Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - ตอนที่ 533

TQF:บทที่ 533 ความทรงจำถูกสะกด บรรลุปรากฏราชันย์จักพรรดิ์(2)

 

โม่ซวนซุนที่กำลังจะตอบโต้รู้สึกเหมือนหัวระเบิด ก่อนจะมืดไปหมดและไม่รู้สึกตัวอีก

 

ผ่านไปครู่หนึ่ง ตาแก่ซอมซ่อก็หยุดลงก่อนจะตวัดมือเบาๆอุ้มโม่ซวนซุนขึ้นมา เตรียมจะจากไป

 

“อาจารย์ปู่….”

 

เจ้าโถงรีบร้องเรียกเขาไว้ เขามองไปยังโม่ซวนซุนที่สลบอยู่ “อาจารย์ปู่ อาจารย์อาเป็นอย่างไรบ้าง”

 

“วางใจเถอะเจ้าหนู อย่างไรซะเจ้าเด็กนี่ก็เป็นลูกศิษย์ที่ข้าหมายตาไว้ ข้าจะทำร้ายเขารึไง เจ้าเด็กนี่ดื้อรั้นเกินไป ไม่ให้เขากลับไปคงจะต้องวุ่นวายกันอีกแน่ ให้เขากลับไปก็ไม่ได้ ลิขิตฟ้าไม่อนุญาต ต้องสะกดความทรงจำส่วนหนึ่งของเขาไว้ก่อน รอให้วิทยายุทธของเขาสูงขึ้นก็จะกลับเป็นเหมือนเดิมได้เอง”

 

“งั้นก็ดีๆ” เจ้าโถงยิ้มอย่างดีใจออกมาในที่สุด “ขอแค่อาจารย์อาไม่เป็นไรก็พอ”

 

“เจ้านี่น้า…”

 

ตาแก่ซอมซ่อหัวเราะก่นด่าไปคำนึงด้วยความพอใจก่อนจะหายตัวไปในอากาศ

 

ชายวัยกลางคนข้างๆกลับยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “ตอนนี้ความทรงจำของอาจารย์อาถูกสะกดไว้ เมื่อความทรงจำกลับมาเกรงว่าจะวุ่นวายมากกว่าเดิม ถึงเวลา….”

 

“เอาหน่าศิษย์น้องสอง เจ้าก็อย่ากังวลจนเกินไป อาจารย์ปู่ทำแบบนี้ย่อมมีเหตุผลของเขา ถ้าถึงเวลาอาจารย์อาอาละวาดขึ้นมาจริงๆอาจารย์ปู่ก็ไม่ปล่อยปละละเลยหรอก”

 

“จะว่าอย่างนั้นก็ใช่ ก็ดี อาจารย์อาจำเรื่องสมัยก่อนไม่ได้ อีกหน่อยเจอหน้าหยินเฟิ่งจะได้ไม่เอาแต่จะฆ่าจะแกงกัน จะให้ดีช่วงนี้ให้พวกเขาคุยกันบ่อยๆ พอรู้จักกันไปนานๆต่อให้ในภายภาคหน้าความทรงจำเขากลับมา ก็คงไม่เกลียดหยินเฟิ่งขนาดนี้”

 

“ก็ถูก”

 

เจ้าโถงพยักหน้า ก่อนจะพูดต่อ “ยัยหยินเฟิ่งนี่ก็ยังไงกัน เมื่อก่อนนางไม่ทำอะไรใจเร็วด่วนได้แบบนี้นะ เรื่องครั้งนี้เกรงว่าจะนำภัยมาให้เราในภายหลัง”

 

“ศิษย์พี่ คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง” ชายวัยกลางคนรู้สึกว่าพูดแบบนี้ก็เว่อเกินไป

 

“ศิษย์น้องสอง เจ้านี่น้า…”

 

เจ้าโถงส่ายหน้า “เจ้าก็อายุไม่น้อยแล้ว กลับไม่เข้าใจนิสัยใจคอของมนุษย์เลย เรื่องนี้เจ้าไม่รู้สึกว่าหยินเฟิ่งไปแทรกกลางความสัมพันธ์ของสามีภรรยาอาจารย์อาเหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะนางไปพูดจาดูถูกรุนแรงอะไรใส่ภรรยาของอาจารย์อา ต่อให้อาจารย์อาจะโกรธที่นางจับตัวเองมาก็ไม่น่าจะมากขนาดนี้”

 

“แล้วมันทำไม” ศิษย์น้องสองยังไม่เข้าใจอยู่ดี

 

“โอ๊ย เจ้านี่น้า จะด่าว่าอะไรดี” เจ้าโถงเหนื่อยใจกับความบื้อของศิษย์น้องสอง “การพัฒนาของอาจารย์อาเป็นเรื่องที่ได้เกิดขึ้นแน่ๆ อีกหน่อยภรรยาของเขาก็อาจจะมาที่ผืนดินฉางไห่ ผู้หญิงที่อาจารย์อาหมายปองไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาแน่ ตอนนี้อาจารย์อาถูกสะกดความทรงจำไว้ แล้วยังมีหยินเฟิ่งน้อยแทรกอยู่ตรงกลาง เจ้าคิดว่าอีกหน่อยจะเป็นยังไง”

 

“ก็…” ชายวัยกลางคนหมดคำพูด ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าศิษย์พี่ตัวเองหมายความว่าอย่างไร

 

“วันหลังเจ้าก็ชี้แนะหยินเฟิ่งสักหน่อย เรื่องอื่นให้พวกคนหนุ่มสาวเขาจัดการกันเองเถอะ”

 

“ยัยหยินเฟิ่งนี่น้า ก่อเรื่องจนได้”

 

2 ศิษย์พี่น้องมองกันอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะหัวเราะออกมาแบบไร้เสียง ไม่ว่าอย่างไรตามหาผู้สืบสานจิตเทพเจอในเวลาอันสั้นนี้ก็เพียงพอให้พวกเขาดีใจแล้ว

 

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จงหยวน

 

วันเวลาผ่านไปด้วยความสงบและยุ่งเหยิง แต่บนใบหน้าทุกคนกลับไม่มีรอยยิ้ม บรรยากาศอึมคึมปกคลุมอยู่เหนือดินแดนศักดิ์สิทธิ์จงหยวนโดยไม่รู้ตัว

 

ลูกศิษย์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์จงหยวนที่รู้เรื่องนั้นมีไม่เยอะ แต่ว่าในใจของพวกเขาทุกคนต่างคาดเดากันว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เพราะเหล่าคนที่ละเอียดอ่อนรู้สึกตัวแล้วว่าในช่วงเวลานี้ 2 บุคคลสำคัญไม่ออกมาปรากฏตัวเลย

 

คุณหนูและคุณชายตระกูลเฉิงไม่ได้ออกปรากฏตัวที่ไหนเลย

 

แม้เหล่าลูกศิษย์จะรู้สึกถึงความผิดปกติแต่ก็ไม่มีใครแพร่งพรายอะไรออกไป เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะภายนอกหรือภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์จงหยวนก็ยังอยู่ในความสงบ

 

ภายในมิติ

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวนั่งขัดสมาธิอยู่ใต้ต้นหลิว

 

2 มือพลิกคว่ำวางไว้บนตัก ปรับกายใจให้ผ่อนคลาย สงบ และกลมกลืนไปกับธรรมชาติ รวบรวมพลังวิญญารเข้าสู่ร่าง

 

ในร่างของนางเป็นดั่งถ้ำที่ไม่มีจุดสิ้นสุด รับพลังวิญญาณเข้ามาได้เรื่อยๆไม่มีหยุด พลังวิญญาณลำเลียงไปตามเส้นชีพจรอย่างรวดเร็ว ให้ความรู้สึกสบาย

 

ทันใดนั้นก็มีพลังลมปราณสยดสยองโผล่ออกมาในมิติ หลังจากนั้นพลังวิญญาณมหาศาลมากมายในฟ้าดินพุ่งเข้าสู่ร่างเฉิงเสี่ยวเสี่ยว พลังภายในเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ดุร้ายขึ้นเรื่อยๆ ราวกับจะกลืนกินนางเข้าไป

 

หยูเฮงที่อยู่ข้างๆไม่เป็นห่วงอะไรนัก ตอนนี้นางนั่งขัดสมาธิอยู่บนปุยเมฆก้อนหนึ่ง บางทีก็หลับตาฝึกฝน บางทีก็นั่งมองเฉิงเสี่ยวเสี่ยว คอยสังเกตการณ์คนด้านล่าง

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเฝ้าระวังจุดรวมพลังวิญญาณของตัวเอง มีพลังวิญญาณมหาศาลไหลเข้าร่าง ขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงแรงกดดันที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ราวกับเป็นโซ่ที่ฟ้าดินล่ามตัวเองไว้ ถ้าไม่ทำลายขีดจำกัดนี้ก็ไม่สามารถบรรลุได้

 

พลังภายในเริ่มลำเลียงได้ ราวกับกำลังเผาทำลายโซ่จำกัดที่มองไม่เห็นนี้ เมื่อเวลาผ่านไป เฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็รู้สึกได้ว่าสิ่งกำบังนี้กำลังเบาบางลงเรื่อยๆ การบรรลุใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จิตใจของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวสงบและกระจ่าง วิชากษัตริย์หญิงเทียนเสวียนอวี่ ลำเลียงเร็วขึ้นไปเรื่อยๆ

 

ในที่สุดหยูเฮงก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติของนางแล้ว ใบหน้าเล็กๆมีรอยยิ้มดีใจอยู่ ตาโตๆยิ้มจนกลายเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว เอ่ยอย่างดีใจ “ยอดไปเลย เวลาแค่เดือนเดียวเองคุณหนูก็จะบรรลุปรากฏราชันจักรพรรดิ์แล้ว”

 

ในช่วง 1 เดือนที่ผ่านมา เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเก็บตัวฝึกฝนอย่างลืมวันลืมคืน ภายใต้วิธีการต่างๆของหยูเฮง วิทยายุทธของนางเพิ่มขึ้นด้วยความเร็วปานจรวด ระดับสูงขึ้นจากก่อเกิราชันย์จักพรรดิ์ตอนกลางไปจุดสูงสุดตอนปลายก่อเกิดราชันย์จักพรรดิ์ในเวลาแค่ 1 เดือนเท่านั้น ตอนนี้นางก็กำลังจะทำลายขีดจำกัดระดับปรากฏราชันจักรพรรดิ์อีก ขอแค่นางทำลายได้วิทยายุทธของนางก็ไปถึงจุดสูงสุดแล้ว

———————————–