สามีเถื่อน ซีรีส์ชุด ชุด The Billionaire demon's virgin mistress Erotica Vol.2 - ตอนที่ 56
“เควินกลับมาถึงบ้านหรือยังเดซี่”
แคลอรีน่าถามถึงบุตรชายด้วยความเป็นห่วงเพราะตั้งแต่กลับมาจากวอชิงตันเมื่อหนึ่งเดือนก่อนจนถึงวันนี้ รอยยิ้มของเควินเป็นสิ่งเดียวที่ไม่เคยเกิดขึ้นเลย
หล่อนเคยคิดเสมอว่าถ้าไม่มีวรันธารา ไม่มีผู้หญิงคนนั้นในชีวิตของ เควินอีก แล้วทุกอย่างจะจบลงอย่างสมบูรณ์ แต่มันกลับตรงกันข้าม เพราะ เควินยิ่งห่างเหินจากหล่อนมากขึ้น และมากขึ้นจนน่ากลัว
“กลับมาตั้งแต่ตอนห้าโมงเย็นแล้วค่ะ”
“เดี๋ยวนี้เควินกลับบ้านเร็วเสมอเลยนะ”
“กลับมาเร็ว และก็หมกตัวอยู่แต่ในห้องนอน หรือไม่งั้นก็มักจะไปนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่ริมสระ…”
แคลอรีน่าเหลือบตามองป้าเดซี่ ก่อนจะถอนใจออกมา “คงต้องใช้เวลาอีกหน่อย เควินจะต้องดีขึ้นแน่”
“แต่มันตั้งหนึ่งเดือนแล้วนะคะที่คุณเคนมีชีวิตอยู่ไปวันๆ เดินได้ กินได้ ทำงานได้ แต่ไม่มีความรู้สึก”
“มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”
“คุณแคลอรีน่าเป็นแม่น่าจะรู้ดีนะคะว่า คุณเคนต้องการอะไรที่สุดในตอนนี้”
“อย่ามาสั่งสอนฉันเดซี่ ฉันรู้ดีว่ากำลังทำอะไร เควินจะต้องหายเศร้าถ้ามีหนูไครี่ย์มาอยู่ใกล้ๆ ตอนนี้”
“ไม่ใช่คุณไครี่ย์ค่ะ แต่ต้องเป็นคุณวรันธารา”
“เดซี่!”
“ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ จะยกเหล้าขึ้นไปให้คุณเคนบนห้องนอน”
ป้าเดซี่เดินจากไปทันที ในขณะที่แคลอรีน่ายืนนิ่งจมอยู่กับความสับสนในหัวใจ
“ไม่มีทางหรอก ฉันต้องพยายามขนาดไหนกว่าจะเขี่ยเธอออกจากชีวิตของเควินไปได้ ฉันไม่มีวันยอมให้เธอกลับเข้ามาอีกแน่นอน” แคลอรีน่ายังคงคิดอ่านเช่นเดิม และรีบต่อสายหาไครี่ย์ทันที
“หนูไครี่ย์ นี่ป้าเองนะ”
“หนูก็กำลังจะโทรหาคุณป้าอยู่พอดีเลย มีข่าวดีจะบอกน่ะค่ะ”
“ป้าเองก็มีข่าวดีจะบอกหนูไครี่ย์เหมือนกัน แต่หนูไครี่ย์พูดมาก่อนเถอะ”
“คือหนูกำลังจะแต่งงานในอาทิตย์หน้านี้ค่ะ”
“ห๊า! หนูไครี่ย์กำลังจะแต่งงาน” ”
แคลอรีน่าอ้าปากค้าง รู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรง
“ทำไม… ทำไมไม่รอป้าล่ะ ป้า… ป้าอุตส่าห์กำจัดนังนักข่าวชั้นต่ำให้มันออกไปจากชีวิตของเควินสำเร็จแล้วเชียว”
“คือหนู… หนูเจอคนที่ใช่สำหรับตัวเองแล้วน่ะค่ะ และก็คงกลับไปหาพี่เคนไม่ได้อีกแล้ว”
“หนูไครี่ย์ไม่ลองคิดทบทวนให้ดีๆ อีกสักครั้งเหรอจ๊ะ ไหนว่าชอบ เควินลูกชายของป้ามากยังไงล่ะ”
“ผู้ชายอย่างพี่เคน ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ลุ่มหลงหรอกค่ะ แต่… สิ่งสำคัญมันขึ้นอยู่กับว่าพี่เคนต้องการใครต่างหาก และจากที่หนูได้สัมผัส พี่เคนไม่ได้ต้องการหนู แต่ต้องการวรันธารา…”
“ถึงจะใช่ แต่ตอนนี้สองคนนั้นจบกันไปแล้ว ป้าจัดการทำให้นังนั่นมันออกไปจากชีวิตของเควินได้อย่างสมบูรณ์แล้ว”
“ร่างกายแยกห่างจากกัน แต่หัวใจไม่มีใครแยกออกได้หรอกค่ะ คุณป้าลองมองพี่เคนให้ดีๆ สิคะ แล้วก็จะรู้ว่าพี่เคนมีความสุขหรือเปล่ากับสิ่งที่คุณป้าต้องการ”
“หนูไครี่ย์…”
“เมื่อก่อนหนูก็เห็นดีเห็นงามไปกับคุณป้า แต่พอหนูกลับมาอยู่ในโลกของตัวเอง หนูก็ค้นพบแล้วว่าคนที่จะอยู่ด้วยกันจนแก่จนเฒ่าไม่จำเป็นต้องใช่คนที่เราเฝ้ารักเสมอไป แต่หากเป็นคนที่รักเราจากจิตวิญญาณของเขาต่างหากล่ะคะ”
“ป้าคงเปลี่ยนใจหนูไครี่ย์ไม่ได้อีกแล้วใช่ไหม”
“หนูต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่หนูรักผู้ชายคนนี้จริงๆ ค่ะ เขาทำทุกอย่างเพื่อหนู”
แคลอรีน่าถอนใจออกอย่างผิดหวัง “คงเป็นลูกชายของบรรดาเพื่อนคุณพ่อคุณแม่ของหนูสินะ”
ไครี่ย์หัวเราะเบาๆ มาตามสาย “ไม่ใช่หรอกค่ะ ผู้ชายที่หนูกำลังจะแต่งงานด้วยเป็นคนทำสวนในบ้านของหนูเอง”
“คนสวน?!”
“คุณป้าคงจะตกใจ แต่เราทั้งสองคนตกหลุมรักกันตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้ากันเลยค่ะ”
แคลอรีน่ายกมือขึ้นทาบอกอย่างจะเป็นลม
“คุณพ่อคุณแม่ของหนูคงเป็นลมหลายรอบเลยใช่ไหมเนี่ย กว่าจะยอมให้หนูแต่งงานกับคนสวนคนนี้น่ะ”
“ตอนแรกพวกท่านก็ตกใจค่ะ แต่เพราะพวกท่านเห็นแก่ความสุขของหนู งานแต่งงานของหนูกับว่าที่สามีก็เลยเกิดขึ้นค่ะ”
แคลอรีน่าเงียบงันไป
“หนูรักและเคารพคุณป้ามากนะคะ แต่ก็อยากจะบอกให้คุณป้าคิดนิดหนึ่ง… ความสุขของคนเราไม่ได้อยู่ที่ความเท่าเทียมกัน หรือว่าความเหมาะสมทางสังคมหรอกนะคะ แต่ความสุขมันเกิดจากคนที่ใช่ ในเวลาที่เหมาะสมน่ะค่ะ พี่เคนคงจะดีใจ ถ้าคุณป้ารักคนที่ตัวเองรัก”
“คือป้า…”
“ถ้าคุณป้าว่าง หนูเชิญมาร่วมงานด้วยนะคะ หนูอยากเจอคุณป้ามากค่ะ”
แคลอรีน่าน้ำตาคลอ
“ป้าจะต้องไปให้ได้ ขอบใจหนูไครี่ย์มากนะที่ช่วยทำให้ป้า… มองเห็นในสิ่งที่พยายามจะมองข้ามมาตลอด ขอให้หนูโชคดีนะ ป้ารักหนู”
“หนูก็รักคุณป้าค่ะ แล้วเจอกันที่งานแต่งของหนูนะคะ”
ไครี่ย์วางสายไปแล้ว แค่แคลอรีน่ากลับไม่อาจจะหยุดคิดถึงคำพูดของเด็กสาวไม่ได้
‘ความสุขของคนเราไม่ได้อยู่ที่ความเท่าเทียมกัน หรือว่าความเหมาะสมทางสังคมหรอกนะคะ แต่ความสุขมันเกิดจากคนที่ใช่ ในเวลาที่เหมาะสมน่ะค่ะ พี่เคนคงจะดีใจ ถ้าคุณป้ารักคนที่พี่เคนรัก…’
หรือว่าหล่อนจะทำผิดไปจริงๆ นะ…?
แคลอรีน่ายืนอยู่หลังบานประตูห้องนอนของลูกชาย มือเล็กยกขึ้นเคาะเบาๆ สองครั้ง ก่อนจะยืนรอคำตอบ แต่จนแล้วจนรอดก็มีแต่ความเงียบเท่านั้นที่ตอบกลับมา
“เควิน… ขอแม่เข้าไปหน่อยได้ไหมลูก”
ทุกอย่างรอบตัวยังคงเงียบงันเช่นเดิม
“งั้นแม่ขอเข้าไปนะ” ในที่สุดก็ตัดสินใจดันประตูไม้ตรงหน้าให้เปิดกว้างออก และก้าวเข้าไปภายใน
ห้องนอนของเควินยังคงกว้างขวางและให้ความรู้สึกลึกลับเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่ในเวลานี้กลับมีความโศกเศร้าเพิ่มเติมเข้ามาจนหล่อนรู้สึกได้อย่างชัดเจน
แคลอรีน่าค่อยๆ ก้าวเท้าเดินลึกเข้าไปภายในห้อง ลูกชายเพียงคนเดียวของหล่อนกำลังนั่งพับหลับใหลอยู่บนโซฟาริมหน้าต่าง ในมือก็กุมแก้วเปล่าที่ด้านในมีหยาดของแอลกอฮอล์เอาไว้แน่น
หัวใจของคนเป็นแม่ราวกับจะหลุดร่วงลงไปกระแทกกับพื้นห้อง ภาพในอดีตย้อนกลับมาทำร้ายหัวใจอีกครั้ง วันนั้นหล่อนเลือกเดินจากลูกและสามีแสนดีไป เพียงเพราะสามีเอาแต่ทำงานไม่มีเวลาให้ หล่อนยังจดจำได้ดีว่าลูกชายวิ่งร้องไห้ตามมา ก่อนจะล้มลงกับพื้นอย่างน่าเวทนา ตอนนั้นหล่อนบอกให้ชู้รักหยุดรถ แต่เขากลับยิ่งขับเร็วขึ้นและบอกให้หล่อนยอมรับกับสิ่งที่ได้ตัดสินใจลงไปแล้ว
วันนี้… เควิน ลูกชายของหล่อนกำลังเจ็บปวดอีกครั้ง ด้วยฝีมือแม่ใจร้ายอย่างหล่อน
แคลอรีน่าทรุดลงคลุกเข่ากับพื้นข้างๆ ร่างไม่ได้สติของลูกชาย หยาดน้ำตาแห่งความเสียใจคลอเบ้า
“แม่ทำให้… ลูกเจ็บอีกแล้วใช่ไหม เควิน” มือของแคลอรีน่ายกขึ้นแตะใบหน้าของลูกชายแผ่วเบา ทะนุถนอม และเต็มไปด้วยความรัก กี่ปีมาแล้วนะที่เควินไม่ยอมให้หล่อนเข้าใกล้ กี่ปีมาแล้วที่เควินขว้างปาความเคียดแค้นเข้าใส่
หล่อนรักเควิน… รักและก็คงไม่อาจจะทนเห็นลูกชายทนทุกข์ทรมานแบบนี้ได้อีกแล้ว
“แม่… แม่จะไม่ขัดขวางลูกอีกแล้ว เควิน…” แคลอรีน่าสะอื้นไห้ ลูบใบหน้าของลูกชายด้วยความรักความสงสาร
“ธาร… ทำไมคุณใจร้าย… ใจร้ายกับผมนัก…” เควินที่เมาไม่ได้สติคว้ามือของแคลอรีน่าเอาไว้แน่น
“เมื่อไหร่… จะกลับมาหาผม เมื่อไหร่… จะกลับมา”
แคลอรีน่าได้ยินก็ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด “ถ้าแม่รู้… รู้ว่าลูกจะเจ็บปวดมากขนาดนี้ แม่จะไม่ทำ… แม่จะไม่ทำแบบนั้น…”