สายตาที่เหมือนโคลนนั่น กำลังคาดหวังสิ่งใด? (Nigoru Hitomi de Nani wo Negau) - ตอนที่ 0
ช่วงเวลารื่นรมย์จบลงด้วยเสียงแหลมสูง ทาคาคุระ ไรโซ ลืมตาที่หนักขึ้นอย่างไม่เต็มใจ
หมอนเปียกไปด้วยน้ำลายและผ้าหุ่มที่เปียกและยับบิดไปบิดมาไม่สามารถแยกหน้าหลังได้ สาเหตุของเสียงยังคงดังก้องอยู่ที่ข้างเตียง
ไรโซ มักจะสุ่มเปลี่ยนเสียงปลุกทุกวัน แต่เสียงปลุกที่ถูกเลือกวันนี้คือเสียงธีมระเบิดเวลา
เสียงที่บอกเวลาตอนเช้ากำลังจะหมดลงทำให้สายตาของเขาดูเหมือนกำลังโกรธ สายตาที่เบลอนั้นไม่มีประโยชน์ เขาคลำหาระหว่างมือขวา และในที่สุดก็เจอ
หลังจากเสร็จสิ้น เสียงนาฬิกาปลุกที่น่ารำคาญก็ถูกหยุดลง จากนั้นก็ดึงสายชาร์จออกและวางไว้บนโต๊ะ ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้น
เขารู้สึกรำคาญที่ได้ยินเสียงเอี๊ยดจากเตียงเก่า
“อ่าา เหนื่อยชะมัด”
ไรโซ คิดว่าสาเหตุของความเหนื่อยล้าอาจเกิดจากการทำงานล่วงเวลาของวันก่อน แต่เขาก็ส่งอีเมลได้ทันเเวลา
เขาคิดว่าคงจะดีถ้ามีเช้าที่สดใสและสดชื่นและรู้สึกสำเร็จเป็นบางครั้ง แต่มีแต่ความเหนื่อยล้าต่อเนื่องมาจากเดือนที่แล้ว
ตรงกันข้ามกับอารมณกับอารมณ์ที่มืดมน แสงแดดส่องเข้ามาในห้องผ่านม่านที่เปิดอยู่ ไรโซ ที่เหล่ตาถอนหายใจเล็กน้อย
*ฉันไม่ได้อยู่ในสภาพที่พร้อมในวันนี้ คงไม่เกินจริงที่จะบอกว่าฉันอยู่ในสภาพไม่ดี*
ไรโซ ทำเสียงไม่น่าพอใจเมื่อหันหัวของเขา เขาไปที่อ่างล้างหน้าเพื่อเปลี่ยนอารมณ์ของเขา
พื้นส่งเสียงดึงทุกครั้งที่เขาเดิน มันดังพร้อมกับจังวะที่ก้าวเท้า
เงาสำท้อนในกระจงเป็นชายโสดคนหนึ่ง ทาคาคุระ ไรโซ อายุ 33 ปี
เขาหัวเราะเยาะริ้วรอยบนใบหน้าของเขาซึ่งเหมาะกับอายุของเขา รอยคล้ำใต้ตาแสดงถึงความหนื่อยล้าที่สะสมอยู่ แต่อย่างน้อยหน้าตาเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมาก
“หน้าดูเด็กเป็นเรื่องที่ดี”
สมัยเขาเข้าเป็นพนังงานใหม่เขาถูกเข้าใจผิดว่าเป็นพนักงานระดับกลาง ไรโซ ยังจำไเด้ว่าเขาหงุดหงิดแค่ไหนเมื่อถูกถามถึงตารางงานในที่ทำงาน
เปิดก๊อกน้ำและล้างหน้าด้วยน้ำเย็นแล้วเสยผเพื่อขจัดความขี้เกียจ
เมื่อเขามองไปในอ่างล้างหน้าตรงหน้าเขาสังเกตุเห็นว่ามีเส้นผมจำนวนมากกระจัดกระจายอยู่
“ล้อเล่นป๊ะเนี่ย”
ไรโซ ไม่ได้ย้อมผมหรือปล่อยผมยาว เขาปล่อยไว้ตามปกติจนถีงตอนนี้ เขาสงสัยว่ารากผมเขาเป็นโรคหรือเปล่า เขาได้แต่เคียดแค้นกับผมของเขา
แต่ก็ไม่มีอะไรที่เข้าทำได้
เขาหยิบนมจากตู้เย็นและถ้วยจากชั้นวาง แล้วนั่งลงกับโต๊ะ เขาเอื้อมมาไปหารีโมทบนโต๊ะแล้วเปิดข่าวเช้า
『”มีเหตุการณ์ที่คนหนุ่มสาวที่ไปเยี่ยมเมืองๆหนึ่ง ในจังหวัดหนึ่ง เพื่อถ่ายวิดิโอ หายตัวไป
แต่เหมือนว่าจะไม่สามารถติดต่อกับ สมาชิกกองกำลังป้องกันตนเอง 13 คนที่ออกคนหาได้”』
『”เรือบันทุกคอนเทนเนอร์ ‘NTR’ที่เจ้าของคือ บริษัท_____ และ ‘Erotic Saline’ ที่เป็นของ บริษัท Saline ได้จมลงที่ท่าเรือโยโกฮาม่า
ไมาทราบสาเหตุที่แน่ชัด แต่ดูเหมือนว่าเรือทั้งสองจะจมหลังถูกกระแทกที่ท้องเรือ มีการสันนิษฐานว่าอาจจะเป็นเรือดำน้ำไม่ทราบสังกัดชน”』
TL:ไม่รู้อะไรคือ Erotic Saline ทับศัพท์ไประกัน!!
『”ช่างเป็นภัยพิบัติที่ไม่พึงประสงค์ ประกฏการณ์ลี้ลับยังคงดำเนิดต่อไปทั่วโลก ประกฏการณฺ์ออโรร่าที่สร้างความแตกตื่นที่โตเกียวเมื่อวันก่อน
ว่ากันว่าโลกกำลังมาถึงจุดจบ”』
นักวิจารณ์ที่ประกฏบนหน้าจอ ไรโซ ไม่ชอบนักวิจารณ์เล็กน้อย แต่เขาเห็นด้วยกับความคิดเห็น
ตั้งแต่ปีที่แล้วปรากฏการณ์แปลกๆ ปรากฏขึ้นทั่วโลก ทั้งบนบก อากาศ และในทะเล
บทสัมภาษณ์หญิงสาวในศาลเจ้าที่ประกาศว่าตัวเธอกำลังสื่อสารกับพระเจ้า
บทสัมภาษณ์ชายแก่คนหนึ่งที่ว่าสุนัขของเขาถูกสัตว์ประหลานคล้ายมนุษย์สีเขียวพาตัวไป
และเรื่องราวของการถูกทำลายล้างพืชพันธุ์ทั้งหมดบนภูเขาในทันที
เขาไม่ได้เกลียดข่าวที่เขาดูใน TV แม้มันจะไม่จริง แต่ก็น่าสนใจดี
“อื่มมม”
ไรโซ เปิดถุงขนมปังที่เขาซื้อด้วยพฤติกรรมที่มากเกินไป และจึงนำมันเข้าปาก
เป็นความที่เรียกได้ว่า ‘โคตรหวาน’ ที่สามารถลิ้มรสได้จากขนมปังนุ่มๆ
เขารับรู้ได้ว่า ขนมปังรส ครีมคาลาเมล ช็อคโกแลต แตงโม ไม่ค่อยดี
เขาเทนมลงไปในปากในขณะที่มีขนมปังอยู่ในปากและในขณะขมวดคิ้ว ในตอนนี้
ไรโซ ซึ่งกำลังเตรียมตัวในตอนเช้าได้ยินเสียงนาฬิกาและตรวจสอบเวลา….
*เวลากำลังดีที่จะไปขึ้นรถไฟ*
หลังจากแปลกฟัน ไรโซ ก็เริ่มเตรียมตัวให้พร้อม ‘การเตรียมตัวในตอนเช้า’ คือสิ่งที่เขาปลูกฝังมานานกว่าสิบปีคือความพิเศษของเขา
ใส่ถุงเท้าสีดำและ ติดกระดุมบนเสื้อหลังรีดผ้าในเวลาสั้นที่สุด ใส่สูท สวมนาฬิกาข้อมือแล้วเขาก็พร้อมแล้วที่จะออกไป
เขายังเช็คนามบัตร สมาร์ทโฟน กระเป๋าทำงาน พวกมันคือสมบัติศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามของเขา
เมื่อเขามีของเหล่านี้ เขาก็มั่นใจและพร้อมที่จะเจอกับทุกสถานการณ์
เขามีทริคที่จะปิดประตูเก่าๆ ด้วยการยกมันเบาๆ และหมุนล็อคอย่างรวดเร็ม
เขาคิดว่าสาเหตุคือบานพับหรือเพราะประตูเบี้ยวเพราะอพาร์ทเมนต์เก่าแล้ว
เขาตกใจโดยอุณหภูมิข้างนอกอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาไม่ลังเลแล้วผลักออกไป
เขาผ่านทางเดินแคบๆ และเดินลงไดด้วยการหายใจแรง
ไรโซคิดถึงสมัยหนุ่ม…
*มันไม่ได้เป็นอย่างนี้เมื่อเขาอายุช่วง 20*
ด้วยเสียงจังหวะที่ห่างไกล อีกแค่สามก้าว ขณะกำลังจะก้าวอีกก้าว เขาก็ร้องออกมาสำหรับความผิดปกติกับร่างกายของเขา
“เออ….อะ อ่าา
มันเข้ามาทันที ไรโซ จับหน้าอกของเขา ด้วยความเจ็บปวดรุนแรงที่มาโดยไม่มีการเตือน
เขาทนความเจ็บปวดไม่ไหว เขาก็อดไม่ได้ที่จะไม่ล้มลง
เขาคว้ากำแพงหรืออะไรบางอย่างที่สามารถคว้าไดและพยายามลุกขึ้น
แต่เขาไม่สามารถทนความเจ็บปวดที่หน้าอกเขาและรู้สึกร่างกายหนักและล้มลงกับพื้น
*เจ็บบ..มันเจ็บเจ็บเจ็บ..*
ไรโซสำลัก นอกจากเวียนหัวแล้วการมองเห็นยังบิดเบี้ยวและเหงื่อเย็นก็ไหลไม่หยุด เขาหายใจไม่ออก แขนขาไม่สามารถขยับได้ เขาได้แต่มองขึ้นไปบนฟ้า
ตอนนี้เขาออกจากบ้านและผมเขาก็เปื้อนไปด้วยฝุ่นและปากที่เปิดอยู่ครึ่งหนึ่งของเขาก็เปื้อนน้ำลาย
เขาเอื้อมมือขอความช่วยเหลือ แต่เพียงวันนี้เท่านั้นไม่มีใครอยู่
การมองเห็นแคบ มองเห็นแสงรางๆ แล้วการมองเห็นค่อยๆ มืดลงและแคบลง เขาไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเขา
แต่สิ่งหนึ่งที่รู้ก็คือ…เขากำลังจะตาย
*ฉันไม่อยากตาย.. ฉันยังอยากมีชีวิตอยู๋*
ไรโซ ค่อยๆยกมือขวาขึ้นในขณะที่ความรู้สึกร่างกายค่อยๆหายไป
มือของเขาสั่นเหมือนกวางที่เพิ่งเกิด มันเป็นอะไรที่ไร้สาระ แต่เขาไม่สามารถแม้แต่จะหัวเราะ
จากนั้นเขาจำพยากรณ์อากาศได้นิดหน่อยว่า ระวังความร้อนและระวังการเป็นลมแดด
เสียงจั๊กจั่นที่น่ารำคาญที่เขาเกลียดมาก..เขาก็ไม่ได้ยิน สิ่งที่ได้ยินเพียงอย่างเดียวคือเสียงหายใจที่ผิดปกติและการเต้นของหัวใจที่อ่อนลง
อาจเพราะวิสัยทัศน์ที่มืดมนเขาเห็นภาพหลอน พื้นที่เขาล้มลงถูกย้อมด้วยสีดำหมุนวน เงาของคนแคระนับไม่ถ้วนออกมาจากข้างใน
เงาล้อมรอบเขาและพยายามลากเขาเข้าไปในหลุม มันเหมือนฉากที่ปรากฏในการเดินทางบางอย่าง
*โอ้ มันเป็นภาพหลอนจริงๆ.. ในที่สุดมันก็จบลง*
แม่ว่าจะสลบไป แต่ ไรโซ เหมือนได้ยินเสียงใครบางคนเรื่อกชื่ออย่างยินดี แต่เขาก็ไม่ได้ยินอีกต่อไปและสติของเขาก็เลือนหายไปอย่างสมบูรณ์
TL:เป็นผลงานแปลครั้งแรก แปลผิด เขียดผิด สะกดผิด หรือแปลไม่สนุกไม่ถึงใจตรงบอกได้นะครับ
เพจผู้แปล: (1) เหนื่อยน้อ การแปล | Facebook
ขอบคุณ eng จากKinokura Translation