Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - ตอนที่ 588

TQF:บทที่ 588 เข้าพบเจ้าเมือง (2)

 

“ขอบคุณท่านเจ้าเมือง”

 

เฉิงเสี่ยวเสียวยืนขึ้นอีกครั้งและประสานมือกับผู้อาวุโส “ข้าน้อยอารวะผู้อาวุโส โปรดชี้แนะด้วย”

 

ผู้อาวุโสเหล่านี้ก็ไม่กล้าวางท่าอะไรต่อหน้าท่านเจ้าเมือง จึบรึบลุกขึ้นประสานมือกลับ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเฉิงเสี่ยวเสี่ยว

 

“ไม่ต้องเกรงๆ อีกหน่อยก็ต้องเจอกันบ่อยๆ นั่งลงคุยกันเถอะ” ท่านเจ้าเมืองยิ้มอ่อนโยน

 

ทั้งหมดนั่งลงอีกครั้ง ท่านเจ้าเมืองเริ่มไถ่ถามถึงที่มาที่ไปของบ้านตระกูลเฉิง ไม่ว่าเขาจะถามด้วยความตั้งใจอะไรเฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็เตรียมคำตอบไว้หมดแล้ว

 

ไม่รู้ว่าท่านเจ้าเมืองเชื่อมั้ย แต่ท่าทางเขาก็ไม่ได้สงสัยอะไร เฉิงเสี่ยวเสี่ยวถือซะว่าอีกฝ่ายยอมรับที่มาที่ไปของตัวเองแล้ว

 

“หัวหน้ากลุ่มเฉิงตั้งใจมาถึงนี่คงไม่ใช่แค่มาเจอหน้าข้าหรอกใช่มั้ย ไม่ทราบว่าหัวหน้ากลุ่มเฉิงมีธุระอะไรพูดมาได้เลย”

 

รอยยิ้มบางๆคลี่ออกบนใบหน้าของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวเมื่อท่านเจ้าเมืองถาม “ที่มาครั้งนี้มีเรื่องจะไหว้วานท่านเจ้าเมืองจริงๆ หวังว่าท่านเจ้าเมืองจะช่วยเหลือ”

 

“หืม ไม่ทราบว่าเรื่องอะไร” ท่านเจ้าเมืองเลิกคิ้ว สายตาคมกริบขึ้น

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวสีหน้าเรียบเฉย “ท่านเจ้าเมือง กลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนของเราอยากจะเปิดร้านในเมือง หวังว่าท่านเจ้าเมืองจะอนุญาต”

 

“ร้าน? กลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนจะเปิดร้าน?” ท่านเจ้าเมืองนึกว่าตัวเองฟังผิด

 

“ใช่ พวกเราอยากจะเปิดร้านขายทรัพยากรต่างๆ หวังว่าท่านเจ้าเมืองจะอนุญาต”

 

“พวกเจ้าเป็นกลุ่มทหารรับจ้าง…”

 

ท่านเจ้าเมืองมองนาง ปมคิ้วค่อยๆคลายออก “ปกติแล้วไม่มีกลุ่มทหารรับจ้างไหนเปิดร้าน ปกติแล้วพวกเจ้าจะแลกเปลี่ยนอะไรก็ไปที่สมาคมทหารรับจ้าง ไม่ทราบว่าทำไมหัวหน้ากลุ่มเฉิงถึงอยากเปิดร้านเอง”

 

“พูดไปท่านเจ้าเมืองอย่าหัวเราะนะ”

 

ขนตาหนาเป็นแพของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวกระตุกเล็กน้อย พลางคลี่ยิ้มออกอย่างอ่อนโยน “ในมือของพวกเรามีทรัพยากรที่อยากจะขายอยู่ และทหารรับจ้างของเราจะไม่ไปรับภารกิจที่สมาคม พวกเราจะตั้งกลุ่มลาดตระเวนกันเองและรับภารกิจที่ลูกค้ามาจ้างวานไว้ จึงต้องเปิดร้านขึ้นมา หวังว่าท่านเจ้าเมืองจะไม่ว่าอะไร”

 

ชี้แจงทุกอย่างออกไปตรงๆโดยไม่ปิดบังอะไร อย่างไรซะกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนของตัวเองก็ไม่เหมือนกับคนอื่น และจะไม่มีวันเหมือน

 

ท่านเจ้าเมืองชะงักไป ผู้อาวุโสท่านอื่นก็มีท่าทีประหลาดใจ พวกเขาเองก็เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรกว่าคนของกลุ่มทหารรับจ้างจะไม่ทำการแลกเปลี่ยนกับสมาคมทหารรับจ้าง

 

ไม่ทันที่พวกเขาจะพูดอะไรเฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็ลุกขึ้นประสานมืออีกครั้ง “ข้าน้อยจะรอฟังข่าวจากท่านเจ้าเมือง ขอลาไปก่อน”

 

กว่าพวกเขาจะรู้ตัวนางก็เดินออกจากห้องรับแขกไปแล้ว เหลือแค่เหล่าผู้อาวุโสที่มองหน้ากันอยู่ สายตาพวกเขาทอดไปยังท่านเจ้าเมืองอย่างพร้อมเพรียงกัน

 

“น่าสนใจ น่าสนใจจริงๆ”

 

ท่านเจ้าเมืองถูมือพลางหัวเราะเบาๆ สายตามองไปยังที่ที่เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเคยนั่งแล้วชะงักไปนิดหน่อย เขาเห็นแหวนมิติ 1 วงวางอยู่ข้างแก้ว

 

เหล่าผู้อาวุโสมองตามสายตาของท่านเจ้าเมืองไปก็เห็นแหวนมิติเหมือนกัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นของที่เฉิงเสี่ยวเสี่ยวตั้งใจให้ไว้

 

“ยัยเด็กนี่น้า จริงๆเลย” ท่านเจ้าเมืองขำ ยื่นมือออกไปดูแหวนมิติเข้ามาหาตัว

 

พอลองใช้จิตเข้าไปสอดส่องในแหวนมิติดู ใบหน้าเปื้อนยิ้มอึ้งไปนิดๆ มีความปิติและความโลภปรากฏขึ้นในแววตาก่อนจะเอ่ยต่อ “บ้านตระกูลเฉิงที่ยากจะประเมินจริงๆ…”

 

บ้านตระกูลเฉิงยากจะประเมิน?

 

เหล่าผู้อาวุโสมีสีหน้าแปลกใจ เหมือนว่ายังไม่มีใครในฮวงยันถูกท่านเจ้าเมืองชมเช่นนี้มาก่อน หรือว่าบ้านตระกูลเฉิงจะน่ากลัวขนาดนี้จริงๆ

 

พวกเขาไม่รู้ว่าในแหวนมิติมีอะไร แต่ก็พอเดาออกว่าต้องเป็นของดีแน่ๆ

 

“ท่านเจ้าเมือง เรื่องที่คนตระกูลเฉิงอยากจะเปิดร้าน พวกเราจะ….” 1 ในผู้อาวุโสถามท่านเจ้าเมืองที่มีสีหน้ายินดีปรีดาอยู่เต็มเปี่ยม

 

สายตาท่านเจ้าเมืองเป็นประกาย “อีก 2-3 วันพวกเจ้าเอาเอกสารไปให้นางนะ ให้นางเปิดร้านไป อย่างไรซะก็ไม่มีใครเคยตั้งกฎว่ากลุ่มทหารรับจ้างห้ามเปิดร้าน”

 

“ขอรับท่านเจ้าเมือง” เหล่าผู้อาวุโสพยักหน้ารับคำ

 

“ผู้อาวุโสทุกท่าน ได้ข่าวว่าที่บ้านตระกูลเฉิงมีจักพรรดิ์อมตะนับร้อย ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงมั้ย หลังจากนี้ทุกท่านต้องคอยจับตาตระกูลเฉิงให้ดี พอมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเราจะได้รู้”

 

“ขอรับท่านเจ้าเมือง”

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวออกจากตำหนักเจ้าเมืองไปตั้งนานแล้ว จึงไม่ล่วงรู้ถึงคำสั่งของเจ้าเมือง เมื่อนางกลับถึงบ้านก็ให้คนไปเรียกเกาชิงหยางและสหายทั้ง 2 มา

 

ครึ่งชั่วยามต่อมาพวกเขาก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเธอ

 

“หัวหน้ากลุ่ม เรียกพวกเรามามีอะไรให้ทำหรือขอรับ” เกาชิงหยางประสานมือถามด้วยความนอบน้อม

 

“สถานการณ์ของสหายเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวถามถึงสถานการณ์พวกเขา

 

“หัวหน้ากลุ่ม ชีวิตพวกเขาตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณที่หัวหน้ากลุ่มเป็นห่วง” เกาชิงหยางมีแววตาซาบซึ้ง ถ้าไม่ใช่เพราะคนตรงหน้านี้ บางทีพวกเขาอาจถูกไล่ออกจากฮวงยันไปตั้งนานแล้ว หรืออาจถึงขั้นตายอยู่ข้างนอกไปแล้วก็ได้

————————