สายตาที่เหมือนโคลนนั่น กำลังคาดหวังสิ่งใด? (Nigoru Hitomi de Nani wo Negau) - ตอนที่ 24
“สนับสนุนการล่าถอย!? นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน”
โจเซ่ตกใจกับคำพูดที่คาดไม่ถึงจากหัวหน้าดูเวย
“ฉันก็สงสัยในหูของฉันเหมือนกัน ฉันขอรายละเอียดเพิ่มจากหัวหน้าหมวดแล้ว แล้วฉันก็ตกใจมากกว่าเดิมอีก อาณาจักรเฟอร์เรียส อาณาจักรไครซิท สหพันธ์การค้าลิเบอริโต้และก็เศษเหลือของราชรัฐไมยาร์ด มันร่วมมือกันแล้วน่ะสิ”
“เอ๊ะ? หมายความว่า เป็นพันธมิตรกันทั้งสี่ประเทศเลยเหรอคะ?”
นัวร์ถามออกมาด้วยสีหน้างุนงง ท้ายที่สุดประเทศทั้งสี่ประเทศนี้นั้นไม่ได้อยู่ในเงื่อนไขที่ดีและควรจะอยู่ในความตึงเครียดต่อกันและกัน แล้วตอนนี้จู่ๆพวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนที่ต่อกัน มันยากสำหรับวอล์มที่จะไม่ตกใจเหมือนกัน
“ถูกต้อง มีการจู่โจมทำลายส่วนหนึ่งของกองพันซาร์เรีย และกองพันอื่่นๆก็กำลังล่าถอยในขณะที่ปะทะไปด้วย”
“พวกมันมีเท่าไรกัน?”
“ในฐานะแค่ทหารราบ ฉันก็อยากจะบอกว่านายไม่ต้องสนใจเรื่องนี้ แต่เหมือนกองทัพทั้งหมดของศัตรูจะมีมากเกิน 60,000”
“6- 60,000?”
ปากของบาริโต้ยังคงเปิดค้างอยู่ จำนวนทหารทั้งหมดในแนวหน้าเฟอร์เรียสนั้นมีเพียงแค่ 16,000 เท่านั้น แม้จะมีการเสริมกำลังจากแนวหน้าไมยาร์ดและจากเมืองหลวง แต่ก็คงจะดีถ้ารวมคนมาได้ 23,000 ถึง 24,000 คน
“เราจะค่อยๆถอนตัวโดยรักษาการป้องกันไปด้วย สนามรบที่แท้จริงนั้นจะเป็นรอบๆ ป้อมปราการซาราเยโว่ที่ชายแดนไมยาร์ด เราอาจขาดกำลังพลดังนั้นป้อมปราการจะไม่สามารถแสดงผลที่แท้จริงได้ แต่ตราบใดที่เรามีเสบียงและกองปล้นสะดม แม้เราจะชนะไม่ได้ แต่เราก็จะไม่แพ้เช่นกัน”
“เราจะทิ้งเหมืองไปไหมคะ?”
นัวร์ถาม ถ้าเกิดเหมืองถูกเอาคืนไปมันจะเปล่าประโยชน์ วอล์มเข้าใจดี มันฟังดูเหมือนเรื่องตลกที่เขาต้องแลกมันมาด้วยเลือดเนิ้อ แต่สุดท้ายแล้วเหมืองที่ยึดมาได้อย่างยากลำบากจะถูกส่งคืนให้ศัตรู
“ช่วยอะไรไม่ได้ เธอสามารถจัดการกับศัตรู 60,000 คนบนสนามได้ไหมล่ะ? ฉันไม่คิดว่าจะได้มันคืนกลับมาฟรีๆหรอกนะ”
ด้วยเสียงตะโกน เหมืองก็ดังก้องและฝุ่นบางส่วนก็ลอยขึ้นไปในอากาศราวกับมันรู้ว่าเหล่าทหารจะทำอะไร
“โอ้ เราจะทิ้งหลังคาแล้ว”
โจเซ่ปรบมือออกมาราวกับมั่นใจ
“ใช่ เราจะให้เชลยขนเสบียงมาที่นี่ ตอนแรกพวกเขามีแผนที่จะฆ่าพวกมันทั้งหมด แต่ดูเหมือนพวกมันจะถูกย้ายไปที่ปราสาทเก่าแห่งหนึ่งในไมยาร์ดและถูกใช้ให้เป็นทาส”
วอล์มนั้นไม่ต้องการฆ่าเชลยศึกที่ไม่ต่อต้านทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงรู้สึกโล่งใจกับการตัดสินนั้น
“นั่นคือทั้งหมดแล้ว กองพันลิกูเรียจะคอยสนับสนุนการล่าถอยของพันธมิตรในเหมือง มันจะดีกว่าปกติเพราะมันจะเป็นศึกป้องกัน แต่ถ้าผ่อนคลายมากไปจะถูกทิ้งไว้ข้างหลัง อย่าลืมซะล่ะ”
◆
สี่วันหลังการประชุมพันธมิตรสี่ดินแดน ในที่สุดก็ได้รุดไปที่เหมืองที่ได้รับปกป้องโดยวอล์ม กองกำลังหลักของศัตรูคือสหพันธ์การค้าลิเบอริโต้ที่คุ้นเคย
“โจเซ่ อย่าปล่อยให้บันไดพาดมาสิฟระ!”
โจ่เซ่ที่อยู่ด้ายขวาของวอล์ม ได้คว้าปลายบันไดและผลักมันลง ทหารลิเบอริโต้ที่ปืนไปได้ครึ่งทางแล้วได้ร่วงลงกับพื้นโดนกระพือแขนขาของเขาในอากาศ
วอล์มทิ้งหินขนาดเท่ากับลำตัวมนุษย์ใส่ศัตรูที่อยู่ด้านล่าง หินร่วงลงไปโดยได้บดขยี้ส่วนหนึ่งของบันไดและได้ลดความสามารถการต่อสู้ของศัตรบางคนลง
“โยนลงไปอีก ยังมีอีกเยอะ”
หินและหินแร่ที่ถูกแบกออกมาจากเหมืองได้เปลี่ยนเป็นอาวุธขว้างปาที่ยอดเยี่ยม
ผู้บัญชากองทัพลิเบอร์โต้ที่แต่งตัวดีใต้เกราะเป็นเป้าหมายที่ดีสำหรับการขว้าง มีแค่หัวเท่านั้นที่ได้รับการป้องกันจากโล่ แต่เนื่องจากการขว้างปานับไม่ถ้วน พื้นจึงไม่สม่ำเสมอและการเคลื่อนไหวของเขาก็ไม่ดี
เมื่อหินที่ขว้างโดยหัวหน้าดูเวยไปโดนที่นั่น ผู้บัญชากองทัพของลิเบอริโต้ก็ล้มลงพื้น
ศัตรูคนอื่นๆก็ไม่นิ่งเฉยเช่นกัน เหล่าทหารไฮเซิร์คก็ได้รับบาดเจ็บจากลูกธนูที่ลอยเข้ามาเป็นระยะๆ
“ลูกไฟ!!!”
ทันทีหลังจากที่่มีคนตะโกน เปลวไฟก็รุกโชนที่ทางเดินกำแพงและทหารก็ทรุดตัวลงโดยไม่ได้แม้แต่กรีดร้อง
“สายไปแล้ว หัวเขาถูกเผาไปแล้ว”
ทหารยอมแพ้ให้กับเพื่อนร่วมชาติ และเริ่มยิงธนูใส่ศัตรูด้านล่าง
“วอล์ม ศัตรูกำลังมีโมเมนตำที่ทางด้านซ้าย ไปทักทายพวกมันซะ”
ไม่ใช่หัวหน้าดูเวย แต่เป็นหัวหน้าหมวดอ้วนโคซูรุที่ออกคำสั่ง
วอล์มวิ่งผ่านกำแพงที่หน่วยของดูเวยอยู่ และได้มาถึงจุดถัดไปที่อีกหน่วยอยู่ เป็นที่แน่นอนศัตรูกำลังเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง และมีทหารจำนวนนับไม่ถ้วยกำลังวิ่งอยู่ใต้ทางเดินกำแพง
“ฉันจะใช้มัน”
เมื่อวอล์มเตือน ทหารรอบๆก็หลบออกไปเพื่อรักษาระยะห่าง
“ถอยไป!! ไม่งั้นจะโดนไปด้วย!!”
ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะได้รับการปฏิบิติเป็นเหมือนกับอาวุธที่ไม่สามารถควบคุมได้ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจและเปิดใช้เงาน《เพลิงปีศาจ》
หน้ากากสั่นเพื่่อชื่่นชมยินดี ในขณะเดียวกันทหารลิเบอริโต้ก็กรีดร้องออกมาเมื่อสังเกตุได้ว่าวอล์มโน้มตัวไปข้างหน้า
“ม-มันเป็นผู้ใช้《เพลิงปีศาจ》อาคคค!!!”
“อย่าปล่อยมันให้ใช้ได้ ฆ่ามัน!!”
มีศัตรูคนหนึ่งถือธนูและพุ่งเป้าไปที่วอล์ม แต่มันก็ช้าเกินไป เมื่ออากาศร้อนไหลไปรอบๆมันก็ได้กระจายเปลวเพลิงอันบ้าระห่ำไปด้วยเช่นกัน
“กร อาคคคค!!!”
“ร้อนนน เวรเอ้ย!! มันไม่ยอดดับ!!”
“ถอยทัพ ถอยทัพพพพ!!”
หลังจากดูคนมากกว่า 30 คนถูกห่อไปด้วยไฟ เหล่าทหารลิเบอริโต้ก็ได้ล่าถอย เหล่าคนที่มึนเมาเพราะไฟและคนที่อยู่ห่างไกลที่มีความต้านทางบางอย่างสามารถดับไฟและหลับหนีไปได้
ในตอนจบ มีคนที่ตายจาก《เพลิงปีศาจ》ประมาณ 20 คน
ไฟสีน้ำเงินส่องสว่างจากศพ กลิ่นแปลกๆจากมนุษย์ที่ถูกเผาไหม้ได้เจาะเข้ามาที่โพรงจมูก มันเป็นกลิ่นที่วอล์มคุ้นเคยกับการได้กลิ่นดี
ประมาณสองเท่าของคนจำนวนมากจะมีอาการบาดเจ็บที่หลอดลมหรือผิวในขณะนี้ แม้ว่าการเพิ่มพลังทำลายสูงสุดจะเพิ่มความเสียหายเป็นสองเท่า แต่วอล์มก็ได้รับคำสั่งจากหัวหน้าหมวดโคซูรุ ให้ประหยัดมานาไว้และให้เพิ่มจำนวนศัตรูที่ได้รับบาดเจ็บ
“ไม่ว่าจะฉันจะเห็นมันกี่ครั้ง ก็น่าสยดสยองจริงๆ”
“ฉันดีใจจริงๆ ที่เขาอยู่ฝั่งเรา ขอบคุณจริงๆ”
เหล่าทหารพันธมิตรที่หลบออกไปได้มาตบไหล่ของวอล์มทีละคน
“ให้ความสำคัญกับการเติมหินและรักษาคนเจ็บเดี๋ยวนี้ ศัตรูกำลังกลัว《เพลิงแห่งประตูนรก》เพราะมันได้เผาผู้บัญชาการศัตรูด้วย”
วอล์มกลับไปที่ที่หน่วยของดูเวยรับผิดชอบอยู่ นอกเหลือจากการทำลายล้างของปีกซ้ายแล้วเหล่าทหารที่ได้รับความเสียหายอย่างหนักของสหพันธ์การค้าลิเบอริโต้ดูเหมือนจะล่าถอยออกไปเพื่อจัดทัพใหม่
―――――――――――――――――――――――――――――――――――――――――
จบ
ขอขอบคุณ ENG จากKinokura Translation
เพจผู้แปล (1) เหนื่อยน้อ การแปล | Facebook