Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - ตอนที่ 584

TQF:บทที่ 584  รักมิเสื่อมคลาย (2)

 

 

“เรื่องอะไรก็มีข้อยกเว้นน่ะ เจ้าหนุ่มนั้นรักมากเกินไป ไม่กลัวว่าตัวเองจะเป็นบ้าเลย พยายามจะทะลุมนต์สะกดให้ได้”

 

พูดมาถึงตรงนี้ตาแก่ซอมซ่อก็มีท่าทีปวดใจ “เจ้าหนุ่มนี่มีจิตใจที่แน่วแน่ และยังดื้อรั้นด้วย สถานการ์ของเขาตอนนี้ข้าคงไม่สามารถลงมือสะกดความทรงจำเขาอีกครั้ง เพราะถ้าทำแบบนั้นก็อาจจะทำให้เขาบาดเจ็บได้”

 

“เรื่องนี้…” ชายวัยกลางคนไม่รู้จะพูดอะไรดี

 

ไม่ว่าอย่างไรลูกศิษย์ของเขาก็ทำผิดจริง แล้วยังไปสะกดความทรงจำของโม่ซวนซุน ทำให้เรื่องใหญ่เข้าไปอีก ถ้าหากโม่ซวนซุนทะลุมนต์สะกดออกมาได้จริงๆแล้วโวยวาย เกรงว่าไม่มีใครจะห้ามปรามได้

 

ที่สำคัญที่สุดคือใน 1 ปีนี้ พวกเขาล้วนดูออกว่าหยินเฟิ่งจากความอิจฉาในตอนแรกได้เปลี่ยนไปเป็นรักแล้ว ยัยหนูนี่เกิดความรู้สึกรักขึ้นจริงๆ

 

อย่างไรซะสถานการณ์ของทั้งคู่ใน 1 ปีนี้ก็อยู่ในสายตาพวกเขา 3 คนหมด ไม่มีเรื่องไหนที่ไม่รู้

 

ในช่วงเวลาสั้นแค่นี้ความทรงจำของโม่ซวนซุนก็จะกลับมาแล้ว พวกเขาทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

 

“ศิษย์น้องสอง เจ้าให้หยินเฟิ่งเก็บตัวดีมั้ย หรือไม่ก็ไปหาประสบการณ์ข้างนอก” เจ้าโถงนึกวิธีออกแค่นี้จริงๆ

 

“ศิษย์พี่ ท่านคิดว่าเป็นไปได้เหรอ” ชายวัยกลางคนยิ้มเฝื่อนๆ “เจ้าก็รู้ว่าตอนนี้หยินเฟิ่งใส่ใจทุกการกระทำของอาจารย์ปู่เล็ก นาง….”

 

“ถ้าเด็ก 2 คนนี้มีเรื่องกันนี่…..”

 

เจ้าโถงก็ส่ายหน้าด้วยรอยยื้มเฝื่อนๆเช่นกัน และหันไปบอกกับตาแก่ซอมซ่อตรงหน้า “อาจารย์ปู่ ไม่ว่าอย่างไรหยินเฟิ่งก็เป็นรุ่นหลังที่โดดเด่น อย่าปล่อยให้นาง….”

 

“พวกเจ้า 2 คนนี่ยังมองเรื่องนี้ไม่ออกเลยนะ”

 

ตาแก่ซอมซ่อควักกระติกเหล้าก่อนจะกรอกเข้าปากพลางเอ่ย “พวกเจ้านี่น้า ที่ต้องเป็นห่วงกลับไม่ห่วง เจ้าซวนซุนน่ะจัดการง่าย ที่จัดการยากคือยัยหยินเฟิ่งของพวกเจ้า พวกเจ้าควรจะรู้ว่าเมื่อผู้หญิงรักใครสักคนเข้าแล้วก็น่ากลัวได้ไม่แพ้สิ่งใด”

 

“อาจารย์ปู่ ท่านหมายความว่า….”

 

“ที่ข้าจะสื่อง่ายมาก เจ้าซวนซุนไม่มีทางชอบนาง พูดตรงๆไม่ลงมือฆ่านางซะก็ดีเท่าไหร่แล้ว เพื่อไม่ให้พวกเขาทำอะไรแย่ๆลงไปด้วยความรู้สึกนี้ พวกเจ้าให้นางกินยาเม็ดลืมรักไปจะดีที่สุด แล้วก็ให้นางไปเก็บตัวฝึกฝนซะ”

 

ยาเม็ดลืมรัก?

 

2 ศิษย์พี่น้องอึ้งไป ไม่คิดเลยว่ามันจะหนักหนาถึงขั้นนี้ เจ้าโถงถามด้วยความสงสัย “อาจารย์ปู่ จำเป็นด้วยเหรอ แม้เราจะรู้ว่าระหว่างอาจารย์ปู่เล็กและหยินเฟิ่งมีกรรมต่อกัน แต่ก็ไม่น่าจะถึงขั้นที่ต้องให้หยินเฟิ่งกินยาเม็ดลืมรักหรอกมั้ง”

 

ใครๆก็รู้ว่าเมื่อกินยาเม็ดลืมรักแล้วก็จะลืมความรู้สึกทุกอย่างหมด สำหรับคนทั่วไปแล้วการลืมความรู้สึกเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาก เรียกได้ว่ามีสภาพเหมือนกับหุ่นเชิดเลย คนแบบนี้จะมีชีวิตต่อไปเพื่ออะไรกัน

 

“เห้อ พวกเจ้านี่…..”

 

เหมือนว่าตาแก่ซอมซ่อจะมองความคิดของพวกเขาออก ได้แต่ถอนหายใจ “พวกเจ้าไปตัดสินใจเอาเองก็แล้วกัน บางทีลืมเสียดีกว่าไม่ลืม ข้าเองไม่ค่อยสบายใจนัก เหมือนโถงวิหารสวรรค์จะมีวิบากกรรมจากบัญชาสวรรค์อยู่ ส่วนกรรมนี้มาจากไหนข้าไม่สามารถทราบได้ พวกเจ้าระวังไว้ให้ดีก็แล้วกัน”

 

พูดจบตาแก่ซอมซ่อก็เลิกสนใจพวกเขาและหายตัวออกไป

 

มาไวไปไว คนอื่นไม่มีแม้โอกาสจะรั้งเอาไว้ เหลือเพียง 2 ศิษย์พี่น้องที่มองหน้ากันอยู่

 

โถงวิหารสวรรค์สาขาฮวงยัน

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพาเหล่าทหารยามรออยู่ที่ลานกว้างเล็กๆด้านนอกโถงวิหารสวรรค์

 

วันนี้เป็นวันที่อาจารย์และอาจารย์หญิงมาคัดตัว นางก็มาด้วยตัวเอง

 

ลูกศิษย์ที่มาคัดตัวเข้าๆออกๆกันไม่น้อย ขณะเดียวกันที่ลานกว้างเล็กๆนี่ก็มีคนมารอเพื่อนฝูงญาติสนิทตัวเองที่มาคัดตัวอยู่ไม่น้อย

 

แน่นอนว่าบางคนก็แค่มารอดูเรื่องสนุกๆเท่านั้น ทั้งลานกว้างเล็กๆนี่มีคนอยู่หลายร้อยคน แต่ละคนก็กำลังหารือกันด้วยเสียงแผ่วเบา ทำให้ที่ลานกว้างมีเสียงเซ็งแซ่

 

“ขอถามได้มั้ย เจ้าคือหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนรึเปล่า”

 

จู่ๆก็มีเสียงเอ่ยถามดังมา ทำให้คนจำนวนไม่น้อยเพ่งความสนใจมาทางนี้

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวที่กำลังอยู่ในภวังค์ความคิดคุกรุ่นเล็กน้อยที่ถูกขัด นางมองอีกฝ่ายนิ่งๆ

 

ชายหนุ่มกำยำคนหนึ่งมาพร้อมกับพวกอีกหลายคน จากลมปราณอันแข็งแกร่งของพวกเขาก็รู้ได้ว่าล้วนเป็นมือดีในกลุ่มทหารรับจ้างทั้งนั้น แต่เรื่องนี้ไม่สำคัญ เพราะตัวเองไม่รู้จักคนพวกนี้

 

“มีอะไรกับข้ารึ” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวตอบไม่รู้ร้อนรู้หนาว

 

ชายหนุ่มกำยำยิ้มโชว์ๆฟันขาว ประสานมือพร้อมกล่าว “ข้าน้อยคือหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้น ยินดีที่ได้รู้จักหัวหน้ากลุ่มเฉิง”

 

“ยินดีที่ได้รู้จัก” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวประสานมือ ข้อมูลของกลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นปรากฏขึ้นในหัว

 

กลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นเป็นกลุ่มระดับ 3 เป็นพวกฝีมือชั้นยอดทั้งนั้น ไม่ว่าจะใครหน้าไหนหรืออิทธิพลไหนหากเจอกับคนของกลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นก็ต้องโอนอ่อนนอบน้อม ไม่กล้าแหยมพวกเขา

 

เพียงแต่เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่ แต่จากความรู้สึกแม้คนตรงหน้าไม่ได้มาเพื่อฆ่า แต่นางก็รู้สึกได้ถึงความไม่เป็นมิตร

 

“ในที่สุดข้าน้อยก็ได้เจอกับคนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนสักที ได้ข่าวว่าเป็นผู้หญิง ตอนแรกคิดว่าเป็นไปไม่ได้ ไม่คิดเลยว่าหัวหน้ากลุ่มจะเป็นหญิงงาม ยากจะหาจริงๆ”

——————-