สามีข้า คือพรานป่า - ตอนที่ 233 รายงานต่อเจ้าหน้าที่

ตอนที่ 233 รายงานต่อเจ้าหน้าที่

 

เนื่องจากหยุนเถียนเถียนเกรงใจจึงไม่พลั้งปาก พูดอะไรไปต่อหน้านายหัวหลี่ แต่เมื่อได้ยินราคาที่นายหญิงหลี่เสนอ นางก็หัวเราะออกมาทันที

 

“นายหญิงหลี่ ข้าชื่นชมท่านจริง ๆ ต่อให้ไม่มีนายน้อยหลี่ ข้าก็มีโรงงานของตนเองในหมู่บ้านเทพธิดา ซึ่งทําเงินให้ข้าได้มากกว่าห้าร้อยตําลึงเสียอีก เงินเพียงเล็กน้อยของท่านคงซื้อได้เพียงน้ําตันเท่านั้น!”

 

เมื่อพูดจบหยุนเถียนเถียนก็หัวเราะออกมาด้วยความพอใจ “ข้าไม่คิดว่าหญิงที่เติบโตมาในครอบครัวผู้ดีและมีความรู้เช่นท่านจะเสนอราคาที่ดูถูกหญิงชนบทอย่างข้าถึงเพียงนี้ เงินห้าร้อยตําลึงข้าหาเองได้โดยใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือน

 

ท่านอยากได้สูตรเนื้อตากแห้งของข้ามากเสียจนใช้เงินมาหลอกล่อ คิดว่าข้าโง่และเห็นแก่เงินมากหรือไร?!”

 

นายหญิงหลิ่นิ่งเงียบด้วยความละอายทันที

 

“หากท่านตอนการสูตรเนื้อตากแห้งจริง ๆ คิดว่าหญิงผมทองผู้อ่อนแอเช่นข้าจะสามารถต่อต้านอํานาจของคุณนายตระกูลหลีได้หรือ?!”

 

หยุนเถียนเถียนจับหน้าอกของนางและแสร้งทําเป็นหวาดกลัว “นายหัวหลี่เชื่อฟังคําพูดของนายหญิงเพียงผู้เดียวใช่ไหม? แต่ข้าคิดว่าท่านสําคัญตัวเกินไปมากกว่า ย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่พี่ชายของท่านประสบกับความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ นายหญิงไม่ได้เรียนรู้อะไรบ้างเลยหรือ? ท่านก็เพียงหญิงไร้ค่าที่พึ่งบารมีของตระกูลหลี่เพื่อข่มเหงหญิงชนบทธรรมดาเช่นข้า!”

 

“นางหยุน คนเช่นเจ้าคงต้องรอให้เอากระบี่มาจ่ออยู่ตรงหน้าก่อนสินะจึงจะยอมทําตาม แม้ข้าจะเป็นเพียงภรรยาหลังเรือนของนายหัว แต่ก็มีความสามารถมากพอที่จะจัดการกับหญิงชนบทต่ําต้อยอย่างเจ้า!”

 

“อย่างนั้นหรือ? หากนายหัวและนายน้อยหลี่ทราบว่าท่านพยายามรังแกข้าจะเป็นอย่างไรนะ?” 

เมื่อได้ยินดังนั้นนายหญิงหลี่ก็จนปัญญาและทําอะไรไม่ได้ จึงพาสาวใช้เดินออกไปด้วยความหงุดหงิด

 

ขณะที่นางกําลังเดินจากไป หยุนเถียนเถียนก็เริ่มไตร่ตรองทันที หญิงโง่เขลาเช่นนี้สามารถรังแกนายน้อยหลี่มาจนทุกวันนี้จริง ๆ หรือ?! เป็นไปได้ไหมว่านายหัวหลี่จะลุ่มหลงในความงามของนางจนไม่สนใจลูกชาย?!“แน่นอนว่าหญิงผู้นี้ต้องมีแผนร้ายในใจ หยุนเถียนเถียนจึงระมัดระวังตัวgป็นอย่างมาก

 

หยุนเถียนเถียนกังวลเป็นอย่างมากว่าเรื่องที่คิดอาจเป็นจริง ไม่นานนักนางก็ได้ยินข่าวร้ายว่า มีลูกค้าจากร้านอาหารของนายน้อยหลี่ป่วย เพราะทานเนื้อตากแห้งตุ้น ดังนั้นหยุนเถียนเถียนจึงรีบไปยังร้านอาหารทันที

 

หยุนเถียนเถียนรับรู้และมั่นใจได้อย่างไม่ต้อง สงสัยว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือของนายหญิงหลี่

 

หลี่ซื่อฮวายืนยันว่าไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่เนื้อตากแห้งของหยุนเถียนเถียนจะทําให้ลูกค้าเกิดอาการป่วย แต่เพื่อไม่ให้ขัดต่อความสงสัยของผู้เป็นพ่อ เขาจึงยอมให้นางได้พบกับนายหัวหลี่” ท่านพ่อ ข้าบอกแล้วว่าหยุนเถียนเถียนไม่มีทางทําพลาดเช่นนั้น เพราะมันไม่ได้ส่งผลดีต่อตัวนางเลย หากไม่เชื่อก็ไปเรียกนางมาเถิด ทุกอย่างก็เป็นเพียงการกล่าวหา เพราะผู้ร้ายที่แท้จริงก็คือหญิงในบ้านของเราเอง! “หลี่จินตอบ กลับอย่างเคร่งขรึม”เจ้าโตขึ้นมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ใครจะคิดว่าลูกชายของข้าจะมีคุณธรรมถึงเพียงนี้ แต่… ผู้ร้ายจะอยู่ในบ้านของเราได้อย่างไรกัน?”หยุนเถียนเถียนหัวเราะลั่น นางคิดมาตลอดว่านายหัวหลี่เป็นคนฉลาดและมีเหตุผล แต่กลับสับสนในเรื่องนี้อย่างไม่น่าเชื่อ”นายหัวหลี่ ข้าว่าให้เจ้าคณะเทศมณฑลมาตรวจสอบเรื่องนี้เถิด เพื่อที่ถูกอย่างจะได้เป็นไปโดยยุติธรรม ข้าจะยุติการร่วมเป็นคู่ค้ากับตระกูลหลี่จนกว่าผลการตรวจสอบจะมาถึง! “หลี่ซื่อฮวาก้าวไปข้างหน้าด้วยความเขินอายก่อนจะกล่าวว่า หยุนเถียนเถียน…ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่ได้ทํา ข้า… “หยุนเถียนเถียนยิ้ม”ไม่เป็นไรหรอกนายน้อยหลี่ ท่านไม่จําเป็นต้องปกป้องข้า เพราะเป็นการดีที่จะค้นหาความจริง ข้าเชื่อว่าท้ายที่แล้วผู้ที่ต้องรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดไม่ใช่ท่านหรือนายหัวหลื่ อย่างไรก็ตามข้าถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ร้าย หากไม่ได้รับข้อพิสูจน์ที่แท้จริง ข้าจะขอยกเลิกการร่วมเป็นคู่ค้ากับตระกูลหลื่อย่างถาวร หรือจนกว่านายน้อยจะได้ขึ้นเป็นใหญ่แทนนายหัว!“เมื่อพูดจบหยุนเถียนเถียนก็มองไปยังเจ้าคณะเทศมณฑลที่กําลังเดินเข้ามา

 

เจ้าคณะเทศมณฑลเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มพลางลูบเคราของตน เมื่อมาถึงบุคคลแรกที่เขาทักทายไม่ใช่นายหัวหรือนายนายหลี่ แต่กลับเป็นหยุนเถียนเถียน หญิงสาวชาวบ้านนั่งรอการตัดสินอย่างใจเย็น”นางหยุน ข้าเพิ่งได้รับคําร้องเรียนของเจ้า เกิดอะไรขึ้นหรือ?“เมื่อเห็นนั้นนายหัวหลี่ก็รู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก

 

เพราะในตอนแรกเขาคิดว่าหยุนเถียนเถียนมีเพียงหลงเยวที่คอยหนุนหลังให้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้น” อย่างที่ท่านทราบ ข้าร่วมทําธุรกิจกับตระกูลหลี่เมื่อไม่นานมานี้ แต่กลับมีปัญหาเกิดขึ้น มีคนวางยาลงในเนื้อตากแห้งของข้าจนทําให้ทุกคนที่กินเข้าไปต้องเจ็บป่วย นายหัวและนายหญิงหลี่คิดว่าข้าเป็นคนลงมือ… ข้าจึงเรียกท่านมาเพื่อโปรดพิจารณาเรื่องนี้ให้ด้วยเถิด!“เจ้าคณะเทศมณฑลลูบเคราของเขา พลางหันศีรษะมองหลี่จิน” ท่านคือนายหัวหลี่ใช่ไหม? ท่านกล่าวหานางเช่นนี้มีหลักฐานหรือไม่?

 

ท่านไตร่ตรองไม่ได้จริง ๆ หรือ? ข้าเองที่เป็นคนนอกยังดูออกว่านางไม่ได้เป็นคนทํา หยุนเถียนเถียนจะกล้าทําเช่นนี้เพื่อทําลายชื่อเสียง และอนาคตทางการข้าของตนได้อย่างไร? หากคิดว่านางเป็นคนลงมือ โปรดบอกข้าเถิด เหตุผลคืออะไร?“ขณะที่นายหัวหลี่กําลังจะตอบ ท่านเจ้าคณะมณฑลก็หยุดเขาไว้ทันที”นายหัวหลี่ ในเมื่อหยุนเถียนเถียนร้องขอให้มีการสอบสวนให้ชัดเจน ดังนั้นเราจะต้องพิสูจน์และตรวจสอบอย่างถี่ถ้วน ข้าใคร่ยากจะให้ทุกท่านตามข้าไปยังสํานักราชการ หยุนเถียนเถียน… หากเจ้ายังพูดไม่หมด ก็เก็บไว้ให้การต่อในสํานักราชเถิด!“หยุนเถียนเถียนรู้สึกผิดเล็กน้อยในใจจึงแสดงสีหน้าบึ้งตึงออกมา ซึ่งดูคล้ายกับหยุนจิงเอ๋อเป็นอย่างมาก!

 

นายหัวหลี่ให้การต้อนรับและรินชาให้เจ้าคณะเทศมณฑลดื่มเพื่อเป็นการซื้อใจ ทว่าเขากลับปฏิเสธอย่างรวดเร็วพลางกล่าวว่า”รอจนกว่าผลคดีจะชัดเจน นายหัวหลี่ไม่ควรข้องเกี่ยวหรือแตะต้องหญิงผู้นี้ ไม่เช่นนั้น ข้าจะจัดการกับท่านเพื่อคืนความยุติธรรมให้นาง แล้วอย่าหาว่าข้าไม่เตือน!”