Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - ตอนที่ 624

TQF:บทที่ 624 ต่างคนต่างมีแผน (1)

 

 

ฟางซูหยุนที่ทั้งโกรธทั้งเคืองพอได้ยินเสียงหัวเราะแล้วก็อารมณ์เย็นขึ้นเยอะ ภายใต้การจ้องมองจากท่านพ่อและท่านแม่นางได้แต่ยืนขึ้น

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวและหยูเฮงน้อยไม่อยู่ มีแต่นางที่สัตว์อมตะเชื่อฟัง เพราะฟางซูหยุนพำนักอยู่ในมิติบ่อยๆ และยังอยู่ด้วยกันกับเฉิงเสี่ยวเสี่ยวด้วย เหล่าสัตว์อมตะจึงรู้จักนางตั้งนานแล้ว

 

นางเดินไปข้างนอก เด็กๆในบ้านก็ตามออกไปดู โดยเฉพาะฟางถงยวี่ที่จับแขนนางไว้อย่างมีความสุข “ท่านย่าใหญ่ ยวี่เอ๋อจะไปกับท่านด้วย”

 

“ได้ พวกเราไปด้วยกัน” ฟางซูหยุนยิ้มเมื่อมองไปยังหลานสาวคนนี้ ในใจมีความสุขไม่น้อย

 

“ท่านย่าใหญ่ ข้าก็จะไปด้วย”

 

“ข้าก็จะไปด้วยท่านย่าใหญ่ ข้าไม่อยากพลาดเรื่องสนุกแบบนี้”

 

พี่น้องฟางซีเฉิงไม่ยอมล้าหลัง จะตามออกไปดูด้วย ฟางซูหยุนยิ้มเบาๆพยักหน้าให้กับพวกเขา

 

ภายใต้การห้อมล้อมจากเด็กๆ ฟางซูหยุนปรากฏตัวสู่สายตาทุกคน

 

เมื่อนางออกมา เจ้านกที่เฝ้าอยู่หน้าประตูพากันบินขึ้นไปหมดเพื่อให้พวกนางออกมา

 

พอก้าวออกมาฟางซูหยุนก็กลับมามีท่าทีเย็นชา “ใครจะเข้าไปรึ”

 

“ซูหยุน พวกเราเอง คือพวกเราอยากคุยกับพ่อเจ้า” 1 ในตาแก่เผยรอยยิ้มใจดี

 

ตาแก่คนอื่นรีบตามขึ้นมาและคลี่ยิ้มเอาใจ

 

เด็กๆที่ตามออกมาต่างยืดอกด้วยท่าทีภาคภูมิ พวกเขาไม่ต้องทำตัวต่ำต้อยต่อหน้าคนพวกนี้อีกแล้ว และก็ไม่ต้องเอาอกเอาใจคนพวกนี้ และก็ไม่ต้องโดนพวกเขาเยาะเย้ยถากถางด้วย

 

กลับกัน เหล่าคนรุ่นหนุ่มสาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆต่างมีสีหน้าอิจฉาพวกเขา 2 พี่น้อง อย่างไรซะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ทุกคนก็เห็นกันหมด

 

กับการตั้งใจประจบประแจงของเหล่าอาวุโสแล้ว ฟางซูหยุนเพียงแค่กวาดตามองอย่างเย็นชาก่อนจะสั่งกับเจ้านกที่บินอยู่บนท้องฟ้า “เสี่ยวเสี่ยวมีเรื่องต้องทำ พวกเจ้าหาที่พักซะหน่อย”

 

“จิ๊บๆๆๆ”

 

เสียงนกร้องเบาๆถือเป็นการตอบรับฟางซูหยุน เหล่านกน้อยก็บินไปบนบ้านต่างๆอย่างว่าง่าย แต่ยังคงเฝ้าที่นี่ไว้

 

หากมีคนก่อเรื่อง พวกมันก็จะมาปรากฏตัวทันที แม้ว่าสัตว์อมตะพวกนี้จะยังไม่กลายร่างเป็นคน แต่จิตสำนึกของพวกเขาก็ไม่ต่างอะไรมากกับมนุษย์ผู้ใหญ่ พอจะรู้อยู่บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น

 

สั่งเสร็จฟางซูหยุนไม่แม้แต่จะมองพวกเขา ก็จูงมือเด็กๆเดินกลับไป

 

“ยัยหนูคนโตตระกูลฟาง…”

 

จู่ๆตาแก่คนหนึ่งข้างๆก็เรียกฟางซูหยุนไว้

 

ฟางซูหยุนชะงักฝีก้าวพลางหันกลับมามอง เห็นว่าผู้เฒ่า 2-3 คนเดินมาหาตัวเอง และท่าทางพวกเขาก็ดูใจดี “พวกเจ้าคือ…”

 

“ยัยหนูคนโตตระกูลฟาง เจ้าลืมจริงๆเหรอว่าข้าคือใคร” ตาแก่ผมขาวคนหนึ่งมองนางด้วยรอยยิ้ม

 

ฟางซูหยุนมองไปมองมาก็นึกออกทันที ร้องเสียงหลง “ท่านคือท่านตารอง”

 

ท่านตารองที่ว่าเป็นน้องชายของตาแท้ๆของฟางซูหยุน ตอนเด็กๆนางเคยเจอเขา และหน้าตาก็คล้ายคลึงท่านตาด้วย ไม่ผิดแน่

 

ชื่อของผู้เฒ่าคนนี้คือมู่หรงหงเฟย เขาเองก็รู้เรื่องของบ้านใหญ่ตระกูลฟางดี พี่ชายของเขาเสียชีวิตไปไว ส่วนเขาก็แค่ญาติคนละสายเท่านั้น เรื่องของบ้านใหญ่ตระกูลฟางไม่อาจแทรกแซงได้ นอกจากสงสารในใจแล้วก็ทำอะไรไม่ได้อีก

 

แต่การกลับมาของฟางซูหยุนทำให้เขาแปลกใจระคนดีใจ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เฝ้าอยู่ที่นี่ตลอด เขาพยักหน้าพลางยิ้ม “ยัยหนูคนโตตระกูลฟาง ไม่คิดว่าเจ้าจะกลับมาแล้ว และยังจำข้าได้ด้วย”

 

“ซูหยุนคารวะท่านตารอง ไม่คิดว่าท่านตารองมาด้วย เสียมารยาทเสียจริงๆที่ไม่ได้ไปต้อนรับ” ฟางซูหยุนเย็นชากับเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลฟางตัวเองเท่านั้น กับคนของตระกูลอื่นๆแล้ว โดยเฉพาะตระกูลที่เป็นญาติกันนางปฏิบัติด้วยมารยาทตลอด

 

เด็กๆตระกูลฟางก็ไม่กล้าเสียมารยาท คารวะตาแก่ที่เป็นญาติกับครอบครัวตัวเอง

 

มู่หรงหงเฟยกลับชี้ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆคนหนึ่งพลางเอ่ย “ยัยหนูคนโตตระกูลฟาง คนๆนี้ก็เกี่ยวดองกับเจ้าเหมือนกัน เขาเป็นท่านตาของหลานเจ้า ชื่อมู่หรงซงหมิง”

 

“ที่แท้ก็พี่มู่หรงนี่เอง ซูหยุนเสียมารยาทไป” ฟางซูหยุนคารวะญาติคนนี้

 

“เรื่องเล็กๆ ซูหยุนน่าจะยังจำข้าได้อยู่ ตอนนั้นข้าเคยเป็นเพื่อนเล่นกับหมิงเห้อ ไม่รู้ว่าเจ้ายังจำได้อยู่มั้ย” มู่หรงซงหมิงพินิจพิเคราะห์ฟางซูหยุนที่งดงามไร้ที่ติ แววตาเป็นประกาย

 

“พวกเราน่าจะเคยเจอกัน คุ้นตาอยู่” ฟางซูหยุนพยักหน้า เอียงตัว “ท่านตารอง พี่มู่หรง เชิญ…”

 

“เชิญ….”

 

ไม่ว่าจะเป็นคนที่ถูกเชิญหรือไม่ถูกเชิญก็พากันเข้ามาหมด พอดีเลยมีคนนำทาง ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวก็เข้าไม่ได้อีก

 

ฟางเต๋อหยวนออกมาต้อนรับแล้ว เมื่อเห็นคนที่คุ้นเคยก็ทักทายกันอีกสักพักก็พากันเข้าห้องรับแขกไป

 

ตาแก่ทั้งฝูงแกล้งทำเป็นคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ แต่นึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย เด็กสาว 2 คนที่กลับมาพร้อมฟางซูหยุนไปไหนซะแล้ว ไม่เห็นพวกนางเลย

 

แม้ว่าพวกเขาจะแปลกใจ แต่ก็ไม่กล้าสอบถามต่อหน้าฟางซูหยุน แต่ละคนคุยกันแต่เรื่องที่ไม่เกี่ยวกัน สายตากลับเหลือบไปที่ฟางซูหยุนบ่อยๆ คอยฟังสิ่งที่นางพูด

 

ฟางซูหยุนไม่มีอารมณ์จะสนใจตาแก่พวกนี้ นางคุยเล่นอยู่กับพวกผู้หญิงและเด็กๆ

 

“ท่านย่าใหญ่ วิทยายุทธของน้องสูงแค่ไหนเหรอ” ฟางถงยวี่ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

 

พูดถึงหลานสาวตัวเอง ฟางซูหยุนเผยรอยยิ้มบางๆ “ตอนนี้เสี่ยวเสี่ยวอยู่ตอนปลายของระดับก้าวสู่เทพเทวาแล้ว อีกไม่นานน่าจะบรรลุเป็นปรากฏเทพเทวาได้”

 

“ซื้ดดด”

 

เด็กๆต่างสูดลมหายใจเข้าลึก พวกเขาทุกคนรู้ว่าวิทยายุทธของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวสูงกว่าพวกเขา แต่ไม่คิดว่าจะสูงถึงขั้นที่พวกเขาได้แต่มอง

————————