Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - ตอนที่ 527

TQF:บทที่ 527 ปวดร้าวเกินทน ความหวังยังมีอยู่ (4)

 

อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่จากที่ตอนแรกหยูเฮงบาดเจ็บ แล้วยังมาเห็นเฉิงเสี่ยวเสี่ยวที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอีก เขาอดถามไม่ได้ “ยัยเสี่ยวเสี่ยว ข้างนอกนั่นเกิดอะไรขึ้น หรือว่าคนของเมืองโลกทมิฬใช้วิธีสกปรกอะไร”

 

“ไม่ใช่ อาจารย์ปู่ ไม่น่าจะเกี่ยวกับคนของเมืองโลกทมิฬ” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวส่ายหัวเบาๆ

 

“ข้ารู้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ายัยบ้านั่นจับคุณชายไป…”

 

แม้หยูเฮงจะยังอ่อนแออยู่ นางก็ยังตะโกนออกมาทั้งที่อยู่ในร่างเดิม

 

อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์อึ้งไป ถามด้วยความสงสัย “ซวนซุนน้อยถูกจับตัวไปเหรอ เกิดอะไรขึ้น” สำหรับเขาเรื่องแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้

 

“ใช่แล้ว ซวนซุนถูกจับตัวไป” สีหน้าของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวหม่นหมองลงอีกครั้ง หลังจากที่ผ่านพ้นช่วยผิดหวังและเจ็บปวดเจียนตายมาได้ นางยอมรับเรื่องนี้ได้แล้ว

 

นางเล่าเรื่องของหญิงสาวชุดแดงที่ปรากฏตัวจนถึงตอนนี้นางจับโม่ซวนซุนไปอีกครั้ง

 

อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์สีหน้าเคร่งขรึม มองไปที่เฉิงเสี่ยวเสี่ยว “เจ้ากับซวนซุนน้อยเป็นก่อเกิดราชันย์จักรพรรดิ์ทั้งคู่ แล้วซวนซุนน้องก็เป็นก่อเกิดราชันย์จักรพรรดิ์ตอนปลายด้วย เขายังไม่สามารถตอบโต้อะไรผู้หญิงชุดแดงคนนั้นได้ นี่มัน….”

 

แม้ว่าการจะไปจากระดับก่อเกิดราชันย์จักรพรรดิ์ไปสู่ปรากฏราชันย์จักรพรรดิ์จะยาก แต่การที่ปรากฏราชันย์จักรพรรดิ์อยากจะเอาชนะก่อเกิดราชันย์จักรพรรดิ์ก็ไม่ง่ายแน่”

 

เขานึกปัญหาอีกอย่างได้ในไม่นาน หันไปถามหยูเฮง “เจ้าตัวเล็ก เจ้าก็สู้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เหรอ”

 

“ใช่ อาจารย์ปู่ ยัยบ้านั่นเก่งมาก ต้องเป็นระดับก้าวสู่จักพรรดิ์อมตะหรือจักพรรดิ์อมตะแน่ๆ ข้าไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย” หยูเฮงพูดด้วยความเคืองโกรธ

 

ก้าวสู่จักพรรดิ์อมตะ จักพรรดิ์อมตะ!

 

เป็นระดับที่จินตนาการไม่ออกเลย

 

ความสามารถของหยูเฮงแม้จะไม่ธรรมดา แต่อย่างไรซะอายุของนางก็ยังน้อย จะต่อกรกับคนระดับนั้นได้อย่างไร

 

เมื่อเห็นหยูเฮงยังไม่สามารถออกมาได้ อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์วางมือบนต้นหยูเฮง ถ่ายทอดพลังเซียนของตัวเองอีกครั้ง

 

“ว้าว อาจารย์ปู่ สบายจังเลย”

 

ได้พลังเซียนมารักษาบาดแผล หยูเฮงร้องขึ้นอย่างดีใจ แต่อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ไม่ได้พูดอะไร

 

ไม่นานนัก หยูเฮงก็ฟื้นฟูกลับมา

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวที่อยู่ข้างๆเห็นเขาเริ่มมีเหงื่อไหล เอ่ยขึ้น “อาจารย์ปู่ ท่านไม่ต้องถ่ายแล้ว หยูเฮงดีขึ้นมากแล้ว”

 

“อาจารย์ปู่ ท่านไม่ต้องถ่ายแล้ว ข้าออกมาได้แล้ว” หยูเฮงร้องอย่างดีใจ

 

อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์เห็นว่าเสียงของหยูเฮงไม่อ่อนแรงแล้วจึงหยุด เช็ดเหงื่อบนหน้าผากก่อนจะเอ่ยขึ้น “พวกเจ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”

 

เวลานี้ หยูเฮงออกมาจากเรื่องเดิม การปรากฏตัวของนางครั้งนี้กลับไปอยู่ในร่างเด็ก 5-6 ขวบอีกครั้ง หน้ากลมๆน่ารักๆของนางยังซีดอยู่นิดหน่อย ท่าทางนางยังไม่คืนพลังโดยสมบูรณ์

 

“อาจารย์ปู่ ขอบคุณเจ้าค่ะ” หยูเฮงขอบคุณจากใจจริง “อาจารย์ปู่ ถ้าวันนั้นไม่ได้ท่านที่ถ่ายพลังเซียนให้ข้าจนหมด ข้าคงกลับร่างเดิมไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องฟื้นพลังเลย ตอนนี้ท่านเพิ่งฟื้นพลังเสร็จก็ถ่ายพลังเซียนให้ข้าและคุณหนูอีก ลำบากท่านจริงๆ”

 

“อาจารย์ปู่….”

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเพิ่งรู้ในนาทีนี้ว่าอาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ได้ช่วยชีวิตหยูเฮงไปครั้งนึงในมิติแล้ว นางมีท่าทีซาบซึ้ง

 

“เจ้าเด็กโง่ กับอาจารย์ปู่จะขอบคุณทำไม อาจารย์ปู่ช่วยพวกเจ้าได้ก็ดีแล้ว”

 

อาจารย์ปู่ตบบ่านางเบาๆ “เอาล่ะ ที่นี่ไม่ใช่ที่คุยกัน ไปคุยกันในที่พักของเจ้าเถอะ”

 

“เจ้าค่ะอาจารย์ปู่”

 

1 เฒ่า 1 สาว 1 ภูติไปปรากฏตัวในห้องรับแขกในเวลาอันรวดเร็ว

 

ด้วยพลังจิตของหยูเฮง บนโต๊ะปรากฏผลไม้ต่างๆ นางโยนผลไม้คริสตัลให้อีก 2 คนคนละลูก ก่อนจะหยิบมากินเองลูกนึง

 

หิว!

 

เมื่อได้รับผลไม้คริสตัล กลิ่นหอมเตะจมูกทำให้เฉิงเสี่ยวเสี่ยวรู้สึกว่าตัวเองหิวแล้ว

 

ไม่มีใครพูดอะไร ต่างคนต่างกินก่อน

 

เมื่อกินผลไม้คริสตัลเสร็จ หยูเฮงก็กินผลอย่างอื่นต่อ เฉิงเสี่ยวเสี่ยวและอาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ไม่ได้กินอย่างอื่นต่อเมื่อกินเสร็จ

 

“ยัยหนูเสี่ยวเสี่ยว เจ้าก็อย่าจมอยู่แต่ในความเจ็บปวดเลย ข้าเชื่อว่าซวนซุนน้อยไม่ทรยศเจ้าหรอก แม้จะเกิดเรื่องนี้ขึ้น เขาก็จะต้องหาวิธีกลับมาให้ได้ เจ้าเองก็ต้องพยายาม รอให้มีความสามารถพอแล้วค่อยไปหาเขา”

 

“อาจารย์ปู่ ข้ารู้”

 

คำปลอบโยนแบบนี้เฉิงเสี่ยวเสี่ยวได้ฟังมานับไม่ถ้วนแล้วในช่วงที่ผ่านมา แต่นางไม่เคยฟังเข้าหู ตอนนี้เมื่อได้สติกลับมา นางก็เข้าใจแล้วว่านี่คือความจริง

 

“เจ้าอายุยังน้อย และพรสวรรค์ก็มีมาก ขอแค่เจ้ายอมเสียเวลาสักปีตั้งใจฝึกฝน ถึงเวลาเจ้าก็จะมีโอกาสออกไป เจ้าก็รู้ว่ากฎแห่งฟ้าดินข้างนอกนั่นไม่สมบูรณ์  ข้าคิดว่าแค่มีวิธีก็สามารถออกจากผืนดินนี้ได้”

 

“อาจารย์ปู่….”

 

หยูเฮงกินผลไม้เสร็จ พูดขัดขึ้น ใบหน้าเล็กๆมีสีหน้ามั่นใจ “ไม่ถึง 3 เดือน ข้าพาคุณหนูออกจากผืนดินนี้ไปหาคุณชายได้แน่”

 

“อะไรนะ 3 เดือน”

 

“หยูเฮง เจ้าหมายความว่า….”

 

1 เฒ่า 1 สาวมองหยูเฮงพร้อมกันและเอ่ยถาม

——————————–