอดด้านบนจนเสร็จแล้วก็เหลือด้านล่าง หัวใจดวงน้อยสั่นระรัว มือไม้สั่นเป็นระวิง จากที่เคยเอาแต่ก้มหน้าบัดนี้ต้องเงยขึ้นเสียแล้ว หาไม่นางก็จะต้องเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น
“เดินมาข้างหน้าสิ ชักช้าเสียจริง”
“เจ้าค่ะ”
นางจำยอมเดินมายืนตรงหน้าท่านแม่ทัพ ซึ่งตอนนี้กำลังยืนเปลือยท่อนบน ส่วนด้านล่างมีเพียงกางเกงสีขาวบางห่อหุ้มเอาไว้ นางหลับตา แล้วตัดสินใจเอื้อมมือไปคลายผ้าที่ผูกเป็นปมตรงขอบกางเกงออกอย่างเร่งรีบ จนคิดว่าทุกอย่างน่าจะเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเอ่ยขึ้น
“บ่าวไปก่อนนะเจ้าคะ”
“ทำไมเจ้าไม่ลืมตา กลัวจะเห็นอะไรงั้นหรือ”
“ไม่กลัวเจ้าค่ะ บ่าวแค่…แค่รู้สึกปวดตาเท่านั้น” นางกล่าวแล้วสาวเท้าเดินไปทั้งที่ยังหลับตา ราวกับคนตาบอดที่กำลังคลำทางไปตามถนน แต่หารู้ไม่ว่าตอนนี้นายท่านได้มายืนขวางทางเอาไว้ ทำให้ตัวของนางปะทะเข้ากับร่างอันกำยำอย่างจัง ดวงตาสวยเบิกมอง ก็เห็นว่าตอนนี้ปลายจมูกของนางอยู่กึ่งกลางแผงอกแกร่งของเขาเสียแล้ว เงยขึ้นไปก็เจอกับสีหน้าอันเย็นชาเช่นเคย นายท่านกระตุกยิ้มมุมปากแวบหนึ่ง สื่อว่าตอนนี้กำลังเป็นต่อ นางรู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่หน้าท้อง มีอะไรนูน ๆ กำลังดันมา จึงก้มลงมอง ดวงตาคู่สวยเบิกโพลงด้วยความตกใจ
YOU MAY ALSO LIKE
