สามีข้า คือพรานป่า - ตอนที่ 80 น้ําใจของเจียวเจียว

 

ตอนที่ 80 น้ําใจของเจียวเจียว

บ้านของหยุนเคอเสร็จเร็วกว่ากําหนดแน่นอน มันจะแล้วเสร็จในเร็ว ๆ นี้ เนื่องจากพวกชาวบ้านได้รับเงินค่าจ้างไม่เคยขาดมือ!

 

เมื่อบ้านอิฐสีเขียวหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่บนที่รกร้างตรงเชิงเขา ผู้คนในหมู่บ้านต่างตกตะลึง ไม่คาดคิดว่าเขาจะเป็นนายพรานจะมีรากฐานครอบครัวที่แข็งแกร่งเช่นนี้

 

แม้ว่าหยุนเคอที่มีหนวดเคราดกและแสนเย็นชายังไม่เป็นที่นิยมนัก แต่เขากลับกลายเป็นชายหนุ่มผู้ร่ํารวยยิ่ง บรรดาหญิงสาวในหมู่บ้านต้องการมีชีวิตสุขสบาย ทั้งหมดเริ่มออกมาเดินกรีดกรายผ่านหน้าบ้านของหยุนเคอบ่อย ๆ ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้พบเจอและหวังให้ชายหนุ่มหนวดครื้มคนนี้ตกหลุมรัก

 

หญิงสาวในหมู่บ้านอย่างเฉินเจียวเจียวก็ด้วย!

 

นางเป็นหญิงสาวเจ้าสเน่ห์สมชื่อเจียวเจียว เป็นบุตรสาวคนเดียวของตระกูล แต่เพราะแม่ของนางเป็นคนปากร้ายจึง ไม่ใครกล้าตําหนิเรื่องที่ไม่สามารถให้กําเนิดลูกชายได้!

 

เดิมที่เฉินเจียวเจียวค่อนข้างรังเกียจชายที่มีหนวดเครารกรุงรัง แต่ด้วยความเป็นอยู่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ครอบครัวของนางยังคงอาศัยอยู่ในถ้ำบนไหล่เขา

 

ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนในหมู่บ้านต่างก็พูดถึงความป่าเถื่อนของชายคนนี้ ดังนั้นเฉินเจียวเจียวจึงไม่เคยมีความคิดที่จะแต่งงานกับหยุนเคอ

 

แต่เมื่อบ้านหลังใหญ่ถูกสร้างขึ้น เฉินเจียวเจียวก็เปลี่ยนใจ!

 

นางรู้ว่าตัวเองเป็นเพียงหญิงธรรมดาในหมู่บ้านเป็นไปไม่ได้ที่จะได้แต่งงานกับตระกูลดี ๆ อย่างมากที่สุดก็คงจะเป็นคนจากหมู่บ้านเดียวกันหรือหมู่บ้านใกล้เคียง

 

แล้วจะให้นางยินยอมได้อย่างไร? โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแม่ของนางต้องการให้นางอยู่ในบ้านและเฝ้ารอลูกเขยแต่งเข้ามา เฉินเจียวเจียวก็ยิ่งทุกข์ใจมากขึ้น โดยทั่วไปแล้วชายที่แต่งเป็นเขยเข้าบ้าน มักจะเป็นคนที่ครอบครัวฐานะยากจน หรือไม่ก็ร่างกายผิดปกติจนไม่สามารถแต่งงานได้

 

เฉินเจียวเจียวรู้ดีว่าแม่ของตนเป็นคนแบบไหน หากนางเลือกครอบครัวที่ร่ำรวย แม่จะต้องยินยอมอย่างแน่นอนในหัวใจของแม่ แม้ว่านางจะเป็นที่หนึ่งหรือสองอย่างไรเสีย เรื่องเงินก็สําคัญมากเช่นกัน!

 

บ้านที่หยุนเคออาศัยอยู่ก็ไม่ไกลจากบ้านของนาง แม้ว่าจะแต่งงานแล้วก็สามารถกลับไปที่บ้านได้ตลอดเวลา แม่ของนางจะได้หมดกังวลว่าลูกสาวแต่งงานแล้วจะกลายเป็นคนของตระกูลอื่น

 

อีกอย่างหยุนเคอก็มีเงิน เมื่อไหร่ที่ต้องการความช่วยเหลือ แม่ก็จะสามารถพึ่งพาเขาได้!

 

ด้วยความคิดนี้ เฉินเจียวเจียวจึงไปหาหยุนเคอบ่อยยิ่งขึ้น และใช้วิธีการต่าง ๆ จัดการกับเด็กสาวในหมู่บ้านที่ต้องการปรากฏตัวต่อหน้าหยุนเคอ!

 

เนื่องจากเด็กสาวคนอื่น ๆ ไม่ได้เป็นที่นิยมในหมู่บ้านอย่างเช่นเฉินเจียวเจียว หากมีความขัดแย้งกันขึ้นมาจริง ๆ ไม่มีใครเหมือนกับแม่ของเฉินเจียวเจียวที่ไม่คํานึงถึงสิ่งใดเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรม!

 

ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับเฉินเจียวเจียวทุกคนต่างถอยห่าง

 

หยุนเคอมักจะพบกับเฉินเจียวเจียวเวลาที่เขาเข้าออกบ้าน แต่เขาก็ไม่เคยชายตาแลผู้หญิงธรรมดาเช่นนี้ แม้ว่าจะดูแปลกไปหน่อยที่หญิงสาวเหล่านี้ปรากฏตัวต่อหน้าเขา แต่ตราบใดที่พวกนางไม่มารบกวนหยุนเคอก็ไม่สนใจ! 

 

ในฐานะสมาชิกใหม่ของหมู่บ้าน เขาจะมีอะไรให้ทําเพื่อแสดงผลงานในเร็วๆนี้ ตอนนี้หัวหน้าหมู่บ้านรวบรวมคน เพื่อช่วยสร้างบ้านให้เฉินเดียนเถียน แน่นอนว่าเขาเป็นคน แรกที่ออกมาข้างหน้าและเสนอตัวเข้าช่วยพร้อมทุ่มอย่างสุดตัว!

 

เงินยี่สิบตําลึง แม้จะไม่มากนัก แต่ก็พอสร้างบ้านธรรมดา

 

เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านกล่าวถึงเรื่องนี้ บางคนที่เคยได้รับการช่วยเหลือจากนางหยุนในตอนนั้นก็ต้องการตอบแทน ดังนั้นความคืบหน้าของบ้านหลังนี้จึงเร็วกว่าบ้านของหยุนเคอไปโดยปริยาย

 

ในตอนนี้เฉินเถียนเถียนรู้สึกอบอุ่นใจยิ่งนัก นางไม่อยากไปจากหมู่บ้านนี้ด้วยซ้ำ แต่เมื่อผู้เฒ่าสี่ที่กําลังจ้องมองจากมุมมืดต้องการให้นางแต่งงานโดยเร็วที่สุด นางจึงเกรงว่าเวลาที่จะอยู่ในหมู่บ้านนี้เหลืออีกไม่มากแล้ว..

 

ตอนนี้คนในหมู่บ้านกําลังช่วยสร้างบ้าน เฉินเถียนเถียนก็ต้องไปที่ภูเขาทุกวันเพื่อเอาอาหารให้เด็กชายตัวน้อยรับประทาน

 

ทั้งหลินชวนฮวาและเฉินผิงอันต่างหนักข้อขึ้นเรื่อย ๆ เด็กน้อยไม่เคยได้กินข้าวที่บ้าน และไม่เห็นว่าพวกเขาจะกังวลอะไรด้วยซ้ำ หลินชวนฮวาจงใจทําแบบนี้ ส่วนเฉินผิงอันนั้นไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

 

แม้ว่าจะต้องไปบนภูเขาเพื่อดูแลเฉินเฉินทุกวัน คนงานที่บ้านต่างก็กลับไปกินข้าวที่บ้านของตัวเองได้ แต่นางก็ยังต้องเตรียมน้ําชาเอาไว้ให้พวกเขาทุกวัน

 

เฉินเถียนเถียนสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างดี แต่ก็มีใครบางคนเข้ามาแทรกแซง…นั่นก็คือเฉินเจียวเจียว!

 

ผู้คนในหมู่บ้านต่างให้ความสนใจเหตุการณ์นี้!

 

หากเฉินเจียวเจียวมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉินเถียนเถียน การกระทําเช่นนี้ก็ดูจะสมเหตุสมผล แต่ตลอดสองปีที่ผ่านมา ทั้งสองไม่เคยพูดคุยกันเลยสักครั้ง โดยเฉพาะเฉินเจียวเจียวที่ดูถูกเฉินเถียนเถียนอย่างมาก และยังมีความสัมพันธ์อันดีกับหลินชวนฮวาอีกด้วย!

 

ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงคนนี้ช่างเอาอกเอาใจนัก ภายใต้แสงแดดที่แผดเผาร้อนแรง ก็ยังส่งน้ําชาไปยังที่ก่อสร้าง เรื่องนี้จึงน่าสนใจไม่น้อย!

 

เป็นเพราะเฉินเจียวเจียวไม่รู้จะหาข้ออ้างมาเข้าหาหยุนเคออย่างไร นางจึงต้องมีอะไรทําบังหน้า หากแต่พวกหญิงสาวที่มีเป้าหมายเดียวกันนี้ ย่อมรู้ดีว่านางคิดอะไรอยู่!

 

อย่างไรก็ตาม พวกนางก็ไม่สามารถขัดขวางการกระทํานี้ได้ จึงทําได้เพียงแค่พูดคุยกับพ่อแม่ของตน

 

ส่งผลให้ชายหนุ่มไม่รู้ถึงเบื้องลึก เพียงแต่รู้สึกแปลก ๆ และอธิบายไม่ถูก…

 

แต่ก็ยังมีหญิงสาวบางกลุ่มที่ไม่ได้คิดอะไร รอชมเหตุการณ์นี้อย่างใจจดจ่อ

 

ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของนางที่ดุร้ายราวกับเสือ หญิงสาวเหล่านี้คงได้กล่าววาจาเสียดสีให้เฉินเจียวเจียวดูไร้ยางอายไปแล้ว!

 

หยุนเคอนั้นค่อนข้างมีนิสัยรักความสะอาด เขาจึงเตรียมน้ำดื่มสําหรับตัวเองไปด้วย แม้ว่าเฉินเถียนเถียนจะเตรียมไว้ให้ แต่เมื่อมีผู้คนเข้ามามากมาย เขาจึงไม่หยิบมันขึ้นมา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงน้ําจากคนแปลกหน้า!

 

เฉินเจียวเจียวถูกปฏิเสธถึงสองครั้ง แต่นางก็ยังไม่ท้อถอย หลังจากแจกจ่ายน้ำให้คนอื่น ๆนางก็เทน้ําลงไปในแก้ว แล้วนําไปให้หยุนเคอ

 

“พี่ชายหยุน ทํางานหนักอยู่นาน พักดื่มน้ําก่อนแล้วค่อยกลับไปทําเถิด!”

 

หยุนเคอยังคงไม่สนใจนาง เขาหันกลับไปทํางานต่อ เดิมที่หยุนเคอไม่สามารถทํางานช่างก่ออิฐเช่นนี้ แต่คนในหมู่บ้านก็สอนเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขาจึงเรียนรู้ได้

 

เฉินเจียวเจียวที่ถูกเมินก็เริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงเป้าหมายของตนก็พลันข่มใจไว้ แล้วจึงพูดต่อด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “พี่ชายหยุน…อย่างไรนี่ก็ไม่ใช่บ้านของท่าน หยุดพักเสียหน่อยจะเป็นไรไป?”

 

ทันที่ที่นางกล่าวจบ เขาลอบถอนหายใจเบา…. เฉินเจียวเจียวก็คือเฉินเจียวเจียว หยุนเคอไม่อาจเปลี่ยนนิสัยของนางได้!

 

หยุนเคอเผยสีหน้าเย็นชาออก ดูเหมือนว่าคราวนี้เขาจะหมดความอดทนแล้วจริง ๆ !

 

“ข้าไม่อยากพัก แล้วก็ไม่อยากดื่มน้ำ แม่นางรีบกลับบ้านเถิด แดดที่นี่ค่อนข้างแรง อย่าออกมาตากแดดเช่นนี้เลย” 

 

แต่เมื่อได้ฟังประโยคนี้เฉินเจียวเจียวกลับรู้สึกเบิกบานใจยิ่งนัก น้ำเสียงทุ้มที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดของหยุนเคอติดตรึงเข้าไปในใจของนางทันที!