สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า "เธอไม่มีพรสวรรค์" กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 42 ลิตตี้ ทำการสอบเลื่อนขั้นแรงค์ 3

42 ลิตตี้ ทำการสอบเลื่อนขั้นแรงค์ 3

ลิตตี้เฝ้าดูคาตาลิน่า แม้ว่าผู้สมัครอาจจะไม่แข็งแกร่งเท่าคาตาลิน่าจะคาดไว้ พวกเขาไม่มีทักษะมาก จนพวกเขาได้ถูกห้าม แม้แต่จะทำการสอบหรือ?

นักผจญภัยที่ถูกโยนๆกันไปก่อนหน้านี้ ก็ไม่ได้อ่อนแอด้วย; เพราะทั้งหมด พวกเขาเป็นแรงค์ 4 และพวกเขาทั้งหมด ถูกแนะนำมาจากหัวหน้าสาขา จากสาขานักผจญภัยอื่น ลิตตี้ยังไม่เชื่อกับการจบแบบนี้ด้วย

“ผมอยากจะเป็นแรงค์ 3 ได้โปรดเริ่มทำการสอบนะครับ” (ผู้สมัครสอบ)

“แน่นอน มันจะดีกว่าถ้ามีนักผจญภัยที่มีแนวโน้มดีกว่ามากกว่านี้ มันไม่สำคัญว่าจะมีนักผจญภัยมากแค่ไหน ถ้าพวกเค้าไม่ดีพอ พวกเค้าจะเป็นเพียงอุปสรรคทีหลัง” (คาตาลิน่า)

“งั้น พี่จะพูดหรือทำอะไรถ้าเราดีพอ?”

“ถ้าพวกนายดีพอ เราจะไม่อยู่ในสถานการณ์ปัจจุบัน ไม่ใช่เหรอ?” (คาตาลิน่า)

“ไม่ละ! พอ พอ!”

หนึ่งในนักผจญภัยยืนขึ้นและเดินไป และหายไปสู่เมืองหวงแห่งราชวงศ์ นักผจญภัยจ้องคาตาลิน่า

“ชั้นจะไม่เสียเวลากับผู้คุมสอบอย่างเธอ ชั้นจะรอคนอื่นแล้วค่อยสอบ”

“ถ้าโชคนายไปอยู่กับคนนั้นของประเทศเพื่อนบ้าน มันแย่มากกว่าชั้นอีกนะ รู้มั้ย”

“จะมีกี่คนที่เหมือนเธอกัน? ผมไม่สนว่าพี่มาจากสำนักงานหย่ง สำนักงานใหญ่สมาคมนักผจญภัยอะไร เธอมันหยิ่งยโสเกินไป”

“แน่นอนว่าเราเป็นแแบบนั้น”

นักผจญภัยคนอื่นก็ตามไป และว่าคาตาลิน่า แต่เธอ อย่างไรก็ตาม เพียงแค่ปิดหูเธอด้วยนิ้ว และทำท่าทำทางที่ถูกเห็นได้ว่ายั่วยุ

ลิตตี้ก็คิดอยู่ว่าคาตาลิน่านิสัยไม่ดี แต่ไม่ตามผู้สมัครที่เหลือไป

เธอไม่เชื่อว่าการที่จะออกไปเดี๋ยวนั้นจะสร้างความต่าง

“พี่เพิ่งประากาศว่าทำตั้งการสอบ และนี่คือสิ่งที่เราได้เหรอ นักผจญภัยก่อตัวขึ้นมาส่วนหนึ่งเพราะความเชื่อใจ และเราคาดหวังวว่าเราจะได้รับการสอบ ไม่ใช่แบบนี้”

“ถ้านายปฏิเสธที่จะยอมรับการตัดสินใจของชั้น นั่นคือทั้งหมดที่นายมี ปัญหามันอยู่กับนาย”

“เรายอมแพ้! เฮ้ ทั้งหมดไปดื่มกันเหอะวันนี้ และปล่อยผู้หญิงน่ารำคาญนี้ไว้คนเดียวเหอะ”

เกือบทุกคนเห็นด้วยกับการชวนในฐานะนักผจญภัย ตัวลิตตี้ก็สงสัย ว่าสิ่งที่นักผจญภัยเหล่านั้นทำสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่

“โทษทีนะคะ! มั่นใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เหรอ?! นายไม่อยากจะเป็นแรงค์ 3 กันเหรอ?”

“เธอพูดเรื่องอะไรกัน เมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่มีใจที่จะเริ่มการสอบ?”

“ถ้าพี่เค้าจะไม่ทำมัน แค่ทำให้พี่เค้าอยากทำสิ นายจะยอมแพ้ง่ายๆจริงๆเหรอ?”

“นี่ไม่ใช่ที่เดียวที่สอบได้ เราไปลองที่อื่นได้ และเธอควรรู้ด้วยว่า เวลามันมีจำกัดนะ”

ความพยายามเกลี้ยกล่อมของลิตตี้ ผลคือความว่างเปล่า และเกือบทุกคนปฏิเสธ และจากไป

พวกเขาต้องมาถึงแรงค์ 4 โดยทำเต็มที่ และมั่นใจว่าพวกเขามาสอบได้

ลิตตี้ยังไม่เข้าใจพวกเขา นอกจากลิตตี้ คาตาลิน่าพยายามจะกลั้นหัวเราะ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่ เธอพูดถูก ชั้นแค่ ปฏิเสธพวกเค้าไปแค่นาทีเดียว และทั้งหมดไป โอเค โอเค ชั้นจะมอบการสอบให้เธอเดี๋ยวนี้แหละ”

“เออ๋?”

ลิตตี้ตามท่าทีที่แหกคอกของคาตาลิน่าไม่ทัน อีกครั้ง คาตาลิน่ายืนอยู่หน้าลิตตี้ และกับอีกคนหนึ่ง

“งั้นตอนนี้ ชั้นผู้คุมสอบ คาตาลิน่า จริงๆแล้วชั้นคิดว่าจะยืนกรานอีดนิดและให้เธอไปด้วย แต่พวกเธอค่อนค้างที่จะดี ยอดเยี่ยม!”

“พวกเธอ…”

เมือลิตตี้หันไปข้างเธอ เธอเห็นคนที่ดูน่าสงสัยยืนอยู่ที่นั่น โดยมีฮู้ดสีดำและผ้าพันคอหนาหนาปิดหน้าของเขา

เธอเตี้ยกว่าลิตตี้เล็กน้อย และตัวของเธอบ่งบอกว่า เธอเป็นนักผจญภัยที่อายุใกล้กับลิตตี้ คนนี้ควรจะอยู่ในการสังหารหมู่ก่อนหน้านี้ของคาตาลิน่าด้วย แต่ไม่มีความเสียหายที่สักเกตได้ อยู่บนตัวของเธออยู่เลย

“ทำไมพี่ทำบางอย่างแบบนั้นก่อนหน้านี้ล่ะ?” (ลิตตี้)

“สำหรับพวกนั้นที่อยากเลื่อนข้น มันจำเป็นที่จะสามารถเข้าออกบริเวณที่ไม่ถูกสำรวจได้ เราไม่ต้องการใครๆ ที่จะแค่ยอมหลังจากที่ไม่ได้ทำอะไรแป้ปเดียว พูดอีกอย่างเราไม่ต้องการนักผจญภัยธรรมดา จากแรงค์ 3 เป็นต้นไป” (คาตาลิน่า)

“เอิ่ม… นั่นก็จริง แต่…” (ลิตตี้)

“เฮ้ น้องเอ๋ย น้อยได้เคยเป็นพยานกับการที่บางคนที่แข็งแกร่งกว่าเธอเยอะๆถูกฆ่าต่อหน้าต่อตาเธอมั้ย?” (คาตาลิน่า)

“ไม่ หนูไม่เคย” (ลิตตี้)

ลิตตี้คิดเกี่ยวกับการสู้กับราชินีสคาร์ปก่อนหน้านี้ และแม้ว่าพวกเธอจะเสียคนนึงไปในเวลานั้น น้องเค้าสามารถรอดชีวิตมาได้ สถานการณ์ที่มันใกล้กับที่คาตาลิน่าต้องการ แต่ลิตตี้ลังเลที่จะพูดถึงมัน

นั่นเป็นเพราะการวิเคราะห์ของลิตตี้ก่อนหน้าว่า ผู้จัดการสาขาเรกัล และราชินีสคาร์ปมมีความสามารถใกล้ๆกัน

“คนพวกนั้นยอมแพ้อย่างเร็ว เมื่อชั้นกลายเป็นอุปสรรค แต่บริเวณที่ไม่ถูกสำรวจ จะไม่มีการให้อภัยอย่างนั้น และจะปฏิเสธเราด้วยกำลัง แต่นอนว่า นี่มันเป็นแค่ความคิดเห็นของชั้น และชั้นไม่รู้ว่าชั้นถูกหรือผิดทั้งหมดมั้ย” (คาตาลิน่า)

“แต่เราทั้งหมดทำงานร่วมกันเป็นปาร์ตี้ได้นะคะ แม้ว่าแรกเริ่มเราจะอ่อนแอ เราทั้งหมดโตไปด้วยกันหลังจากนั้นได้ นอกจากนั้น มันยังมีเวลาที่เราต้องถอยเมื่อเจอกับสถานการณ์บางอย่าง” (ลิตตี้)

“มันฟังน่าสนใจที่จะเถียงกับเธอดีนะ แต่ชั้นจะหมดเวลาเอา ชั้นเลยจะเริ่มอธิบายการสอบแล้ว”

หลบการตอบโต้ของลิตตี้ คาตาลิน่าเปิดเผยข้อมูลการสอบ มันเป็นการสอบที่ง่าย ของการได้มาของข้อพิสูจน์ในการปราบมอนสเตอร์ที่หุบเขาดามูเซีย

“ชั้นมั่นใจว่าเธอต้องเตรียมตัวและอะไรเทือกๆนั้น ดังนั้น เราจะไปกันพรุ่งนี้ โอ้ แล้วไม่ต้องกังวลนะ ครั้งนี้ชั้นจะสอบอย่างถูกต้อง” (คาตาลิน่า)

“หนูจะเชื่อละกัน”

ลิิตตี้ที่ไม่เป็นมิตรมากนิดหน่อย กับการตอบที่มีการประชดจางๆของคาตาลิน่า ระหว่างที่คนต่อจากเธอไม่พูดซักคำเดียว

ลิตตี้อยากจะพูดบางอย่างกับคนเข้าร่วมการสอบ แต่เธอคิดอะไรที่จะพูดกับเธอไม่ออก เพราะทั้งหมด เธอไม่ได้แม้แต่จะมองลิตตี้มาตลอดเวลานี้

วันต่อมา ลิตตี้เจอกับคาตาลิน่าในเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ พวกเธอสามคนมุ่งไปยังสถานที่สอบ ลิตตี้มีสัมภาระจำนวนหนึ่ง แตพวกเธอสองมือเปล่าเป็นส่วนใหญ่

ในการสอบที่จะมาถึง พวกเธออาจที่จะต้องช่วยกุน ลิตตี้จึงคิดว่ามันจะเป็นความคิดที่แย่ถ้าไม่สือสารกัน

“ชั้นลิตตี้ ยินดีที่ได้รู้จัก”

ไม่มีคำตอบ มันดั่งเธอไม่รับรู้ถึงตัวตนของลิตตี้เลย ลิตตี้กังวล ว่าสาวคนนั้นอาจจะไม่ชอบเธอมั้ย แต่เธอคิดเหตุผลสำหรับเรื่องนั้นไม่ออกเลย

“โอ้ และพูดถึงแล้ว ทำให้มั่นใจว่าปกป้องตัวเองนะ” (คาตาลิน่า)

ลิตตี้เข้าใจความหมายของการเตือนของคาตาลิน่าทันทีทันได้ ก็อบลินเขียว แรงค์ 5 หลายตัว ซุ่มโจมตีลิตตี้และพวกพ้องของเธอ แต่สำหรับลิตตี้และพวกพ้องของเธอ ปีศาจเหล่านี้ไม่ใช่ภัยมากมาย

“ก็อบลินเขียว…พวกมันมีความฉลาดต่ำและไม่มีอาวุธ แต่มาสู้กับพวกมันโดยไม่ลดการป้องกันลงเถอะ อืม…”

ลิตตี้อยากจะเรียกชื่อสาวที่ยืนอยู่ข้างเธอ ที่ยังมีฮู้ดและผ้าพันคอหนาปิดหน้าของเธอ แต่สาวไม่บอกชื่อของเธอ ดังนั้นลิตตี้ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี

ระหว่างที่ลิตตี้ถูกเบี่ยงความสนใจ คนในฮู้ดตื่นตัว เมื่อเธอเห็นก็อบลิน มันเป็นก็อบลินที่นำและพุ่งเข้าตี เล็งไปที่พวกเธอ

พวกมันกระโดดไปหาอีกสองคน ระหว่างที่ส่งเสียงแหลมเหมือนลิง การเคลื่อนไหวของพวกมันอาจจะดูเละเทะ และพวกมันไม่มีพลังอยู่ในการโจมตี ลิตตี้เทียบพวกมันกับหมาป่า และฟันพวกมันสองตัวโดยไม่ได้พยายามมาก

“ตอนนี้ ที่เหลือ… อ้า!”

ตัวในฮู้ดและผ้าพันคอหนาวิ่งหนีจากก็อบลิน บางทีอาจสนุกกับการตอบสนองของเธอ ก็อบลินล่าฮู้ดผ้าพันคาหนาลงอย่างแหย่ๆ

ลิตตี้ที่ตอนแรกคิดว่าสาวจะรับมือได้คนเดียว ไม่ได้เคลื่อนที่ทันที ก็อบลินเขียวไม่ใช่มอนสเตอร์ที่ปรกติแรงค์ 4 จะมีปัญหาในการรับมือด้วย

ลิตตี้สงสัยว่าสาวคนนั้นไม่ใช่แนวหน้าหรือ เมื่อมาถึงข้อสรุปนั้น เธอฟันก็อบลินที่ไล่สาวไป

“เทย่าาาา! นั่นหมดแล้ว!”

ลิตตี้ ที่ฆ่าก็อบลินทั้งหมด หยิบหูของพวกมัน ในฐานะของพิสูจน์การปราบ มันไม่ได้มีค่ามาก แต่ลิตตี้คิด ว่ามันสำคัญที่จะเก็บรวบรวมพวกมันไว้

แต่ ไม่อยากที่จะเก็บไว้คนเดียว ลิตตี้เข้าหาสาวฮูดผ้าพันคอหนาที่วิ่งไปทั่ว

“มาแบ่งรางวัลสำหรับการฆ่าคนละครึ่งทีหลังนะ”

ฮู้ผ้าพันคอหนาไม่ตอบ เธอไหล่ห่อ อย่างที่คนนึงะคาด ลิตตี้จะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้กวนใจเธอ

จากนั้น คาตาลิน่าดูศพของก็อบลิน

“เธอโจมตีจุดตายของมันอย่างแม่นยำ แม้ว่าสำหรับมอนสเตอร์เกรดต่ำๆแบบนี้ เธอไม่แสดงความปราณีเลยนี่”

“แม้ว่ามันจะแรงค์ต่ำ หนูลดการป้องกันไม่ได้ เพราะพี่จะไม่รู้วาอะไรจะเกิดขึ้นในการผจญภัย”

“นั่นถูก เธอได้ความสนใจของชั้นไปตั้งแต่แรก”

“โอ้ จริงเหรอ? แต่พี่พูดว่าหนูอ่อนแอที่สุดเลยนะ”

“ชั้นแค่อยากจะให้เธอสติหลุดนิดนึงน่ะ เธอดีที่สุดในหมู่พวกเค้า และด้วยการปะทะที่เรียบง่ายนั้น ชั้นยิ่งมั่นใจความสามารถของเธอ”

ปากของลิตตี้กระตุกเล็กน้อยกับท่าทีที่เมินเฉยของคาตาลิน่า ความไม่ชอบเติบโตขึ้นมาในลิตตี้ สงสัยว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ เป็นเอาซะแบบนี้

อย่างไรก็ตาม คาตาลิน่ายังเป็นผู้คุมสอบอยู่ตอนนี้ ลิตตี้เมินความไม่พอใจของเธอ เพราะเป้าหมายของเธอ ยังเป็นสิ่งเดิมอยู่ และไม่ท้าทายผู้หญิงคนนี้

***

“ยังไงซะ เราจะตั้งแคมป์นิดหน่อย ไกลลงไปที่ถนน”

พระอาทิตย์ตกดินแล้ว และมันถูกตัดสินใจ ว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันที่เริ่มการสอบ พวกเธอถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์หลายครั้งที่ผ่านมา แต่คนในฮู้ดผ้าพันคอหนา ยังไม่สู้เลย

ในความเป็นจริง มันมีเวลาที่ฮู้ดผ้าพันคอหนาไม่แม้แต่จะขยับ แน่นอนว่า นี่มันไม่ใช่การสอบ ดังนั้น คาตาลินี่าไม่พูดอะไรเกี่ยวกับมัน

ลิตตี้ อย่างที่คาด ตัดสินใจว่าควรจะถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้

“อืมม ทำไม่เธอไม่สู้ล่ะ? แล้วก็ ชั้นทำอะไรผิดไปเหรอ? ถ้าชั้นทำ งั้นชั้นขอโทษนะ”

อีกครั้ง ไม่ตอบ ลิตตี้รู้สึกถึงความรำคาญที่บางเบาจางๆ และคิดเกี่ยวกับการฉีกผ้าพันนั้นคอออกไป

ถ้าเธอมไม่ชอบลิตตี้ ลิตตี้จะไม่ถือเลย แต่ขณะที่พวกเธอมอบคามไว้วางใจในชีวิตซึ่งกันและกัน ลิตตี้อยากให้เธอเอาความรู้สึกส่วนตัวเก็บไว้ เพราะลิตตี้ไม่อนุญาตการประณีประนอมใดๆ เมื่อมันเป็นเรื่องการผจญภัย

“ทำไมเธอถึง…?”

เธอกำลังจะพูดอย่างอื่นบางอย่าง แต่ ที่จุดที่มีหินใกล้กับภูเขา เท้าของเธอสั่น หินพังทลาย และมุมมองเธอตกลงไป ด้วยกันกับการพังทลาย

“อ้า…”

ลิตตี้พยายามจะรักษาสมดุล แต่ที่ยืนเธอพัง เศษหินและหินจากบริเวณรอบข้างตกลงมาที่พวกเธอในเวลาเดียวกัน

เธอพยายามจะไปที่ขอบเหว แต่มันสายเกินไป โดยไม่มีทางที่จะไปถึงมัน ลิตตี้ตกลงไปใต้ดิน กับผู้สมัครสอบอีกคน…

เป้าหมายเดือน 7/66

เป้าค่าเน็ต 200/200

รับยา ยาหมด 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 928/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook