สายตาที่เหมือนโคลนนั่น กำลังคาดหวังสิ่งใด? (Nigoru Hitomi de Nani wo Negau) - ตอนที่ 2.2

กลามล่างและฟันของเขาถูกบดขยี้และลิ้นของเขาก็โผล่ออกมาจากปาก ตาทั้งสองข้างเปิดค้างพร้อมด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความทรมาน ที่จริงนี้เป็นศึกแรกของเขา

มือใหม่ที่ไม่สามารถผ่านศึกแรกของเขาไปได้

แตกต่างอะไรกันฉัน

เพราะความทรงจำเมื่อชีวิตที่แล้ว? หรือโชค? หรือความถนัดในการฆ๋า?

วอล์ม กำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นแต่ก็ไม่สามาถหาคำตอบได้

ดวงตาของเขาหันไปมองเชลยเล็กน้อยจากเชลยเครื่อนไหวรวดเร็วเล็กน้อย เมื่อมองไปที่พวกเขา
พวกเขาก็มองกลับมาโดยไม่ได้ทำอะไร

“ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”

“ฉันด้วย ฉันกลัวจนไม่สามารถแทงหอกอย่างถูกต้องด้วยซ้ำ”

เชลยพูดออกมาราวกับกำลังพิสูจน์ตัวเขาเอง วอล์ม รู้เหนื่อย ที่พวกเขาพูดราวกับกลัวว่าจะถูกฆ่าด้วยความแค้น

ไม่อยากจะเชื่อเลย..

มันคงจะโกหกถ้าบอกว่า เขาไม่เคยคิดเกี่ยวกับมัน แต่ว่านี่คือสงคราม แค่นั้น พวกเขาแค่เครื่อนไหวตามผู้คนเท่านั้น

พวกเขาไม่ได้ชอบฆ่าคนอื่น พวกเขาฆ่าศัตรูเพราะอยู่ในสงคราม เช่นเดียวกับ วอล์ม

ถ้า วอล์ม เอาความแค้นไปลงกับพวกเขาและฆ่า พวกเขาอยู่ในฐานะเชลยดีแล้วกว่าจะฆ่าทิ้ง 
สิ่งที่เขาทำก็แค่น่าทีในฐานะทหารเท่านั้น

แค่เส้นนั้นเท่านั้นที่ไม่อยากข้ามไป เขาสามารถฆ่าคนเพราะเขานั้นเป็นทหาร ไม่อย่างนั้น 
ไรโซ ทาคาคุระ ที่ตอนนี้คือ วอล์ม พื้นฐานความเป็นมนุษย์ของเขาคงพังทลายลง

เป็นฉันที่ผิดปกติหรือเปล่า? การคิดว่าฆ่าคนอื่นได้ไม่เป็นไรตราบที่ป้องกันตัวเอง? ไม่บางคนอาจลังเลที่จะฆ่าคนอื่นอาจเป็นมนุษย์มากกว่า

วอล์ม ซึ่งจมอยู่ในความคิดได้กลับสู้ความเป็นจริง

เขาปิดตาของสหายของเขาและนำลิ้นเข้าไปในปาก

“แบกเขาไป”

เมื่อได้ยินคำสั่งทั้งสี่คนก็เริ่มแบกศพไป แต่พวกเขาปฏิบัติต่อศพอย่างระวังกว่าศพอื่นๆ ราวกับกำลังแบกของที่เปราะบางหรืออาจระเบิดได้

โดยไม่แบ่งแยกพันธมิตรหรือศัตรูศพถูกทิ้งไว้ที่เดียวกัน

นักบวชราดน้ำศักดิ์สิทธิ์และท่องบทสวดต่อไปเพื่อกันการกลายเป็น กูล หรือ สเกเลตัน ที่มีโอกาศโผล่ในสนามรบ

แค่หลุมเดียวก็มีศพเกิน 1500 วอล์ม รู้สึกหดหู่เมื่อคิดว่าบางคนต้องตายและไม่สามารถได้เห็นวันพรุ่งนี้

ยอดผู้เสียชีวิตของจักรวรรดิไฮเซิร์คได้รับการกล่าวว่าอยู่ที่ประมาณ 300 ศพ ซึ่งแสดงให้เห็นความต่างของความเสียหายที่พวกเขาทำกับสหพันธ์การค้า ลิเบอริโต้

ดวงอาทิตย์กำลังตกดินและตวันก็เริ่มรอยขึ้นไปในอากาศจากศพ

นอกจากนี้ยังมีอาหารพกพา แต่มันเก็บไว้ในกรณีฉุกเฉิน วอล์ม ไม่ต้องการกินตราบใดที่การแจกอาหารยังดำเนินต่อไป นอกจากนี้ยังมีสิ่งของมากมายที่เขาได้รับในวันนี้

แต่ละหน่วยได้รับประทานอาหารกับหน่วยของตัวเอง แม้จะมีผู้เสียชีวิต 2 คน แต่หน่วยของ ดูเวย ก็ได้รับไวน์และเบียร์นอกจากแค่อาหาร นี่ก็เพื่อผลงานที่ยอดเยี่ยมของหน่วย

“ไม่สาเกใดที่ว่างเปล่า”

วอล์ม มองมันและคิดว่าอาจเป็นเสบียงส่วนหนึ่งที่ทิ้งเอาไว้ในฐานบัญชาของศัตรู

สหพันธ์การค้า ลิเบอริโต้ อาจมีทหารที่อ่อนแอ แต่อำนาจทางเศรฐกิจของพวกเขาพูดได้ว่ายอดเยี่ยม
ที่ตั้งของพวกเขาตั้งอยู่ใกล้ทะเลและเหมืองและดันเจี้ยน แม่น้ำซึ่งเป็นกุญแจสำคัญในการขนส่ง เมื่อคึดอย่างนั้น วอล์ม รู้สึกผิดหวังที่ต้องมาสู้กับคู่ต่อสู้ที่ไม่เท่าเทียม

เมื่อหลุดจากความคิด วอล์ม หันมาสนใจอาหารตรงหน้าของเขา

ขนมปังอบแข็งๆ สองชิ้น กับปลาเฮอริ่งเค็มและปลาค็อดและกำหล่ำดอง

สิ่งที่ดีที่สุดคือเนื้อม้าที่ไม่ปนเปื้อนซึ่งทำโดยการรีดเลือดม้าศึกที่ขาหัก แม้ว่าส่วนใหญ่มีแต่กล้ามเนื้อ
แต่ก็เป็นโปรตีนเกรดสูงที่สามารถหาได้ในแนวหน้า ดังนั้นจึงทหารคนใดจะไม่ชอบมัน

เนื้อม้าและมันฝรั่งถูกเคี่ยวในหม้อใบใหญ่และแม้แต่หญ้าป่าก็รวมอยู่ด้วย
TL:wild grass

เนื้อม้าเต็มไปด้วยรสชาติและเนื้อก็แน่นเคี้ยวหนึบ รวมกับมันฝรั่งและมันก็เป็นอะไรที่น่าพอใจ

ทหารบางคนปิดปากของเขาเนื่องจากกลิ่นของความตายที่ไม่คุ้นเคยแ มันไม่สามารถช่วยอะไรได้เนื่องจากเป็นศึกแรกของพวกเขา เมื่อเห็นอย่างนั้นความทรงจำอันขมขื่นก็ผ่านเขามาในหัว วอล์ม

มันเป็นสิ่งที่ วอล์ม ก็เป็น ตอนแรกเขายังรู้สึกแขยงที่จะกินเนื้อสัตว์ในขณะล้อมรอบไปด้วยกลื่นแห่งความตาย แต่แล้วเขาก็ตระหนักว่ายิ่งเขามีประสบการณ์ต่อสู้มากเทาไรความรู้สึก็ยิ่งชาขึ้นเท่านั้น

วอล์ม ไม่สามารถบอกได้อย่างแน่นอนว่าเขามีความสุขในฐานะคนๆหนึ่ง แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนก็คือตราบใดที่เขาสามารถจดจ่อกับอาหารที่อยู่ตรงหน้าได้แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

“วอล์ม ฉันได้ยินว่า นายฆ่าศัตรูไป 9 คน แต่ว่าฉันได้ 15 คน ดังนั้นฉันชนะ แต่นายก็มีโอกาศ”

วอล์ม รู้ว่าเขาเป็นใครโดยไม่ต้องมองเพราะเขาได้กล่นแอลกอฮอล์

“ไม่ฉันเอาชนะคุณไม่ได้หลอกหัวหน้าหน่วย ดูเวย”

มันเป็นความรู้สึกที่แท้จริงของเขา แม้ว่า วอล์ม จะไม่ชอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขาก็ได้รับการยอมรับจากสหายของเขาเรื่องความสามารถในการสู้และฆ่า แต่ถึงอย่างนั้นหัวหน้าหน่วย ดูเวย ก็ดีกว่ามาก

“มาดื่มกันเถอะ”

หัวหน้าหน่วยชายวัยกลางคนเทไวน์ลงในถ้วยดว้วยอารมณ์ดี

วอล์ม ยิ้มขมขื่น ยกดถ้วยขึ้นและหัวหน้าหน่วย ดูเวย ก็เทส่วนที่เหลือครึ่งหนึ่งลงมนถ้วย และดื่มทั้งหมดในครั้งเดียว

วอล์ม รู้สึกทึ่งการวิการดื่นของเขา แต่ยิ่งไปกว่านั้นเขากลัวว่าคนอื่นจะไม่ได้รับส่วนแบ่ง
ดังนั้นเขาจึงหันมองรอบๆ และเห็นว่าคนอื่นๆกำลังถือแอลกอฮอล์อยู่ด้วย

“วอล์ม นายดูแปลกๆนะ”

โจเซ่ที่นั่งอยู่ทางขวาก็ยิ้มให้กับถังเบียร์ มันยากที่เห็นหน้าของเขาในที่มืดถ้าคนไม่เหล่มอง เพราะเขาเป็นคนที่มีผิวสี

โจเซ่ทหารที่จับคู่กับ วอล์ม ตั้งแต่เข้าร่วมกองทัพได้รับหน้าที่ให้รักษาความปลอดภัยจองเสบียงและข้อมูล เป็นคนที่เชื่อถือได้

ผมของเขาหยิกเล็กน้อย แต่ตรงกันข้ามกันข้ามกับลักษณะร่าเริ่งของเขาเขาก็มีด้านที่ค่อนข้างรุนแรงเช่นกัน

“ฉันหมายถึง เรามีเหล้ามากขนาดนี้ได้ยังไง”

“ดูเหมือนว่าหนึ่งในผู้บัญชาการศัตรูถูกจับและเขามี “กระเป๋าเวทย์” อยู่ด้วย มีคนบอกว่าข้างในมีเหล้ามากมาย

“กระเป๋าเวทย์” ได้รับการกล่าวว่าเป็นของสำคัญในการขนส่งสินค้าในโลกนี้ แม่ว่าจะมีขนาดเท่ากระเป๋าคาดเอว แต่ก็สามารถเก็บเสบียงได้มากมาย สามารถเก็บของได้หลากหลาย วอล์ม
กำลังหามันอยู่เช่นกัน แต่มันก็ยากที่จะหาได้

มีวิธีการหาได้หลักๆสองวิธี หาจากดันเจี้ยนและซากปรักหักพัง หรือจะได้มาจาก พันธมิตรป่า 
อเลนนาร์ด ที่ต้นไม้โลกตั้งอยู่ มีกระเป๋าเวทย์จำน้อยผลิตขึ้นโดยพวกเขา

เนื่องจาก อเลนนาร์ด เก็บวิธีการผลิตไว้เป็นความลับจึงมีเพียงขุนนางและพ่อค้ารายใหญ่นอกเหนือจากกองทัพที่มี กล่าวกันว่าสิ่งที่หามาจากซากปรักหักพังและดันเจี้ยนนั้นมีความจุมากกว่า

โจเซ่บอกว่านอกเหนือคนเหล่านั้นอาจมีนักผจญภัยที่อาจได้รับมามากมายจาก
,ดันเจี้ยนและซากปรักหักพัง

“นั่นเป็นเหตุผลที่เราควรฉลอง ขอบคุณสำหรับความร่ำรวยของ ลิเบอริโต้”

เขาเทไวน์แทนเบียร์ที่เขาดื่มไปก่อนหน้า เนื่องจากไม่มีน้ำแข็งหรือตู้เย็นจึงเป็นเป็นเบียร์อุณหภูมิปกติ วอล์ม ยังคงดื่มมันต่อไปและคิดว่ารสชาติหวานเปลี้ยวและขมเป็นเอกลักษณ์ก็ไม่เลว

ด้านข้างมีปลาเฮอริ่งเค็ม มันเค็มถ้าเทียบกับเหงือที่ออกมาระหว่างการรบ จึงนำมากินคู่กับเบียร์

ฆ่าคนและเฉลืมฉลองกับสหายที่ด้านข้างของศพ โลกที่มีค่านิยมและกฏหมายต่างไป ในโลกเช่นนี้เขามี่ช่วงเวลาที่ยากลำบากและทรมานในการปรับตัว ถึงกระนั้นเขาก็ต้องทำเพราะเป็นวิธีเดียวที่ วอล์ม จะอยู่รอดได้

********
 

TL: จบไปแล้วกับตอนที่สอง มีเรื่องหลายอย่างจุดพูดเลยไม่ว่าจะเป็นเรื่อง “กระเป๋าเวทย์” 
“กระเป๋าวิเศษ” “ถุงเวทย์” “ถุงวิเศษ” ใช้อันไหนดีเพราะคนแปลเมามากเดี๋ยวเขียนไปเขียนมากตัวหนังสือมันเยอะอะเนาะ ตอนๆตอนนึงเนี้ยดูแล้วเอามาฉับแบ่งได้ 4 part เลย แต่ก็มีคนบอกว่าเอาแบบตอนเดียวเต็มงั้นเอาเป็นว่า ตอนเดียวแหละแต่อาจช้าหน่อยเพราะแปลกระปิดกระปอยเดี๋ยวหยุดเดี๋ยวต่อ แล้วก็ถ้าช้าทำไม่ทำทันจะแบ่งpartเอานะ จะได้มีอะไรลงทุกวัน คอมเม้นต์กันเยอะๆนะเป็น
แรงใจให้รู้ว่ามีคนอ่านและสนุกกับมัน  
แถมภาพปลากรอบ หัวหน้าดูเวย วอล์ม แล้วก็ โจเซ่
ทั้งนี้ขอขอบคุณ ENG จากKinokura Translation  
เพจผู้แปล (1) เหนื่อยน้อ การแปล | Facebook