สายตาที่เหมือนโคลนนั่น กำลังคาดหวังสิ่งใด? (Nigoru Hitomi de Nani wo Negau) - ตอนที่ 24

เปลี่ยนชื่่อ อาณาจักรเครสท์ เป็น ไครซิท
―――――――――――――――――――――――――――――――――――――――
อาซามะ ยูโตะ กำลังมองลงไปที่ร่องรอยบนพื้นดินที่เขาได้สลักไว้ นี่ไม่ใช่การต่อสู้ครั้งแรกของเขา ถึงอย่างนั้นเวลาเขาฆ่าคน เขาก็อดที่จะไม่มีอารมณ์อ่อนไหวไม่ได้

เมื่อครึ่งปีที่แล้วยูโตะได้มาที่โลกนี้ เมื่อตอนที่เขากลับจากโรงเรียนกับเพื่อนสมัยเด็กสองคนของเขา และถูกแมวดำเชื้อเชิญไปที่ศารเจ้าเก่าแห่งหนึ่ง

แต่ก็ไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น และแมวดำก็หายไป ยูโตะและเพื่อนของเขาพยายามที่จะกลับบ้าน แต่ทันใดนั้นพวกเขาก็ถูกดึงลงเข้าไปในวงวลสีดำที่จู่ๆก็ปรากฏขึ้น

เมื่อยูโตะตื่นขึ้นมา ก็ไม่ได้อยู่ที่ศาลเจ้าแล้ว แต่มันเป็นซากปรักหักพังหินเก่าๆ

ถูกล้อมรอบไปด้วยเหล่าคนที่หลงยุค แล้วพวกเขาก็เปิดทางให้ โจฮานน่า อัศวินหญิงที่อ้างว่าเป็นอัศวินในภาคีอัศวินเรฮาเซน(Order of Reharzen) ได้ให้คำอธิบายอย่างอ่อนโยนกับยูโตะที่สับสนอย่างมาก

ใช้เวลาสี่ถึงห้าชั่วโมงกับการสนทนาและการสาธิต 《เวทมนตร์》และ《ทักษะ》เพื่อยืนยันว่าที่นี่คือต่างโลก

ภายใต้โจฮานน่าที่รับหน้าที่ที่ยากลำบากนี้ ยูโตะและเพื่อนของเขาที่ได้รับการเรียนรู้และฝึกฝนทักษะต่างๆในทุกๆวัน แล้วพวกเขาก็ได้ถูกเรียกว่า “ผู้กล้าทั้งสาม” ในต่างโลกนี้และแต่ละคนจะได้รับบทบาททั้งในและนอกประเทศ

ในหมู่พวกเขานั้น ยูโตะนั้นเป็นที่ประจักษ์ใน《เวทมนตร์》และ《ทักษะ》ที่เชี่ยวชาญในการต่อสู้และได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้ราวกับจะลืมโลกก่อนของเขา และแต่เดิมยูโตะนั้นมีความสามารถทางด้านกีฬาสูงและมักจะได้รับเลือกเป็นตัวแทนในการแข่งขันกีฬา 

ในอาณาจักรไครซิท ที่ซึ่งมีดินแดนปีศาจที่ทรงพลังอยู่ใกล้ๆ ปีศาจนั้นเป็นคู่ต่อสู้ที่น่าชัง แต่ก็ยังเป็นทรัพยากรอีกด้วย

เหล่ามอนสเตอร์ที่ถูกปราบจะถูกแปรรูปเป็นของใช้ประจำวันและเกราะ ยูโตะยังจำวันที่เขาได้กินเนื้อออร์คที่เขาฆ่าได้อย่างชัดเจน

ถึงอย่างนั้นยูโตะก็ไม่สามารถจะคุ้นชินกับการฆ่าคนได้ ครั้งแรกที่เขาชี้ดาบเข้าหาผู้คนคือที่หมู่บ้านใกล้ๆกับดินแดนปีศาจ ที่มีพวกทหารจากอาณาจักรคาโนอาที่ล้มสลายได้ผันเป็นโจร อาละวาดอยู่ที่นั่น

ยูโตะนั้นไม่ใช่คนที่มีสำนึกแห่งความยุติธรรรม แต่เขาก็มีศีลธรรมและสำนึกของผู้คนสมัยใหม่ จริงๆแล้วเขายังลังเลที่จะฆ่าคนอยู่

หน่วยปราบปรามได้ขับไล่พวกโจรไปที่รังของพวกมัน และคาดไว้ว่าการบุกจะทำให้สูญเสียไปมาก มือของยูโตะนั้นสั่น แต่เขาก็กำหมัดของเขาและพยายามกลั้นอารมณ์ของเขาและไปที่แนวหน้า

ผมลัพธ์ที่ได้นั้นน่ากลัว ยูโตะได้ใช้ทักษะ《การฟันศักดิ์สิทธิ์》สิ่งกีดขวางของที่ซ่อนถูกนั้นพัดปลิวไปจากการระเบิดเพียงครั้งเดียวและโจรมากกว่า12 คนก็ตายลงทันที ส่วนที่เหลือก็ถูกอัศวินจัดการลง ยูโตะเองก็ได้ต่อสู้กับโจรที่ซ่อนอยู่และได้แทงอกของโจรด้วยดาบ

ความรู้สึกที่เขารู้สึกได้บนมือของเขานั้นยังคงติดอยู่เป็นเวลาหลายเดือนและเขาไม่สามารถแม้แต่จะกินได้อย่างถูกต้องเป็นเวลาหลายวัน ยูโตะนั้นเป็นเพียงแค่นักเรียนมัธยมปลายเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงตกอยู่ภายใต้จิตใจที่ไม่สามารถยอมรับได้

ถึงอย่างนั้นเป็นเพราะการมีอยู่ของเหล่าอัศวินและเพื่อนสมัยเด็กที่ถูกส่งมาโลกนี้กับเขา

ในทีสุดยูโตะก็กลับจากท้องทะเลแห่งความคิดสู่ความเป็นจริงได้

“…มีกี่คนกันที่ตาย”

《การฟันศักดิ์สิทธิ์》ของยูโตะได้ทำลายอาคารที่ผู้บัญชากองร้อยของศัตรูอยู่ และได้ฆ่าคนสี่สิบถึงห้าสิบคน รวมถึงทหารไฮเซิร์คที่พยายจะหลบหนีด้วย

แม้ว่าพันธมิตรของเขาและชาวบ้านที่ได้รับการปลดปล่อยจะขอบคุณเขา แต่ใจของยูโตะก็ไม่ได้ดีขึ้น

“ยูโตะ นายกังวลอะไรน่ะ?”

มันคือ อิซากิ มาโคโตะ ผู้ที่ถูกเคลื่อนย้ายมาเหมือนกันที่เรียกยูโตะ

“ฮะ มาโคโตะ..”

“โทษทีฉันเอง อายาเนะกำลังรักษาผู้บาดเจ็บอยู่น่ะ”

 

มาโคโตะหัวเราะออกมาขณะที่ตบที่เอวของยูโตะ

 

มาโคโตะนั้นก็ได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้และสังหารศัตรูด้วยเวทมตร์ระยะไกลเช่นกัน

“นายกังวลเรื่องนี้มามากพอแล้วน่า ฉันรู้ว่ามันยากที่จะเปลี่ยนความคิด แต่เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมีขีวิตอยู่ที่นี่แล้วนิ่”

“ก็ถูก เราไม่สามารถกลับไปได้อีกแล้ว”

มีสองความหมายอยู่เบื้องหลังคำพูดของยูโตะ หนึ่งคือที่พวกเขาไม่สามารถกลับไปโลกก่อนได้และอีกอย่างคือพวกเขาไม่สามารถกลับไปใช้ชีวิตที่ปราศจากการฆ่าหมุษย์คนอื่นๆได้แล้ว

ยูโตะและคนอื่นๆนั้นได้รับพรจากรอบๆตัวและผู้พิทักษ์ นอกเหนือจากการดูแลพวกเขาจนกว่าจะปรับตัวได้แล้ว พวกเขายังได้ใช้ชีวิตที่อาจเรียกว่า”ชนชั้นสูง”ในโลกนี้ และในโลกนี้พวกเขาได้เห็นหลายครั้งแล้วว่าคนที่ไร้พลังถูกย่ำยีอย่างโหดร้ายอย่างไร 

หากจักรวรรดิไฮเซิร์คที่เป็นผู้รุกรานถูกทิ้งไว้โดยไม่มีใครจัดการ อาณาจักรไครซิทในท้ายที่สุดก็จะกลายเป็นรัฐบริพารหรือเลวร้ายที่สุดก็คือ ล้มสลาย เช่นเดียวกันกับราชรัฐไมยาร์ดและอาณาจักรคาโนอา ดังนั้นยูโตะจึงได้ตัดสินใจ

เพื่อที่เขาจะได้ปกป้องประเทศที่เป็นสถานที่ที่เขาและเพื่อนของเขาได้รับการดูแแล ไม่ทางใดที่เขาจะรอดพ้นจากการต่อสู้ได้อีกต่อไป

“ไม่เป็นไรหรอกน่า  เรามีทั้งคุณโจฮานน่าและพวกฉัน เรามาทำให้ดีที่สุดกันเถอะ”

“ใช่ เราจะเอาตัวรอดในโลกนี้ได้อย่างแน่นอน”

“ใช่….อ่า อื่ม เธอยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหม มากินกันเถอะ ฉันมีเนื้ออร์คแห้งและซุปถั่วและปลาโทงดอง”     (เมนูอะไรนิ marinated fighting swordfish)

“ออร์คอีกแล้ว ก็ดี แม้ว่ามันจะดูเหมือน “นั่น” แต่รสชาติมันก็อร่อย ใช่มั้ย?”

“ใช่ ไปชวนอายาเนะมากินด้วยกันเถอะ”

ยูโตะถูกมาโคโตะลากตัวหายไปในเต็นท์ เขาได้มาที่โลกนี้และได้สูยเสียหลายสิ่งนับไม่ถ้วน แต่เขาก็ยังคงได้รับบางอย่าง ยูโตะพยายามความคิดและจดจ่อไปที่อาหาร

―――――――――――――――――――――――――――――――――――――――――
จบ น่าสงสารวอล์มนะดันมาเป็นผู้มาเกิดใหม่ไม่ได้ถูกอัญเชิญหรือมีทักษะเทพติดตัวตั้งแต่ต้น เริ่มต้นตั้งแต่เป็นชาวนาไปเลยไง แล้วก็ Order of Raharzen ใครมีชื่อดีๆบอกด้วย แถมภาพออกแบบของทั้งสามหน่อ
ขอขอบคุณ ENG จากKinokura Translation  
เพจผู้แปล (1) เหนื่อยน้อ การแปล | Facebook