Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - ตอนที่ 573

TQF:บทที่ 573 เข้าพัก ณ บ้านใหม่ (2)

 

 

 

“กลุ่มทหารรับจ้างไป๋หู่ของพวกเจ้าคงจะรับภารกิจอะไรไม่ได้แล้วล่ะ เอาอย่างนี้ พวกเรากำลังจะลงทะเบียนกลุ่มทหารรับจ้าง ถ้าพวกเจ้ายอมก็เข้ารับกลุ่มพวกเราได้”

 

“จริงหรือ…”

 

ทั้ง 3 อึ้งไปอีกครั้ง เห็นหยูเฮงน้อยพยักหน้ายิ้มแย้มถึงได้รู้ว่านางไม่ได้ล้อเล่น

 

นึกถึงความสามารถของพวกนาง 2 พี่น้อง ใจของทั้ง 3 เร่าร้อนขึ้นทันที เดิมทีนึกว่าจากนี้จะไม่มีที่พึ่งอีกแล้ว และยังมีภาระอีกมากมาย ยื้อต่อไปแต่ละวันโดยไร้ความหวัง ไม่คิดว่ามีพรหล่นจากฟ้าอีกแล้ว หล่นใส่พวกเขาจนมึนหัวไปหมด

 

หยูเฮงน้อยตัดสินใจรับพวกเขาไว้ เพราะดูออกว่าพวกเขาเป็นคนที่รักเพื่อนฝูง เก็บคนแบบนี้ไว้ทำงานใกล้ตัวก็สบายใจ

 

นางสั่งพวกเขาไว้ว่า 2 วันนี้อย่าเพิ่งออกจากฮวงยันเสร็จก็กลับตึกเล็กไปอย่างมีความสุข

 

จนกระทั่งหยูเฮงน้อยหายไป ทั้ง 3 ก็ยังมีความรู้สึกเหมือนฝันไป

 

“พี่เกา ต่อไปนี้พวกเราสามารถติดตามพวกนางได้จริงๆหรือ” โจวไห่หยันอดหยิกขาตัวเองไม่ได้ เจ็บจนกัดฟันกรอดถึงรู้สึกได้จริงๆว่าไม่ได้ฝันไป

 

ตู้จินเฟยยังคงมองเกาชิงหยางด้วยความมึนงง ราวกับต้องการคำยืนยันอีกครั้ง

 

เกาชิงหยางไม่ได้ทำให้พวกเขาผิดหวัง พยักหน้าหนักแน่น “ถูกต้อง ต่อจากนี้พวกเราก็มีความหวังแล้ว”

 

“เยี่ยมไปเลย”

 

ทั้ง 3 ดีใจเป็นอย่างมาก ไม่มีสีหน้าหม่นหมองอีกต่อไป

 

ทันทีที่หยูเฮงน้อยปรากฏตัวเฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็รู้ทันที นางลืมตาขึ้นถามเจ้าตัวเล็กที่ยังยิ้มแย้มอยู่ “เจ้าออกไปแค่แปปเดียวไปเจอเรื่องอะไรดีๆเข้าล่ะ”

 

“อิอิ ต้องมีเรื่องดีอยู่แล้ว” หยูเฮงน้อยนั่งลง “คุณหนู ข้ารับคนเข้ากลุ่มทหารรับจ้างของเราเข้ามา 3 คน เป็นไง”

 

“อะไรนะ นี่มันเรื่องอะไรกัน”

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่รู้ว่าหยูเฮงน้อยออกไปพบใครมา เมื่อได้ยินคำนี้ก็รู้สึกแปลกใจ ตาของหยูเฮงน้อยน่ะดี คนทั่วๆไปไม่มีทางเข้าตานาง ไม่คิดเลยว่าออกไปแปปเดียวก็หาได้ถึง 3 คน

 

เห็นนางยิ้มอย่างกับจิ้งจอก เฉิงเสี่ยวเสี่ยวคิดไปคิดมาก็ถามอีก “สมาชิก 3 คนที่เจ้าว่าคงไม่ใช่พวกเกาชิงหยางหรอกนะ”

 

“เอ๋ คุณหนู ท่านทายถูกได้อย่างไรกัน” หยูเฮงน้อยถามด้วยความประหลาดใจ

 

“นอกจากพวกเขาแล้วจะมีใครอีก และยังบังเอิญขนาดนี้ รับครั้งเดียวได้ถึง 3 คน เจ้านึกว่าซื้อผักที่ตลาดหรือไง หยิบตามที่เจอ”

 

“เฮ่ะๆคุณหนู ข้าว่าพวกเขาก็เหมือนผักที่ตลาดนั่นแหละ ข้าน่ะเก็บพวกเขาได้ที่ห้องโถง”

 

“เอาล่ะ เล่ามาซิว่านี่มันยังไงกันแน่ ข้าจำได้ว่าพวกเขาเป็นสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างอื่น”

 

เมื่อเฉิงเสี่ยวเสี่ยวถาม หยูเฮงน้อยก็รีบเล่าเรื่องที่ได้ยินจากเกาชิงหยางให้นางฟัง และไม่ลืมที่จะย้ำอีกครั้งว่าพวกเขาเต็มใจเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างของพวกนาง

 

“ที่แท้ก็เกิดเรื่องแบบนี้ขี้นนี่เอง มิน่าล่ะ”

 

เมื่อฟังจบ เฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ “พวกเขาถือเป็นคนรักเพื่อนรักฝูงดี รับไว้ก็ไม่เสียหาย อีกหน่อยยกระดับวิทยายุทธพวกเขาขึ้นไปก็ยังสามารถรับหน้าแทนพวกเราได้ด้วย พวกเขาน่ะคุ้นเคยกับฮวงยันนี่มากกว่าเราเยอะ เรียกได้ว่ามีประโยชน์มากมาย”

 

“แน่นอนอยู่แล้วคุณหนู ถือว่าข้าทำเรื่องดีรึเปล่า” หยูเฮงน้อยได้ใจเหมือนเด็กที่รอรางวัลจากผู้ใหญ่

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวหัวเราะก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวนาง “แน่นอนสิ เจ้าน่ะเป็นตัวนำโชคของข้าเลยนะ”

 

“อิอิ”

 

เสียงหัวเราะของหยูเฮงน้อยสะท้อนอยู่ในห้อง เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเองก็เช่นกัน

 

วันรุ่งขึ้น ผู้จัดการจากตึกว่านซางส่งคนมาแจ้งว่าเจ้าของบ้านได้มาถึงแล้ว รอให้พวกนางไปเซ็นชื่อ

 

เรื่องนี้ปล่อยให้ท่านย่าฟางซูหยุนเป็นคนจัดการ อย่างไรซะแผ่นคริสตัลประจำตัวของนางก็เป็นของอำเภอชั้น 1 ถือว่ามีบารมีในอำเภอชั้น 2 นี้ จะได้ไม่ปล่อยให้คนอื่นดูถูกฐานะของพวกเขา

 

เมื่อได้ใบโฉนดของบ้านมา ทุกคนก็ได้มีที่ให้พำนักพักพิงเสียที จึงรีบย้ายออกจากโรงเตี๊ยมและไปอยู่ในบ้านที่เป็นของตัวเอง

 

ภายใต้การนำของคนจากตึกว่านซาง ทั้งหมดก็มาถึงหน้าประตู

 

ป้ายด้านบนถูกเอาลงแล้ว ประตูทั้ง 2 บานปิดสนิท รูปปั้นหินสิงโตก็หม่นหมองด้วยการกัดกร่อนจากพายุฝน แต่หากมองดีๆจะเห็นได้ว่าฝีมือการสลักนั้นประณีตและบรรจงมาก ท่าทางเหมือนมีชีวิตจริงๆ น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก

 

“แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ที่นี่ก็คือบ้านของพวกท่าน ข้าน้อยลาไปก่อน” เด็กนำทางประสานมือกับทุกคนและเตรียมจากไป

 

ผู้เฒ่าหยิงพลิกมือขวาขึ้นก็มีหินพลังวิญญาณระดับล่าง 2 เม็ด เขารีบยัดเข้าไปในมือเด็กนำทาง “ขอบคุณเจ้าที่ช่วยนำทาง เชิญกลับได้”

 

“พ่อบ้านพูดเกินไป อีกหน่อยถ้ามีความต้องการอะไรอีกเชิญมาที่ตึกว่านซางได้เลย”

 

เด็กนำทางได้ของไปก็ไม่ลืมที่จะโฆษณาให้นายจ้างของตัวเอง ทุกคนที่ได้ฟังก็อมยิ้ม

 

เมื่อเขาจากไป ผู้เฒ่าหยิงก็ผลักประตูออกและนำเข้าไปก่อน

 

ทุกคนตามเข้าไป สวนข้างหน้าเป็นที่กว้างหลายร้อยเมตร รับได้เป็นพันคน พื้นตรงกลางเป็นลานกว้างที่ปูด้วยอิฐดำ 2 ฝั่งริมเป็นสวนดอกไม้สี่เหลี่ยม มีดอกไม้นานาชนิดที่ไม่ทราบชื่อขึ้นอยู่ ปลิวไหวไปตามลม

 

ทุกคนพอใจกับสวนหน้าบ้านนี้มาก หยูเฮงน้อยกระโดดไปพูดไป “ไม่เลวๆ ที่นี่กว้างขวางเพียงพอ จะได้เป็นที่ฝึกด้วย”

 

“เดิมทีพวกเราก็ต้องการสวนใหญ่ๆแบบนี้อยู่แล้ว โชคดีที่ไม่เลวเลย” ผู้เฒ่าหยิงก็พยักหน้าอย่างพอใจ

 

ฟางซูหยุนสำรวจรอบสวนนี้พลางพยักหน้า “พวกเราลองเดินดูก่อน สวนด้านหลังก็คงไม่แย่ ถ้าหากมีอะไรที่ต้องปรับปรุงจะได้รีบให้คนไปทำ”

—————————–