สามีข้า คือพรานป่า - ตอนที่ 249 หมดหนทาง

ตอนที่ 249 หมดหนทาง

“หลี่เฟิงมีทําธุรกิจหอนางโลม นั่นคือสาเหตุที่มี ยาปลุกกําหนัดผสมอยู่ในกระถางกํายานของนายหญิงเล็กจากนั้นนางก็ขอให้ข้าซื้อยากล่อมประ สาทเพื่อให้ว่าหากใช้ยาสองชนิดนี้แล้ว นายหัวหลี่ต้องตายแน่นอนขอรับ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเส้นเลือดบริเวณขมับของเขาปูดโปนราวกับมันกําลังจะระเบิดออก แม้เขาจะเกลียดชังบิดาเพราะความมักมากแต่ก็ไม่คาดคิดว่า บิดาจะต้องจบชีวิตเพราะสตรีที่เขารักดังนั้นหลี่ชื่อฮวาจึงโกรธมากที่เห็นบิดาต้องตายอย่างอนาถ

“เหตุใดนางถึงยอมทําทุกอย่างเช่นนี้?”

พ่อบ้านหวังนั่งคุกเข่าขณะที่ร่างกายสั่นเทิ้มเมื่อเห็นหลี่ซื่อฮวาแสดงความเกลียดแค้นออกมา

“นายหญิงเล็กผู้นี้มีชาติกําเนิดเป็นลูกคนรับใช้ซึ่งพ่อแม่ของนางทํางานรับใช้อยู่ในบ้านของหลี่เฟิง! หากไม่เชื่อฟังเขาครอบครัวของนางก็จะถูกฆ่าล้างครัว!”

หลี่ซื่อฮวาแค่นเสียงก่อนกล่าวเย้ยหยัน“ครั้งนี้ข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้หลี่เฟิงเป็นคนโหดเหี้ยมและตอนนี้มันรู้เรื่องที่ข้าตามหาเจ้าแล้วคิดหรือว่ามันจะไว้ชีวิตเจ้า? มันไปที่บ้านหลังนั้นเพื่อฆ่าเจ้าต่างหาก!”

พ่อบ้านหวังไม่ใช่คนโง่ไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถทํางานให้กับหลี่เฟิงกว่าสิบปีหรอก เขารู้ดี ว่าสิ่งที่หลี่ซื่อฮวากล่าวมานั้นเป็นความจริงเพราะหลี่เฟิงสามารถทําทุกอย่างเพื่อช่วยให้น้องสาวของเขาให้พ้นผิด!

หลี่ซื่อฮวารู้ว่าเขาไม่สามารถทําแผนการนี้ให้สําเร็จเพียงลําพังอีกทั้งยังรู้ว่าไม่สามารถปกปิดแผนการนี้จากครอบครัวของนายหญิงหลี่ไปได้
ตลอด

พ่อบ้านรู้สึกว่าตนโชคดีมากที่หญิงน่าเกลียดผู้นั้นรบเร้าให้หลี่เฟิงไปยังห้องของนางแทนที่จะมาจัดการกับเขาก่อน

“นายน้อยหลี่สัญญาได้หรือไม่ว่าท่านจะไว้ชีวิต ข้าหากข้าเปิดเผยเรื่องที่ไม่ควรพูด! ข้าขอสารภาพว่าไม่รู้เรื่องแผนการนี้มาก่อนและไม่มีส่วนร่วมในการตายของนายหัวและนายน้อยต้องแก้แค้นให้กับนายหัวนะขอรับ!”
หลี่ซื่อฮวาใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ ทว่าเสียงนั้นกลับดังกังวานและคมชัดสําหรับพ่อบ้านหวัง เพราะตระหนักได้แล้วว่าตอนนี้ชีวิตของเขาตกอยู่ในกํามือของหลี่ซื่อฮวาอีกทั้งยังรู้ว่าหลี่ซื่อฮวาคงไม่ปล่อยตนไปแน่เพราะสิ่งที่ตนกระทํากับบิดาของเขานั้นร้ายแรงยิ่ง

เมื่ออยู่ในสถานการณ์คับขันบางคนอาจควบคุมสติได้หรือบางคนอาจสติแตกพ่อบ้านหวังเป็นคนฉลาดจึงควบคุมสติและคิดหาทางแก้ไขเพราะเขารู้ว่าหลี่ซื่อฮวาไม่กล้าฆ่าตนในตอนนี้เนื่องจากตนยังมีประโยชน์ในการแก้แค้น!

พ่อบ้านหวังคลานเข้าไปหาหลี่ซื่อฮวาเพื่อสร้างความเชื่อใจให้กับอีกฝ่าย
“ตราบใดที่นายน้อยไว้ชีวิตข้าก็เต็มใจที่จะเป็นพยานให้ท่านเพื่อล้างแค้นนายหญิงหลี”

หลี่ซื่อฮวาขมวดคิ้วแน่น พลางคิดวางแผนด้วยตนเองเพราะเขาไม่อยากกลับไปที่จวนและเจอสายตาดูถูกของหยุนเกียนเถียน

หากปล่อยตัวพ่อบ้านหวังไปทุกอย่างจะต้องวุ่นวายแน่

“เจ้ากําลังบอกข้าว่าศาลจะรับฟังเจ้าอย่างนั้นหรือ? ถ้านังนั่นมีข้อแก้ตัวว่าเจ้าพูดปดเล่าจะทําอย่างไร?”

พ่อบ้านหวังตกตะลึงชั่วครู่ก่อนเงยหน้าขึ้นพลางกล่าวตอบ“นางปฏิเสธไม่ได้หรอกขอรับเพราะข้าจําตําแหน่งปานบนร่างกายของนายหญิงได้ชัดเจน!”

ทันใดนั้นหลี่ซื่อฮวาก็แผดเสียงคํารามดังลั่น “ต่อให้ต้องกระชากหน้ากากนางแต่ข้าก็จะไม่เอาเรื่องอื้อฉาวของตนเองมาประจานต่อหน้าสาธารณชนเด็ดขาด!ข้าอยากให้เจ้าเป็นพยานเรื่องวางยาพิษไม่ได้ให้เจ้าประจานเรื่องอัปยศ!”

ร่างกายของพ่อบ้านหวังสั่นเทาด้วยความกลัวพร้อมคิดในใจว่าตนต้องถูกหลี่ซื่อฮวาฆ่าเป็นแน่

หลังจากแผดเสียง หลี่ซื่อฮวาก็เดินออกไปจากห้องพร้อมกําชับให้คนรับใช้เฝ้าดูพ่อบ้านหวังอย่าให้คลาดสายตา

หลี่ซื่อฮวาคิดหนัก เพราะพยานปากเอกของเขานั้นประพฤติตัวไม่เหมาะสม แต่เขาจะปล่อย ให้หญิงชั่วลอยนวลได้อย่างไร?

ทุกความเกลียดชังย่อมมีเหตุผลเสมอ… มารดาผู้ให้กําเนิดหลี่ซื่อฮวาเป็นสตรีจากชานเมืองผู้ต้องตาต้องใจนายหัวหลี่ซึ่งนางไม่รู้ว่าหลี่จินเป็นพ่อค้าที่มีธุรกิจใหญ่โต!แต่ถึงกระนั้นดอกไม้ป่าจะงามเท่าดอกไม้ประจําตระกูลได้เช่นไร?

ไม่นานหลี่จินก็แต่งอนุภรรยาเข้าจวนซึ่งแม่ของเขานั้นเข้าใจดีแต่วันหนึ่งนั่งอสรพิษผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องของหลี่จินได้ทําสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิด เพราะนางขอร้องให้เขาตบแต่งนางเป็นภรรยาตามกฎหมาย

ในเวลานั้นแม่ของหลี่ซื่อฮวาต้องพบเจอกับช่วงเวลาที่ยากลําบากเพราะอาการป่วยซึ่งส่งผลร่างกายของทรุดโทรมลงแล้วนางจะสู้ความงามของหญิงเลวผู้นั้นได้อย่างไร? หลังจากรับหญิงผู้นั้นเข้ามาในจวนประมาณสองสามปีนายหัวหลีกออกคําสั่งให้หญิงผู้นั้นมีสิทธิเทียบเท่าภรรยาหลวงจึงทําให้แม่ของหลี่ซื่อฮวาโกรธจนอาการทรุดหนักและเสียชีวิตภายในเวลาไม่กี่ปี

หลังจากแม่ของหลี่ซื่อฮวาสิ้นใจประมาณหนึ่งร้อยวันหญิงผู้นั้นได้เอ่ยขออย่างตรงไปตรงมาให้นายหัวหลี่ตบแต่งนางให้เป็นภรรยาตามกฎหมายอีกทั้งยังพยายามวางตัวเป็นนายหญิงของบ้าน

ในที่สุดหลี่ซื่อฮวาก็หาพยานที่สามารถเอาผิดนังอสรพิษได้แต่แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังกระวนกระวายเพราะกลัวว่านางจะหาข้อแก้ตัวให้หลุดพ้น คดีได้!

อันที่จริงสิ่งที่หลี่ซื่อฮวากลัวที่สุดไม่ใช่เรื่องที่ไม่มีหลักฐานพอที่จะมัดตัวผู้หญิงคนนั้น แต่เป็นความยุติธรรมของท่านสู่จุนต่างหากเพราะหากท่านฝจนมีความยุติธรรมพอเขาจะส่งคนไปตรวจค้นที่บ้านของหลี่เฟิงและตราบใดที่สามารถจับลูกน้องของหลี่เฟิงมาดําเนินคดีได้ผลของการสอบสวนนั้นก็จะออกมาอย่างยุติธรรม

แต่ธุรกิจส่วนใหญ่ของตระกูลหลื่นั้นให้ความ สําคัญกับชื่อเสียงหากชื่อเสียงของหญิงผู้นั้นพังทลายลงธุรกิจของตระกูลก็จะเสียหายไปด้วยดังนั้นเขาจึงต้องดําเนินการอย่างรอบคอบ

ตั้งแต่กลับจากฝูจง หลี่ซื่อฮวาก็ไม่เคยดื่มสุราอีกเลยนับประสาอะไรกับช่วงไว้อาลัยเช่นนี้เล่า

ทว่าวันนี้ทุกอย่างรุมเร้าเขาจนทนไม่ไหวอีกต่อไปหลี่ซื่อฮวาจึงยกไหสุราในมือหรอกใส่ปากอย่างรวดเร็วพลางคิดในใจว่าตนไม่ได้กลับจวนหลายปีแล้ว แต่เมื่อกลับมาเขาต้องสูญเสียบิดาทันทีอีกทั้งยังคับแค้นใจที่ตนรู้ว่าผู้ใดเป็นคนฆ่าบิดาแต่กลับทําอะไรพวกมันไม่ได้!

เมื่อเสี่ยวซื่อเห็นพฤติกรรมของนายน้อยที่เอาแต่ร่ําสุราเขาพลันกลัวว่านายหญิงหลี่จะเห็นการกระทําที่ไม่เหมาะสมนี้จึงรีบวิ่งไปหาหยุนเสียนเถียนทันที

หลายวันมานี้เสี่ยวซื่อสังเกตว่านายน้อยปฏิบัติต่อนายหญิงหยุนแปลกไป อีกทั้งยังรู้สึกว่า เด็กสาวผู้นี้ฉลาดกว่าเจ้านายของตนนักดังนั้นนางจึงต้องมีวิธีโน้มน้าวนายน้อยได้แน่

ขณะนี้หยุนเสียนเถียนกําลังรับประทานอาหารอยู่และเนื่องจากอยู่ในช่วงไว้ทุกข์บนโต๊ะจึงเต็มไปด้วยอาหารมังสวิรัติ