ตั้งแต่รู้ความ จินฟูกุ้ยไม่เคยเป็นอย่างอื่นนอกจากบ่าวรับใช้ หากก็โชคดีที่เจ้านาย…งออกจะเปลี่ยนหน้าถี่ไปสักหน่อย…ล้วนรักใคร่เอ็นดูนางหนักหนา จึง ‘ไม่กล้า’ ปล่อยให้นางอดข้าวเลยสักมื้อ นี่ต้องเป็นเพราะ ‘เสน่ห์ ของนางโดยแท้ หกเสน่ห์ที่ว่าจะใช้ได้ผลกับโอวหยางหลิงอี้ เจ้านายคนล่สุดของนางหรือไม่นะ เมื่อใครต่อใครต่างรู้กันว่าคุณชายผู้นี้เจ้าอารมณ์และเอาแต่ใจที่สุด ขณะที่ฟูกุ้ยก็เป็นสาวใช้ซึ่งผิดจากขนบไปสุดกู่ สำหรับบ่าวรับใช้ หัวจิตหัวใจควรมอบไว้ให้ผู้เป็นนาย แต่ในหัวสมองและสองตาของฟูกุ้ย ระหว่างขาห่านตุ๋นกับคุณชายสามคนงาม นางกลับกระโจนเข้าใส่อาหารโอชะอย่างไม่ลังเลซะนี่!